Καθισμένη μπροστά στη θάλασσα, παρατηρώντας τα καράβια που έρχονταν και έφευγαν, κατάλαβα πως ένα λιμάνι είναι πολλά περισσότερα από αυτό που φαίνεται. Τα καράβια φεύγουν, γνωρίζουν νέους τόπους, κουβαλούν τόσες ιστορίες, ενώ το λιμάνι μένει εκεί και καρτερικά τους περιμένει μέχρι να γυρίσουν. Γιατί ξέρει ότι πάντα εκεί γυρίζουν. Αν το καλοσκεφτείς, αυτό συμβαίνει και στις ζωές μας. Άλλοτε είμαστε πλοία που έχουμε ως σημείο αναφοράς πάντα κάποιο δικό μας «λιμάνι» κι άλλοτε γινόμαστε εμείς τα «λιμάνια» και περιμένουμε την ώρα του γυρισμού.
Όταν είσαι εσύ το καράβι, περιμένεις με ανυπομονησία την ώρα της αποχώρησης, όση ασφάλεια κι αν σου προσφέρει το «λιμάνι» σου, όποιο κι αν είναι αυτό, εκείνη τη στιγμή δεν τη θες. Θες να αισθανθείς ανεξάρτητος, ελεύθερος και να βγεις έξω από τα όρια, γιατί ξέρεις πως εκεί έξω υπάρχει κάτι καινούριο και διαφορετικό που σε περιμένει να το εξερευνήσεις. Σ’ ενδιαφέρει μόνο το ταξίδι, οι άνθρωποι που θα γνωρίσεις, οι ιστορίες που θα πλάσεις κι οι εμπειρίες που θ’ αποκτήσεις. Διψάς να κατακτήσεις τον κόσμο και δε νιώθεις κανέναν κίνδυνο.
Σε περιμένει ένας νέος κόσμος για να τον ανακαλύψεις και μαζί με τη σιγουριά που σου δίνει το «λιμάνι» σου, εκείνη τη σιγουριά που ακόμα κι αν δεν το παραδέχεσαι τη χρειάζεσαι, σε κάνει ν’ αψηφάς κάθε φόβο. Άλλωστε ό, τι κι αν γίνει, εκείνο θα είναι εκεί στη θέση του και θα σε περιμένει για να σε κλείσει μέσα του και να σε προστατέψει. Λύνεις τις άγκυρες, λοιπόν, και φεύγεις. Και πιστεύεις, ή καλύτερα θες να πιστεύεις, πως και στην ώρα του γυρισμού τίποτα δε θα έχει αλλάξει κι όλα θα είναι εδώ να σε καλωσορίσουν.
Τι λες, όμως, τώρα; Δεν αλλάζεις για λίγο ρόλο; Άφησε τη φυγή και την ελευθερία που σου προσφέρει ο ρόλος του πλοίου και μπες στη θέση του λιμανιού. Γίνε το λιμάνι για κάποιον και δες πώς είναι η φυγή να μετατρέπεται σε ανυπομονησία κι αναμονή μέχρι την ώρα που το καράβι θα εμφανιστεί ξανά. Αλλά κι η ελευθερία που θα γίνει περιορισμός, καθώς η αναμονή που επέλεξες δεν αφήνει περιθώρια ν’ ανακαλύψεις τα σύνορα των χωρών, αλλά τα δικά σου, τα προσωπικά.
Η αναμονή απαιτεί υπομονή και σε κάτι τέτοιες στιγμές, ο άνθρωπος ανακαλύπτει τον εαυτό του. Είναι τότε που ανακαλύπτεις τις αντοχές σου και θέτεις τα όριά σου. Επομένως, αν διαλέξεις τον ρόλο αυτό, εκμεταλλεύσου αυτές τις στιγμές απουσίας. Ίσως να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου κι αυτό θα είναι το πιο μαγευτικό και ουσιαστικό ταξίδι που θα μπορούσες να έχεις κάνει. Γνώρισε το βαθύτερο εγώ σου και γίνε λιμάνι γι΄αυτό, αφού κανείς πέρα από αυτό δε μένει για πάντα δίπλα σου. Έτσι θα πάψεις να περιμένεις, γιατί πια το πλοίο και το λιμάνι θα είσαι εσύ για ‘σένα.
Σύνταξη κειμένου: Γιώτα Γιαννακοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Εύη Μπρούμου
