Το καλοκαίρι του 2018 κάτω από τον απογευματινό ήλιο του Αρχαίου Θεάτρου των Δελφών, ανέβηκε η εμβληματική παράσταση του Θεόδωρου Τερζόπουλου, «Τρωάδες» του Ευριπίδη. Οι «Τρωάδες» του Ευριπίδη παρουσιάστηκαν με έναν ξεχωριστό και μοναδικό τρόπο στο κοινό, που είχε την ευκαιρία να την παρακολουθήσει τότε, τόσο δια ζώσης όσο και σε live streaming.
Στην αρχή, ίσως φανεί παράξενο πως συνδέονται τα ονόματα, τα οποία ακούγονται από τους ηθοποιούς, με το έργο τους Ευριπίδη, «Τρωάδες». Ένα σκηνοθετικό εύρημα, το οποίο, πέρα από την διαχρονικότητα που δίνει στο έργο, μας δημιουργεί την ανάγκη να σκεφτούμε τις διαχρονικές αρνητικές επιπτώσεις του πολέμου. Επιπλέον, ίσως σε αρκετούς να φανεί παράξενος κι ο τρόπος ερμηνείας των ηθοποιών ή ακόμη και ο τρόπος που κινούνται στο χώρο. Όλα όμως έχουν το σκοπό τους. Αρκεί εμείς οι ίδιοι να αφήσουμε ελεύθερο το εαυτό μας και να σκεφτούμε αυτό που βλέπουμε.
Σε ένα λιτό, μα γεμάτο συμβολισμούς, σκηνικό διαδραματίζεται ένα από τα κορυφαία έργα του Ευριπίδη. Ο φυσικός τόπος σε συνδυασμό με το φυσικό φως, που χρησιμοποιείται σε όλη την διάρκεια της παράστασης, συμβάλουν στην άρτια και μυσταγωγική παρουσίαση της. Το ρόλο της Εκάβης ενσαρκώνει η Δέσποινα Μπεμπεδέλη. Μια ηθοποιός που κάθε της ερμηνεία αποτελεί ένα μικρό, πολύτιμο και σημαντικό διαμάντι. Η Δέσποινα Μπεμπεδέλη ζει με όλο της το σώμα και την ψυχή την αγωνία της ηρωίδας, που ενσαρκώνει, για τις κόρες της και για το μέλλον τους. Καθώς δίνονται ως λάφυρα στους νικητές του πολέμου ,παρά την θέλησή τους. Πονάει, χτυπιέται χωρίς όμως να χάνει την αυτοκυριαρχία της ούτε λεπτό. Στο έργο ακούμε τις ηθοποιούς να παίζουν σε διαφορετικές γλώσσες. Δείχνοντας μας με αυτό το τρόπο ότι όλες οι χώρες απέναντι στο κίνδυνο του πολέμου είμαστε ίδιες.
Η παράσταση «Τρωάδες» αποτελεί ένα τρανό παράδειγμα πως όλοι οι άνθρωποι, όπου κι αν βρισκόμαστε, συνδεόμαστε με ένα παράξενο τρόπο. Είτε μέσο των δεινών, είτε μέσο της χαράς και της επιτυχίας, που βιώνουμε κάθε φορά. Περισσότερο όμως συνδεόμαστε μέσα από την Τέχνη. Χωρίς αυτή και τους ανθρώπους της δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε. Είμαστε μια αλυσίδα, που αν σπάσει ένα κομμάτι της, πονάνε όλα της τα κομμάτια. Ακλόνητο παράδειγμα αποτελεί η παράσταση «Τρωάδες» του Ευριπίδη, που ανέβασε τον Ιούλιο του 2018 ο Θεόδωρος Τερζόπουλος.
Μέχρι οι ηθοποιοί, λοιπόν, να ανέβουν στην σκηνή ξανά. Ας παρακολουθήσουμε για ακόμη μια φορά διαδικτυακά στο κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση στο Youtube την επιβλητική παράσταση του Θεόδωρου Τερζόπουλου, «Τρωάδες».
