Στις 12 Φεβρουαρίου του 1809 γεννήθηκε στο Σριούσμπερι του Ηνωμένου Βασιλείου ένας άνθρωπος που έμελλε να αλλάξει για πάντα τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον πλανήτη μας και ιδίως τα όντα που κατοικούν σε αυτόν. Πρόκειται για τον Κάρολο Δαρβίνο (Charles Robert Darwin), ο οποίος με το ξεχωριστό πάθος του για την φύση και την ιδιάζουσα παρατηρητικότητά του κατάφερε να αναπτύξει την θεωρία της εξέλιξης των ειδών.
Τα πρώτα χρόνια του Δαρβίνου
Πατέρας του Καρόλου ήταν ο Ρόμπερτ Δαρβίνος, γόνος αριστοκρατικής οικογένειας και μητέρα του ήταν η Σουζάνα Γουέτζμουντ, κόρη του γνωστού Άγγλου αγγειοπλάστη, Γουέτζμουντ. Γεννημένος σε μια περίοδο κατά την οποία η κοινωνία κινδύνευε λιγότερο από τον σκοταδισμό του μεσαίωνα συγκριτικά με τους προηγούμενους αιώνες και προερχόμενος από μια οικογένεια της ανώτερης τάξης της Αγγλικής κοινωνίας, ο Δαρβίνος μπόρεσε να εκφράσει τις απόψεις του πάνω στο θέμα της εξέλιξης, αλλά και να τις εκδώσει, αψηφώντας βεβαίως τον κίνδυνο που θα πυροδοτούσαν οι κινήσεις του, καθώς, πράγματι, οι θεωρίες που εξέφρασε δεν βρίσκονταν μέσα στα τότε αποδεκτά όρια από την επιστημονική κοινότητα.
Ωστόσο, αν και με μια πρώτη ματιά φαντάζει ως ένας άνθρωπος που έζησε μια προνομιούχα ζωή, αυτό δεν σημαίνει πως τα πράγματα κυλούσαν εύκολα και ομαλά για εκείνον. Τα πολλά προβλήματα που αντιμετώπιζε, κατά κύριο λόγο κατά την διάρκεια των παιδικών και εφηβικών του χρόνων, κινδύνευσαν πολλές φορές να βάλουν φρένο στην όρεξή του για μάθηση.
Ο Κάρολος, από μικρή κιόλας ηλικία, είχε παρουσιάσει μια αρκετά μελαγχολική προσωπικότητα. Αυτό οφειλόταν αφενός στο θάνατο της μητέρας του στην τρυφερή ηλικία των οκτώ ετών και στις μικρές ανικανοποίητες δόσεις αγάπης που λάμβανε από εκείνη, προτού πεθάνει, καθώς, ούσα άρρωστη, ήταν ανήμπορη να φροντίσει κατάλληλα τα παιδιά της και αφετέρου στην ψυχρότητα του πατέρα του που κρατούσε την ίδια παγερή στάση σε όλα τα παιδιά του.
Η φοιτητική σταδιοδρομία του Καρόλου
Παρόλο που ο Κάρολος μεγάλωσε στο πατρικό του με τα πέντε αδέλφια του με αποτέλεσμα να είναι διαρκώς περιτριγυρισμένος από συνομήλικούς του, αυτό δεν συνέβαλλε σημαντικά στην κοινωνικοποίηση του. Στην πραγματικότητα, ο μικρός Κάρολος είτε από προσωπική επιλογή, είτε εξαιτίας άλλων παραγόντων, ήταν διαρκώς απομονωμένος από τα αδέλφια του και προσπαθούσε συνεχώς να εφεύρει καινούργιες δραστηριότητες, έτσι ώστε να κρατάει τον εαυτό του απασχολημένο. Στο σχολείο δεν έβρισκε ενδιαφέρον σε κανένα από τα μαθήματα. Είχε δείξει από πολύ νωρίς στα σχολικά του χρόνια πλήρη αδιαφορία στην αρχαία ελληνική και τη λατινική λογοτεχνία και σε αντίθεση με τα αδέλφια του σημείωνε μέτριες επιδόσεις στις θετικές επιστήμες.
Έτσι, όντας ανήμπορος να ανακαλύψει αυτό που χρειαζόταν στο σπίτι και στο σχολείο, είχε βρει ασφαλές καταφύγιο στο φυσικό περιβάλλον, όπου είχε παρουσιάσει μεγάλο ενδιαφέρον στις εξωτερικές δραστηριότητες, όπως το κυνήγι, η ιππασία και άλλα διάφορα αθλήματα.
Η μέτρια έως κακή παρουσία του Καρόλου στο σχολείο γεννούσε ανησυχίες στον πατέρα του, Ρόμπερτ, ο οποίος οραματιζόταν τα παιδιά του να ακολουθήσουν ίδια καριέρα με εκείνον και να γίνουν γιατροί, εξασφαλίζοντας έτσι και την πολυπόθητη θέση στην υψηλή κοινωνία της Αγγλίας. Για αυτό το λόγο,το 1825 αποφάσισε να τον στείλει στο Εδιμβούργο, έτσι ώστε να σπουδάσει ιατρική.
Από το πρώτο κιόλας έτος των σπουδών του, ο Κάρολος κατέληξε στο συμπέρασμα πως δεν θα ήθελε ποτέ να γίνει γιατρός και σταμάτησε να παρακολουθεί τα μαθήματα. Δεν ήθελε όμως να παραδεχτεί την αλήθεια στον πατέρα του και έτσι αν και πλέον είχε εγκαταλείψει τις σπουδές του παρέμεινε για έναν ακόμη χρόνο στο Εδιμβούργο. Κατά την διάρκεια του δεύτερου έτους των σπουδών του, ο Κάρολος ήρθε σε επαφή με την “Πλίνια Εταιρεία”- μια διοργάνωση που ασχολούνταν με την φυσική ιστορία και πολύ σύντομα έγινε μέλος της. Εκεί κατέκτησε γνώσεις σχετικά με τα θαλάσσια όντα και την διάπλασή τους, με την στρωματογραφική γεωλογία, την εντομολογία, καθώς και την βοτανολογία. Συμμετείχε σε έρευνες και εργαζόταν ενεργά με άλλα μέλη της Πλίνιας Εταιρείας που αποτέλεσαν πρότυπα, αλλά και σημαντικές επιρροές για εκείνον.
Η θεωρία της εξέλιξης και οι αντιδράσεις
Μετά από την αποδοχή και του πατέρα του πλέον ότι ο Κάρολος δεν επρόκειτο να γίνει γιατρός, αποφασίστηκε περισσότερο από τον Ρόμπερτ και λιγότερο από τον ίδιο, ο Κάρολος να παρακολουθήσει μαθήματα στο Κολέγιο του Κέιμπριτζ, έτσι ώστε να μπορέσει να γίνει κληρικός. Με αυτό τον τρόπο, αν και αποκλείστηκε δια παντός η πιθανότητα να γίνει ο Κάρολος γιατρός, τουλάχιστον εξασφαλίστηκε η θέση του στους κύκλους της υψηλής κοινωνίας της Μεγάλης Βρετανίας, οπότε ο Ρόμπερτ δεν ήταν πλήρως απογοητευμένος με την εξέλιξη των πραγμάτων.
Στο Κολέγιο ο Δαρβίνος παρακολούθησε μια πληθώρα μαθημάτων όπως: Θεολογία,Μαθηματικά, Φυσική, Φυσική Ιστορία κ.ά., στα οποία εξετάστηκε με επιτυχία και έλαβε το πτυχίο του το 1831.
Αφού αποφοίτησε και παρά τις έντονες αντιρρήσεις του πατέρα του, έλαβε μέρος σε ένα υπερατλαντικό ταξίδι με σκοπό να συμμετάσχει στην εξερεύνηση των ακτών της Νότιας Αμερικής. Η αποστολή αυτή διήρκεσε συνολικά πέντε χρόνια και υπήρξε αξιοσημείωτο γεγονός στην ζωή του Δαρβίνου, καθώς κατά την διάρκεια του ταξιδιού κατάφερε πράγματα που αργότερα τον κατέστησαν “την φωνή της εξέλιξης” και έναν από τους σημαντικότερους ανθρώπους στο τομέα της Βιολογίας. Στα πέντε αυτά χρόνια που βρισκόταν στην Λατινική Αμερική, ο Δαρβίνος εξερεύνησε, παρατήρησε από κοντά, μελέτησε και κατέγραψε καινούργιες πληροφορίες για την γεωλογία, την βοτανολογία, τους ζωντανούς οργανισμούς και για διαφορετικούς μεταξύ τους λαούς, οι οποίες ήταν μέχρι τότε άγνωστες στην παγκόσμια επιστημονική κοινότητα. Συγκέντρωσε όλη την μελέτη που διεξήγαγε και την πήρε μαζί του πίσω στην Αγγλία. Εκεί, έχοντας πλέον το δείγμα που χρειαζόταν, κατέληξε στην θεωρία της εξέλιξης, την οποία και εξέδωσε μερικά χρόνια αργότερα.
Το βιβλίο του δεν έγινε αμέσως αποδεκτό -μάλιστα χρειάστηκαν πολλές δεκαετίες προκειμένου να γίνει δεκτό- και δέχθηκε αρκετά αρνητική αντιμετώπιση, αλλά και χλευασμό. Ο ίδιος ο Δαρβίνος χαρακτηρίστηκε ψεύτης και απατεώνας και οι επιθέσεις που δέχθηκε προέρχονταν, τόσο από την επιστημονική κοινότητα, όσο και από την Αγγλικανή εκκλησία. Εντούτοις, ο ίδιος δεν φαίνεται να αντέδρασε για να υπερασπιστεί το έργο του, αλλά κράτησε μια ουδέτερη στάση ως παρατηρητής των διαμαχών ανάμεσα στους διώκτες και τους λίγους υποστηρικτές του.
Προσωπική ζωή και θάνατος
Ο Κάρολος Δαρβίνος ήταν άνθρωπος που δεν είχε καταλάβει πλήρως το νόημα του γάμου και ύστερα από πολλές εσωτερικές διαμάχες εν τέλει αποφάσισε να παντρευτεί την πρώτη ξαδέλφη του από την μεριά της μητέρας του, Έμα Γουέτζμουντ. Ο Κάρολος και η Έμα απέκτησαν συνολικά δέκα παιδιά, από τα οποία όμως δεν κατάφεραν όλοι να ενηλικιωθούν. Ο Δαρβίνος είχε σκεφτεί μάλιστα πως οι θάνατοι των παιδιών του οφείλονταν στην συγγένεια που είχε με την γυναίκα του. Μετά, μάλιστα, τον θάνατο της κόρης του έχασε ολοκληρωτικά την πίστη του στον Θεό και δήλωνε αγνωστικιστής.
Έχοντας ζήσει αναμφισβήτητα μια ταραχώδη, αλλά και περιπετειώδη ζωή, ο Κάρολος Δαρβίνος απεβίωσε στο Λονδίνο στις 19 Απριλίου 1882 σε ηλικία 73 ετών από στεφανιαία καρδιακή νόσο.
Ακολουθεί βίντεο για την θεωρία της εξέλιξης των ειδών.
Πηγές
https://el.wikipedia.org/wiki/
https://www.sansimera.gr/biographies/1292
