Μεγαλώνοντας σε μια οικογένεια που τα ταξίδια ήταν συχνό φαινόμενο, ευχάριστη διασκέδαση θα έλεγα ακόμα και ανάγκη, υιοθέτησα κι εγώ αυτή τη τάση. Μια τάση που πια έχει γίνει συνήθεια. Μια όμορφη συνήθεια και μια σκέψη που συνεχώς με οδηγεί να αναζητώ τον επόμενο προορισμό μου.
Θα το έχεις πάθει κι εσύ, μέσα στα προβλήματα της ζωής και τη καθημερινότητα χάνεις όμορφες στιγμές αναζήτησης. Για κάποιους σαν εμένα ένα ταξίδι, μια εξόρμηση για οπουδήποτε είναι μια μικρή αναγέννηση. Αλλάζεις παραστάσεις, φεύγεις μακριά από τα γνωστά και τα συνηθισμένα. Η αίσθηση του ξένου και του διαφορετικού σε συνδυασμό με τη περιέργεια σου σε οδηγούν σε μονοπάτια που πολλές φορές δύσκολα ξεχνάς. Είναι αυτά τα μονοπάτια που θα σε αναζωογονήσουν και θα σου γνωρίσουν νέες κουλτούρες και νέους ανθρώπους.
Εκείνες οι κουλτούρες που θα σου ανοίξουν μπροστά σου ένα διαφορετικό κόσμο πέρα από τα δικά σου μέτρα και σταθμά. Ίσως να νιώσεις ξένος σε όλο αυτό, αλλά κι αυτό καμία σημασία δεν έχει γιατί η αλληλεπίδραση με το ξένο έχει πολλά να σου προσφέρει. Ίσως όμως να αισθανθείς ένα με αυτό.Έτσι μαγεμένος από το περιβάλλον θα τολμήσεις να γευτείς ακόμα λιχουδιές που άλλοτε δε φανταζόσουν πως θα δοκίμαζες και μάλιστα θα γοητεύσουν τον ουρανίσκο σου.
Από την άλλη είναι και οι άνθρωποι που απαρτίζουν το μέρος αυτό. Πιθανότατα διαφέρετε σε πολλά αλλά και αυτές οι διαφορές σας μπορούν να γεφυρωθούν. Στα ταξίδια οι αναστολές μειώνονται, γίνεσαι πιο χαλαρός και πιο δεκτικός σε οτιδήποτε σου φαίνεται διαφορετικό. Ακόμα κι αυτό θες να το ανακαλύψεις. Μιλάς λοιπόν με ανθρώπους, ανταλλάζεις ιδέες,απόψεις και πεποιθήσεις αλλά και όμορφες στιγμές που μπορεί και να μη ξεχάσεις εύκολα με το πέρασμα των χρόνων.
Η άγνοια κινδύνου που κατακλύζει ιδιαίτερα τους πιο νέους είναι αυτή που μας επιτρέπει να τρέχουμε μακριά με τη πρώτη ευκαιρία. Αυτή σε συνδυασμό με την ανάγκη να ανακαλύψεις νέα πράγματα, ανθρώπους και να δεις όσα περισσότερα μπορείς μέχρι να χορτάσει το μάτι σου και το μυαλό σου από πληροφορίες σε οδηγούν στο δρόμο της εφήμερης φυγής.
Ο δρόμος της φυγής που κατ’ εμέ είναι ένας όμορφος δρόμος. Όμορφος γιατί αν καταφέρεις να τον αξιοποιήσεις σωστά και τη κατάλληλη στιγμή, εκείνη τη στιγμή που θες να πατήσεις pause σε όλα, θα σε επαναπροσδιορίσει. Πάρε τη βαλίτσα σου λοιπόν και φύγε. Φύγε για οπουδήποτε, βουνό ή θάλασσα δεν έχει σημασία. Ταξίδεψε, ζήσε και γνώρισε. Ποτέ δεν ξέρεις τι άλλο μπορεί να σου χαρίσει ένα ταξίδι εκτός από πρόσκαιρες όμορφες στιγμές. Ποιο θα είναι λοιπόν το επόμενο σου ταξίδι;
Υ.Γ: Και όπως είχε γράψει μια αγαπημένη μου φίλη σε μια καρτ ποστάλ που μου χάρισε, ”δεν ταξιδεύουμε για να ξεφύγουμε από τη ζωή αλλά για να ζήσουμε”!
