Τσάρλι Τσάπλιν: Ο αγαπημένος «Σαρλό» της μεγάλης οθόνης

Ο σερ Τσάρλς Σπένσερ «Τσάρλι» Τσάπλιν γεννήθηκε, σαν σήμερα, στις 16 Απριλίου του 1889 στο Λονδίνο. Ήταν Άγγλος ηθοποιός, σκηνοθέτης, συνθέτης και η φήμη του κορυφώθηκε κατά τη διάρκεια της εποχής του βωβού κινηματογράφου. Κατά κύριο λόγο, υπήρξε ευρέως γνωστός εξαιτίας της δημιουργίας ενός ιδιαίτερου χαρακτήρα, μιας φιγούρας που τον κατέστησε έναν από τους πιο σημαντικούς δημιουργούς της 7ης Τέχνης. Ο λόγος γίνεται, σαφώς, για την περσόνα με το προσωνύμιο «Σαρλό». Ο αγαπημένος Σαρλό χάρισε στον Τσάπλιν το ειδικό Τιμητικό Όσκαρ, ενώ παράλληλα το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον έχει κατατάξει 10ο στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.

Δύσκολη παιδική ηλικία

Ο Τσάρλι Τσάπλιν υπήρξε γόνος μιας οικογένειας με έντονη καλλιτεχνική φλέβα, καθώς οι γονείς του, Τσάρλς Τσάπλιν (ο Πρεσβύτερος) και Χάριετ Πέντλιγκχαμ Χιλ, ήταν καλλιτέχνες του μιούζικαλ χολ. Ο πατέρας του, που αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα με τον αλκοολισμό, εγκατέλειψε τη σύζυγο του και τα δύο τους παιδιά έναν μόλις χρόνο μετά από τη γέννηση του Τσάρλι. Η μητέρα του, ούσα μόνη και αβοήθητη και με ελάχιστη οικονομική ενίσχυση από τον πρώην σύζυγό της, άρχισε να εμφανίζει κάποια προβλήματα υγείας. Τα προβλήματα αυτά την υποχρέωσαν να εγκαταλείψει την καριέρα της και να εργαστεί ως ράφτρα. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η μοίρα της έπαιξε ακόμα πιο σκληρό παιχνίδι, καθώς το 1895 μπήκε σε άσυλο φτωχών στο Λάμπεθ, με αποτέλεσμα τα παιδιά της (Σίντνεϊ και Τσάρλι) να μεταφερθούν σε ένα σχολείο για ορφανά και εγκαταλελειμμένα παιδιά. Η εποχή αυτή τούς στιγμάτισε, καθώς τους άφησε τις χειρότερες αναμνήσεις.

Ο Τσάρλι Τσάπλιν σε μικρή ηλικία.

Το 1898, η μητέρα τους μπήκε σε άσυλο φρενοβλαβών στο Κέϊν Χιλ και ως εκ τούτου, ο πατέρας τους ανέλαβε την επιμέλεια τους. Η ζωή των παιδιών δεν άλλαξε με την συμβίωση αυτή, επειδή ο πατέρας τους συνέχιζε να πίνει ενώ οι δυο τους μεγάλωναν με την ερωμένη του, η οποία ήταν επίσης αλκοολική. Ο Τσάρλς Τσάπλιν σένιορ πέθανε σε ηλικία 37 ετών. Ο Τσάρλι και ο Σίντνεϊ έμειναν για ένα μικρό χρονικό διάστημα με την μητέρα τους, που είχε βγει από το άσυλο, όμως λίγο αργότερα, το 1903, επέστρεψε πίσω με αποτέλεσμα ο μικρός Τσάρλι να μείνει με τον αδερφό του σε ένα διαμέρισμα.

Πρώτες εμφανίσεις

Αφίσα εποχής του θιάσου Karno, στην οποία απεικονίζεται ο Τσάρλι Τσάπλιν.

Ο Τσάπλιν βγήκε για πρώτη φορά στη σκηνή όταν ήταν μόλις 5 χρονών, για να αντικαταστήσει τη μητέρα του που είχε λαρυγγίτιδα. Εκτέλεσε, με κωμικό τρόπο, ένα τραγούδι σουξέ και το χειροκρότημα που απέσπασε ήταν πολύ δυνατό και παρατεταμένο. Έτσι, λοιπόν, ξεκίνησε σιγά σιγά τα πρώτα του βήματα ως ηθοποιός. Κατόπιν, με παρότρυνση των γονιών του, έγινε μέλος του παιδικού θιάσου «Οι οκτώ λεβέντες του Λανκασάϊρ» με μισθό μισή κορώνα τη βδομάδα. Τον Ιούλιο του 1903 έγινε μέλος ενός θιάσου και έπαιξε στην παράσταση «Τζιμ, το μυθιστόρημα ενός Λονδρέζου». Εν συνεχεία, έπαιξε σε μια αστυνομική κωμωδία που γνώρισε μεγάλη επιτυχία, με την ονομασία «Σέρλοκ Χολμς». Τον Ιούλιο του 1906, ο Τσάρλι προσλήφθηκε στον θίασο Casey’s Court Circus, ενώ ο αδερφός του συμμετείχε στην ομάδα του διάσημου θιασάρχη του μιούζικ χολ, Φρεντ Κάρνο. Δύο χρόνια αργότερα, προσλήφθηκε και ο Τσάρλι, όπου υποδύθηκε έναν μεθύστακα σε μια παράσταση παντομίμας, στο «Mumming Birds».

Διαβάστε επίσης  Είναι το The Defiant Ones μια συντηρητική ή μια πρωτοποριακή ταινία;

Με την παράσταση αυτή έκανε την πρώτη του περιοδεία στην Αμερική, το 1910, όπου παρέμεινε για πολλά χρόνια και που ουσιαστικά συνέβαλε στην εκκίνηση της κινηματογραφικής του καριέρας.

Άξιο αναφοράς είναι και το γεγονός πως ο Τσάπλιν πίστευε πως την ισχυρότερη επιρροή σε αυτόν την άσκησε η μητέρα του, η οποία τον ψυχαγωγούσε όταν ήταν μικρός με το να κάθονται στο παράθυρο και να μιμείται η ίδια τους περαστικούς.

Βλέποντας την, έμαθα, όχι μόνο πώς να εκφράζω τα συναισθήματα με τα χέρια και το πρόσωπο, αλλά και πώς να παρατηρώ και να μελετώ τους ανθρώπους.

Κινηματογραφική Πορεία

Σκηνή από την ταινία «Για να κερδίσει κανείς το ψωμί του».

Μετά την άφιξη του Τσάρλι στην Αμερική, η εταιρεία Κιστόουν του Μακ Σένετ τον προσέγγισε, με αποτέλεσμα να συνάψουν συμβόλαιο με αμοιβή 150 δολάρια την εβδομάδα. Πρώτη κινηματογραφική δουλειά του αποτέλεσε η ταινία «Για να κερδίσει το ψωμί του», η οποία προβλήθηκε τον Ιανουάριο του 1914 και στην οποία υποδύθηκε έναν απατεώνα με κοστούμι λόρδου.

Ο Τσάρλι Τσάπλιν σε ρόλο σκηνοθέτη.

Στην εταιρεία Κιστόουν γύρισε συνολικά 35 ταινίες μικρού μήκους, στις οποίες, ως επί το πλείστον,  πρόβαλλε το προφίλ του ερωτύλου, του πάντα έτοιμου για καβγά και του παραβάτη των κανόνων.

Αξίζει να σημειωθεί πως στις ταινίες αυτές ο Τσάπλιν άρχισε σιγά σιγά να διαμορφώνει τη φιγούρα του Σαρλό με το στενό σακάκι, το μικρό καπέλο, το χαρακτηριστικό μουστάκι και το βάδισμα του πιγκουίνου. Επιπλέον, τότε ήταν που δοκίμασε και τις δυνάμεις του στον τομέα της σκηνοθεσίας.

Εσανέϊ και Μιούτσουαλ

«Ο Αλήτης» με την Έντνα Περβάϊανς.

Μετά την Κιστόουν, ο Τσάπλιν υπέγραψε με την εταιρεία Εσανέϊ, το 1915, με έναν μισθό που αυξήθηκε κατακόρυφα στα 1.250 δολάρια την εβδομάδα, με πριμ 10.000 δολάρια και κατοχύρωση της πλήρους καλλιτεχνικής του ελευθερίας. Η ταινία «Ο αλήτης», με την οποία καθιέρωσε τη φιγούρα του περιπλανώμενου ανέργου, γυρίστηκε επί περιόδου συνεργασίας με την Εσανέϊ. Στην ταινία, μάλιστα, εμφανίζεται και ένα χαρακτηριστικό μοτίβο που εντοπίζεται και σε άλλες ταινίες του. Το μοτίβο αυτό αποτελεί την παρεξήγηση της φιλίας της αγαπημένης από την πλευρά του ήρωα, που πιστεύει πως είναι ερωτευμένη μαζί του. Το αποτέλεσμα είναι να εξαφανιστεί διακριτικά, όταν εμφανίζεται αυτός που εκείνη αγαπάει πραγματικά. Συμπρωταγωνίστρια του Τσάπλιν, στις συνολικά 15 ταινίες που γύρισε με την εταιρεία Εσανέϊ, ήταν η Έντνα Περβάϊανς, πρώτη μούσα και ερωμένη του.

Διαβάστε επίσης  «Wake in Fright»: Το χαμένο διαμάντι του Ted Kotcheff
«Ο Μετανάστης».

Σειρά είχε η εταιρεία Μιούτσουαλ, με την οποία υπέγραψε συμβόλαιο τον Φεβρουάριο του 1916, για 12 ταινίες, με αμοιβή 10.000 δολάρια την εβδομάδα και πριμ 150.000 δολάρια. Στη Μιούτσουαλ γύρισε τις ταινίες: «Ο Μετανάστης», «Ο Ενεχυροδανειστής», «Ο Τυχοδιώκτης», «Το Πατινάζ», «Η Θεραπεία», «Ήσυχος Δρόμος». Σε αυτές τις ταινίες, ο Τσάπλιν τελειοποιεί την τεχνική της παντομίμας, τις χορευτικές του ικανότητες και τα διάφορα γκαγκ. Αυτό, όμως, που αλλάζει, είναι το γεγονός πως περιορίζεται σταδιακά το κωμικό στοιχείο, δίνοντας τη θέση του στον σχολιασμό διαφόρων κοινωνικών προβλημάτων (Στην ταινία «Ο Μετανάστης», θίγεται το θέμα των μεταναστών που ταξίδευαν υπό άθλιες συνθήκες).

Ταινίες ώριμης περιόδου

Το «Χαμίνι».

Τον Ιούνιο του 1917 ο Τσάπλιν υπέγραψε συμβόλαιο αξίας 1.000.000 δολαρίων με τη Φέρστ Νάσιοναλ. Πρώτες του ταινίες με τη συγκεκριμένη εταιρεία ήταν οι εξής: «Σκυλίσια ζωή», «Ο Σαρλό στρατιώτης», «Η Μέρα Πληρωμής» και ο «Προσκυνητής».

Τον Αύγουστο του 1920 ολοκληρώθηκε και η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της καριέρας του, το «Χαμίνι», που κόστισε 300.000 δολάρια και έγινε μεγάλη επιτυχία σε ολόκληρο τον κόσμο.

Η σκηνή στην οποία ο Τσάρλι Τσάπλιν τρώει τα κορδόνια από γλυκόριζα.

Μετά από 5 χρόνια, το 1925, γυρίστηκε η ταινία «Χρυσοθήρας», που θεωρείται μια από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών και κόστισε 650.000 δολάρια, ενώ απέφερε κέρδη 5.000.000 δολαρίων(!). Αξίζει να αναφερθεί ότι ο Τσάπλιν ήταν γνωστό πως υπήρξε άνθρωπος τελειομανής. Κατά τη διάρκεια, λοιπόν, των γυρισμάτων της ταινίας και συγκεκριμένα της σκηνής που ο Μοναχικός Χρυσοθήρας τρώει τα κορδόνια του, έγιναν τόσες πολλές επαναλήψεις με αποτέλεσμα ο Τσάπλιν να καταλήξει στο νοσοκομείο για υπερβολική πρόσληψη σακχάρου, καθώς τα κορδόνια ήταν από γλυκόριζα(!).

Τελευταία εμφάνιση Charlie Chaplin ως Σαρλό.

Το 1928, ακολούθησε το «Τσίρκο», το οποίο συνέπεσε με την προβολή της πρώτης ταινίας με ήχο («Τραγουδιστής της Τζαζ»). Τη μουσική επιμέλεια της ταινίας είχε αναλάβει ο ίδιος, μολονότι είχε δηλώσει πως σιχαινόταν τις ομιλούσες ταινίες, καθώς εξαφάνιζαν τη μεγάλη ομορφιά της σιωπής. Το 1936 γύρισε τους «Μοντέρνους Καιρούς», όπου εμφανίστηκε για τελευταία φορά ως Σαρλό.

Ο Μεγάλος Δικτάτωρ

Ο «Μεγάλος Δικτάτωρ» (1940) υπήρξε η πρώτη μη βωβή ταινία του και στην ουσία αποτελεί μια περιφρόνηση εναντίον του ναζισμού. Γυρίστηκε και κυκλοφόρησε στην Αμερική, έναν χρόνο πριν την εμπλοκή της στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Τσάπλιν υποδυόταν τον Άντενοϊντ Χίνκελ (Adenoid Hynkel), δικτάτορα της Τομανίας, ρόλος ξεκάθαρα βασισμένος στην περσόνα του Αδόλφου Χίτλερ. Η ταινία θεωρείται ότι αποτελεί μια πράξη θάρρους και ανδρείας στο πολιτικό σκηνικό τής τότε εποχής, κυρίως για τον εξευτελισμό του ναζισμού και για την απεικόνιση των Εβραίων χαρακτήρων και της δίωξής τους. Πρόκειται για μία ταινία που καταγγέλλει τη δικτατορία, το μίσος και την απληστία, εξαίροντας, σαφώς, την ελευθερία. Τέλος, ας σημειωθεί ότι ήταν υποψήφια για το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερου Σεναρίου, Καλύτερου Α’ Ανδρικού Ρόλου.

Διαβάστε επίσης  Miss Violence: Η αποδόμηση της ελληνικής κοινωνίας

Μεταγενέστερα Έργα

Σκηνή από την ταινία «Τα φώτα της ράμπας».

Το 1947, γυρίστηκε η ταινία «Ο Κύριος Βερντού». Η υπόθεση της ταινίας υποδείκνυε τις αρνητικές πλευρές της αμερικανικής κοινωνίας. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με τον αρνητισμό που δημιουργήθηκε εις βάρος του Τσάπλιν, από μια μερίδα συντηρητικών πολιτικών της Αμερικής, είχε ως αποτέλεσμα η ταινία να καταστεί μια μεγάλη εμπορική αποτυχία. Ο λόγος; Μα, φυσικά, επειδή οι περισσότεροι ιδιοκτήτες κινηματογραφικών αιθουσών δέχτηκαν έντονες πιέσεις ούτως ώστε να μην προβάλλουν την ταινία.

Στιγμιότυπο χειραψίας με τη Βασίλισσα Ελισάβετ.

Πέντε χρόνια αργότερα, το 1952, ολοκληρώθηκε η ταινία «Τα Φώτα Της Ράμπας», που γνώρισε μεγάλη επιτυχία σε ολόκληρο τον κόσμο, εκτός της Αμερικής, καθώς το αρνητικό κλίμα εξακολουθούσε να υπάρχει. Ο ίδιος δεν είχε αποκρύψει ποτέ τα κομμουνιστικά του φρονήματα, κάτι που εξόργιζε τους οπαδούς του μακαρθισμού, οι οποίοι ήταν πολέμιοι των αριστερών αντιλήψεων. Επομένως, η αρνητική αντιμετώπιση στο πρόσωπο του Τσάπλιν είχε ως αποτέλεσμα την άρση της βίζας του από το αμερικανικό Υπουργείο Δικαιοσύνης.

Ως εκ τούτου, ο Τσάπλιν υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει την Αμερική και να εγκατασταθεί μόνιμα στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στην Ελβετία. Ήταν τόσο κουρασμένος από τις διώξεις, που παραιτήθηκε από κάθε προσπάθεια επιστροφής, δηλώνοντας ότι για φιλελεύθερα άτομα, όπως ο ίδιος, δεν συντρέχουν οι συνθήκες για καλλιτεχνική δημιουργία στην Αμερική. Μέχρι και το 1977, έτος θανάτου του, γύρισε άλλες δύο ταινίες: «Ένας βασιλιάς στη Νέα Υόρκη» (1957) και την «Κόμισσα του Χονγκ Κονγκ» (1967), με τη Σοφία Λόρεν και τον Μάρλον Μπράντο.

Το 1975 ανακηρύχθηκε ιππότης (Sir) από τη βασίλισσα Ελισάβετ.

Προσωπική Ζωή

Ο Charlie Chaplin με την τελευταία σύζυγο του, Ούνα Ο’Νιλ, στην πρώτη δημόσια εμφάνισή τους ως ζευγάρι.

Ο Τσάρλι Τσάπλιν υπήρξε έντονη προσωπικότητα και στην ιδιωτική του ζωή. Ήταν λάτρης του γυναικείου φύλου, κάτι που φαίνεται και από τους 4 γάμους που είχε κάνει με συναδέλφους του, εκ των οποίων οι δύο ήταν με ανήλικες νύφες. Εκτός από τους γάμους είχε και πολλές άλλες σχέσεις και συνολικά απέκτησε 11 παιδιά. Πιο συγκεκριμένα, στα 28 του νυμφεύθηκε τη 16χρονη ηθοποιό, Μίλντρεντ Χάρις, στα 35 του την καλλονή Λολίτα Μακ Μάρεϊ και στα 44 την 19χρονη ηθοποιό Πολέτ Γκονταίρ. Τετάρτη και τελευταία σύζυγος του υπήρξε η Ούνα Ο’Νιλ. Όταν παντρεύτηκαν, εκείνος ήταν 54 ετών και εκείνη μόλις 18.

Το ζευγάρι απέκτησε 8 παιδιά και ο γάμος τους διήρκησε μέχρι τον θάνατο του, την ημέρα των Χριστουγέννων του 1977, στο Βεβέ της Ελβετίας, σε ηλικία 88 ετών.

Τέλος, αξίζει να αναφερθεί μία πληροφορία που πολλοί ίσως δε γνωρίζουν. Ο αγαπημένος σε όλους μας Σαρλό, λέγονταν έτσι μόνο στην Ευρώπη (Γαλλία, Ισπανία, Ανδόρα, Ελλάδα, Ρουμανία, Πορτογαλία, Τουρκία). Στη Λατινική Αμερική (Βραζιλία, Αργεντινή) ήταν ο Καρλίτος, ενώ στη Γερμανία ήταν ο Παγαμπόντης, ένας αγύρτης με τρόπους και αξιοπρέπεια τζέντλεμαν.

Μία μέρα χωρίς γέλιο, είναι μια μέρα χαμένη.

Charles Chaplin

Πηγές

www.oneman.gr

www.sansinera.gr

www.wikipedia.ge

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

Σιγκμούντ Φόυντ

Οι θεωρίες του Σιγκμούντ Φρόυντ

Ο Σίγκμουντ Φρόυντ, πατέρας της ψυχανάλυσης, άλλαξε ριζικά την
x men 97

Το X-Men ’97 ξεπερνά κάθε προσδοκία

“Όταν η νοσταλγία λειτουργεί ως εφαλτήριο και όχι αυτοσκοπός” Ολοκληρώθηκε