Η Jackie O’, μια γυναίκα που έγινε σύμβολο της Αμερικανικής ιστορίας και υπήρξε διαχρονικό fashion icon, τόσο κατά τη θητεία της στον Λευκό Οίκο όσο και μετά, απέχει κατά πολύ από την κομψή, λεπτοκαμωμένη και εύθραυστη γυναίκα που βλέπει κανείς με την πρώτη ματιά. Η ζωή της ήταν κάθε άλλο παρά εύκολη και ομαλή, αφού αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες και πολλές δοκιμασίες που τελικά την έκαναν δυνατή. Η ιστορία θα τη θυμάται για τη συμβολή της στις τέχνες και για τη συντήρηση κτιρίων ιστορικής αρχιτεκτονικής, αλλά και για το στιλ, την κομψότητα και τη χάρη που πάντοτε τη χαρακτήριζαν. Βρίσκεται στη λίστα με τις πιο δημοφιλείς Πρώτες Κυρίες των ΗΠΑ, ενώ από το 1999 βρίσκεται στην Gallup’s List of Most Admired Men and Women του 20ού αιώνα στην Αμερική.
Τα Παιδικά Χρόνια
H Jackie γεννήθηκε ως Jacqueline Lee Bouvier στις 28 Ιουλίου του 1929, στο Southampton της Νέας Υόρκης. Ο πατέρας της, John Vernou «Black Jack» Bouvier III, από τον οποίο πήρε και το όνομά της, ήταν χρηματιστής της Wall Street και η μητέρα της, Janet Norton Lee, ήταν socialite. Η καταγωγή της ήταν Ιρλανδική από την πλευρά της μητέρας της και Γαλλική, Σκωτσέζικη και Βρετανική από την πλευρά του πατέρα της, ενώ είχε και μια μικρότερη αδερφή, τη Lee, που γεννήθηκε το 1933.
Η Jackie πέρασε τα παιδικά της χρόνια στο Μανχάταν και στο Long Island, όπου η οικογένεια διατηρούσε τη θερινή της κατοικία. Είχε μεγάλη αδυναμία στον πατέρα της, κάτι που ήταν αμοιβαίο και από τη δική του πλευρά, αφού αποκαλούσε τη μικρή Jackie ως την ομορφότερη κόρη που θα μπορούσε να έχει ποτέ ένας πατέρας. Η βιογράφος Tina Flaherty και η Lee Bouvier συμφώνησαν ότι οι έπαινοι του πατέρας της, η μεταξύ τους σχέση αλλά και αυτή που είχε η Jackie με τον παππού της έπαιξαν καίριο ρόλο για τη μετέπειτα αυτοπεποίθηση, την ανεξαρτησία και την προσωπικότητά της.
Από πολύ μικρή ηλικία, η Jacqueline ήταν δεινή ιππέας με αγωνιστικές περγαμηνές, χωρίς να σταματήσει ποτέ να ασχολείται με το άθλημα. Αν και αγαπούσε το μπαλέτο, το διάβασμα, είχε έφεση στις ξένες γλώσσες -δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην εκμάθηση Γαλλικών- και ήταν γενικότερα μια πολύ καλή μαθήτρια, οι δάσκαλοί της την περιέγραφαν ως ένα αξιαγάπητο παιδί, ένα πανέμορφο κοριτσάκι, πανέξυπνη, με έντονα καλλιτεχνική φύση και σωστό διαβολάκι. Η μητέρα της απέδιδε αυτό το τελευταίο χαρακτηριστικό στη… βαρεμάρα της μικρής, η οποία τελειώνοντας πρώτη την εργασία που της είχε ανατεθεί, έπρεπε να περιμένει και την υπόλοιπη τάξη. Φυσικά, η συμπεριφορά της αυτή διορθώθηκε μεγαλώνοντας.
Ο πατέρας της είχε προβλήματα αλκοολισμού και διατηρούσε πολυάριθμες εξωσυζυγικές σχέσεις, συμπεριφορά που επιβάρυνε τόσο τον γάμο του όσο και το οικογενειακό κλίμα, το οποίο και χειροτέρεψε όταν στα ήδη υπάρχοντα προβλήματα προστέθηκαν και οι οικονομικές δυσχέρειες ως απόρροια του Κραχ του ’29. Έτσι, το 1936 ήρθε ο χωρισμός, που επισημοποιήθηκε με το διαζύγιο του 1940. Το γεγονός επηρέασε βαθύτατα τη μικρή Jackie, που πολύ συχνά αποτραβιόταν από την πραγματικότητα για να απομονωθεί στον δικό της κόσμο. Λίγο καιρό αργότερα, και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η μητέρα της ξαναπαντρεύτηκε με τον κληρονόμο της Standard Oil, Hugh Dudley Auchincloss Jr., και η οικογένεια μετακόμισε στη Βιρτζίνια. Αν και διατηρούσε καλές σχέσεις με τον πατέρα της, η Jackie είχε βρει μια ακόμα πατρική φιγούρα στο πρόσωπο του πατριού της, ο οποίος της προσέφερε ένα σταθερό περιβάλλον και ένα είδος φροντίδας που δεν θα είχε διαφορετικά. Παρ’ όλα αυτά, πολύ συχνά ένιωθε παρείσακτη στον κοινωνικό κύκλο της μητέρας της, λόγω της καθολικής της πίστης και του γεγονότος ότι ήταν παιδί χωρισμένων γονιών, κάτι που δεν ήταν και τόσο συχνό στους συγκεκριμένους κύκλους.
Από το 1944 έως το 1947 φοίτησε στο Miss Porter’s School στο Connecticut, που ήταν προσωπική της επιλογή, μιας και έδινε ιδιαίτερη βαρύτητα στην προετοιμασία για κολεγιακές σπουδές. Η επετηρίδα της τελευταίας της χρονιάς έγραφε για το πνεύμα της, την ικανότητά της ως ιππέα και την απροθυμία της να γίνει νοικοκυρά. Η Jackie αποφοίτησε ως αριστούχος και έλαβε το Maria McKinney Memorial Award για τις επιδόσεις της στη Λογοτεχνία.
Η Ζωή Πριν Τον Kennedy
Το φθινόπωρο του 1947 ξεκίνησε τις σπουδές της στο Vassar της Νέας Υόρκης. Αν και πρώτη της επιλογή ήταν το Sarah Lawrence, ώστε να είναι πιο κοντά στη Νέα Υόρκη, οι γονείς της επέμεναν να επιλέξει το πρώτο. Αν και ήταν μέλος της θεατρικής ομάδας του κολεγίου και συντάκτρια της εφημερίδας του, η έλλειψη ενδιαφέροντος από την πλευρά της για την κοινωνική του ζωή, την έφερνε κάθε Σαββατοκύριακο στο Μανχάταν, όπου παραβρισκόταν σε κοινωνικές εκδηλώσεις. Κάπως έτσι, ο αρθρογράφος Igor Cassini της χάρισε τον τίτλο της «debutante της χρονιάς». Η Jackie πέρασε την προτελευταία της χρονιά στα πανεπιστήμια της Grenoble και της Sorbonne στη Γαλλία, ενώ με την επιστροφή της έκανε μετεγγραφή στο George Washington University στην Ουάσινγκτον.
Το 1951 αποφοίτησε με πτυχίο στη Γαλλική Λογοτεχνία. Αργότερα, κατά τα πρώτα χρόνια του γάμου της με τον Kennedy, συνέχισε τις σπουδές της παρακολουθώντας μαθήματα Αμερικανικής Ιστορίας στο Georgetown University της Ουάσινγκτον. Λίγο πριν ολοκληρώσει τις σπουδές της, κέρδισε -ανάμεσα σε αρκετές εκατοντάδες γυναίκες- μια δωδεκάμηνης διάρκειας θέση junior editor στη Vogue, η οποία συνεπαγόταν την εργασία έξι μηνών από τα γραφεία του περιοδικού στη Νέα Υόρκη και άλλων έξι στο Παρίσι. Την πρώτη κιόλας μέρα στο περιοδικό, τη συμβούλεψαν να τα παρατήσει και να επιστρέψει στην Ουάσινγκτον, καθώς η εκδότρια ανησυχούσε, αφού στα 22 της χρόνια, η Jackie θεωρούνταν ήδη αρκετά μεγάλη για να παραμένει ανύπαντρη. Εκείνη ακολούθησε τη συμβουλή και παραιτήθηκε από τη Vogue.
Γυρνώντας πίσω στο Merrywood, προσελήφθη ως ρεσεψιονίστ μερικής απασχόλησης στην εφημερίδα Washington Times-Herald. Πολύ σύντομα πλησίασε τον αρχισυντάκτη Frank Waldrop ζητώντας μια πιο απαιτητική θέση και εκείνος την έχρισε Inquiring Camera Girl, έχοντας όμως ενδοιασμούς για τις ικανότητές της. Τι περιελάμβανε αυτή η θέση θα αναρωτιέστε. Η Jackie έπρεπε να πλησιάζει περαστικούς στο δρόμο, να τους κάνει έξυπνες ερωτήσεις και να τους βγάζει τις φωτογραφίες που θα δημοσιεύονταν μαζί με τις απαντήσεις τους στην εφημερίδα. Πολλές φορές, όμως, αναζητούσε και πιο ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις, όπως αυτή με την εξάχρονη κόρη του Richard Nixon, Tricia, λίγες μόλις μέρες αφότου ο πατέρας της είχε εκλεγεί ως Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ στις εκλογές του 1952. Εκείνη την περίοδο και μετά από μόλις έναν μήνα γνωριμίας, ανακοίνωσε στους New York Times τους αρραβώνες της με τον χρηματιστή John G.W.Husted Jr. Τρεις μήνες μετά την ανακοίνωση ήρθε και ο χωρισμός, αφού η Jackie έβρισκε τον Husted ανώριμο και βαρετό.
Η Γνωριμία και ο Γάμος με τον JFK
H Jackie γνώρισε τον John F. Kennedy μέσω ενός κοινού γνωστού, του δημοσιογράφου Charles L. Bartlett, σε ένα δείπνο τον Μάιο του 1952 και αμέσως γοητεύτηκε από την εμφάνιση, τη γοητεία, το πνεύμα αλλά και από τον πλούτο του. Αν και τα κοινά τους στοιχεία ήταν πολλά, μεταξύ των οποίων η καθολική τους πίστη, η αγάπη για το διάβασμα, το γράψιμο και η ζωή για ένα διάστημα στο εξωτερικό, το ειδύλλιο άργησε να εξελιχθεί, αφού ο Kennedy ήταν απασχολημένος με την προεκλογική του εκστρατεία για τη Γερουσία. Όταν πια είχε εκλεγεί, ο έρωτας επισφραγίστηκε με μια πρόταση γάμου, την οποία εκείνη άργησε να αποδεχτεί, γιατί η εφημερίδα της είχε αναθέσει την κάλυψη της στέψης της Βασίλισσας Ελισάβετ, με αποτέλεσμα η Jackie να πρέπει να παραμείνει στη Μ. Βρετανία για έναν μήνα. Με την επιστροφή της, δέχτηκε την πρόταση και παραιτήθηκε από τη θέση της στην εφημερίδα. Ο αρραβώνας τους ανακοινώθηκε και επίσημα στις 25 Ιουνίου του 1953.
Τρεις μήνες αργότερα, στις 12 Ιουνίου του 1953, ο John και η Jackie παντρεύτηκαν στο Newport του Rhode Island, με την τελετή να αποτελεί το κοινωνικό γεγονός της χρονιάς. Στο μυστήριο παραβρέθηκαν 700 καλεσμένοι και στη δεξίωση που ακολούθησε ο αριθμός αυξήθηκε σε 1200. Το νυφικό της Jackie ήταν μια δημιουργία της Αμερικανίδας σχεδιάστριας Ann Lowe και σήμερα βρίσκεται στη Βιβλιοθήκη Kennedy στη Μασαχουσέτη. Πριν εγκατασταθεί στο νέο του σπίτι στη Βιρτζίνια, το ζεύγος Kennedy έφυγε για μήνα του μέλιτος στο Ακαπούλκο του Μεξικό.
Οι πρώτες δυσκολίες στον κοινό τους βίο παρουσιάστηκαν δυστυχώς πολύ σύντομα. Ο John Kennedy έπασχε από την ασθένεια του Addison και από έναν χρόνιο πόνο στην πλάτη, αποτέλεσμα κάποιου παλιού πολεμικού τραύματος. Έτσι, στα τέλη του 1954 αναγκάστηκε να χειρουργηθεί δύο φορές στη σπονδυλική στήλη, με κίνδυνο τη ζωή του. Η Jackie στάθηκε στο πλευρό του. Η ατυχία, όμως, χτύπησε ξανά την πόρτα τους. Αυτή τη φορά ήταν η σειρά της Jackie που έχοντας ήδη μια αποβολή το 1955, γέννησε μια κόρη, την Arabella, το 1956, που δυστυχώς ήταν ήδη νεκρή. Οι χαμοί των παιδιών τους στοίχησαν πολύ στο ζευγάρι, που αποφάσισε να πουλήσει το σπίτι της Βιρτζίνια στον αδερφό του John, Robert και στη σύζυγό του Ethel, και να αγοράσουν ένα σπίτι στην πόλη του Georgetown.
Το 1957 η Jackie έμεινε και πάλι έγκυος και στις 27 Νοεμβρίου γέννησε με καισαρική ένα κοριτσάκι που πήρε το όνομα Caroline. Εκείνη την περίοδο, μάλιστα, το ζευγάρι βρισκόταν και πάλι στο μέσο μιας προεκλογικής εκστρατείας για την επανεκλογή του John στη Γερουσία. Προκειμένου να μειώσουν τις μεταξύ τους αποστάσεις, που τους ταλαιπώρησαν τα πέντε πρώτα χρόνια του γάμου τους, αποφάσισαν να ταξιδεύουν οικογενειακώς. Κάπως έτσι, ο John Kennedy συνειδητοποίησε ότι η παρουσία της στο πλευρό του του προσέδιδε πόντους. Το πλήθος διπλασιαζόταν στις περιστάσεις όπου τον συνόδευε η Jackie, που ήταν πάντα πρόσχαρη και ευγενική. Η μητέρα του Kennedy, από την άλλη, έβλεπε πως η νύφη της δεν ήταν φυσικό ταλέντο στις καμπάνιες, καθώς ήταν ντροπαλή και αισθανόταν άβολα με την τόση προσοχή. Με τη βοήθειά της, όμως, ο John επανεξελέγη και απέδωσε το καλό αποτέλεσμα στη γυναίκα του, λέγοντας πως ήταν απλώς ανεκτίμητη.
Το 1959 ο John Kennedy ταξίδεψε σε 14 πολιτείες, με την Jackie να κάνει μεγάλα διαλείμματα για να περάσει χρόνο με την κόρη τους. Ακόμα κι έτσι, όμως, συμβούλευε τον σύζυγό της να βελτιώσει την γκαρνταρόμπα του εν όψει και της καμπάνιας του για την Προεδρία που θα ξεκινούσε πολύ σύντομα.
Πρώτη Κυρία
Στις 3 Ιανουαρίου του 1960, ο John Kennedy ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για την Προεδρία των ΗΠΑ και ξεκίνησε την εθνική περιοδεία του. Στους πρώτους μήνες της χρονιάς των εκλογών, η Jackie ήταν εκεί, συνοδεύοντας τον σύζυγό της σε διάφορες εκδηλώσεις. Σύντομα, όμως, έμεινε και πάλι έγκυος και μη θέλοντας να διακινδυνεύσει ακόμα μία εγκυμοσύνη, αποφάσισε να αποσυρθεί και να παραμείνει στο σπίτι τους στο Georgetown. Ακόμα και έτσι, δεν έμεινε άπραγη. Βοήθησε στην προσπάθεια του Kennedy γράφοντας μια εβδομαδιαία στήλη με τίτλο «Campaign Wife», απαντώντας σε επιστολές και δίνοντας συνεντεύξεις στα ΜΜΕ.
Η απουσία της από τα γεγονότα της προεκλογικής εκστρατείας του Kennedy δεν ήταν ικανή για να αποτρέψει τους δημοσιογράφους από το να σχολιάζουν τις στυλιστικές της επιλογές. Από τη μία πλευρά, η Jackie προκαλούσε τον θαυμασμό τους με το προσωπικό της στιλ και τη φινέτσα, με αποτέλεσμα τα γυναικεία περιοδικά να τη συμπεριλαμβάνουν στις λίστες τους με τις 12 πιο καλοντυμένες γυναίκες παγκοσμίως, δίπλα σε σταρ του κινηματογράφου. Από την άλλη πλευρά, η σχεδόν αποκλειστική της προτίμηση σε γαλλικούς οίκους για τα φορέματά της, σε συνδυασμό με την πολυέξοδη γκαρνταρόμπα της, κατακρίνονταν πολύ συχνά. Η Jackie, επιθυμώντας να απομακρύνει την προσοχή του Τύπου από το κόστος των ρούχων της, τόνιζε διαρκώς τη δουλειά που είχε -και εξακολουθούσε να- κάνει για την καμπάνια του John, ενώ αρνούνταν πεισματικά να μιλήσει για τα ρούχα της.
Στις 13 Ιουλίου του 1960 το Δημοκρατικό Κόμμα έδωσε το χρίσμα της Προεδρίας στον John F. Kennedy. Η εγκυμοσύνη της Jackie, που είχε ανακοινωθεί δέκα ημέρες πριν, την κράτησε μακριά από το Συνέδριο που έγινε στο Λος Άντζελες. Από το σπίτι παρακολούθησε και το πρώτο τηλεοπτικό debate στην ιστορία της χώρας, ανάμεσα στον John Kennedy και στον υποψήφιο των Ρεπουμπλικάνων, Richard Nixon. Κάποιες μέρες αργότερα η ίδια η Jackie επικοινώνησε με τον Arthur Schlesinger και τον John Kenneth Galbraith, ζητώντας τη βοήθειά τους για το τρίτο debate των Kennedy-Nixon. Στις 29 Σεπτεμβρίου του 1960, John και Jackie Kennedy έδωσαν μια κοινή συνέντευξη στην εκπομπή “Person to Person” του Charles Collingwood.
Στις 8 Νοεμβρίου του 1960, ο John Kennedy κερδίζει τις Προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ και η Jackie γίνεται Πρώτη Κυρία. Δύο εβδομάδες αργότερα, στις 25 Νοεμβρίου, γεννιέται και ο πρώτος γιος του ζευγαριού, που παίρνει το όνομα John Jr. Οι δύο εβδομάδες που παρέμεινε στο νοσοκομείο μετά τη γέννα αποτυπώθηκαν στον Τύπο με κάθε δυνατή λεπτομέρεια. Στην Ορκωμοσία του Kennedy στις 20 Ιανουαρίου 1931, η Jackie, που τότε ήταν 31 ετών, έγινε η τρίτη νεαρότερη Πρώτη Κυρία της χώρας, πίσω από τις Frances Folsom (21) και Julia Gardiner (24). Και ως ζευγάρι, όμως, οι Kennedy ήταν αρκετά διαφορετικοί από τους προκατόχους τους. Νέοι και φωτογενείς, είχαν μια ιδιαίτερη σχέση με τον Τύπο, ενώ οι ενδυματολογικές επιλογές της Jackie εξακολουθούσαν να απασχολούν, με την ίδια να αποτελεί πλέον trendsetter.
Η Jackie Kennedy ήταν η πρώτη Πρώτη Κυρία που προσέλαβε τη δική της Γραμματέα Τύπου, την Pamela Turnure, με την οποία σχεδίαζαν προσεκτικά τις εμφανίσεις της και την επαφή με τα Μέσα. Επέλεγε να μην κάνει δημόσιες δηλώσεις και ήθελε να έχει τον έλεγχο του πότε και πόσο θα φωτογραφίζονταν τα παιδιά της. Τα ΜΜΕ έχτισαν την εικόνα της Jackie ως αυτήν της ιδανικής γυναίκας, δημιουργώντας μεγάλες προσδοκίες για τις διαδόχους της, με πολλές να δυσκολεύονται να ακολουθήσουν το παράδειγμά της. Και όχι άδικα, αφού αυτή η Πρώτη Κυρία τράβηξε επάνω της την προσοχή από τα media παγκοσμίως, βοηθώντας έτσι τον Λευκό Οίκο να κερδίσει συμμάχους, σε μια εποχή δύσκολη εξαιτίας και του Ψυχρού Πολέμου.
Αν και δήλωνε πως κύριος σκοπός της ήταν η στήριξη του συζύγου και η φροντίδα των παιδιών της, η Jackie Kennedy αφιέρωσε τη θητεία της στη διατήρηση της αμερικανικής ιστορίας και τέχνης, κάτι που πέτυχε με την αναδόμηση του Λευκού Οίκου. Σε επισκέψεις της στον Λευκό Οίκο είχε διαπιστώσει πως η επίπλωση και διακόσμησή του δεν είχε κομμάτια ιστορικής αξίας. Επιστράτευσε εσωτερική διακοσμήτρια, σε συνεργασία με την οποία έκανε τα δωμάτια της οικογένειας πιο κατάλληλα να τη φιλοξενήσουν, με την προσθήκη δωματίων για τα παιδιά αλλά και κουζίνας στον όροφο που διέμενε η προεδρική οικογένεια. Τα 50.οοο δολάρια που είχαν εγκριθεί αρχικά για τους σκοπούς της ανακαίνισης εξαντλήθηκαν σχεδόν αμέσως και για να μπορέσει να βρει τα απαραίτητα κεφάλαια, η Jackie εξέδωσε έναν οδηγό για τον Λευκό Οίκο, τα έσοδα από τις πωλήσεις του οποίου χρησιμοποιήθηκαν ώστε να αγοραστούν από συλλέκτες αντικείμενα που ανήκαν σε παλιότερους Προέδρους των ΗΠΑ. Υπό την εποπτεία της, επίσης, επανασχεδιάστηκε και επαναφυτεύτηκε ο Κήπος με τα Τριαντάφυλλα του Λευκού Οίκου αλλά και ο Ανατολικός Κήπος, που μετά τη δολοφονία του Kennedy μετονομάστηκε σε «Jacqueline Kennedy Garden». Τέλος, συνέβαλε στο να αποτραπεί η κατεδάφιση ιστορικών οικημάτων στην πλατεία Lafayette στην Ουάσινγκτον, αφού πίστευε ότι τα κτήρια αυτά αποτελούσαν σημαντικό κομμάτι της πρωτεύουσας του κράτους και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ιστορία του.
Θέλοντας να διασφαλίσει ότι τα αντικείμενα που με τόσο κόπο έψαξε, εντόπισε και επανέφερε στον Λευκό Οίκο θα παρέμεναν εκεί, ανέλαβε την πρωτοβουλία σύνταξης ενός νομοσχεδίου που πέρασε από τον Κονγκρέσσο, σύμφωνα με το οποίο, οι επιπλώσεις του Λευκού Οίκου από τότε και στο εξής θα ανήκαν στο Smithsonian Institution και όχι στους Προέδρους και τις οικογένειές τους. Επίσης, ίδρυσε τη White House Historical Association, την Committee for the Preservation of the White House, το White House Endowment Trust και το White House Acquisition Trust, ενώ εισήγαγε και τη θέση του Εφόρου του Λευκού Οίκου. Στις 14 Φεβρουαρίου του 1962, θέλησε να μοιραστεί το αποτέλεσμα των κόπων της με το Αμερικανικό κοινό και για αυτό έκανε τηλεοπτική ξενάγηση στον Charles Collingwood του δικτύου CBS και σε ακόμα 56 εκατομμύρια τηλεθεατές που παρακολούθησαν την εκπομπή, η οποία στη συνέχεια πωλήθηκε σε άλλες 106 χώρες και κέρδισε ένα βραβείο EMMY, καθιστώντας έτσι την Jackie ως τη μοναδική Πρώτη Κυρία που έχει κατακτήσει αυτό το βραβείο.
Το ταλέντο της Jackie Kennedy να μαγεύει τα πλήθη την ακολουθούσε και στα ταξίδια της στο εξωτερικό. Δεν ήταν λίγες οι φορές που επισκέφθηκε χώρες όπως το Αφγανιστάν, η Αυστρία, ο Καναδάς, η Κολομβία, η Αγγλία, η Ιταλία, το Μεξικό, το Μαρόκο, η Τουρκία, η Βενεζουέλα και η Ελλάδα, είτε μόνη της είτε συνοδεύοντας τον σύζυγό της. Στο επίσημο ταξίδι του ζευγαριού στο Παρίσι, ο Γαλλικός λαός εντυπωσιάστηκε με τα άπταιστα Γαλλικά της αλλά και με την άριστη γνώση που είχε για τη Γαλλική ιστορία, με το περιοδικό Life να γράφει ότι «μαζί της ήρθε και ένας τύπος», ενώ και ο ίδιος ο Kennedy αστειεύτηκε λέγοντας πως «είμαι ο άνδρας που συνόδευσε τη Jacqueline Kennedy στο Παρίσι -και το απόλαυσα!» Παρόμοια ήταν και τα αποτελέσματα στη Βιέννη, όπου ο Nikita Khrushchev, όταν του ζητήθηκε χειραψία με τον Kennedy για τις απαραίτητες φωτογραφίες, δήλωσε πως θα ήθελε να σφίξει πρώτα το δικό της χέρι, ενώ μερικές μέρες αργότερα, της έστειλε ένα κουτάβι, απόγονο της Strelka, της πρώτης σκυλίτσας που ταξίδεψε στο διάστημα. Το κουτάβι δεν ήταν το μόνο ζωάκι που πήρε ως δώρο η Jackie, αφού ο Πρόεδρος του Πακιστάν, έχοντας πληροφορηθεί για την αγάπη της για την ιππασία, της χάρισε ένα άλογο με το όνομα Sardar.
1963
Ο… μήνας του μέλιτος για την Προεδρία των Kennedy τελείωσε βίαια λίγο μετά τα μέσα του 1963. Η Jackie ήταν και πάλι έγκυος και, απέχοντας από τα δημόσια καθήκοντά της, περνούσε το καλοκαίρι στη θερινή κατοικία που είχε νοικιάσει το ζευγάρι στο Squaw Island κοντά στην οικία των Kennedy στη Μασαχουσέτη. Στις 7 Αυγούστου, πέντε εβδομάδες πριν την προγραμματισμένη της καισαρική, η Jackie γέννησε ένα αγόρι, τον Patrick Bouvier Kennedy στην κοντινή βάση Otis, της πολεμικής αεροπορίας. Οι πνεύμονες του παιδιού δεν είχαν προλάβει να αναπτυχθούν πλήρως και έτσι το νεογέννητο μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο παίδων της Βοστόνης, όπου πέθανε δύο μέρες αργότερα. Η Jackie είχε παραμείνει στην αεροπορική βάση για να αναρρώσει, ενώ το βρέφος συνόδευσε ο πατέρας του, που παρέμεινε στο πλευρό του μέχρι το τέλος. Στις 14 Αυγούστου, ο Kennedy επέστρεψε στη βάση Otis για να συνοδεύσει την Jackie στο σπίτι, εκφωνώντας έναν αυτοσχέδιο λόγο για να ευχαριστήσει το προσωπικό που τη φρόντισε, με την Jackie να τους δωρίζει υπογεγραμμένες λιθογραφίες του Λευκού Οίκου.
Ο θάνατος του μικρού Patrick επηρέασε βαθιά την Jackie και την οδήγησε σε κατάθλιψη. Το μόνο θετικό που προέκυψε από τη θλιβερή αυτή κατάσταση ήταν η σύσφιξη των σχέσεων του ζευγαριού που στηρίχτηκαν ο ένας στον άλλον για να μοιραστούν τη θλίψη τους. Γνωρίζοντας την κατάθλιψη της Jackie, ο φίλος του John Kennedy, Αριστοτέλης Ωνάσης, προσκάλεσε την Πρώτη Κυρία στο σκάφος του. Παρά τους αρχικούς ενδοιασμούς του, ο Kennedy θεώρησε πως ένα ταξίδι θα έκανε καλό στην ψυχολογία της γυναίκας του και η πρόταση του Ωνάση έγινε αποδεκτή. Αν και τα μέλη της κυβέρνησης, όπως και οι πολίτες κατέκριναν την κρουαζιέρα αυτή, η Jackie επέστρεψε τελικά στις 17 Οκτωβρίου του 1963.
Το ημερολόγιο έδειχνε 21 Νοεμβρίου 1963 όταν οι Kennedy αναχώρησαν από τον Λευκό Οίκο για το Τέξας, στο πρώτο τους κοινό ταξίδι πολιτικού χαρακτήρα εντός των συνόρων. Την επόμενη μέρα, συνοδευόμενοι από τον Κυβερνήτη του Τέξας και τη σύζυγό του, προσγειώθηκαν στο Love Field του Dallas και επιβιβάστηκαν σε μια αυτοκινητοπομπή μήκους 15,3 χιλιομέτρων, που θα κατέληγε στο Trade Mart, όπου ο Kennedy θα μιλούσε κατά τη διάρκεια γεύματος. Η Jackie, φορώντας ένα φωτεινό ροζ Chanel ταγιέρ και ασορτί καπελάκι -προσωπικές επιλογές του ίδιου του Kennedy- καθόταν δίπλα του στο πίσω κάθισμα της προεδρικής λιμουζίνας, με τον Κυβερνήτη και τη σύζυγό του να κάθονται στο μπροστινό. Ο αντιπρόεδρος Lyndon B. Johnson και η σύζυγός του βρίσκονταν στην ίδια αυτοκινητοπομπή.
Όταν η πομπή βγήκε στην Dealey Plaza, η Jackie άκουσε κάτι που της φάνηκε σαν εξάτμιση μηχανής και δεν συνειδητοποίησε ότι τελικά επρόκειτο για πυροβολισμό, μέχρι που άκουσε τον Κυβερνήτη Conally να φωνάζει. Στα επόμενα 8,4 δευτερόλεπτα, ακούστηκαν ακόμα δύο πυροβολισμοί, με έναν να βρίσκει στόχο στο κεφάλι του Kennedy. Σχεδόν αμέσως, η Jackie πήδησε στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου όπου, σύμφωνα με τον πράκτορα των μυστικών υπηρεσιών Clint Hill, πιθανότατα προσπαθούσε να πιάσει ένα κομμάτι από το κρανίο του Kennedy που είχε εκσφενδονιστεί. Ο Hill σκαρφάλωσε στο αυτοκίνητο για να την προστατεύσει και η σκηνή απαθανατίστηκε από τον φακό του φωτογράφου του Associated Press, Ike Altgens. Η Jackie αργότερα παραδέχτηκε πως δεν είχε καν την ανάμνηση της σκηνής αυτής.
Ο John Kennedy μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο και η Jackie ζήτησε να είναι παρούσα στο χειρουργείο. Ακόμα και μετά την ανακοίνωση του θανάτου του Προέδρου, η Jackie αρνήθηκε να βγάλει το ματωμένο ροζ ταγιέρ, και σύμφωνα με πηγές της εποχής, είπε στη Lady Bird Johnson ότι μετάνιωνε που είχε πλύνει και τα αίματα από το πρόσωπό της, καθώς ήθελε να δουν τι είχαν κάνει στον Jack. Έτσι, εξακολουθώντας να φοράει το ματωμένο ροζ σακάκι, επιβιβάστηκε στο Air Force One και στάθηκε δίπλα στον Lyndon Johnson όταν ορκιζόταν ως νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ. Το ταγιέρ που έγινε σύμβολο της δολοφονίας του Kennedy δεν πλύθηκε ποτέ και το 1964 παραχωρήθηκε στη National Archives and Records Administration, υπό τον όρο να μην εκτεθεί δημοσίως έως το 2103.
Η κηδεία του Kennedy οργανώθηκε από την ίδια την Jackie, έχοντας ως παράδειγμα την κηδεία του Lincoln. Παρά τις αντιρρήσεις του κουνιάδου της, Robert «Bobby» Kennedy, ζήτησε κλειστό φέρετρο και επέλεξε η ίδια το ακριβές σημείο ταφής του στο νεκροταφείο του Arlington. Εκείνη οδήγησε την πομπή περπατώντας μαζί με τα δύο της παιδιά και άναψε την αιώνια φλόγα, και πάλι με δική της πρωτοβουλία. Δέκα μήνες μετά τη δολοφονία, η αρμόδια επιτροπή απεφάνθη ότι ο Lee Harvey Oswald ενήργησε μόνος. Η Jackie, όμως, λίγο ενδιαφερόταν για την αποκάλυψη του ενόχου, αφού, όπως έλεγε, δεν θα έφερνε πίσω τον άντρα της. Αμέσως μετά τη διαδικασία αυτή, αποσύρθηκε από την δημοσιότητα, με μοναδική εξαίρεση την εμφάνισή της στην Washington, όπου τιμήθηκε ο Clint Hill για την προσπάθειά του να ανέβει στο αυτοκίνητο και να σώσει εκείνη και τον Πρόεδρο.
Η Ζωή Μετά Τον Kennedy
«Don’t let it be forgot, that once there was a spot,
for one brief, shining moment that was know as Camelot.
There’ll be great presidents again…
but there will never be another Camelot».
– Jackie Kennedy , περιοδικό “Life”
Στη συνέντευξη που παραχώρησε στον Theodore H. White για το περιοδικό Life μία εβδομάδα μετά τη δολοφονία του Kennedy, η Jackie συνέκρινε την περίοδο της προεδρίας του με το Κάμελοτ του Βασιλιά Αρθούρου, λέγοντας πως εκείνος συνήθιζε να ακούει το ομότιτλο τραγούδι του μιούζικαλ «Κάμελοτ» πριν αποκοιμηθεί. Εκείνη ανέφερε τα λόγια της Γκουίνεβιρ, για να εκφράσει το πώς ένιωθε με την απώλειά του. Έτσι, πολλές φορές από εκεί και έπειτα, η περίοδος του Kennedy στο τιμόνι των ΗΠΑ αναφερόταν ως «η εποχή του Κάμελοτ», παρόλο που οι ιστορικοί διαφωνούσαν.
Η Jackie και τα παιδιά της έφυγαν από τον Λευκό Οίκο δύο εβδομάδες μετά τη δολοφονία και πέρασαν τον χειμώνα του 1964 στην οικία του Averell Harriman στο Georgetown. Στις 14 Ιανουαρίου του 1964 εμφανίστηκε στους τηλεοπτικούς δέκτες της Αμερικής, για να ευχαριστήσει τον κόσμο για τη συμπαράσταση και τις εκατοντάδες χιλιάδες γραμμάτων που παρέλαβε ως στήριξη για την απώλειά της. Στα τέλη της ίδιας χρονιάς μετακόμισε στον 15ο όροφο μιας πολυκατοικίας στην 5η Λεωφόρο του Μανχάταν, ελπίζοντας πως ένα διαμέρισμα θα της εξασφάλιζε περισσότερη ιδιωτικότητα.
Τα επόμενα χρόνια έμεινε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, κάνοντας ελάχιστες εμφανίσεις, κυρίως σε εκδηλώσεις για τη μνήμη του Kennedy, ενώ παράλληλα επέβλεπε την ίδρυση της Προεδρικής Βιβλιοθήκης και Μουσείου John F. Kennedy, που βρίσκεται δίπλα στο πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης στη Βοστόνη. Τη διετία 1966-67 ήρθε και πάλι στο προσκήνιο στην κοινή της προσπάθεια με τον Robert Kennedy να αποτρέψουν την κυκλοφορία του βιβλίου «The Death of a President» του William Manchester. Μετά από δικαστική διαμάχη που κατέληξε σε συμβιβασμό, το βιβλίο κυκλοφόρησε, αφού πρώτα ο συγγραφέας είχε αφαιρέσει τα κομμάτια που αφορούσαν την προσωπική ζωή του John. Αν και αρχικά απρόθυμη, αφού το μεγάλο πλήθος έφερνε μνήμες από τον θάνατο του Kennedy, τον Απρίλιο του 1968, η Jackie παραβρέθηκε στην κηδεία του Martin Luther King Jr. στην Ατλάντα.
Η ήδη στενή σχέση της με τον Robert έγινε στενότερη με τον θάνατο του John. Η Jackie στηρίχθηκε πάνω του και εκείνος λειτούργησε σαν πατέρας για τα παιδιά του αδερφού του, μέχρι που οι αυξημένες του υποχρεώσεις, τόσο από τη δική του οικογένεια όσο και από τη θέση του ως Attorney General, τον ανάγκασαν να μειώσει τον χρόνο που τους αφιέρωνε. Εκείνη τον έπεισε να παραμείνει στην πολιτική και το 1964 να θέσει υποψηφιότητα για τη Γερουσία. Όταν το 1968 του ζητήθηκε να είναι υποψήφιος για την Προεδρία, λόγω της πτώσης του Johnson στις δημοσκοπήσεις, εκείνος απάντησε πως «εξαρτάται από το τι θέλει να κάνω η Jackie». Αν και ανησυχούσε πολύ για την ασφάλειά του, η απάντησή της ήταν θετική, ενώ ταυτόχρονα τον συμβούλεψε να μην προσπαθήσει να μιμηθεί τον αδερφό του, αλλά να παραμείνει ο εαυτός του και συμμετείχε ενεργά στην καμπάνια του. Οι φόβοι της, όμως, αποδείχτηκαν αληθινοί, καθώς λίγο μετά τα μεσάνυχτα της 5ης Ιουνίου του 1968, ο Robert Kennedy τραυματίστηκε θανάσιμα κατά τη διάρκεια των εορτασμών για τη νίκη του στις εκλογές για το χρίσμα των Δημοκρατικών. Η Jackie έτρεξε στο Λος Άντζελες, για να συμπαρασταθεί στη γυναίκα του, Ethel, στον αδερφό του, Ted Kennedy, και στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Ο Bobby Kennedy δεν ανέκτησε ποτέ τις αισθήσεις του, αφήνοντας την τελευταία του πνοή 26 ώρες μετά την επίθεση.
Η Γέννηση της «Jackie O»
Ο θάνατος του Bobby επανέφερε στην επιφάνεια την κατάθλιψη της Jackie, καθώς οι μνήμες από τη δολοφονία του John ξύπνησαν για ακόμα μια φορά. Πλέον φοβόταν και για τη δική της ζωή αλλά και για αυτές των παιδιών της, λέγοντας χαρακτηριστικά πως «αν σκοτώνουν τους Kennedy, τότε είναι στόχοι και τα παιδιά μου…Θέλω να φύγω από τη χώρα».
Και το έκανε. Στις 20 Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς παντρεύτηκε τον παλιό της φίλο, Αριστοτέλη Ωνάση, ο οποίος μπορούσε να παράσχει σε εκείνη και στα παιδιά της την ιδιωτικότητα και την ασφάλεια που αναζητούσε. Ο γάμος έγινε στον Σκορπιό και πλέον η Jackie δεν λεγόταν πια Kennedy, αλλά Ωνάση, χάνοντας έτσι το δικαίωμα που είχε ως χήρα Προέδρου για προστασία από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες. Ο γάμος αυτός της έφερε αρκετή αρνητική δημοσιότητα και το γεγονός ότι ο Ωνάσης ήταν διαζευγμένος, με την πρώην σύζυγό του να βρίσκεται εν ζωή, προκάλεσε φήμες ότι η Jackie -ως Καθολική- μπορεί να αναθεματιζόταν από την Εκκλησία. Ο Αρχιεπίσκοπος της Βοστόνης, που είχε τελέσει και τον γάμο της με τον Kennedy, δήλωσε πως επρόκειτο για «ανοησίες».
Ο Τύπος και η κοινή γνώμη, όμως, την καταδίκασαν, κάνοντάς την έτσι στόχο των παπαράτσι, που την ακολουθούσαν παντού και της έδωσαν το προσωνύμιο «Jackie O’». Κατά τη διάρκεια του γάμου τους, το ζεύγος Ωνάση διατηρούσε έξι διαφορετικές οικίες: το διαμέρισμα 15 δωματίων της Jackie στο Μανχάταν, τη φάρμα αλόγων της στο Νιου Τζέρσι, το διαμέρισμα του Ωνάση στο Παρίσι, το σπίτι του στην Αθήνα, τον Σκορπιό στο Ιόνια και το σκάφος του «Christina O» μήκους 99 μέτρων. Η Jackie φρόντισε ώστε τα παιδιά της να διατηρήσουν στενούς δεσμούς με την οικογένεια Kennedy, με τον Ted να τα επισκέπτεται αρκετά συχνά.
Το αεροπορικό δυστύχημα του Αλέξανδρου Ωνάση το 1973, που κατέληξε στον θάνατό του, είχε σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία του πατέρα του, που άρχισε να χειροτερεύει άμεσα. Ο Αριστοτέλης Ωνάσης πέθανε στις 15 Μαρτίου του 1975 στο Παρίσι από αναπνευστική ανεπάρκεια. Δύο χρόνια μετά τον θάνατό του και μετά από έντονες δικαστικές διαμάχες, η Jackie κατέληξε σε συμβιβασμό με τη Χριστίνα Ωνάση, κληρονομώντας 26 εκατομμύρια δολάρια από την περιουσία του πατέρα της και αποσύρθηκε από κάθε άλλη αξίωση.
Η Ζωή Μετά Τον Ωνάση
Μετά τον θάνατο του Ωνάση, η Jackie επέστρεψε μόνιμα στις ΗΠΑ και το 1975 έγινε σύμβουλος εκδόσεων στη Viking Press. Το 1977 παραιτήθηκε και δύο χρόνια αργότερα στήριξε, μαζί με την πεθερά της, τον Ted Kennedy στην προσπάθειά του να πάρει το χρίσμα των Δημοκρατικών από τον Jimmy Carter. Συμμετείχε ενεργά στην εκστρατεία του, η οποία, όμως, ήταν αποτυχημένη.
Η επαγγελματική της πορεία συνεχίστηκε στην Doubleday, όπου εργάστηκε ως συνεργαζόμενη συντάκτρια, ενώ παράλληλα συμμετείχε σε δράσεις για τη διατήρηση του πολιτισμού και της αρχιτεκτονικής. Τη δεκαετία του ’70 μάλιστα, ήταν επικεφαλής της καμπάνιας για την ανακαίνιση του Grand Central Terminal στη Νέα Υόρκη, μια προσπάθεια που αναγνωρίστηκε με την τοποθέτηση πλακέτας με το όνομά της στο εσωτερικό του σταθμού.
Bill Clinton, Jackie Kennedy, John F. Kennedy Jr.
Η Jackie παρέμεινε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος του Τύπου, με τους παπαράτσι να την ακολουθούν σε κάθε της βήμα. Από το 1980 και μέχρι τον θάνατό της διατηρούσε μια πολύ στενή σχέση με τον Maurice Tempelsman, έναν Βελγικής καταγωγής έμπορο διαμαντιών, που ήταν σύντροφος και προσωπικός οικονομικός σύμβουλός της. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, η Jackie έγινε ένθερμη υποστηρίκτρια του Bill Clinton, συμβάλλοντας οικονομικά στην προεδρική του καμπάνια. Η Hilary Clinton έγραψε στην αυτοβιογραφία της, με τίτλο «Living History» ότι η Jackie ήταν «μια πηγή έμπνευσης και συμβουλών για εμένα».
Μετά από μια πτώση που είχε από το άλογό της τον Νοέμβριο του 1993, βρέθηκε ένας διογκωμένος λεμφαδένας, που η αρχική διάγνωση ήθελε να είχε προκληθεί από κάποια μόλυνση. Τον Δεκέμβριο όμως παρουσιάστηκαν και άλλα συμπτώματα, όπως στομαχόπονος και διογκωμένοι λεμφαδένες στον λαιμό της. Οι χημειοθεραπείες ξεκίνησαν τον Ιανουάριο του 1994 και η διάγνωση ανακοινώθηκε δημόσια. Αν και συνέχισε να εργάζεται στην Doubleday, μέχρι τον Μάρτιο ο καρκίνος είχε εξαπλωθεί στη σπονδυλική της στήλη και στον εγκέφαλο, ενώ μέχρι τον Μάιο είχε φτάσει και στο συκώτι. Στις 19 Μαίου του 1994, η Jackie Kennedy Onassis άφησε την τελευταία της πνοή στον ύπνο της, σε ηλικία 64 ετών.
«Η μητέρα μου πέθανε περιτριγυρισμένη από τους φίλους, την οικογένεια και τα βιβλία της και από τους ανθρώπους και τα πράγματα που αγαπούσε. Το έκανε με τον δικό της τρόπο και με τους δικούς της όρους και όλοι εμείς αισθανόμαστε ιδιαίτερα τυχεροί για αυτό».
-John Kennedy Jr., από τη δήλωσή του στον Τύπο
για τον θάνατο της μητέρας του
Η Jackie Ως Fashion Icon
Κατά τη διάρκεια της Προεδρίας του Kennedy, η Jackie καθιερώθηκε ως διεθνές fashion icon. Διατήρησε τον Γαλλικής καταγωγής Αμερικανό σχεδιαστή μόδας και οικογενειακό φίλο, Oleg Cassini, ως προσωπικό της σχεδιαστή από το φθινόπωρο του 1960 έως τα τέλη του 1963 και φόρεσε δημιουργίες του σε πολλές περιστάσεις. Ο Cassini σχεδίασε πολλά από τα look της, ανάμεσα στα οποία και το διάσημο παλτό που φορούσε στην ορκωμοσία του Kennedy, το φόρεμα για το γκαλά που την ακολούθησε αλλά και τα ενδύματα που φόρεσε στα ταξίδια στην Ευρώπη, στην Ινδία και στο Πακιστάν. Αν και ο Cassini ήταν ο βασικός της σχεδιαστής, η Jackie πολύ συχνά επέλεγε ρούχα από μεγάλους γαλλικούς Οίκους, όπως η Chanel, ο Dior και ο Givenchy.
Το 1961 η Jackie ξόδεψε για την γκαρνταρόμπα της 45.446 δολάρια περισσότερα από τα 100.000 που έπαιρνε ετησίως ως αμοιβή ο John. Κατά τη διάρκεια της θητείας της ως Πρώτη Κυρία, προτιμούσε ταγιέρ με καθαρές γραμμές, φούστες μέχρι το γόνατο, μανίκια τριών τετάρτων, αμάνικα φορέματα σε Α γραμμή, γάντια που έφταναν πάνω από τους αγκώνες, γόβες με χαμηλό τακούνι και καπελάκια pillbox. Αυτά ήταν τα χαρακτηριστικά που συνέθεταν το «Jackie Look» και πολύ σύντομα έγιναν η επιτομή της μόδας στον Δυτικό Κόσμο. Ακόμα και η δολοφονία και η κηδεία του Kennedy σημαδεύτηκαν από τις ενδυματολογικές επιλογές της Jackie, με το ροζ Chanel ταγιέρ και το μαύρο Givenchy φόρεμα να γίνονται -αντίστοιχα- σύμβολα.
The Jackie O’ Look.
Στα χρόνια μετά τον Λευκό Οίκο, η εμφάνιση της Jackie υπέστη αρκετές αλλαγές, παραμένοντας, όμως, διαχρονικά κομψή. Το νέο της look αποτελούνταν από παντελόνες, φαρδιά σακάκια, gypsy φούστες, μεταξωτά φουλάρια Hermes και μεγάλα, στρογγυλά, σκούρα γυαλιά ηλίου. Συχνά επέλεγε πιο φωτεινά χρώματα και σχέδια, ενώ ξεκίνησε να φοράει δημόσια ακόμα και τζιν. Το σύνολο-σήμα κατατεθέν της για αυτήν την πιο χαλαρή περίοδο είναι λευκά τζιν χωρίς ζώνη, μαύρο ζιβάγκο που έφτανε μέχρι τους γοφούς και τα γνωστά -μας, πλέον, Jackie O’- γυαλιά.
Γνωστή ήταν και η αγάπη της στα κοσμήματα, καθώς είχε μια αρκετά μεγάλη συλλογή στην κατοχή της. Η τριπλή σειρά μαργαριτάρια που κοσμούσε τον λαιμό της, σχεδιασμένη από τον Αμερικανό Kenneth Jay Lane, ήταν το σήμα κατατεθέν της όσον αφορά τα κοσμήματα στα χρόνια του Λευκού Οίκου. Λίγες μέρες πριν την ορκωμοσία του το 1961, o Kennedy επέλεξε ο ίδιος από τον Οίκο Tiffany’s και της χάρισε μια καρφίτσα από δύο ρουμπινένιες φράουλες με διαμαντένια κοτσάνια. Η Jackie αγαπούσε επίσης ένα σετ βραχιόλια του ίδιου σχεδιαστη -που σταδιακά ονομάστηκαν «Jackie Bracelets»– και τα σκουλαρίκια του σε σχήμα μπανάνας, ενώ πολύ κατά τη διάρκεια τριών δεκαετιών (ξεκινώντας από το ’50) φορούσε επίσης κοσμήματα του Οίκου Van Cleef & Arpels, το σημαντικότερο από τα οποία ήταν το δαχτυλίδι του γάμου της με τον JFK.
Το 1965 μπήκε στο International Best Dressed List Hall of Fame, το 2012 συμπεριλήφθηκε στη λίστα με τα 100 All-Time Fashion Icons του περιοδικού TIME και το 2016 σε αυτήν του Forbes για τα «10 Fashion Icons and the Trends they made Famous», με πολλά από τα πιο διάσημα ενδύματά της να διατηρούνται στη Βιβλιοθήκη & Μουσείο John F. Kennedy. Κάποια κομμάτια από τη συλλογή αυτή εκτέθηκαν στο Metropolitan Museum of Art στη Νέα Υόρκη το 2001, στην έκθεση με τίτλο «Jacqueline Kennedy: The White House Years».
Η ταινία «Jackie» του 2016, με πρωταγωνίστρια τη Natalie Portman, που έφτασε μέχρι τα Όσκαρ, εκτυλίσσεται με βάση τη συνέντευξη στον Theodore White και το περιοδικό Life. Δείτε το trailer της ταινίας εδώ και παρακολουθείστε στο παρακάτω βίντεο το τουρ του Λευκού Οίκου που είχε μεταδοθεί από το CBS το 1962.
Πηγές: en.wikipedia.org | time.com | metmuseum.org |
pinterest.com | youtube.com
