Αν χάσατε το Πρώτο Μέρος του Αφιερώματος, δείτε το εδώ.
Ξεχώρισε για τη συμπόνοια, το στυλ, το χάρισμα και τη φιλανθρωπική της δράση και συζητήθηκε όσο καμία άλλη για το δύσκολο γάμο της με τον Πρίγκιπα της Ουαλίας και διάδοχο του Βρετανικού θρόνου, Κάρολο. Αρχικά, ντροπαλή και συνεσταλμένη, στη συνέχεια δημοφιλής, πανέξυπνη και αφοσιωμένη μητέρα, της οποίας η προσωπικότητα και ο τρόπος ζωής έχουν επηρεάσει βαθιά τα παιδιά της. Φωτογραφήθηκε όσο καμία άλλη και η περίεργη σχέση της με τον Τύπο ήταν αυτή που τελικά την οδήγησε στον πρόωρο θάνατό της, πριν από είκοσι χρόνια. Έξυπνη, αστεία και πάντα με οδηγό την καρδιά της, η Lady Diana φιλοδοξούσε να είναι «η βασίλισσα της καρδιάς των ανθρώπων, στις καρδιές των ανθρώπων».
Η ζωή μετά το Διαζύγιο
Παρά το διαζύγιο, η Diana παρέμεινε στα διαμερίσματα του Kensington Palace, στα οποία διέμεναν και ως ζευγάρι με τον Κάρολο, μεταφέροντας εκεί και το γραφείο της. Παράλληλα, εξακολουθούσε να έχει πρόσβαση στα κοσμήματα που είχε λάβει ως δώρα κατά τη διάρκεια του γάμου της, αλλά και στα εναέρια μεταφορικά μέσα της Βασιλικής Οικογένειας και της Κυβέρνησης.
Σύντομα ξεκίνησε το ειδύλλιο με τον -Βρετανικής και Πακιστανικής καταγωγής- καρδιοχειρουργό, Hasnat Khan, ο οποίος από πολλούς χαρακτηρίστηκε ως ο έρωτας της ζωής της. Μάλιστα, το Μάιο του 1996 επισκέφθηκε μετά από πρόσκληση του Imran Khan, με τον οποίο ο Hasnat ήταν συγγενής, το Πακιστάν και γνώρισε την οικογένειά του. Ο Khan έδινε ιδιαίτερη σημασία στην ιδιωτικότητά του, γι’ αυτό και η σχέση τους χαρακτηριζόταν από άκρα μυστικότητα, με την Diana να τη διαψεύδει στον Τύπο, όταν δεχόταν ερωτήσεις. Δύο χρόνια μετά, το καλοκαίρι του 1997, ήρθε ο χωρισμός –με το ποιος πήρε την απόφαση- να παραμένει άγνωστο μέχρι και σήμερα.
Ένα μήνα μετά το χωρισμό από τον Khan, η Diana ξεκίνησε να βγαίνει με το γιο του μεγιστάνα Mahamed Al-Fayed, Dodi. Έχοντας ακολουθήσει τις συμβουλές των υπεύθυνων ασφαλείας της, απέρριψε τα Hamptons και την Ταϊλάνδη για το καλοκαιρινό της ταξίδι με τα παιδιά, αποδέχτηκε την πρόταση του Dodi, και ακολούθησε εκείνον και την οικογένειά του στη Νότια Γαλλία. Για τους σκοπούς αυτού του ταξιδιού, ο Mohamed Al-Fayed είχε αγοράσει το Jonikal, μία θαλαμηγό μήκους 60 μέτρων και αξίας πολλών εκατομμυρίων λιρών, προκειμένου να φιλοξενήσει εκείνη, και -για μερικές μέρες- τους γιους της. Τα παιδιά επέστρεψαν στην Αγγλία, ώστε να συνεχίσουν τις διακοπές τους στο κάστρο Balmoral με τον Κάρολο και την Ελισάβετ, ενώ η Diana συνέχισε το ταξίδι με τον Dodi.
Η Diana ως Fashion Icon
Η επίδραση της νεαρής πριγκίπισσας στον κόσμο της μόδας ήταν σχεδόν ακαριαία, φτάνοντας, όμως, σε κορύφωση μετά το διαζύγιό της από τον Κάρολο. Η ικανότητά της να κάνει ένα ρούχο ανάρπαστο, απλά κοιτώντας το, ήταν εμφανής και ακαταμάχητη. Το πρώτο δείγμα της επίδρασης αυτής παρουσιάστηκε, πριν ακόμα αρραβωνιαστεί με τον Κάρολο, όταν οι πωλήσεις ενός ζευγαριού μπότες Hunter Wellington, που φορούσε σε επίσκεψή της στο κάστρο του Balmoral, εκτοξεύθηκαν.
Σύμφωνα με σχεδιαστές και ανθρώπους που εργάζονταν στο πλευρό της, η Diana χρησιμοποιούσε τη μόδα και το στυλ της για να στηρίξει τις φιλανθρωπίες της, να εκφραστεί και να επικοινωνήσει. Επέλεξε το στυλ της, λαμβάνοντας υπόψη τις υποχρεώσεις της ως μέλος της Βασιλικής Οικογένειας, αλλά και τις τάσεις της μόδας στη Βρετανία, δημιουργώντας, έτσι, τη δική της μόδα. Αν και, αρχικά, ήταν πιο συντηρητική, στα τελευταία χρόνια του γάμου της και, κυρίως, μετά το διαζύγιο, άρχισε να εκφράζει περισσότερο την αυτοπεποίθησή της και μέσω των στυλιστικών της επιλογών.
Στα επίσημα ταξίδια φρόντιζε τα ρούχα της να συμβαδίζουν με την κουλτούρα της κάθε χώρας, στις φιλανθρωπικές επισκέψεις της προτιμούσε φωτεινά χρώματα και κοσμήματα που έβγαζαν ήχους, ώστε να μπορεί να παίξει με τα παιδιά που θα βρίσκονταν εκεί, ενώ στις ελεύθερες ώρες της, προτιμούσε πουλόβερ και φαρδιά σακάκια. Επέλεξε να σπάσει το πρωτόκολλο, που υπαγόρευε τη χρήση γαντιών στις εμφανίσεις της, θεωρώντας, ότι αυτό θα αποτελούσε εμπόδιο στη συναναστροφή της με τον κόσμο.
Ήταν πάντοτε προσεκτική με τη σημασία που θα δινόταν στα ρούχα της. Ήταν κάτι πολύ σημαντικό για εκείνη.
– Anna Harvey, Πρώην Συντάκτρια της Vogue και σύμβουλος της Diana σε θέματα μόδας.
Στη διάρκεια των δεκαετιών του ’80 και του ’90, φόρεσε ρούχα σχεδιαστών, όπως Versace, Armani, Galliano, Ralph Lauren, Lacroix, Jimmy Choo, Chanel, Dior, Catherine Walker, Hachi, Jasper Conran, Bruce Oldfield, Jacques Azagury, David Sassoon και Murray Arbeid. Οι δημιουργίες, που έγιναν σήμα κατατεθέν της για τον κόσμο της μόδας, ήταν το φόρεμα των David and Elizabeth Emanuel σε φιλανθρωπική εκδήλωση λίγο μετά τον αρραβώνα της με τον Κάρολο, το κοκτέηλ φόρεμα της Christina Stambolian, που έγινε ευρύτερα γνωστό ως το «Φόρεμα της Εκδίκησης», αφού το επέλεξε, λίγο αφότου ο Κάρολος είχε παραδεχτεί την παράλληλη σχέση του με την Καμίλα, η βραδινή τουαλέτα δια χειρός Victor Edlestein, γνωστή και ως «Travolta Dress», αφού φορώντας τη σε εκδήλωση στο Λευκό Οίκο, είχε μοιραστεί ένα χορό με τον ηθοποιό John Travolta και το σχεδιασμένο από την Catherine Walker φόρεμα και σακάκι, στολισμένα με πέρλες, το οποίο αν και φορέθηκε σε επίσημη επίσκεψη στο Χονγκ Κονγκ, φέρει το παρατσούκλι «Elvis Dress».
Για να πάρετε μία πιο ολοκληρωμένη γεύση από τα κομψότερα και ομορφότερα look της Diana, δείτε εδώ .
Diana… Queen of Hearts
Ως Πριγκίπισσα της Ουαλίας, οι συχνές δημόσιες εμφανίσεις σε νοσοκομεία, σχολεία και άλλου είδους εγκαταστάσεις ήταν δεδομένες. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, η Diana έγινε συνώνυμο της φιλανθρωπίας, φέρνοντας σε πέρας 191 επίσημες εμφανίσεις το 1988 και 397 το 1991. Το αυθεντικό ενδιαφέρον που έδειχνε για σοβαρές ασθένειες και άλλα ζητήματα που είχαν ανάγκη τη βοήθειά της -ξεπερνώντας πολλές φορές το σύνηθες φάσμα των βασιλικών ασχολιών-, όπως το AIDS και η λέπρα, ήταν ολοένα αυξανόμενο. Το Φεβρουάριο του 1989, στα πλαίσια ενός ταξιδιού της στη Νέα Υόρκη, επισκέφθηκε το Harlem Hospital Center. Εκεί, έκανε κάτι τόσο φυσικό για την ίδια, αλλά και τόσο σημαντικό για τους ασθενείς του νοσοκομείου, τις οικογένειές τους, αλλά και ολόκληρο τον κόσμο: αγκάλιασε ένα επτάχρονο κοριτσάκι, φορέα του Aids, ενώ, -όπως συνήθιζε στις επισκέψεις της- χαιρέτησε δια χειραψίας όλους τους ασθενείς. Κάτι που σε εμάς σήμερα μπορεί να φαίνεται ασήμαντο, την περίοδο εκείνη ήταν σχεδόν επαναστατικό.
Εκτός από τα θέματα που σχετίζονται με την υγεία, το εκτενές φιλανθρωπικό έργο που άφησε ως παρακαταθήκη η Diana, περιελάμβανε εκστρατείες για την προστασία των ζώων και την αποναρκοθέτηση των ναρκοπεδίων, ενώ ήταν προστάτιδα οργανισμών για άστεγους, νέους, ναρκομανείς και άτομα της τρίτης ηλικίας. Το Μάρτιο του 1990, εκείνη και ο Κάρολος ταξίδεψαν στη Νιγηρία και το Καμερούν, όπου η Diana επισκέφθηκε νοσοκομεία και εγκαταστάσεις που προωθούσαν τα δικαιώματα των γυναικών. Το Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς, επιθυμώντας να παίξει ενθαρρυντικό ρόλο στον Πόλεμο του Κόλπου, επισκέφθηκε τη Γερμανία για να συναντηθεί με τις οικογένειες των στρατιωτών και έγραψε μία επιστολή της που δημοσιεύθηκε στα Soldier, Navy και RAF News.
Το Σεπτέμβριο η ίδια ταξίδεψε στο Πακιστάν, ενώ αργότερα, στα πλαίσια του ταξιδιού της με τον Κάρολο στη Βραζιλία, επισκέφθηκε οργανισμούς για την καταπολέμηση της έλλειψης στέγης για παιδιά. Το τελευταίο τους ταξίδι ως ζευγάρι πραγματοποιήθηκε στην Ινδία και τη Νότια Κορέα, το 1992. Σε αυτό το ταξίδι, η Diana συναντήθηκε στην Καλκούτα με τη Μητέρα Τερέζα, με τις δύο γυναίκες να αναπτύσσουν προσωπική σχέση. Διετέλεσε Αντιπρόεδρος του Ερυθρού Σταυρού, πρόεδρος του Great Ormond Street Hospital for Children, πρόεδρος του ιδρύματος Barnardo’s, που ιδρύθηκε το 1966 για τη φροντίδα απροστάτευτων παιδιών και νέων, ενώ υπήρξε ευεργέτιδα του οργανισμού Head για εγκεφαλικές παθήσεις, του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας, του Chester Childbirth Appeal, πρόεδρος της Βασιλικής Ακαδημίας Μουσικής και πολλών ακόμα οργανισμών.
Τον Ιούνιο του 1995, κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στη Μόσχα, επισκέφθηκε μια παιδιατρική κλινική, ενώ της απονεμήθηκε και το International Leonardo Prize, το οποίο δίνεται στους «πιο διακεκριμένους ευεργέτες και ανθρώπους της τέχνης, της ιατρικής και του αθλητισμού». Την ημέρα αμέσως μετά το διαζύγιό της, ανακοίνωσε την παραίτησή της από περισσότερα από 100 ιδρύματα, για να αφοσιωθεί σε έξι: τα Centerpoint, English National Ballet, Great Ormond Street Hospital, The Leprosy Mansion, National AIDS Trust και Royal Marsden Hospital, ενώ συνέχισε τη δουλειά της με το Βρετανικό Ερυθρό Σταυρό και την καμπάνια τους για τα ναρκοπέδια.
Η ευαισθητοποίησή της απέναντι στο AIDS ήταν ιδιαίτερη και ξεκίνησε ήδη από τη δεκαετία του 1980. Ποτέ δεν αρνήθηκε τη φυσική επαφή με τους φορείς και πάσχοντες, παρόλο που ακόμα δεν ήταν γνωστό, ότι η ασθένεια δεν μεταδιδόταν με αυτόν τον τρόπο. Έτσι, το 1987, κράτησε το χέρι ενός ασθενούς, σε μία προσπάθεια να αποστιγματίσει το AIDS. Προς απογοήτευσή της, η Βασίλισσα δε συμμεριζόταν το ενδιαφέρον της και της συνέστησε να ασχοληθεί με κάτι πιο… ευχάριστο.
Το Μάρτιο του 1997 η Diana επισκέφθηκε τη Νότιο Αφρική και τον Nelson Mandela, με τον οποίο σχεδίασαν τη συνεργασία των ιδρυμάτων τους, για να βοηθήσουν από κοινού τους πάσχοντες από AIDS.
Η Diana υπήρξε ευεργέτιδα του HALO TRUST, ενός οργανισμού που εξουδετέρωνε τις νάρκες που είχαν απομείνει σε εμπόλεμες ζώνες και ναρκοπέδια, κοστίζοντας τη ζωή σε πολλούς αθώους ανθρώπους, στην πλειοψηφία τους παιδιά. Τον Ιανουάριο του 1997 ταξίδεψε στην Αγκόλα και φωτογραφίες της από την επίσκεψή της σε ναρκοπέδιο έκαναν το γύρο του κόσμου, προκαλώντας αντιδράσεις για την παρέμβασή της σε ζητήματα πολιτικής, με πολλούς να την αποκαλούν ανεξέλεγκτη. Παρά τις αντιδράσεις, ο οργανισμός δήλωσε, ότι οι προσπάθειές της έστρεψαν διεθνώς το βλέμμα στα ναρκοπέδια και τις πληγές που προκαλούσαν. Λίγες μόλις μέρες πριν το θάνατό της, στις 10 Αυγούστου 1997, επισκέφθηκε τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, μαζί με τους Jerry White και Ken Rutherford, μέλη του Δικτύου Επιζώντων από Ναρκοπέδια. Το έργο της αυτό χαρακτηρίστηκε σημαντικό για την υπογραφή της Συνθήκης της Οττάβα, που οδήγησε στην εξουδετέρωση των ναρκοπεδίων.
Σημαντικό ήταν το έργο της και για τον καρκίνο. Στο πρώτο της επίσημο ταξίδι επισκέφθηκε το Royal Marsden NHS Foundation Trust, ένα αντικαρκινικό νοσοκομείο στο Λονδίνο, του οποίου διετέλεσε πρόεδρος από το 1989, και το οποίο -μερικά χρόνια αργότερα- επέλεξε να είναι ανάμεσα στα ιδρύματα που θα λάμβαναν χρήματα από τη δημοπρασία της γκαρνταρόμπας της στη Νέα Υόρκη. Στις 25 Φεβρουαρίου 1993 πρόσθεσε την πτέρυγα Wolfson Children’s Unit και το 1996 ταξίδεψε στο Σικάγο για να παραβρεθεί σε εκδήλωση που συγκέντρωσε το ποσό του ενός εκατομμυρίου λιρών για την έρευνα του παιδικού καρκίνου. Με δική της πρωτοβουλία, τον Ιανουάριο του 1988, ιδρύθηκε ο οργανισμός Children with Leukemia, στη μνήμη δύο θυμάτων της ασθένειας, των αδερφών O’ Gorman, την οικογένεια των οποίων γνώριζε η Diana.
Σε νοσοκομεία της Ινδίας, του Νεπάλ, της Ζιμπάμπουε και της Νιγηρίας επισκέφθηκε ασθενείς με λέπρα, τους οποίους άγγιζε χωρίς ενδοιασμούς, σε μία εποχή που ο κόσμος πίστευε ότι η ασθένεια μεταδιδόταν με κάτι τόσο απλό, όσο το άγγιγμα.
Η πιο μακροχρόνια, ίσως, συνεργασία της, που πέρασε και στην επόμενη γενιά -μέσω των γιων της-, τους οποίους έπαιρνε συχνά μαζί στις άτυπες επισκέψεις της, ήταν η φιλανθρωπική οργάνωση Centerpoint, που παρέχει στέγη και υποστήριξη σε άστεγους. Ως πριγκίπισσα, ήταν θερμή υποστηρίκτρια των νεαρών αστέγων και μιλούσε εκ μέρους τους, δηλώνοντας πως αξίζουν ένα αξιοπρεπές ξεκίνημα στη ζωή. Σήμερα, το ρόλο της στον οργανισμό,έχει αναλάβει ο πρίγκιπας William.
Θάνατος
Στις 30 Αυγούστου 1997 η Diana αναχώρησε από τη Σαρδηνία με ιδιωτικό αεροπλάνο και έφτασε στο Παρίσι μαζί με τον Dodi Fayed, όπου θα διανυκτέρευαν, για να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς το Λονδίνο την επόμενη μέρα. Στην προσπάθειά τους να βγουν από το ξενοδοχείο Ritz με κατεύθυνση προς το διαμέρισμα του Fayed στη Rue Arsene Houssaye, κοντά στα Ηλύσια Πεδία, επιχείρησαν να αποφύγουν τους paparazzi που πολιορκούσαν το ξενοδοχείο. Έτσι, το πλάνο ήθελε, το βοηθό του επικεφαλής ασφαλείας του ξενοδοχείου, Henri Paul, να οδηγήσει τη νοικιασμένη μαύρη Mercedes-Benz S280 προς το διαμέρισμα, ενώ ένα κονβόι αυτοκινήτων κινήθηκε προς άλλη κατεύθυνση, προκειμένου να παραπλανήσει τους ρεπόρτερ.
Οι τελευταίες στιγμές της Diana, από τις κάμερες ασφαλείας του Ritz.Η Diana και ο Dodi επιβιβάστηκαν στα πίσω καθίσματα Mercedes από την πίσω πόρτα του ξενοδοχείου, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, ενώ στη θέση του συνοδηγού βρισκόταν ο Trevor Rees-Jones, μέλος της προσωπικής ασφάλειας του Dodi. Περνώντας την Place de la Concorde, κινήθηκαν κατά μήκος της όχθης του Σηκουάνα και κάτω από το τούνελ, στην Place de l’ Alma. Το ρολόι έδειχνε 00:23, τα ξημερώματα της 31ης Αυγούστου 1997, όταν ο οδηγός έχασε τον έλεγχο του οχήματος στην είσοδο του τούνελ. Το αυτοκίνητο βρέθηκε στην αριστερή λωρίδα του δρόμου, και στη συνέχεια, προσέκρουσε στη 13η κολόνα, που στήριζε τη στέγη του τούνελ, με ταχύτητα 105 χιλιομέτρων/ώρα. Ο συνδυασμός της μεγάλης ταχύτητας και της πρόσκρουσης στην κολόνα έκανε το αυτοκίνητο να στριφογυρίσει και με το πίσω μέρος του να χτυπήσει εκ νέου στον πέτρινο τοίχο. Οι ζημιές που προκλήθηκαν στο όχημα ήταν τεράστιες, και ειδικά, στο μπροστινό τμήμα του.
Οι επιβάτες, σοβαρά τραυματισμένοι, βρίσκονταν στο εσωτερικό του αυτοκινήτου και οι φωτογράφοι, που τους πολιορκούσαν σε όλη τη διαδρομή, πλησίασαν τη σκηνή. Κάποιοι προσπάθησαν να βοηθήσουν και κάποιοι… θεώρησαν -ως προτεραιότητα- να αποκτήσουν τα πολυπόθητα καρέ, με τη βαριά τραυματισμένη Diana, δίπλα στον Dodi. Σύμφωνα με μαρτυρίες, εκείνη επαναλάμβανε ψιθυριστά «Ω Θεέ μου» και «Αφήστε με ήσυχη». Ο Dodi ήταν ήδη νεκρός. Στο σημείο κατέφθασε η Πυροσβεστική, που μάταια προσπαθούσε να τον επαναφέρει, με το γιατρό να ανακοινώνει το θάνατό του, στις 01:32 τα ξημερώματα. Νεκρός ανασύρθηκε και ο Paul, που μεταφέρθηκε απευθείας στο νεκροταφείο, ώστε να διεξαχθεί νεκροψία. Ο Rees-Jones και η Diana είχαν ακόμη τις αισθήσεις τους, με τον πρώτο να φέρει σοβαρούς τραυματισμούς στο πρόσωπο, και να χρωστάει τη ζωή του στον αερόσακο, που λειτούργησε σωστά. Εκείνη, και πάλι σύμφωνα με μαρτυρίες, βρισκόταν στο πάτωμα του οχήματος με την πλάτη της στο δρόμο, ενώ αιμορραγούσε από τη μύτη και τα αυτιά. Στήριζε το κεφάλι της στην πλάτη του μπροστινού καθίσματος και τα πόδια της ήταν κάπου παγιδευμένα, σύμφωνα με ένα φωτογράφο που προσπάθησε να τη βγάλει από το αυτοκίνητο, και όταν δεν τα κατάφερε, της είπε πως ερχόταν βοήθεια, χωρίς να εισπράξει κάποια απάντηση.
Η πρώτη εμφάνιση της αστυνομίας στη σκηνή του δυστυχήματος έγινε στις 00:30, με επτά paparazzi να συλλαμβάνονται επί τόπου, και με τον απεγκλωβισμό της Diana από το αυτοκίνητο να γίνεται στη 01:00. Αμέσως μετά, οι σφυγμοί της χάθηκαν, για να επανέλθουν μετά από ανάνηψη. Το ασθενοφόρο την παρέλαβε στη 01:18, αναχώρησε από το σημείο στη 01:41 και έφτασε στο Pitie-Salpetriere Hospital στις 02:06. Παρά τις προσπάθειες που έγιναν για να σωθεί, τα εσωτερικά τραύματά της ήταν εκτενή και σοβαρά: η καρδιά της είχε μετακινηθεί στη δεξιά πλευρά του θώρακα, σκίζοντας την πνευμονική αρτηρία και το περικάρδιο. Έτσι, άφησε την τελευταία της πνοή στις 04:00 τα ξημερώματα της 31ης Αυγούστου 1997.
Αργότερα εκείνο το πρωί, ο Υπουργός Εσωτερικών, ο Πρωθυπουργός, η σύζυγος του Προέδρου Jacques Chirac και ο Υπουργός Υγείας της Γαλλίας, επισκέφθηκαν το δωμάτιο του νοσοκομείου, στο οποίο βρισκόταν το άψυχο σώμα της Diana. Στις 14:00 το μεσημέρι, κατέφθασαν στο Παρίσι ο Πρίγκιπας Κάρολος και οι αδερφές της, Lady Sarah McCorquodale και Lady Jane Fellowes, που παρέλαβαν τη σωρό και αναχώρησαν για τη Βρετανία, μιάμιση ώρα αργότερα.
Η Κηδεία και οι Θεωρίες Συνωμοσίας
Το δυστύχημα ερευνήθηκε πολύ στα χρόνια που ακολούθησαν. Πολλοί θεωρούν υπαίτιους τους paparazzi για το ανελέητο κυνηγητό από το οποίο προσπαθούσε να ξεφύγει το αυτοκίνητο εκείνο το βράδυ. Άλλοι, μαζί με τους οποίους και οι Γαλλικές Αρχές, θεωρούν υπαίτιο τον Henri Paul, που έχασε τον έλεγχο του οχήματος, καθώς οδηγούσε υπό την επήρεια αλκοόλ. Πολλές είναι και οι θεωρίες συνωμοσίας, που ακολουθούν το τραγικό γεγονός, με κυρίαρχη αυτή που μιλά για σχέδιο δολοφονίας της Diana από τη Βασιλική Οικογένεια και τον Κάρολο, κάτι που πιστεύει και ο Mohamed Al-Fayed, υποστηρίζοντας, πως η οικογένεια δεν ήθελε έναν πιθανό γάμο ανάμεσα στη μητέρα των διαδόχων του θρόνου και του γιου του.
Τα νέα του θανάτου άρχισαν να κάνουν το γύρο του κόσμου. Η αντίδραση της Βασιλικής Οικογένειας -σε ένα τόσο τραγικό γεγονός- προκάλεσε από σχόλια έως δημόσια οργή. Καθώς βρίσκονταν στο Κάστρο Balmoral για τις θερινές τους διακοπές, αρχικά αποφάσισαν να παραμείνουν εκεί -αντί να επιστρέψουν εσπευσμένα στο Λονδίνο-, με την αιτιολογία ότι φρόντιζαν για τη ψυχολογική κατάσταση των παιδιών. Στη συνέχεια, η απόφαση της Βασίλισσας Ελισάβετ να μην κυματίσουν μεσίστιες οι σημαίες του παλατιού σε ένδειξη πένθους, προκάλεσε κύματα αγανάκτησης από τον Τύπο και την κοινή γνώμη. Σύμφωνα με το Πρωτόκολλο, η σημαία στο Buckingham κυματίζει μόνο όταν βρίσκεται εκεί η Βασίλισσα, η οποία, όμως, επέλεξε να παραμείνει στη Σκωτία, με αποτέλεσμα η σημαία να είναι κατεβασμένη, ενώ παράλληλα δεν προβλέπεται να είναι μεσίστια, υπό καμία συνθήκη. Με την επιστροφή της οικογένειας από το Balmoral, εν όψει της κηδείας, η Βασίλισσα Ελισάβετ συμφώνησε να απευθυνθεί στους πολίτες με τηλεοπτικό διάγγελμα.
Από τις πρώτες στιγμές που ακολούθησαν την ανακοίνωση του θανάτου, πολίτες και θαυμαστές της αδικοχαμένης πριγκίπισσας άρχισαν να καταφθάνουν στο παλάτι και να αφήνουν ένα λουλούδι, ένα κερί, μία κάρτα με συλλυπητήρια ή ένα αντίο. Μέχρι την άφιξη της οικογένειας στο Λονδίνο, τα λουλούδια έξω από το παλάτι του Kensington είχαν γίνει περισσότερα από ένα εκατομμύριο μπουκέτα, ενώ τέσσερις μέρες μετά την κηδεία, έφταναν σε ύψος ακόμα και το ενάμισι μέτρο. Ο κόσμος θρηνούσε στο δρόμο σαν να είχε χάσει δικό του άνθρωπο.
Η κηδεία της Diana πραγματοποιήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου και συγκέντρωσε περίπου 3 εκατομμύρια πλήθους, που είχε απλωθεί σε όλη τη διαδρομή έως το Αββαείο του Westminster, ενώ συντονισμένοι με το θλιβερό γεγονός από τις οθόνες τους ήταν 2,5 δισεκατομμύρια τηλεθεατές από διακόσιες χώρες, ενώ η τελετή μεταδόθηκε σε 44 διαφορετικές γλώσσες. Στα πλαίσιά της, ο καλός φίλος της Diana, Sir Elton John, τραγούδησε μία νέα εκδοχή του τραγουδιού του «Candle in the Wind», που ταυτίστηκε με το χαμό της, ενώ ο αδερφός της, Charles, εκφώνησε τον επικήδειο.
Τον Ιούλιο του 2017, με αφορμή τα 20 χρόνια από το συμβάν, οι γιοι της, William και Harry, μίλησαν σε ντοκυμαντέρ με τίτλο «Diana: Our Mother» για το πώς θυμούνται τη μητέρα τους και περιέγραψαν την εμπειρία του θανάτου της.
Στο βίντεο που ακολουθεί, μπορείτε να παρακολουθήσετε ακόμα ένα ντοκυμαντέρ για τις τελευταίες ώρες της πριγκίπισσας Diana, πριν το δυστύχημα που της στοίχισε τη ζωή, μόλις στα 36 της χρόνια, τα ξημερώματα της 31ης Αυγούστου του 1997.
Πηγές: en. wikipedia.org | youtube.com | popsugar.com
