Τρυπητή: Όταν η ομορφιά συναντά την ιστορία

Τρυπητή

Περίπου 73χλμ νότια από τη ”φασαρία” άλλης μιας μεγαλούπολης, του Ηρακλείου Κρήτης, περικυκλωμένη από απαράμιλλης ομορφιάς τοπία, βρίσκεται η παραλία Τρυπητή. Η πρόσβαση σε αυτή, πέρα από τη ”θαλάσσια οδό”, είναι δυνατή με δύο τρόπους. Είτε από τον παραλιακό δρόμο που ξεκινάει από το χωριό Κρότος ή μέσω του φαραγγιού της Τρυπητής. Οποιοδήποτε δρόμο και να διαλέξει κανείς, η θέα με το απέραντο γαλάζιο που απλώνεται μπροστά του, τον ανταμείβει σε κάθε περίπτωση. 

Τρυπητή

Ο πρώτος κάτοικος της Τρυπητής

Η παραλία της Τρυπητής δεν ήταν προσβάσιμη μέχρι και το 1947. Ο Ματθαίος Σταματάκης, ήταν ο πρώτος που κατάφερε να φτάσει εκεί, πάνω σε ένα γαϊδουράκι, φαινόμενο συνηθισμένο για την εποχή. Αποφάσισε, ότι κάτι έπρεπε να κάνει, ώστε να χαρούν και άλλοι την ομορφιά αυτού του τόπου. Ξεκίνησε μεταφέροντας οικοδομικά υλικά, μέσω θαλάσσης, με ένα μικρό βαρκάκι που είχε στην κατοχή του. Έχτισε, λοιπόν, για αρχή, το 1976 δύο μικρά δωματιάκια, για να φιλοξενούν τον ίδιο και την οικογένεια του. Το 1978, τον σκότωσαν μπροστά στην παραλία (λόγω προσωπικών συμφερόντων, καθώς κι άλλοι, ήθελαν την περιοχή για εκμετάλλευση). Τότε, την κατάσταση πήρε στα χέρια της η κόρη του, η Γεωργία Σταματάκη με τον άντρα της, Χρήστο Λουπάκη. Συνέχισαν λοιπόν, το χτίσιμο των δωματίων, που θα τους φιλοξενούσαν μέχρι να τελειώσουν οι περαιτέρω εργασίες. Έπειτα, αποφάσισαν να τα επεκτείνουν, φτιάχνοντας εν τέλει, τη δική τους ταβερνούλα εκεί.

Πρόσβαση στην παραλία

Εφόσον, λοιπόν, τα πρώτα βήματα είχαν γίνει, έμενε μόνο να βρεθεί μια λύση για ευκολότερη πρόσβαση στην τοποθεσία. Έτσι, θα μπορούσαν όλοι να φτάνουν εκεί χωρίς μεγάλη ταλαιπωρία. Στρώθηκε, λοιπόν, το 1979 και ο πρώτος δρόμος προς την Τρυπητή από το χωριό Κρότος, όπως αναφέραμε προηγουμένως.

Διαβάστε επίσης  Φιλιάτες: Ακμάζουσα κωμόπολη της Θεσπρωτίας
Advertising

Advertisements
Ad 14

Το φαράγγι κατά την εποχή εκείνη, δεν μπορούσε να διασχιστεί, παρά μόνο πεζά. Όταν είχε κακοκαιρία, οι πέτρες έπεφταν κάτω, καθιστώντας έτσι αδύνατον, το να περάσει αυτοκίνητο ανάμεσα. Το πρόβλημα αυτό αντιμετωπίστηκε το 1985, με παρέμβαση του Δήμου Κόφινα. Το φαράγγι της Τρυπητής είναι από τα λιγοστά στην Ευρώπη, που μπορεί να διασχιστεί πλέον και με αυτοκίνητο. Δεν περνάει βέβαια απαρατήρητη η άγρια ομορφιά του τοπίου με τις φωλιές των γυπαετών στα αριστερά και δεξιά. Το συγκεκριμένο είδος γυπαετού, συναντάται μόνο στην περιοχή αυτή.

Τρυπητή

Ο οικισμός των Βίκινγκς

Πάνω στον λόφο Παπούρι Καλόκαμπου, βορειανατολικά της παραλίας Τρυπητή και σε υψόμετρο περίπου 135μ, έχουν ανακαλυφθεί από ανασκαφές, που έγιναν κατά το 1986-1988 από τον αρχαιολόγο Αντώνη Βασιλάκη, ερείπια ενός προανακτορικού οικισμού. Φημολογείται, ότι κάτοικοι του, ήταν οι λεγόμενοι «Βίκινγκς».

Ο οικισμός ήταν περιφραγμένος από ένα τείχος ύψους 2μ και δεν ήταν τυχαία χτισμένος σε τόσο ψηλό σημείο. Είχε τη σκοπιμότητα να χρησιμοποιείται και ως παρατηρητήριο. Έτσι, θα είχαν τη δυνατότητα, να προλάβουν την οποιαδήποτε επίθεση των, τότε, κουρσάρων. Αυτή η στρατηγική βέβαια, δικαιολογεί και το γεγονός, ότι ο οικισμός είχε πρόσβαση από ένα μοναδικό μονοπάτι και μόνο μία είσοδος δεν ήταν οχυρωμένη.

Advertising

Τρυπητή

Έχουν ανακαλυφθεί 36 δωμάτια με τετράγωνο ή ορθογώνιο σχήμα, σε μερικά από τα οποία είναι χτισμένοι πάγκοι, κάθετα προς τους πέτρινους τοίχους με τα ντουλάπια. Η βόρεια πτέρυγα του οικισμού περιλαμβάνει τρεις αυτόνομους οικισμούς, από τους οποίους, τρία μόνο δωμάτια διατηρούνται σε καλή κατάσταση. Το μικρό μέγεθος, που έχουν οι πόρτες (80εκ-1μ) και τα παράθυρα (30-40εκ) των οικειών, που έχουν διασωθεί, αποδεικνύουν το ύψος που είχαν οι πρόγονοι μας. Οι φήμες περί νάνων, που ισχυρίζονταν κάποιοι, φαίνεται τελικά να μην ισχύουν, σύμφωνα με τους αρχαιολόγους.

Διαβάστε επίσης  Ραντεβού στην παλιά Αθήνα: Ένα νοσταλγικό αφιέρωμα

Τρυπητή

Μέσα στα ερείπια βρέθηκαν ακόμα και αγγεία. Περιείχαν, απαράλλακτα σχεδόν από τα χρόνια, όσπρια, όπως ρεβίθια, φάβα, αλλά και σιτάρι. Εκτός αυτών, βρέθηκαν ακόμα και πορφύρες -είδος κοχυλιού, το οποίο τρίβοντας το, παράγει ένα κόκκινο χρώμα (εξ’ ου και το όνομα του), με το οποίο έβαφαν τα αγγεία τους. Τέτοια αγγεία βρέθηκαν, επίσης, κοντά στην ακτή της παραλίας. Τριγύρω στους οικισμούς ,ανακαλύφθηκαν επίσης διάφορα εργαλεία. Μέσα από αυτά, φαίνεται η ενασχόληση των τότε κατοίκων με τη γεωργία, την αλιεία, καθώς και με το κυνήγι. Τα ευρήματα αυτά φτάνουν για να φανταστούμε και τη διατροφή τους (κρέας από το κυνήγι, ψάρια από τη θάλασσα, αλλά και είδη που οι ίδιοι καλλιεργούσαν, π.χ.:μπιζέλια, σιτάρι, κριθάρι και βίκο).

Advertising

Τρυπητή

Παναγία η Τρυπητή

Έχει πάρει το όνομα της από την ομώνυμη εκκλησία της Παναγίας της Τρυπητής ή αλλιώς Πρωτοσεπτεμβριανής, για την οποία μας προϊδεάζει το όνομα της, καθώς γιορτάζει την 1η του Σεπτέμβρη. Η εκκλησία είναι χτισμένη μέσα σε μία σπηλιά, ύψους 8 μέτρων λίγο μετά το φαράγγι της Τρυπητής.

Λέγεται, ότι στη σπηλιά εκείνη κρύβονταν οι χριστιανοί για να προστατευτούν, καθώς την περίοδο της Τουρκοκρατίας ο Χριστιανισμός, θεωρούταν παράπτωμα. Μέχρι και σήμερα μπορούμε να δούμε τα σκαλιστά στους βράχους κρεβάτια των μοναχών που έζησαν εκεί,για να προστατέψουν την πίστη τους. Δεν υπήρχε τίποτα άλλο μέσα στη σπηλιά, πέρα από τα κρεβάτια αυτά, δύο εικόνες της Παναγίας και ένα ξύλινο σταυρό, μέσα στο “πλέον” ιερό της εκκλησίας. Όπως βλέπουμε στο σύνδεσμο παρακάτω, τα τοιχώματα της σπηλιάς έχουν μαυρίσει. Αυτό βέβαια, οφείλεται στην υγρασία του χώρου, παρά τις προσπάθειες των ανθρώπων που επισκέπτονται την εκκλησία, να την περιποιηθούν.

Διαβάστε επίσης  Δήμος Σαρωνικού: H γη των Κούρων

Advertising

Η Τρυπητή σήμερα αποτελεί μία από τις πρώτες επιλογές για τους ντόπιους. Οι περισσότεροι, εξάλλου, γνωρίζουν πλέον, τον τόπο και την ιστορία του. Βέβαια, οι πιο “παλιοί” τιμούν έτσι και το όνομα του ανθρώπου που ανακάλυψε και επένδυσε στην παραλία, του Ματθαίου Σταματάκη. Το μικρό χαλικάκι, η πλούσια άμμος, τα γαλάζια νερά και οι σπηλιές (στις οποίες οφείλει το όνομα της η Τρυπητή), αποτελούν βασικά χαρακτηριστικά της περιοχής και μας βοηθούν να κατανοήσουμε τους λόγους, για τους οποίους μία οικογένεια, προσπάθησε τόσο για την αναγνώριση της αξίας του τόπου.

Τρυπητή


Πηγές:

Σύνταξη κειμένου: Παναγιώτα Λουπάκη

Advertising

Επιμέλεια κειμένου: Ελευθερία Σακελλαρίου

Φοιτήτρια, για λίγο ακόμα, στο τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Πάντειου Πανεπιστημίου. Από μικρή σε άρρηκτο δεσμό με το διάβασμα. Με θυμάμαι πάντα να διαβάζω, αλλά τώρα μου δίνεται η ευκαιρία και να γράψω. Αγαπώ τα ταξίδια και θεωρώ , ότι κάθε προορισμός αποτελεί αφορμή να δημιουργήσω εικόνες, αναμνήσεις και να εμπνευστώ. Αγαπημένη μουσική; Έντεχνο όταν θέλω να ταξιδέψω, ροκ όταν θέλω να ξεσπάσω, κάθε είδος με τις ώρες του..Αγαπημένη ταινία; Καθεμιά που θα με κάνει να ταυτιστώ με έναν ήρωα.

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

Ο Μεγάλος Περίπατος του Πέτρου

Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου της Άλκης Ζέη σε graphic novel

1971: η Άλκη Ζέη γράφει ίσως το πιο σπουδαίο βιβλίο

Ρητή διδασκαλία στα παιδιά με Αναπτυξιακή Γλωσσική Διαταραχή

Το παρόν άρθρο Με ποιο τρόπο μπορούν τα παιδιά με