Ας το παραδεχθούμε. Οι άντρες έχουμε αρκετά «θεματάκια». Δεν τα λες και μεγάλα προβλήματα, αλλά σίγουρα είναι ενοχλητικά, αν τα βλέπεις ως γυναίκα σε μια μακροχρόνια σχέση. Αυτό δε σημαίνει πως και οι γυναίκες δεν έχουν τα δικά τους «θεματάκια», αντίστοιχα. Απλά, αν τα παρατηρείς ως άντρας σε μια μακροχρόνια σχέση, δεν θα τα δεις ποτέ, γιατί οι άντρες συνήθως δεν κάνουμε μακροχρόνιες σχέσεις. Αν είσαι άντρας και είσαι με κάποια για περισσότερο από δύο χρόνια, ενώ δεν έχετε ακόμα παντρευτεί, συγχαρητήρια. Και ζωή σε μας.
Δεν είναι κρατικό μυστικό πως ένα αγόρι θα αμελήσει να καθαρίσει, το δωμάτιό του. Δεν το έχουμε, βαριόμαστε γρήγορα, μπορεί να αδιαφορούμε κιόλας. Μεγαλώνοντας σε ένα σπίτι ελεγχόμενο από τη μητέρα σου, δύσκολα θα σπάσεις τον ομφάλιο λώρο της καθαριότητας και της τάξης στο δικό σου χώρο. Δεν ξέρω αν γεννιόμαστε, πάντως εξελισσόμαστε σε ακατάστατους, εφευρίσκουμε δικαιολογίες και, συνολικά, είμαστε κάπως ανοργάνωτοι. Σε γενικές γραμμές, αν σε μια οικογένεια συνυπάρχουν δύο αδέρφια, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, στο ίδιο δωμάτιο, δε θα δυσκολευτείς να ξεχωρίσεις ποιο γραφείο ανήκει στον καθένα. Αν δεις αγόρι να συγυρίζει τους χώρους του σπιτιού, να σφουγγαρίζει και να τακτοποιεί αντικείμενα, σίγουρα περιμένει παρέα. Όχι τους φίλους του. Το σημαντικό είναι ότι και σε χωματερή να μένει, σε 10 λεπτά το σπίτι θα είναι λαμπερό.
Υπήρχε μια περίοδος που είχαμε έρθει πιο κοντά με τον πατέρα μου. Περισσότερη παρέα, περισσότερο γήπεδο, περισσότερες συνομιλίες και συμβουλές. Σκέφτηκε, λοιπόν, να επικυρώσουμε αυτή τη «φιλία» με τη συναρμολόγηση κάτι επίπλων, τα οποία είχε αγοράσει η μητέρα μου. Οι οδηγίες, φυσικά, περιττές. Ποιος τις χρειάζεται; Καμαρώναμε ότι είμαστε ικανότατοι, καμαρώναμε ότι είμαστε υπέρτατοι των οδηγιών χρήσης. Περιττό να αναφέρω ότι καλέσαμε το κατάστημα το απόγευμα της ίδιας μέρας, σχεδόν δυστυχισμένοι και απογοητευμένοι…
Όσον αφορά τις σχέσεις, δεν είμαστε και ιδιαίτερα συναισθηματικοί, μέχρι τουλάχιστον να μας χωρίσει κάποια. Δε δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στις ρομαντικές στιγμές που θα δημιουργήσει η κοπέλα μας, δε δίνουμε έμφαση σε ιδιαίτερες περιπτώσεις και επετείους. Αν δεν υπήρχε το σεξ, μάλλον θα επιλέγαμε να μείνουμε μόνοι, δεν είμαστε και για πολλά-πολλά. Εν τω μεταξύ, δε χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια για να «ρίξετε» ένα αγόρι, αν είστε π.χ σε μια καφετέρια. Το πιθανότερο είναι ότι ήδη σας έχει δει, σας έχει βαθμολογήσει και έχει περάσει από το μυαλό του η πρώτη σας φορά. Και η δεύτερη.
Ένα αγόρι σπάνια θα δείξει αυτό που νιώθει, σπάνια θα ξεστομίσει αυτό που παλεύει να βγει από τα χείλη του. Δεν ξέρω γιατί, μάλλον φοβόμαστε να εξάγουμε τα συναισθήματα που τρέφουμε σε έναν κόσμο άγνωστο και αχαρτογράφητο. Γι’ αυτό τόσα αγόρια κάνουν παρέα με κορίτσια, όχι γιατί τους έπιασε ξαφνικά η επιθυμία να μάθουν τα πάντα για τους πρώην σας ,αλλά επειδή σας θέλουν (πριν κάνετε σκηνή στον κολλητό σας, σιγουρευτείτε). Ίσως δεν αντέχουμε την απόρριψη ή την κατάργηση του θρύλου ότι οι άντρες δεν κλαίνε. Και κάπως έτσι, έρχεται η απόρριψη και το δάκρυ. Νομίζω ότι ένα χωρισμό το βιώνουν εντονότερα οι άντρες, επειδή αναβλύζουν στην επιφάνεια όσα θεωρούσαν δεδομένα τόσο καιρό.
Σε γενικές γραμμές, ναι, είμαστε ανώριμοι. Δεν είμαστε πρόθυμοι να τακτοποιήσουμε τις χαρτούρες και τα βιβλία μας, ούτε και να μαζεύουμε τα ρούχα μας από πάτωμα (μαμά, είσαι η καλύτερη). Ίσως περιφρονούμε τις οδηγίες για να αποδείξουμε στον εαυτό μας πόσο ικανοί είμαστε και χωρίς πτυχίο, ίσως κατά βάθος να θέλουμε να αποτύχουμε. Δε γνωρίζω αν θα γίνουμε πιο εκδηλωτικοί και δε θα σκεφτόμαστε μόνο το σεξ, ούτε αν θα δοκιμάσουμε μακροχρόνιες σχέσεις σύντομα. Ωστόσο, η αποχή του αρσενικού φύλου από την πραγματικότητα δύναται να μας διδάξει τη συντομία του χρόνου και της ζωής, την επαφή με τον εαυτό μας και την εκτίμηση της καθημερινής αφασίας. Μπορεί να σηματοδοτεί την έναρξη μιας πιο λειτουργικής οπτικής, μιας οπτικής που θα ωθήσει στην καταπολέμηση των ανασφαλειών και του συνηθισμένου.
Δεν το σώζω ε;
