Η Βίκη Παππά γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Κοινωνιολογία και Οικονομικά, και μέχρι πρόσφατα δούλευε στον ιδιωτικό τομέα ως οικονομολόγος. Μένει σε μια μικρή πόλη κοντά στο Μιλάνο με τον άντρα και τα δύο τους παιδιά, και μοιράζει τον χρόνο της μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας. Γνώρισε και αγάπησε την παιδική λογοτεχνία διαβάζοντας βιβλία στα παιδιά της. Η Βίκη Παππά είναι μέλος της εθελοντικής ομάδας αφήγησης παιδικών βιβλίων της δημοτικής βιβλιοθήκης της πόλης της και συμμετέχει σε πρωτοβουλίες που αποσκοπούν στη διάδοση της φιλαναγνωσίας. Έχει πάρει μέρος σε εργαστήρια αφήγησης και δημιουργικής γραφής. Το «Μήνυμα από το μέλλον – Το όνειρο του Έκτορα» είναι το πρώτο της βιβλίο και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.
«Μήνυμα από το μέλλον – Το όνειρο του Έκτορα» είναι ο τίτλος του παιδικού βιβλίου της Βίκης Παππά, σε εικονογράφηση Αγγελικής Δρακάκη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.
Η Βίκη Παππά μάς καλεί να διαδώσουμε τη χαρά της ανάγνωσης στα παιδιά μας και να γίνουμε για αυτά πρότυπο ζωής.
Επιμέλεια συνέντευξης: Βασιλική Ευαγγέλου-Παπαθανασίου
Μοιράζεστε τις αξίες της ζωής που λάβατε με τα μικρά παιδιά; Πώς πρέπει να προσφέρει ένα γονέας στο περιβάλλον;
Νομίζω πως είναι σημαντικό να μεταδίδουμε στα παιδιά τις αξίες και τα πιστεύω που έχουμε για τη ζωή. Πρέπει να λειτουργούμε ως παράδειγμα προς μίμηση γι’ αυτά και να θυμόμαστε ότι τα παιδιά μαθαίνουν περισσότερο από τις πράξεις και τη συμπεριφορά μας παρά από αυτά που τους λέμε.
Στον τομέα της προστασίας του περιβάλλοντος αυτό που μπορούμε να προσφέρουμε στα παιδιά μας είναι έναν τρόπο ζωής που να σέβεται το περισσότερο δυνατόν το φυσικό μας περιβάλλον. Αναγνωρίζω βέβαια και από προσωπική εμπειρία πως υπάρχουν πολλοί περιορισμοί και πως δεν είναι πάντα εφικτό ή εύκολο να κάνουμε τη σωστή επιλογή.
Τι πρέπει να κάνει ένας εκπαιδευτικός ή ένας γονιός για να αγαπήσει το παιδί το βιβλίο;
Πιστεύω στη σημασία της ανάγνωσης ως μέσο ψυχαγωγίας, ψυχικής και πνευματικής καλλιέργειας, εκμάθησης και πληροφόρησης. Είναι σημαντικό να προτείνουμε υλικό προς ανάγνωση στα παιδιά ώστε να τα εξοικειώσουμε με τον γραπτό λόγο. Πρέπει όμως να κατανοούμε την ψυχοσύνθεση του κάθε παιδιού και να σεβόμαστε τις προτιμήσεις του. Υπάρχουν παιδιά που διαβάζουν περισσότερο και άλλα που διαβάζουν λιγότερο. Υπάρχουν παιδιά που θέλουν να τους διαβάζουν οι άλλοι ή που αρκούνται στην παρατήρηση της εικονογράφησης και άλλα που προτιμούν τα περιοδικά, τα κόμικς ή ακόμα και τα ακουστικά βιβλία. Το σημαντικό είναι να αγαπήσουν τα παιδιά το βιβλίο και την ανάγνωση γενικότερα και να αναπτύξουν την αναγνωστική τους ικανότητα γιατί θα τα βοηθήσει στο μέλλον σε όλους τους τομείς της ζωής τους.
Τι μηνύματα παίρνετε από το κοινό;
Είμαι καινούργια στον χώρο και οι επαφές μου με το κοινό είναι ακόμα περιορισμένες. Πιστεύω όμως πως οι άλλοι βλέπουν μια πλευρά του εαυτού μας που εμείς αδυνατούμε να δούμε. Γι’ αυτόν τον λόγο θεωρώ την εποικοδομητική κριτική του κοινού ως τρόπο αυτοβελτίωσης και προσωπικής εξέλιξης.
Τι ενδιαφέροντα έχουν οι μικροί μας φίλοι ως αναγνώστες; Είναι πιο δύσκολο να τους τραβήξεις την προσοχή; Πώς εκλαμβάνετε όλη αυτή την αγάπη και τον θαυμασμό από τα παιδιά. Ποια συναισθήματα σας δημιουργεί;
Τα μικρά παιδιά είναι ένα καταπληκτικό αλλά πολύ απαιτητικό κοινό που αντιδρά και ανταποκρίνεται πάντα με ειλικρίνεια. Χαρίζει απλόχερα τον θαυμασμό του, αλλά ταυτόχρονα δε διστάζει να δείξει την αποδοκιμασία του αν κάτι δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του. Ενώ για έναν εξωτερικό παρατηρητή φαίνεται εύκολο και απλό, η αλληλεπίδραση με ένα κοινό μικρής ηλικίας, είτε είναι στα πλαίσια μιας σχολικής τάξης, είτε είναι στα πλαίσια μιας δραστηριότητας είναι μια δύσκολη και πολύπλοκη υπόθεση που απαιτεί προετοιμασία, γνώσεις και εμπειρία.
Πιστεύω επίσης πως η αγάπη και ο θαυμασμός των μικρών παιδιών είναι δύσκολο να κατακτηθεί και ακόμα δυσκολότερο να διατηρηθεί. Και νομίζω αυτή η διατήρηση της σχέσης με το (αναγνωστικό) κοινό είναι και η μεγαλύτερη πρόκληση.
Μιλήστε μας για το βιβλίο σας και το έναυσμα που σας ενέπνευσε;
Έναυσμα για την ιστορία υπήρξε η αγάπη μου για το φυσικό περιβάλλον και οι ανησυχίες που έχω ως γονέας και ως πολίτης για τον κόσμο που θα παραδώσουμε στα παιδιά μας και τις μελλοντικές γενεές γενικότερα, για τις επιπτώσεις που θα έχουν στον τρόπο ζωής τους η περιβαλλοντική κρίση και η κλιματική αλλαγή και για τα προβλήματα που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν.
Την συγκεκριμένη ιστορία την εμπνεύστηκα ένα βράδυ κατά τη διάρκεια μιας οικογενειακής βόλτας σε μια πολύ όμορφη κυκλαδίτικη παραλία. Ο παραπλήσιος αρχαιολογικός χώρος μας οδήγησε σε μια συζήτηση για αν τα παιδιά στην αρχαιότητα έπαιζαν στην παραλία όπως παίζουν τα παιδιά σήμερα. Μετά, σκέφτηκα και το μέλλον, και αναρωτήθηκα αν και στο μέλλον τα πράγματα θα είναι το ίδιο όμορφα.
Είστε αισιόδοξη για το μέλλον του παιδικού βιβλίου;
Νομίζω πως όσο υπάρχουν παιδιά θα υπάρχει και παιδικό βιβλίο, το οποίο έχει δείξει απίστευτη ικανότητα προσαρμογής και έχει παραμείνει επίκαιρο και ως προς τη θεματολογία και ως προς τη μορφή. Σήμερα το παιδικό βιβλίο αποτελείται από μια μεγάλη γκάμα ειδών που το κάνει προσιτό σε περισσότερα παιδιά ανάλογα με τα ενδιαφέροντα και τις ιδιαιτερότητες του καθενός. Πιστεύω πως αυτό θα συνεχιστεί και στο μέλλον.
Ποια είναι τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια;
Σχέδια και σκέψεις για το μέλλον υπάρχουν, όμως προς το παρόν θα ήθελα να επικεντρώσω τις προσπάθειές μου σε αυτό το βιβλίο, την οργάνωση, ευκαιρίας δοθείσης, κι άλλων παρουσιάσεων και τη γνωριμία μου με το αναγνωστικό κοινό.
Σας ευχαριστώ θερμά και εύχομαι πάντα επιτυχίες!
Οπισθόφυλλο: Βίκη Παππά
Σε ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον, ένα οκτάχρονο αγόρι ατενίζει θλιμμένο τη μολυσμένη θάλασσα. Ξέρει πολύ καλά πως δεν θα επιστρέψει ποτέ πια στο παλιό της μεγαλείο. Ψάχνοντας απεγνωσμένα να βρει μια λύση, συνειδητοποιεί ότι η μόνη ελπίδα είναι τα παιδιά του σήμερα, που με τις πράξεις και τη συμπεριφορά τους μπορούν ν’ αλλάξουν το παρόν και να σώσουν το μέλλον.
