Για πρώτη φορά στην ιστορία, εν έτει 1933, θα εφαρμοστεί η Ναζιστοκοποίηση της Γερμανίας ή Gleichschaltung. Το Gleichschaltung ήταν η υπαγωγή του Γερμανικού κράτους στην πολιτική του κυρίαρχου Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος. Η διαδικασία είχε ήδη ξεκινήσει όταν είχε αναλάβει την εξουσία ο Αδόλφος Χίτλερ, τον Ιανουάριο του 1933. Ολοκληρώθηκε κατά την διάρκεια του κομματικού συνεδρίου της Νυρεμβέργης το 1935. Το τέλος της δημοκρατίας της Bαϊμάρης (η ονομασία του πολιτεύματος της Γερμανίας από το 1919 – 1933), θα σημάνει όταν ο Αδόλφος Χίτλερ θα εκμεταλλευτεί την κυβερνητική κρίση της περιόδου (1933). Η νόρμα του Gleichschaltung επίτασσε την εγκαθίδρυση ενός απολυταρχικού συστήματος. Η Δομική ανομία κατά Ρόμπερτ Κ. Μέρτον ήταν προ των πυλών και ο στόχος ήταν να χτυπηθεί το status του υποκειμένου σε τρεις διαστάσεις. Πρώτον των κανόνων, δεύτερον των δικαιωμάτων – ελευθεριών και τρίτον των ιδεών – ατομικών πεποιθήσεων.
Gleichschaltung: Η εγκαθίδρυση της ναζιστικής δικτατορίας
Ο όρος Gleichschaltung δεν επιλέχθηκε διόλου τυχαία από τους Ναζί. Χρησιμοποιήθηκε από το εγχειρίδιο των πολιτικών μηχανικών το 1908. Αναφερόταν στην διάταξη των διασταυρώσεων στις σιδηροδρομικές γραμμές. Αργότερα τον συναντήσαμε στο πεδίο της ηλεκτρολογίας όπου μεταφραζόταν ως «συγχρονισμός». Περιέγραφε ένα κύκλωμα που επέτρεπε στο ρεύμα, να ρέει μόνο προς μια κατεύθυνση. Μέσω του συγχρονισμού, όλοι οι τομείς της ανθρώπινης ζωής έπρεπε να τεθούν υπό τον ναζιστικό έλεγχο. Όποιος τολμούσε να αντιταχθεί, θα εκδιώκονταν. Δεν ήταν τίποτα περισσότερο από την εγκαθίδρυση μιας δικτατορίας.
Η περιστολή των κυριότερων ατομικών ελευθεριών
Δυστυχώς οι προϋποθέσεις για την εγκαθίδρυση του Gleichschaltung, είχαν γίνει στις 27 Φεβρουαρίου 1933, όταν ο Ολλανδός κομμουνιστής κτίστης Μαρίνους Βαν ντερ Λούμπε συνελήφθη για τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ, δικάστηκε και εκτελέστηκε. Ο Βαν ντερ Λούμπε ήταν το «ιδανικό άλλοθι» που έδωσε στον Χίτλερ, την αφορμή να περάσει μια σειρά αυταρχικών διατάξεων απολυταρχισμού. Έτσι εκδόθηκε το «Διάταγμα για την προστασία του Λαού και του Κράτους» από τον πρόεδρο Φον Χίντενμπουργκ, με υπόδειξη του ιδίου του Αδόλφου, με αποτέλεσμα στις 28 Φεβρουαρίου 1933 να περισταλούν οι κυριότερες ατομικές και συλλογικές ελευθερίες. Ακόμη και το άβατο και απαραβίαστο του ιδιωτικού ασύλου καταργούνταν.
Gleichschaltung: Ο εξουσιοδοτικός νόμος της 23ης Μαρτίου 1933
Με βάση το «Διάταγμα για την προστασία του Λαού και του Κράτους», οι κομμουνιστές θα συλλαμβάνονταν και το κομμουνιστικό κόμμα θα καταργούνταν. Οι ομοσπονδιακές εκλογές στις 5 Μαρτίου 1933, θα δώσουν το προβάδισμα στο Εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα, την νίκη αλλά όχι την πλειοψηφία. Και εδώ ο Αδόλφος Χίτλερ θα χρησιμοποιήσει και θα περάσει πονηρά τον Εξουσιοδοτικό Νόμο (23/3/1933). Ήταν μια συνταγματική τροπολογία, κατά την οποία όλες οι νομοθετικές και εκτελεστικές εξουσίες θα ανατίθονταν στην κυβέρνηση. Το κοινοβούλιο δεν ήταν απλά σε αναστολή. Έπαυε να υπάρχει.
Η συνταγματική εκτροπή του 1933 πάνω στο άρθρο 48
Το άρθρο βάσει του οποίου κινήθηκε όλη αυτή η συνταγματική εκτροπή στην Γερμανία το 1933, ήταν το Άρθρο 48 του Συντάγματος. Δυστυχώς το άρθρο αυτό δεν ήταν η πρώτη που είχε επικαλεστεί το πολιτικό σύστημα. Τον Ιούλιο του 1932 είχε χρησιμοποιηθεί από τον Φραντς Φον Πάπεν που είχε κάνει το «Πραξικόπημα της Πρωσίας». Και τι σατανική σύμπτωση; Είχε υπογραφεί και αυτή την φορά από τον πρόεδρο Φον Χίντενμπουργκ.
Αυτό ρητώς ανέφερε: Εάν η δημόσια ασφάλεια και τάξη διαταράσσονταν ή απειλούνταν σοβαρά στο γερμανικό Ράιχ, ο Πρόεδρος του Ράιχ μπορούσε να λάβει τα απαραίτητα μέτρα για την αποκατάστασή τους, παρεμβαίνοντας, εάν χρειαστεί, με τη βοήθεια των ενόπλων δυνάμεων. Για το σκοπό αυτό, μπορούσε να αναστέλλει για κάποιο διάστημα, εν όλω ή εν μέρει, τα θεμελιώδη δικαιώματα που προβλέπονταν στα άρθρα 114, 115, 117, 118, 123, 124 και 153.
Η δεύτερη πράξη του Gleichschaltung
Σε κάθε κρατίδιο, ένα μέλος του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος (Reichsstatthalter) θα τοποθετούνταν ως ανωτάτη εποπτική αρχή. Την ίδια ημέρα δημοσιεύτηκε και ο «Νόμος για την αποκατάσταση της δημοσίας διοίκησης», βάσει του οποίου, όλοι οι ανεπιθύμητοι για το κράτος, όπως αντιφρονούντες, κομμουνιστές, Εβραίοι κλπ, θαν απομακρύνονταν από το κράτος και θα αποπέμπονταν. Ο νόμος είχε τεράστια ισχύ και τραγικό αντίκτυπο, αφού αφορούσε όλη την δημόσια δομή, ενώ στις 14 Ιουλίου 1933, κηρύσσει παράνομα όλα τα πολιτικά κόμματα. Με τον «Νόμο κατά των πολιτικών κομμάτων» και το επικρατόν και κυρίαρχο κόμμα είναι ένα: Το Εθνικοσοσιαλιστικό.
Ο «Νόμος για την επανίδρυση του κράτους» το 1934
Ο «Νόμος για την επανίδρυση του κράτους» τον Ιανουάριο του 1934, κατέλυε κάθε πολιτικό όργανο στα ομόσπονδα Γερμανικά κρατίδια. Και μετέφερε την εξουσία στην κυβέρνηση. Τον επόμενο μήνα του ιδίου έτους, θα καταργηθεί και το Reichsrat, που ήταν το επίσημο όργανο εκπροσώπησης των κρατιδίων στην Γερμανική Ομοσπονδία. Ως τον Αύγουστο, με νόμο, όλες οι εξουσίες δόθηκαν στον Φύρερ και Καγκελάριο του Ράιχ, Αδόλφο Χίτλερ.
«Εξακόσιοι εξήντα ένα φαιοχίτωνες βουλευτές του Εθνικοσοσιαλιστικού Κοινοβουλίου πέρασαν μέσα σε διάστημα πέντε λεπτών και τις τρεις διαδοχικές φάσεις ψήφισης του νομοσχεδίου, και στο τέλος υπερψήφισαν τον νόμο, δια βοής! Ακόμα και δέκα μόνο χρόνια πριν, η ιδέα και μόνο ενός τέτοιου νόμου, θα είχε κάνει οποιονδήποτε Γερμανό πολιτευτή, να ασπρίσουν τα μαλλιά του σε μια νύχτα! Με αυτό τον νόμο, τα γερμανικά κρατίδια έχασαν την νομοθετική τους δύναμη, την δυνατότητα να δρουν με άλλον τρόπο παρά μόνο σαν εκτελεστές των κυβερνητικών αποφάσεων, και ίσως σύντομα χάσουν ακόμα και τα σύνορά τους….». – Από το άρθρο του περιοδικού Times στις 12 Φεβρουαρίου 1934.
Η προπαγάνδα του Gleichschaltung από τον Γιόζεφ Γκέμπελς
Για να διασφαλιστεί το Gleichschaltung, οι ναζί διόρισαν ως υπουργό δημόσιας συμμετοχής και προπαγάνδας, τον Γιόζεφ Γκέμπελς (1933). Ο Γκέμπελς θα έλεγχε τα ΜΜΕ, τον κινηματογράφο, το θέατρο και κάθε πολιτιστική πτυχή της Γερμανίας έτσι ώστε όλοι αυτοί οι τομείς να «διαποτιστούν» καθολικά με τις ναζιστικές ιδέες. Αυτό όμως δεν κατέστη εφικτό σε πολλές των περιπτώσεων. Οι τοπικές κυβερνήσεις έφεραν αντιδράσεις και εμπόδια. Και ως το τέλος του 1945 μόνο το 60% των δημάρχων ήταν μέλη του ναζιστικού κόμματος και πειθήνια όργανα τους. Σ’ ένα όμως μεγάλο βαθμό το Gleichschaltung η εφαρμογή του θεωρήθηκε επιτυχής. Ο Gauleiterτου Βερολίνου ενδιαφερόταν πολύ για την τέχνη της προπαγάνδας έτσι ώστε να μπορεί να προωθήσει το κόμμα του αλλά και το προσωπικό του πρόγραμμα.
«Εαν επαναλάβεις ένα ψέμα πολύ συχνά, οι άνθρωποι θα το πιστέψουν και μάλιστα θα το πιστέψετε και μόνοι σας». – Γιόζεφ Γκέμπελς
Η προπαγάνδα υπέρ του Χίτλερ
Μια αφίσα από τις συλλογές της βιβλιοθήκης του Ολοκαυτώματος Wiener, έδειχνε όλο το μέγεθος της προπαγάνδας. Η αφίσα ήταν από τις εκλογές του Μαρτίου 1933. Μέρος της αναφέρει: «Όσο περισσότερη δύναμη δίνετε στον Χίτλερ, τόσο πιο εύκολο θα κερδίσει και τόσο πιο ανεξάρτητος θα τον κάνετε από τα κόμματα που οδήγησαν τους ανθρώπους στο σημείο που βρίσκονται σήμερα. Δώσατε σε αυτά τα πάρτι 14 χρόνια για να καταστρέψετε τη Γερμανία! Δώστε στον Χίτλερ τέσσερα χρόνια για να το ξαναχτίσει! Δίνεις στον Χίτλερ δύναμη και χρόνο ψηφίζοντας ΧΙΤΛΕΡ! »
Παρακάτω ακολουθεί βίντεο σχετικό με την ιστορία του Gleichschaltung.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτό το άρθρο:
How did the Nazi consolidate their power? Ανακτήθηκε από https://www.theholocaustexplained.org/. Τελευταία πρόσβαση στις 12/7/2021.
Gleichschaltung. Ανακτήθηκε από https://en.wikipedia.org/. Τελευταία πρόσβαση στις 12/7/2021.
GLEICHSCHALTUNG. Ανακτήθηκε από https://www.hanisauland.de/. Τελευταία πρόσβαση στις 12/7/2021.
