Ο Άλφρεντ Κούμπιν ήταν εικονογράφος, καλλιτέχνης και συγγραφέας που έζησε από το 1877 έως το 1959. Το έργο του συνδέεται με τα κινήματα του συμβολισμού και του εξπρεσιονισμού. Τα έργα του κρύβουν χιλιάδες νοήματα και συμβολισμούς. Έζησε δύο Παγκόσμιους Πολέμους και μια ζωή που συνέβαλλε στο να γίνει η τέχνη του ξεχωριστή, αλλόκοτη, μακάβρια, σκοτεινή, αλλά και συνάμα εξαιρετική.
Τα πρώτα χρόνια
Ο Άλφρεντ Λέοπολντ Ίσιντορ Κούμπιν γεννήθηκε στις 10 Απριλίου 1877 στο Leitmeritz στη Βόρεια Βοημία στην πόλη Litomerice, η οποία τότε ήταν μέρος της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας.
Πριν ακόμα κλείσει 2 ετών, η οικογένειά του μετακόμισε στο κέντρο της Αυστρίας, πρώτα στο Σάλτσμπουργκ και λίγο αργότερα στο Zell am See, όπου ο Κούμπιν πέρασε το μεγαλύτερο μέρος των νεανικών του χρόνων. Η μητέρα του ήταν η Τζοάννα Κλετζλ και ήταν πιανίστρια. Ο πατέρας του, Φρίντριχ Φρανζ Κούμπιν, ήταν γεωμέτρης. Επέστρεψε στο Σάλτσμπουργκ από τη Δαλματία που εργαζόταν ως τοπογράφος για δύο χρόνια και γνώρισε τότε για πρώτη φορά τον μικρό Άλφρεντ.
Στον Κούμπιν δεν άρεσε στο σχολείο. Του άρεσε να τριγυρίζει στους αχυρώνες και στις καλύβες των ψαράδων της πόλης του. Η μητέρα του έπασχε από φυματίωση και ήταν καθηλωμένη στο κρεβάτι, γι’ αυτό και είχε πάρα πολλές ευκαιρίες να το κάνει. Του άρεσε η νύχτα, το λυκόφως. Έκανε πολλές φάρσες στους γείτονές του, καθώς έβρισκε τρόπο να τους τρομάζει συχνά.
Εφιαλτική νεανική και εφηβική ζωή του Άλφρεντ Κούμπιν
Το 1887, ο Άλφρεντ Κούμπιν ξεκίνησε να φοιτά σε Γυμνάσιο στο Σάλτσμπουργκ. Την ίδια χρονιά, η μητέρα του πέθανε, όταν ο ίδιος ήταν 10 ετών, και αυτό τον τρόμαξε αρκετά. Είπε ότι είδε τον πατέρα του να κρατάει το άψυχο σώμα της και να τριγυρίζει στο σπίτι κλαίγοντας. Στη συνέχεια, όταν πλέον πέρασε το πένθος, ο πατέρας του παντρεύτηκε την αδελφή της μητέρας του Κούμπιν. Έναν χρόνο μετά, η θεία του πέθανε στη γέννα. Ο νεαρός Άλφρεντ είχε απομακρυνθεί από την οικογένειά του, αφού ο πατέρας του ήταν πνιγμένος στη θλίψη του και απογοητευμένος που ο γιος του δεν είχε τελειώσει το γυμνάσιο. Για το πιο μικρό λάθος που μπορεί να έκανε ο Κούμπιν, ο πατέρας του τον χτυπούσε χωρίς έλεος. «Και στην καρδιά μου ένιωθα μόνο μίσος, μίσος, μίσος προς τον πατέρα μου και για όλους τους ανθρώπους.» θα γράψει μετά στην αυτοβιογραφία του. Δεν είναι περίεργο που ζωγράφιζε αυτά τα πράγματα, γιατί από την παιδική του ηλικία η ζωή του ήταν ένας πραγματικός εφιάλτης.
Στο μεταξύ, ο πατέρας του παντρεύτηκε ξανά, αυτή τη φορά με μια νεαρή γυναίκα από το Κλάγκενφουρτ, και όταν ο Κούμπιν ήταν δεκαπέντε ετών, τον έστειλε να μαθητεύσει δίπλα σε έναν «θείο» από την τελευταία του σύζυγο, στην ανατολική Αυστρία. Ο Άλφρεντ, που περνούσε την εφηβεία, δεν έμαθε πολλά στο μεγάλο στούντιο του φωτογράφου τοπίων Alois Beer, αλλά οι πολλές φωτογραφίες που έφερε ο θείος του επιστρέφοντας από τα συχνά ταξίδια του άφησαν μια μόνιμη και καλή εντύπωση.
Ο Κούμπιν στα δεκαεννιά του χρόνια αποφάσισε να αυτοκτονήσει πάνω στον τάφο της μητέρας του, ταξιδεύοντας από το Κλάγκενφουρτ στο Zell am See. Πήρε ένα όπλο στον τάφο της. Το όπλο ήταν σκουριασμένο και, όταν έφτασε στον τάφο, το έβαλε στο κεφάλι του. Όταν πάτησε τη σκανδάλη, το όπλο δεν εκπυρσοκρότησε. Λέει στα απομνημονεύματά του ότι δεν είχε το θάρρος να πατήσει τη σκανδάλη για δεύτερη φορά.
Μετά από αυτό το γεγονός, ο νεαρός Κούμπιν προσφέρθηκε εθελοντικά στον στρατό. Λίγες εβδομάδες αργότερα, υπέστη έναν σοβαρό νευρικό κλονισμό κατά τη διάρκεια μιας κηδείας ενός διοικητή μεραρχίας και πέρασε τέσσερις μήνες στο στρατιωτικό νοσοκομείο στο Γκρατς. Μετά από αυτό, ο πατέρας του τον πήγε πίσω στο πατρικό του σπίτι.
Καλλιτεχνική πορεία και προσωπική ζωή του Κούμπιν
Το 1898, ο Κούμπιν άρχισε να σπουδάζει ζωγραφική στο ιδιωτικό σχολείο του Ludwig Schmid-Reutte και, ένα χρόνο αργότερα, μπήκε στην Ακαδημία Τεχνών του Μονάχου, αλλά πολύ σύντομα τα παράτησε. Στην πρωτεύουσα της Βαυαρίας, ο Κούμπιν γνώρισε το έργο πολλών εξπρεσιονιστών. Στον Κούμπιν άρεσαν τα έργα των Odilon Redon και Edvard Munch. Εκείνα που του είχαν κάνει περισσότερο εντύπωση, όμως, ήταν τα χαρακτικά του Max Klinger. Ήθελε να γίνει όπως ο Klinger και να κάνει παρόμοια πράγματα με τα δικά του.
Το 1902 έκανε την πρώτη του έκθεση στην Cassirer Gallery του Βερολίνου, στην οποία ένας κριτικός τέχνης την χαρακτήρισε «Αίθουσα της Φρίκης». Έναν χρόνο μετά, έκανε την πρώτη του εικονογράφηση βιβλίου. Την ίδια χρονιά, στο Σέρντινγκ, όπου είχε εγκατασταθεί η οικογένειά του, γνώρισε την Έμυ Μπάγιερ. Λίγο αργότερα αρραβωνιάστηκαν, αλλά την ίδια χρονιά η Έμυ πέθανε από τυφοειδή πυρετό. Το 1904 παντρεύτηκε την πλούσια χήρα Hedwig Gröndler, η οποία ήταν αδελφή του πεζογράφου Oscar Schmitz. Το 1906 μετακόμισαν σε ένα κάστρο, όπου είχε κάθε λογής ζώα, οπωροφόρα δέντρα και ζούσε απομονωμένος από τον υπόλοιπο κόσμο. Η Hedwig έναν χρόνο μετά τον γάμο τους παρουσίασε μια χρόνια μολυσματική ασθένεια. Έπρεπε να παίρνει μορφίνη για τον πόνο, αλλά στη συνέχεια εθίστηκε. Μέσα στα επόμενα 20 χρόνια, κατά διαστήματα έμενε σε σανατόρια για αρκετό καιρό και ο Αλφρεντ Κούμπιν έμενε μόνος στο κάστρο.
Η Άλλη Πλευρά (Die andere Seite) είναι το φανταστικό μυθιστόρημα που έγραψε το 1909 και το εμπνεύστηκε από τον θάνατο του πατέρα του. Δημιούργησε περισσότερες από 50 εικονογραφήσεις για το μυθιστόρημά του. Μετά από την επιτυχία του βιβλίου του, εικονογράφησε πάνω από 100 βιβλία των Πόε, Ντοστογιέφσκι, Κάφκα, Χόφμαν και πολλών άλλων, τους οποίους ο ίδιος είχε διαλέξει για την μακάβρια ιδιότητα των ιστοριών τους.
Ο Κούμπιν μεταξύ του 1902 και 1910 σχεδίαζε ελαιογραφίες, αλλά μετέπειτα, αφού επηρεάστηκε από αρκετούς ζωγράφους, ξεκίνησε σχέδια με στυλό και μελάνι, ακουαρέλες και λιθογραφίες. Το 1911, εντάχθηκε στην ομάδα Blaue Reiter (Γαλάζιος Καβαλάρης) ως μέλος και εξέθεσε μαζί τους στην Galerie Der Sturm στο Βερολίνο το 1913. Μετά από αυτό το διάστημα, έχασε την επαφή με την καλλιτεχνική πρωτοπορία.
Κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου, τα έργα του Άλφρεντ Κούμπιν θεωρήθηκαν εκφυλισμένα για τα ναζιστικά πρότυπα. Ό,τι δεν ήταν γερμανική τέχνη θεωρείτο εκφυλισμένο. Όσοι παρήγαγαν μοντέρνα τέχνη δεν επιτρεπόταν καν να επιδείξουν, να διδάξουν ή ακόμα και να πουλήσουν τη δουλειά τους. Όμως, ο καλλιτέχνης κατάφερε κάπως να συνεχίζει να εργάζεται.
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, έλαβε μέρος στις Μπιενάλε της Βενετίας του 1950 και 1952. Το 1955 βραβεύθηκε με το διεθνές βραβείο ζωγραφικής στην Μπιενάλε του Σάο Πάολο. Δύο χρόνια μετά, βραβεύεται το Μεγάλο Παράσημο Τιμής για την Τέχνη με την πλακέτα Gustav Klimt στο Vienna Secession (Αυστριακή Ένωση Καλλιτεχνών).
Ο Άλφρεντ Κούμπιν έζησε μέχρι τα 82 του χρόνια. Πέθανε στις 20 Αυγούστου του 1959 στο κάστρο του, όπου μέχρι σήμερα στεγάζεται το μουσείο του.
Μερικά έργα του Άλφρεντ Κούμπιν
Ακολουθεί βίντεο με έργα του Άλφρεντ Κούμπιν:
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για το άρθρο:
- MATÓ A SU MONO. ARTE Y PESADILLA DE ALFRED KUBIN. Ανακτήθηκε από: www.youtube.com. Τελευταία πρόσβαση 14/04/2023.
- Alfred Kubin. Ανακτήθηκε από: www.prestelpublishing.penguinrandomhouse.de. Τελευταία πρόσβαση 14/04/2023.
- Alfred Kubin. Ανακτήθηκε από: www.alfred-kubin.blogspot.com. Τελευταία πρόσβαση 14/04/2023.
- Alfred Kubin – Austrian Expressionist of the XX century. Ανακτήθηκε από: www.culturical.com. Τελευταία πρόσβαση 14/04/2023.
- Alfred Kubin. Ανακτήθηκε από: www.britannica.com. Τελευταία πρόσβαση 14/04/2023.
- Alfred Kubin. Ανακτήθηκε από: www.redtreetimes.com. Τελευταία πρόσβαση 14/04/2023.
- Άλφρεντ Κούμπιν: Εξομολογήσεις μια Βασανισμένης Ψυχής, Έκθεση στο Leopold στη Βιέννη. Ανακτήθηκε από: www.ethnos.gr. Τελευταία πρόσβαση 14/04/2023.
- The Life and Art of Alfred Kubin. Dover Publications, Inc.2017.
- Gallery&Studio Magazine, Nov.Dec 2008- Jan2009, No.2, New York.
