Η «Σφαγή του Πληγωμένου γονάτου» λαμβάνει χώρα στις 29 Δεκεμβρίου του 1890 στο Ρυάκι του Πληγωμένου Γονάτου, στο καταφύγιο της Lakota. Τριακόσιοι Ινδιάνοι Σιου σκοτώθηκαν στον καταυλισμό τους στην Νότια Ντακότα, από το 7ο σύνταγμα Ιππικού των ΗΠΑ, μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια αφοπλισμού. Την εντολή την είχε δώσει ο ο διοικητής και Ταγματάρχης Samuel M. Whitside, ενώ την έφοδο πραγματοποίησε ο Συνταγματάρχης του 7ου συντάγματος Ιππικού, James w. Forsyth, ο οποίος περικύκλωσε το στρατόπεδο. O στρατηγός Nelson A. Miles, όταν επισκέφθηκε τον χώρο της σφαγής, μίλησε για θηριωδία. Γυναίκες με μωρά στην αγκαλιά τους είχαν κυνηγηθεί και σφαγιαστεί. Ο ίδιος είπε πως οι στρατιώτες απλά τρελάθηκαν. Το ερώτημα όμως είναι, ποιος θα μπορούσε να εξηγήσει και να δικαιολογήσει μια τέτοια ανελέητη περιφρόνηση για την ζωή;
«Δεν ήξερα τότε πόσο είχε τελειώσει. Όταν κοιτάζω πίσω τώρα από αυτόν τον ψηλό λόφο των γηρατειών μου, μπορώ ακόμα να δω τις σφαγιασμένες γυναίκες και τα παιδιά να κείτονται στοιβαγμένα και σκορπισμένα σε όλο το στρεβλό λαγκάδι τόσο απλά όσο όταν τα είδα με μάτια ακόμη μικρά. Και μπορώ να δω ότι κάτι άλλο πέθανε εκεί στη ματωμένη λάσπη, και θάφτηκε στη χιονοθύελλα. Εκεί πέθανε το όνειρο ενός λαού. Ήταν ένα όμορφο όνειρο. Κι εγώ, στον οποίο δόθηκε τόσο μεγάλο όραμα στα νιάτα μου, — με βλέπεις τώρα έναν αξιολύπητο γέρο που δεν έχω κάνει τίποτα, γιατί το τσέρκι του έθνους είναι σπασμένο και σκορπισμένο. Δεν υπάρχει πια κέντρο και το ιερό δέντρο είναι νεκρό».
Black Elk (1863–1950), γιατρός, Oglala Lakota
Ο αφοπλισμός των Ινδιάνων Σιου ήταν μια πρόφαση
Μια εκδοχή της σφαγής υποστήριζε πως κατά την διάρκεια του αφοπλισμού του καταυλισμού των Ινδιάνων Σιου, ο Ινδιάνος Black Coyote, που ήταν και κωφός, αρνήθηκε να παραδώσει το τουφέκι του. Ταυτόχρονα ένας ηλικιωμένος Ινδιάνος Σιου, ονόματι Yellow Bird, εκτελούσε ένα τελετουργικό που ονομαζόταν «Ο χορός των φαντασμάτων». Σε εκείνο το χρονικό σημείο το τουφέκι του Black Coyote έπεσε και ο Αμερικανικός στρατός άρχισε να πυροβολεί τους Ιθαγενείς Ινδιάνους. Οι Ινδιάνοι αντέδρασαν, ωστόσο τα όπλα τους είχαν ήδη κατασχεθεί από τον αμερικανικό ο στρατό. Περισσότεροι από 250 άνδρες και γυναίκες σκοτώθηκαν, ενώ 51 τραυματίστηκαν. Κάποιοι εκ των οποίων πέθαναν αργότερα.
Από την πλευρά του Αμερικάνικου στρατού, πέθαναν 25 στρατιώτες και 39 τραυματίστηκαν εκ των οποίων οι 6 πέθαναν αργότερα. Στους είκοσι από αυτούς απενεμήθη το Μετάλλιο της Τιμής. Εκατοέντεκα χρόνια μετά, το 2001 το Εθνικό Κογκρέσο των Ινδιάνων της Αμερικής εξέδωσε δύο ψηφίσματα τα οποία καταδίκαζαν τα στρατιωτικά βραβεία, απαιτώντας την ακύρωση τους. Το 1990 το Κογκρέσο των ΗΠΑ εξέδωσε ψήφισμα για την ιστορική σφαγή και εξέφρασε την βαθιά του λύπη για την σφαγή.
Τα οικονομικά συμφέροντα των ΗΠΑ κρυβόταν πίσω από την Σφαγή του Πληγωμένου γονάτου;
Τα προηγούμενα χρόνια, η κυβέρνηση των ΗΠΑ είχε εκφράσει το ενδιαφέρον της για τα εδάφη της Lakota. Δεν είχε αρκεστεί μόνο σε αυτό αλλά άρχισε να τα καταλαμβάνει αυθαίρετα. Οι μεγάλες πεδιάδες, τα μεγάλα κοπάδια από βίσονες και τα χρυσωρυχεία, αποτελούσαν μεγάλο πειρασμό. Επιπλέον, τα μεγάλα κοπάδια βισόνων κυνηγήθηκαν μέχρι να εξαφανιστούν. Χωρίς τους βίσονες όμως, οι ιθαγενείς δοκιμάστηκαν με την επισιτιστική κρίση. Αυτό οδήγησε τις ΗΠΑ να τους παρείχε συσσίτια για να τους αποτρέψει από τον θάνατο.
Η συνθήκη ειρήνης ανάμεσα στην κυβέρνηση των ΗΠΑ και τους Ινδιάνους είχε καταπατηθεί πολλές φορές από την πρώτη. Κατά την διάρκεια των αναταραχών, ο Ινδιάνος προφήτης Wovoka, ιδρυτής της θρησκείας του Χορού των φαντασμάτων είχε ένα όραμα. Σύμφωνα με αυτό, οι λευκοί εισβολείς θα εξαφανίζονταν και οι Σιου θα ζούσαν ειρηνικά, αφού εκτελούσαν έναν αργό και επίσημο χορό των φαντασμάτων, υπό τον ήχο ενός τυμπανισμού. Επιπλέον θα φορούσαν ειδικά πουκάμισα, τα οποία είχαν υποτίθεται την δύναμη να απωθούν τις σφαίρες.
Η επιστολή του Ινδού πράκτορα
Σε επιστολή του πράκτορα της Ινδίας Pine Ridge Valentine T. McGillycuddy, προς τον διοικητή της Εθνικής Φρουράς της Νεμπράσκα Leonard Wright Colby, για το κίνημα Ghost Dance («Χορός των φαντασμάτων») αναφέρεται:
«Όσο για τον Χορό των Φαντασμάτων έχει δοθεί πάρα πολύ προσοχή σε αυτόν. Ήταν μόνο το σύμπτωμα ή η επιφανειακή ένδειξη μιας βαθιάς ριζωμένης, μακροχρόνιας δυσκολίας; Όσον αφορά τον αφοπλισμό των Σιου, όσο επιθυμητό κι αν φαίνεται, δεν το θεωρώ ούτε σκόπιμο, ούτε πρακτικό. Φοβάμαι ότι θα καταλήξει ως η θεωρητική επιβολή της απαγόρευσης στο Κάνσας, την Αϊόβα και την Ντακότα. Αν γινόμουν ξανά Ινδός πράκτορας και είχα την επιλογή μου, θα αναλάμβανα 10.000 οπλισμένους Σιού κατά προτίμηση από τον ίδιο αριθμό αφοπλισμένων· και επιπλέον θα συμφωνούσα να χειριστώ αυτόν τον αριθμό, ή ολόκληρο το έθνος των Σιού, χωρίς λευκό στρατιώτη. Με σεβασμό κ.λπ. VT McGillycuddy.
Υ.Γ. Παρέλειψα να δηλώσω ότι ως σήμερα δεν έχει υπάρξει ούτε ξέσπασμα ή πόλεμος των Σιου. Κανένας πολίτης στη Νεμπράσκα ή την Ντακότα δεν έχει σκοτωθεί, παρενοχληθεί ή δεν έχει πάθει την παραμικρή γρατσουνιά. »
1 Ιανουαρίου 1891 Pine Ridge Valentine T. McGillycuddy
Η έφοδος του Συνταγματάρχη James w. Forsyth
Στις 28 Δεκεμβρίου του 1890, ο John Snahgreau πρόσκοπος και διερμηνέας που ήταν κατά το ήμιση Ινδιάνος Lakota, συμβούλεψε τους Αμερικανούς στρατιώτες, να μην αφοπλίσουν αμέσως τους Ινδιάνους Σιου, αφού αυτό θα έφερνε βία.
Οι στρατιώτες αφού οδήγησαν τους Ινδιάνους πέντε μίλια δυτικά στο Ρυάκι του Πληγωμένου Γονάτου, τους είπαν να στρατοπεδεύσουν. Ταυτόχρονα ο Συνταγματάρχης του 7ου συντάγματος Ιππικού, James w. Forsyth αύξησε τον αριθμό των στρατιωτών στους 500, την ίδια στιγμή που στον καταυλισμό υπήρχαν μόλις 30 Ινδιάνοι, εκ των οποίων 230 άνδρες και 120 γυναίκες και παιδιά. Οι στρατιώτες, αφού περικύκλωσαν το στρατόπεδο, έστησαν τέσσερα όπλα M1875 ταχείας ανάφλεξης.
Το τουφέκι του Black Coyote εκπυρσοκρότησε
Ξημερώματα της 29ης Δεκεμβρίου 1890, ο συνταγματάρχης James w. Forsyth, διέταξε την παράδοση των όπλων των Ιθαγενών Ινδιάνων. Οι εντάσεις ανάμεσα στο ιππικό των ΗΠΑ και στους Σιου άρχισαν να εντείνονται. Ο ηλικιωμένος Ινδιάνος Yellow Bird άρχισε να εκτελεί τον λεγόμενο «χορό των φαντασμάτων» λέγοντας στους Ινδιάνους πως τα πουκάμισα τους ήταν αλεξίσφαιρα. Σε εκείνη την χρονική περίοδο, o Black Coyote, που ήταν και κωφός, δεν παρέδωσε το τουφέκι του. Κάποιος Ινδιάνος φώναξε πως ο Black Coyote είναι κωφός και δεν μπορεί να ακούσει τις διαταγές των αμερικανών στρατιωτών. Αρπάζοντας τον Black Coyote, το τουφέκι εκπυρσοκρότησε και έτσι ξεκίνησε η ανταλλαγή πυρών.
Σύμφωνα με μαρτυρία του επιζήσαντα Ινδιάνου Wasumaza, η πρόθεση του Black Coyote ήταν να αφήσει κάτω το όπλο του: «Αν τον είχαν αφήσει μόνο, θα άφηνε το όπλο του εκεί που έπρεπε. Τον άρπαξαν και τον γύρισαν προς την ανατολή. Ακόμα και τότε δεν τον ενδιέφερε. Δεν είχε στραμμένο το όπλο του σε κανέναν. Η πρόθεσή του ήταν να αφήσει κάτω αυτό το όπλο. Ήρθαν και άρπαξαν το όπλο που επρόκειτο να κατεβάσει. Αμέσως μετά τον γύρισαν, η αναφορά ενός όπλου ήταν αρκετά δυνατή. Δεν μπορούσα να πω ότι κάποιος πυροβολήθηκε, αλλά μετά από αυτό έγινε συντριβή».
Η «Σφαγή του Πληγωμένου γονάτου» ήταν μια ανελέητη περιφρόνηση για την ζωή
Μετά τα πρώτα πυρά οι μισοί Ινδιάνοι σκοτώθηκαν. Μερικοί από τους επιζήσαντες άρπαξαν όπλα από τα κατασχεθέντα και άνοιξαν πυρ εναντίον των αμερικανών στρατιωτών. Οι στρατιώτες αποτελείωσαν τους τραυματίες. Οι γυναίκες και τα παιδιά, τρέξανε στις χαράδρες και στα λιβάδια για να σωθούν, αλλά οι στρατιώτες τους κυνήγησαν και τους αποτελείωσαν όσους επιχείρησαν να αποδράσουν. Ο στρατηγός Nelson A. Miles, όταν επισκέφθηκε τον χώρο της σφαγής, ανακάλυψε με φρίκη πως γυναίκες με μωρά στην αγκαλιά τους είχαν κυνηγηθεί ως και δύο μίλια και είχαν σφαγιαστεί χωρίς έλεος. Ανέφερε πως οι στρατιώτες απλά τρελάθηκαν. Ποιος θα μπορούσε να εξηγήσει και να δικαιολογήσει μια τέτοια ανελέητη περιφρόνηση για την ζωή;
Πηγή, επιπλέον, αναφέρει πως, μια μητέρα πυροβολήθηκε με το βρέφος της. Το παιδί, χωρίς να ήξερε ότι η μητέρα του ήταν νεκρή, θήλαζε ακόμα:
«Υπήρχε μια γυναίκα με ένα βρέφος στην αγκαλιά της που σκοτώθηκε καθώς σχεδόν άγγιξε τη σημαία της εκεχειρίας… Μια μητέρα πυροβολήθηκε με το βρέφος της. Το παιδί χωρίς να ξέρει ότι η μητέρα του ήταν νεκρή, θήλαζε ακόμη…Οι γυναίκες καθώς έφευγαν με τα μωρά τους σκοτώθηκαν μαζί, πυροβολήθηκαν κατευθείαν… και αφού είχαν σκοτωθεί όλες οι περισσότερες φώναξαν ότι όλοι αυτοί που δεν σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν θα έπρεπε να βγουν και θα ήταν ασφαλείς. Τα αγοράκια… βγήκαν από τα καταφύγια τους και μόλις ήρθαν στο μάτι, αρκετοί στρατιώτες τα περικύκλωσαν και τα έσφαξαν εκεί».
American Horse (1840–1908), αρχηγός, Oglala Lakota
Η μάχη ως μια ενέδρα και σφαγή
Το ιστορικό αυτό συμβάν αναφέρθηκε αρχικά ως η «Μάχη του Πληγωμένου Γονάτου». Αμερικάνοι Ινδιάνοι όμως αντιτάχθηκαν σε αυτή την περιγραφή, αφού στην πραγματικότητα επρόκειτο για ενέδρα και σφαγή. Ο Αμερικάνικος στρατός, όμως, επιμένει να το αναφέρει ως απλώς το «Πληγωμένο Γόνατο». Η Σφαγή έχει αναφερθεί σε ταινίες όπως: Legends of the Fall (1994), Thunderheart (1992), Hidalgo (2004), Hostilew (2017). Επίσης, αναφορές υπάρχουν σε βιντεοπαιχνίδια και σε κόμικ του 1996, όπως το Saint of Killers.
Ακολουθεί βίντεο σχετικά με την Σφαγή του Πληγωμένου Γονάτου:
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτό το άρθρο:
128 YEARS OF ATTEMPTED HEALING AFTER WOUNDED KNEE MASSACRE. Ανακτήθηκε από https://sinchi-foundation.com/. Τελευταία πρόσβαση στις 27/12/2021.
Wounded Knee Massacre. Ανακτήθηκε από https://en.wikipedia.org/. Τελευταία πρόσβαση στις 27/12/2021.
Wounded Knee Massacre United States history [1890]. Ανακτήθηκε από https://www.britannica.com/. Τελευταία πρόσβαση στις 27/12/2021.
