Σκοπιανό ζήτημα ώρα μηδέν…

Μετά την διακήρυξη της ανεξαρτησίας η κρίση μεταξύ Ελλάδας – Σκοπίων κλιμακώθηκε επικίνδυνα. Στις αρχές του 1992 η Βουλγαρία αναγνωρίζει τη «Δημοκρατία της Μακεδονίας» ως επίσημο κράτος. Η πράξη αυτή θορύβησε εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες οι οποίοι ξεχύθηκαν στους δρόμους της Θεσσαλονίκης συμμετέχοντας στο Παμμακεδονικό Συλλαλητήριο  ως ένδειξη διαμαρτυρίας. Η περίοδος εκείνη χαρακτηρίζεται από διαμαρτυρίες και έντονες πολιτικές διαταραχές. Η Ε.Ε ανταποκρίνεται διορίζοντας τον υπουργό εξωτερικών της Πορτογαλίας Ζοζε Πινέιρο ως επικεφαλής εξεύρεσης διπλωματικής λύσης. Ο Πορτογάλος υπουργός εξωτερικών, προτείνει σύνθετη ονομασία για το κράτος των Σκοπίων με δεύτερο συνθετικό τον όρο Μακεδονία. Η επικρατέστερη λύση είναι το Nova Macedonja (Νέα Μακεδονία). Η πρόταση αυτή έμεινε γνωστή στην ιστορία ως «Πακέτο Πινέιρο». Η παραπάνω πρόταση απορρίφθηκε από την Ελληνική κυβέρνηση , ο διχασμός όμως που προκάλεσε επέφερε ρήξη στις σχέσεις του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και του υπουργού εξωτερικών Αντώνη Σαμαρά μια ρήξη η οποία αργότερα οδήγησε στην απομάκρυνση του τελευταίου.

Το 1993 γίνεται δεκτή η ένταξη των Σκοπίων στον Ο.Η.Ε υπό το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας» χωρίς όμως να έχει επίσημη σημαία. Αμέσως μετά την ένταξη της χώρας στον Ο.Η.Ε η «Δημοκρατία της Μακεδονίας» αναγνωρίζεται επίσημα ως κράτος από την Κίνα ακολούθησε η Ρωσία , οι ΗΠΑ και η Γερμανία. Ήταν τότε που ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δήλωσε ότι« κανείς δεν θα θυμάται το όνομα σε δέκα χρόνια».  Δύο χρόνια μετά το 1995 υπογράφεται στη Νέα Υόρκη από τον υπουργό εξωτερικών Κάρολο Παπούλια και τον Σκοπιανό ομόλογό  του η «Ενδιάμεση Συμφωνία» η οποία όριζε μεταξύ άλλων, έναν αμοιβαίο« κώδικα συμπεριφοράς» μεταξύ των δύο χωρών. Από το 1995 μέχρι το 2008 το Σκοπιανό ζήτημα παρέμεινε σταθερό με διάφορες εξάρσεις και υφέσεις. Το 2008 η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή άσκησε βέτο στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Κατά τη διάσκεψη του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι αποφασίστηκε η απαγόρευση της ένταξης των Σκοπίων στη συμμαχία μέχρι να βρεθεί αμοιβαία λύση στο ζήτημα του ονόματος.

Δεν είναι λογικό ούτε πολιτικά ορθό για ένα σχετικά νεοσύστατο κράτος να χρησιμοποιεί και να σφετερίζεται τον όρο Μακεδονία μόνο και μόνο επειδή αποτελεί κομμάτι της ευρύτερης περιοχής η οποία ήταν γνωστή ως «βασίλειο της Μακεδονίας» στην αρχαιότητα . Επίσης δεν είναι σωστό να αυτοπροσδιορίζει  την εθνική του ταυτότητα αποκλειστικά ως «Μακεδονική». Η ελληνικότητα της Μακεδονίας αποδεικνύεται από εκατομμύρια ιστορικές πηγές. Ακόμα και η προέλευση του ονόματος Μακεδονία είναι ελληνική. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο ο όρος Μακεδονία προέρχεται από τους Μακεδνούς , οι οποίοι ήταν Έλληνες Δωριείς  κάτοικοι της Μακεδονίας. Επίσης πρέπει να γίνει κατανοητή η άρρηκτη σύνδεση του αρχαίου βασιλείου της Μακεδονίας με την υπόλοιπη αρχαία Ελλάδα. Δεν υπήρχε ποτέ μακεδονικό έθνος. Οι Μακεδόνες ήταν ελληνική φυλή όπως οι Θεσσαλοί, οι Αθηναίοι, οι Σπαρτιάτες κ.ο.κ Η παραπάνω θεωρία αποδεικνύεται πανηγυρικά από το γεγονός ότι οι Μακεδόνες μιλούσαν την κοινή αρχαία ελληνική γλώσσα, λάτρευαν τους ίδιους Θεούς και τιμούσαν κοινούς ήρωες με την υπόλοιπη αρχαία Ελλάδα.

Η πολυμορφία της πληθυσμιακής σύνθεσης του κράτους των Σκοπίων διαψεύδει τους ισχυρισμούς των Σκοπιανών περί Μακεδονικής καταγωγής. Σύμφωνα με στοιχεία της Ε.Ε στην περιοχή των Σκοπίων συνυπάρχουν Αλβανοί ,Σλαβομακεδόνες, Σέρβοι , Τούρκοι , Βόσνιοι, Ρομά και ένα ποσοστό κατοίκων οι οποίοι είναι άγνωστης προέλευσης. Όσον αφορά τους επονομαζόμενους  «Σλαβομακεδόνες» πολλοί ιστορικοί αλλά και η Στρατιωτική Εγκυκλοπαίδεια της Γιουγκοσλαβίας αναφέρεται στους παραπάνω ως απογόνους καθαρά Σλαβικών φυλών  όπως οι Βερζήτες, οι Σαρμάτες , οι Άντες και άλλες Σλαβικές φυλές οι οποίες εγκαταστάθηκαν στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας τον 6ο αιώνα μ.Χ. οπότε και σχηματίστηκαν οι πρώτες Βυζαντινές «σκλαβηνίες». Ωστόσο λίγα είναι γνωστά για τον πολιτισμό, την προέλευση και την εξέλιξη των Σλάβων στην περιοχή καθώς οι πρώτες σλαβικές  γραπτές ιστορικές πηγές κάνουν την εμφάνισή τους στην παγκόσμια ιστορία μετά τον 11ο αιώνα μ.Χ, τότε που υιοθετήθηκε από τους Σλάβους το Κυριλλικό αλφάβητο.

Με βάση αυτά τα παγκοσμίως αναγνωρισμένα ιστορικά γεγονότα πως είναι δυνατόν τα μέλη μιας μικρής νεοσύστατης σλαβικής εθνοτικής ομάδας – πρώην τμήμα της Γιουγκοσλαβίας-  να ισχυρίζονται ότι είναι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου και να υφαρπάζουν την ιστορία ενός έθνους; Είναι ολοφάνερο ότι το κράτος των Σκοπίων δεν είναι Μακεδονία ούτε «Νέα», ούτε  «Πρώην», ούτε «Βόρεια» και ας είναι πλέον γνωστό σε όλον τον κόσμο ως Macedonia (γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι μόνο οι Έλληνες αποκαλούν το εν λόγω κράτος Σκόπια). Και για όσους έχουν τη πεποίθηση ότι το «Σκοπιανό Ζήτημα» αφορά μόνο την τυπική ονομασία ενός κρατιδίου στα Βαλκάνια εθελοτυφλούν, διότι εάν τελικά κατοχυρωθεί επίσημα η ονομασία Μακεδονία εγκυμονούν σημαντικοί  κίνδυνοι τόνωσης αλυτρωτικών τάσεων τόσο από τη μεριά των Σκοπίων όσο και από τη μεριά άλλων όμορων κρατών γιατί ως γνωστόν η γεωγραφική θέση της Ελλάδας είναι ιδιαίτερα ευάλωτη. Μόλις χθες ο Υπουργός εξωτερικών της γειτονικής Αλβανίας  Ντιτμίρ Μπουσάτι ανακοίνωσε ότι θα θέσει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης το «Τσάμικο ζήτημα» σε επικείμενη συνάντησή του με τον Έλληνα ομόλογό του Νίκο Κοτζιά.

 Τέλος  πρέπει να καταλάβουμε ότι στην εξέλιξη του Σκοπιανού Ζητήματος έπαιξε καταλυτικό ρόλο η πολυετής πολιτική χαμένων ευκαιριών και εάν συνεχιστεί η πολιτική αυτή γραμμή, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος η εθνική κυριαρχία της Ελλάδας να πληγεί ανεπανόρθωτα.