Καλημέρα, καλησπέρα ή καλό ξημέρωμα στους πανταχού αναγνώστες και βιβλιόφιλους! Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών (25 Νοεμβρίου), το μηνιαίο Τα διαβάσαμε και σας τα προτείνουμε είναι αφιερωμένο στα βιβλία που φωτογράφισαν αυτό το ευαίσθητο κοινωνικό φαινόμενο: οι συγγραφείς που με την καλλιτεχνική τους πένα μας έδειξαν το πρόσωπό του, του έδωσαν μορφή και υπόσταση και φώτισαν σκοτεινές πτυχές του. Γιατί κοινωνικό φαινόμενο; Και γιατί ευαίσθητο; Κοινωνικό φαινόμενο, γιατί το συναντάς σε κάθε κοινωνία και σε κάθε εποχή, πόσο μάλλον ευκολότερα όταν σε κάποιες χώρες της Ανατολής οι γυναίκες δεν έχουν ακόμα ίσα δικαιώματα με τους άντρες. Ευαίσθητο κοινωνικό φαινόμενο, γιατί η βία κατά της γυναίκας, η οποιασδήποτε μορφής κακοποίηση μιας γυναίκας, δεν είναι ένα φαινόμενο άγνωστο, ούτε υπήρξε ποτέ κρυφό, κι όμως, η κοινή γνώμη -μέχρι και σήμερα- σιωπεί.
Ας ρίξουμε μια ματιά, λοιπόν, στους συγγραφείς στον ελληνικό λογοτεχνικό χώρο που έδωσαν φωνή σε γυναίκες που έκαναν το βήμα να μοιραστούν την ιστορία τους ως προς ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινωνικού συνόλου, αλλά, κυρίως, με την επαναστατική ελπίδα πως η φωνή τους θα ενωθεί και με φωνές άλλων γυναικών που ζουν στο φόβο της κακοποίησης και του στιγματισμού.
Οι γυναίκες που σιωπούν, καίγονται
Πρόκειται για αληθινή ιστορία σε μια κοινωνία όπως την γνωρίζουμε, όχι κάπου μακριά από τη γειτονιά μας ή το σπίτι μας ή την πόλη μας. Θα μπορούσε να είναι η ιστορία μιας γειτόνισσας μας, μιας φίλης μας, μιας συνεργάτιδας μας. Γι’ αυτό το λόγο, είναι ένα βιβλίο που προϋποθέτει ψυχικό σθένος για την ολοκλήρωση της ανάγνωσής του. Ένα βιβλίο μαρτυρία, ένα βιβλίο μάθημα ζωής θα έλεγε κανείς.
Περίληψη από οπισθόφυλλο
Μέσα από τα μάτια ενός παιδιού ξετυλίγεται η οικογενειακή τραγωδία μιας γυναίκας που βίωσε στο πετσί της τον παραλογισμό της συζυγικής κακοποίησης, υπομένοντάς την σιωπηρά… ως το τέλος. Την αρχική της έκπληξη, διαδέχτηκαν σταδιακά η οργή, ο φόβος και η ανοχή. Η Χαρά έμαθε να καλύπτει τις πληγές της συμβίωσής της με τον Λυκούργο πίσω από την πούδρα του μακιγιάζ. Πρώτα πιστεύοντας ότι έτσι θα σώσει το γάμο της, κατόπιν για χάρη των παιδιών της. Πάντοτε με την ελπίδα πως όλα θα αλλάξουν. Μια ελπίδα σιωπηρή, κρυφή κι ανέφικτη! Σήμερα η κόρη της γράφει την τελευταία πράξη ενός έργου, βροντοφωνάζοντας ότι η σιωπή δεν είναι λύση!
Η συγγραφέας μιλάει για τη ζωή της μητέρας της κοντά σε έναν άνδρα που θα έπρεπε να νιώθει πατέρα… Το αίμα δε γίνεται νερό, μα αν μπορούσε θα το είχε κάνει για να εξαλείψει από πάνω της κάθε ίχνος αυτού του εγκληματία. Η γλώσσα της άλλοτε ωμή και άλλοτε γλαφυρή αποδίδει άμεσα την εικόνα της αδιέξοδης βίας που γεννάει το σώμα στην ψυχή! Μια αληθινή ιστορία πληγώνει ακόμα…
Γιατί…
“Οι γυναίκες που σιωπούν… καίγονται!”
Ιστορίες Ντροπής
Ένα βιβλίο που οδηγεί τον αναγνώστη σε μια πιο βαθύτερη, επιστημονική ματιά πως η «κοινωνία των αντρών» ήταν ισχυρή εις βάρος των γυναικών στο πέρασμα των χρόνων. Ξεκινά από την ιστορία των θρησκειών και καταλήγει στο σύγχρονο κόσμο (φεμινιστικό κίνημα, δημοκρατικές εξελίξεις, ανάπτυξη του δυτικού κόσμου). Ένα βιβλίο που επιθυμεί να εντοπίσει τις βαθιές ρίζες κρυμμένες στο χρόνο της ιστορίας από την εποχή που ακόμα οι γυναίκες δεν είχαν το δικαίωμα να έχουν φωνή κι άποψη.
Περίληψη από οπισθόφυλλο
Τα τελευταία πενήντα, εξήντα ή έστω εκατό χρόνια και σε ένα μικρό μόνο τμήμα του αμαρτωλού πλανήτη μας -αυτό που εμείς σήμερα αυτάρεσκα ονομάζουμε δυτικό κόσμο- οι γυναίκες άρχισαν για πρώτη φορά να ζουν όλο και πιο ανθρώπινα. Για αιώνες και χιλιετίες, σε όλη τη μέχρι τότε ιστορία τους και σε όλα τα πλάτη και μήκη της υφηλίου, οι γυναίκες, δηλαδή ο μισός πληθυσμός της Γης και παρά τις ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις, ζούσαν σαν «χρηστικά αντικείμενα» και η ζωή τους έμοιαζε με αυτή των κατοικίδιων ζώων.
Όλοι οι απίστευτα απάνθρωποι καταναγκασμοί που είχαν επιβληθεί «θεσμικά» στις γυναίκες ήταν λεπτομερώς σχεδιασμένοι: από τους άνδρες πρώτα και από τους νόμους έπειτα, τους οποίους βεβαίως θεσμοθετούσαν αποκλειστικά και μόνον οι άνδρες. Την ίδια στιγμή το φρικτό αυτό καθεστώς ήταν όχι μόνο αποδεκτό αλλά και «ευλογημένο» από τις Εκκλησίες και τον κλήρο, που πάντοτε σκέφτονταν, σχεδίαζαν και δρούσαν σε πλήρη σύμπνοια με τους άνδρες.
Τι συνέβη όμως και κάποια στιγμή, στο μικρό έστω κομμάτι του πλανήτη όπου έτυχε να ζούμε, ανατράπηκαν όλα αυτά τα φοβερά; Και για ποιους λόγους άραγε όλα αυτά επιζούν ακόμη σε ένα μεγάλο τμήμα του σύγχρονου κόσμου μας;
Βεβήλωση
Το πρώτο ελληνικό βιβλίο που θίγει τη βία κατά των γυναίκων και δε, την οικογενειακή σεξουαλική κακοποίηση. Η συγγραφέας γράφει ανοιχτά για ό,τι της συνέβη, καταγράφοντας ονόματα και καταστάσεις και περιμένοντας να αποδοθεί η δικαιοσύνη μέσω της αλήθειας.
Περίληψη από οπισθόφυλλο
“Θέλω να ουρλιάξω! Θέλω να βγάλω την οργή που με πνίγει – τη δική μου και όλων των κοριτσιών, γυναικών, αγοριών, αντρών που έχουν κακοποιηθεί και έχουν στερηθεί ακόμα και το δικαίωμα να είναι οργισμένοι γι’ αυτό!”
Ένα κορίτσι έντεκα χρονών κακοποιείται σεξουαλικά από τον πατριό του, έναν άνθρωπο που αγαπά και εμπιστεύεται. Έναν άνθρωπο που όλοι θεωρούν άξιο εμπιστοσύνης, υπεύθυνο και σωστό πατέρα.
Μόνο όταν έρχεται το τέλος της εφηβείας και ο πατριός έχει καταστρέψει την οικογένεια οικονομικά, καταδικάζοντας τις θετές κόρες του σε αιώνια χρέη, η Μίμη βρίσκει το κουράγιο να μιλήσει στη μητέρα της για την κακοποίηση. Δυστυχώς, δεν βρίσκει την κατανόηση και τη στήριξη που περιμένει.
Η “Βεβήλωση” αφηγείται την πραγματική ιστορία της Δήμητρας Πατρικαράκου, μιας γυναίκας που έχει την τόλμη να μιλήσει επώνυμα για ένα από τα μεγαλύτερα ταμπού της ελληνικής κοινωνίας: την ενδοοικογενειακή σεξουαλική κακοποίηση. Επιλέγει να χρησιμοποιήσει το πραγματικό της όνομα και να αποκαλύψει τα μυστικά της οικογένειας, καταρχάς επειδή μόνο μέσα από την αλήθεια θα αποκατασταθεί δικαιοσύνη, κυρίως όμως επειδή θέλει να αποκηρύξει την ντροπή που επιβάλλεται κοινωνικά στα θύματα της κακοποίησης.
Η “Βεβήλωση” είναι το πρώτο ελληνικό βιβλίο που μιλά επώνυμα για την σεξουαλική κακοποίηση εντός της οικογένειας, ένα φαινόμενο πολύ συχνότερο απ’ ό,τι μας βολεύει να πιστεύουμε.
“Όλοι στην οικογένεια έχουν πάρει από έναν ρόλο, χρόνια τώρα. Είμαι η πρώτη που βγήκα από τον θίασο. Αυτό μπέρδεψε λίγο τα πράγματα στην αρχή αλλά μετά επανήλθαν όλοι στα προηγούμενα γνώριμα νερά. Και η παράσταση συνεχίζεται”.
Το Ζ της Ζωής
Η ιστορία μιας γυναίκας από τις εκατομμύριες στον κόσμο που υπόκειται σε ενδοοικογενειακή κακοποίηση. Η ταπεινή συγγραφέας αγωνίζεται μέσω της γραφής της να φωτίσει το σκοτεινό πρόβλημα της συζυγικής κακοποίησης που η κοινωνία γνωρίζει, αλλά αποσιωπεί. Ο μόνος στόχος της να μεταδώσει ένα μήνυμα: Είναι εδώ, σε ένα ταπεινό ελληνικό χωριό και υπάρχει, σε μια άλλη οικογένεια που μένει δίπλα σου.
Περίληψη από οπισθόφυλλο
Η ιστορία της Ηλέκτρας.
Παρόμοια με εκατομμύρια ιστορίες γυναικών που βίωσαν και βιώνουν την αναίτια κακοποίηση από ένα σύζυγο τύραννο.
Η ανοχή μεγάλη.
Όμως, όταν η κακοπάθηση εξαντλεί την αντοχή της, ορθώνεται και διεκδικεί όλα αυτά που της έκλεψε ο Άντρας.
Γιατί μόνο αν ξεπεράσεις τα όριά σου, μόνο τότε μαθαίνεις μέχρι πού μπορείς να φτάσεις.
Ένας ύμνος στη γυναικεία δύναμη και στην ελευθερία του ατόμου.
Γιατί η ελευθερία δεν είναι δικαίωμα. Είναι φύση!
