Για την Αλίκη Βουγιουκλάκη έχουν γραφτεί τα πάντα. Όλη η Ελλάδα ξέρει γι’ αυτό το αιώνιο κορίτσι λεπτομέρειες για τη ζωή της, τις ταινίες της, τα προσωπικά της, την πορεία της στο θέατρο, τον θάνατό της, αλήθειες και ψέματα, φήμες και θα τολμούσα να πω και θρύλους.
Δεν παίζει κανέναν ρόλο πότε γεννήθηκε, πότε πέθανε, ποιους αγάπησε…
Δε με νοιάζει αν έχει φανατικούς θαυμαστές ή άσπονδους εχθρούς. Σήμερα θα γράψω εδώ τι ήταν για μένα η Αλίκη, αλλά είμαι σίγουρη ότι αυτό ήταν και για πάρα πολλούς άλλους.
Η υπέροχη Αλίκη
Ζωή σαν μυθιστόρημα έζησε το Αλικάκι, με θαύματα και απογοητεύσεις. Δουλειά πολλή, πείσμα, κλάματα και πολλά χειροκροτήματα. Ποτέ, όμως, δεν ήταν απόλυτα ικανοποιημένη, ήθελε κι άλλο. Πάντα προσπαθούσε να κάνει την υπέρβαση. Να ξεπεράσει τα όριά της. Κι ας ήταν το κόστος μεγάλο.
Το πλήρες όνομά της ήταν Αλίκη Σταματίνα Βουγιουκλάκη και γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 20 Ιουλίου του 1934. Γονείς της ο Ιωάννης Βουγιουκλάκης, δικηγόρος, και η Αμαλία Κουμουνδούρου. Ο πατέρας διορίστηκε νομάρχης Αρκαδίας κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής από την κυβέρνηση Τσολάκογλου και δολοφονείται από μέλη της ΕΛΑΣ το 1943. Αυτό ήταν μεγάλο πλήγμα για τη μικρή Αλίκη. Η μητέρα της, Αμαλία, αναλαμβάνει να αναθρέψει μόνη της τα τρία της παιδιά, την 9χρονη Αλίκη, τον Αντώνη, 7 ετών, και τον 4χρονο Τάκη. Παρ’ όλες τις αντιξοότητες, τα όνειρα της Αλίκης είναι μεγάλα και το 1952 μπαίνει στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Αποφοιτά με «Λίαν καλώς» σε τρία χρόνια, γιατί ένας από αυτούς που βαθμολογούσαν ήταν ο Δημήτρης Χορν, που διαφωνούσε ως προς την επάρκειά της.
Για την ερμηνεία της στην ταινία Μανταλένα κερδίζει βραβείο ερμηνείας Α’ γυναικείου ρόλου το 1960, στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Από τη Μανταλένα εκπροσωπήθηκε η Ελλάδα και στο Φεστιβάλ των Καννών, όπου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις.
Το 1959 η Ελένη Βλάχου, της εφημερίδας Καθημερινής, την αποκαλεί «εθνική σταρ», τίτλος που την ακολουθεί σε όλη της τη ζωή και δικαίως. Η Αλίκη έχει μια μοναδική λάμψη! Ο κόσμος είναι εθισμένος με την παρουσία της. Οι ταινίες της κόβουν αναρίθμητα εισιτήρια. Ο κόσμος τη βλέπει να χαμογελάει και ξεχνάει τα προβλήματά του. Απλές ευχάριστες ιστορίες ως επί το πλείστον, αλλά και με μηνύματα που αφορούν την εκάστοτε πολιτική κατάσταση της χώρας. Μέσα σε 30 χρόνια έκανε 42 ταινίες.
Όλη η Ελλάδα ξέρει την Αλίκη και την αγαπάει.
Ξεκίνησε σαν ένα γλυκό μελαχρινό κορίτσι και μεταμορφώθηκε σε μια πανέμορφη ξανθομαλλούσα, ένα υπέρλαμπρο αστέρι!
Ήμουν 10 ετών όταν είδα για πρώτη φορά την Αλίκη στην ταινία «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο». Απλά την αγάπησα απόλυτα! Έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια από τότε κι εξακολουθώ να βλέπω τις ταινίες της, τα θεατρικά της όπου μπορώ να τα βρω, να ακούω τα τραγούδια της. Και μαζί της ερωτεύομαι, τραγουδάω, γελάω, πονάω και ονειρεύομαι.
Ό,τι πιο πολύτιμο γι’ αυτήν, όμως, ήταν το μοναχοπαίδι της, ο Γιάννης, που απέκτησε με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ, στις 4 Ιουλίου του 1969. Μιλούσε για τον Γιαννάκη της κι έλαμπε ολόκληρη. Η Αλίκη μας, που όποιος την παρατηρούσε καλά θα έβλεπε πόση μελαγχολία έκρυβε στα όμορφα γατίσια μάτια της…
Η Αλίκη δεν πέθανε, είναι εδώ, ζωντανή στη μνήμη μας μέσα από τις ταινίες της που παίζονται συχνά και το χαμόγελο της είναι τόσο οικείο πλέον. Οι μύθοι δε γερνάν και δεν πεθαίνουν. Η Αλίκη πιο πολύ από όλα φοβόταν τη φθορά. Ιδιαίτερα τη φθορά του χρόνου, τα γηρατειά. Έκανε ό,τι μπορούσε για να τα σταματήσει, ενώ δε χρειάζονταν. Δε γερνάει το φως Αλίκη μου, δεν μπορεί να αγγίξει ο χρόνος ένα υπέροχο χαμόγελο.
Δύσκολα παιδικά χρόνια, αλλά κατάφερε να ξεπεράσει τις αναποδιές και να κάνει αυτό που θέλει. Δούλεψε σκληρά κι ακούραστα. Ήταν έξυπνη, ναζιάρα, όμορφη, παθιασμένη και ανικανοποίητη. Ερωτευόταν συχνά και με πάθος. Στην ατζέντα της πολλοί κι όλοι ιδιαίτεροι σαν κι αυτή. Ερωτευμένη με τη ζωή ήταν κατά βάθος η Αλίκη και ζωή χωρίς έρωτα είναι ατελής.
Δύο γάμους έκανε στη ζωή της, ο πρώτος το 1965 με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ, που κράτησε 10 χρόνια, και ο δεύτερος με τον Γιώργο Ηλιάδη, Κύπριο επιχειρηματία, το 1982, που διαλύθηκε το 1983. Της έχουν προσάψει πολλούς συντρόφους κατά καιρούς. Η Αλίκη ερωτευόταν ανθρώπους που την ενέπνεαν. Πρώτος μεγάλος έρωτας ήταν, λέγεται, ο δάσκαλός της στη Δραματική Σχολή, Αλέξης Σολομός, ενώ ο τελευταίος της, και σύντροφός της για 8 χρόνια, ο ηθοποιός Κώστας Σπυρόπουλος, που στάθηκε δίπλα της μέχρι το τραγικό της τέλος.
Ενέπνευσε τόσα κορίτσια με τη δουλειά της η Αλίκη Βουγιουκλάκη και όχι μόνο. Και φυσικά και οι έρωτές της. Ο μεγάλος και ταραχώδης έρωτας με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ και τα τραγούδια τους. Ήταν η Νεραΐδα και το Παλικάρι, η Αρχόντισσα και ο Αλήτης, η Μανταλένα, η Αλίκη στο ναυτικό, η κόρη μου η Σοσιαλίστρια, η Σωφερίνα, φυσικά το Ξύλο βγήκε από τον παράδεισο και τόσα πολλά άλλα.
Ποια ήταν η Αλίκη Βουγιουκλάκη
Για να καλύψουμε τη ζωή της ολόκληρη χρειάζονται ατέλειωτες σελίδες και πάλι δε θα φτάσουν. Η Αλίκη δεν ήταν μία, ήταν πολλές, υπέροχες και αξέχαστες. Ο Πίπης που γελάσαμε κι αγαπήσαμε, το Κατερινάκι της ψαραγοράς που έγινε το πιο λαμπρό αστέρι, η Μανταλένα που θα έδινε και τη ζωή της για τα αδέρφια της, η ατρόμητη υπολοχαγός Νατάσα, η ναζιάρα μις Τούτσι, η εξαιρετική Μαρία στη μελωδία της ευτυχίας.
Η Αλίκη Βουγιουκλάκη έφυγε από αυτή τη γη στις 23 Ιουλίου το 1996. Όλη η Ελλάδα έκλαψε και τίμησε την Αλίκη στο τελευταίο της ταξίδι. Η απόλυτη Εθνική Σταρ. Εγώ δεν μπορούσα να το πιστέψω. Ακόμη δεν μπορώ.
Το πάλεψε, όμως, μέχρι το τέλος και δεν έπαψε να χαμογελάει. Το Κύκνειο άσμα της η Μελωδία της ευτυχίας στο θέατρο.
Η μεγάλη θεατρίνα, το πιο γλυκό κορίτσι της Ελλάδας, έφυγε. Κι, όμως, είναι ακόμη εδώ και χαμογελάει. Είναι το καλοκαίρι, η θάλασσα, ο έρωτας, οι σκανδαλιές, το μεγάλο αστέρι του ελληνικού κινηματογράφου και της καρδιάς μας.
Κι όποτε είμαι πεσμένη, βάζω να ακούσω το Αλικάκι στο υπέροχο τραγούδι των μοναδικών Χατζηδάκι – Σακελλάριου:
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για το άρθρο:
– Αλίκη Βουγιουκλάκη. Ανακτήθηκε από ant1news.gr (τελευταία πρόσβαση 22/7/2023)
– Αλίκη Βουγιουκλάκη. Ανακτήθηκε από retromaniax.gr (τελευταία πρόσβαση 22/7/2023)
– Αλίκη Βουγιουκλάκη. Ανακτήθηκε από sportime.gr (τελευταία πρόσβαση 22/7/2023)
– Αλίκη Βουγιουκλάκη. Ανακτήθηκε από ekriti.gr (τελευταία πρόσβαση 22/7/2023)
