Όσοι και όσες στάθηκαν και στέκονται στα εκδοτήρια περιμένοντας να αποκτήσουν την ηλεκτρονική τους κάρτα για τις μεταφορές τους με το μετρό Αθηνών, γνωρίζουν ότι η διαδικασία της έκδοσής της συνιστά μία δοκιμασία αντοχής! Φοιτητές και έφηβοι, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι και ηλικιωμένοι ή ακόμα και μικρά παιδιά που στέκονται μαζί με τους κηδεμόνες τους, περιμένουν ανελέητα με τις ώρες έξω από τα εκδοτήρια.
Ταλαιπωρούνται ψυχικά και σωματικά όσο στέκονται στην αναμονή. Διερχόμενοι από το μετρό τους βλέπουμε συχνά να μαλώνουν λόγω της αγανάκτησής τους, κυρίως για ζητήματα που αφορούν την προτεραιότητα και τη θέση τους στη σειρά. Διερχόμενοι από το μετρό, ακόμα, τους βλέπουμε κουρασμένους κι εξαντλημένους να στοιβάζονται ο ένας πίσω από τον άλλον περιμένοντας και αναρωτιόμαστε: πόση ορθοστασία μπορεί να αντέξει το ανθρώπινο σώμα; Οι ώρες αναμονής για τους πιο τελευταίους της σειράς έχουν ξεπεράσει ακόμα και τις 6-7. Και η κούραση της ορθοστασίας απειλεί τη σωματική υγεία, ιδίως εκείνων που δεν την αντέχουν. Ένας ηλικιωμένος κύριος, μάλιστα, λιποθύμησε στο εκδοτήριο του σταθμού Πειραία!
Εξίσου απελπιστικό είναι και το ότι δεν διευθετείται-οργανώνεται η έκδοση των ηλεκτρονικών καρτών από το ιθύνον υπουργείο. Αποδεχόμαστε ότι βρισκόμαστε σε μία μεταβατική κατάσταση και γνωρίζουμε ότι η πραγματοποίηση του “βήματος” από τη χάρτινη στην ηλεκτρονική κάρτα δεν μπορεί να κυλήσει με απόλυτη ευκολία λόγω της συσσώρευσης πολλών ατόμων. Συμφωνούμε με τα λεγόμενα του κ. Χρήστου Σπίρτζη, Υπουργού Μεταφορών, ότι τέτοιου είδους προβλήματα στις μεγάλες αλλαγές “είναι σύνηθες να υπάρχουν”, όμως πιστεύουμε ότι το πρόβλημα μπορεί σε κάποιο βαθμό να κατευναστεί.
Γιατί να μη ληφθούν, παραδείγματος χάριν, ρυθμιστικά μέτρα που θα ταξινομήσουν και θα ελέγξουν την προσέλευση του κόσμου στα εκδοτήρια; Διαφορετικές ομάδες ανθρώπων μπορούν να επισκέπτονται τα εκδοτήρια σε διαφορετικές ώρες και εντός συγκεκριμένων ημερών που θα έχουν καθοριστεί. Σε κάθε γκρουπ-ομάδα ανθρώπων που εισέρχονται στην αναμονή είναι δυνατό να ακολουθείται και μία συγκεκριμένη σειρά προτεραιότητας.
Γενικώς, η λογική και η προέλευση του προβλήματος δεν είναι δυνατόν ούτε να δικαιολογεί-δικαιώνει την ύπαρξή του, ούτε να το καθιστά δυσεπίλυτο ή ανεπίλυτο στα μάτια μας. Ασφαλώς η συνέχιση της ύπαρξής του εναπόκειται σε εμάς και καθορίζεται από τη στάση που θα τηρήσουμε σχετικά με την οργάνωση-διευθέτησή του.
Συμπερασματικά, είναι φυσικό να ανακύπτουν προβλήματα και δυσκολίες στις μεγάλες αλλαγές όταν αυτές πραγματοποιούνται ανοργάνωτα.