«Χωρίζουν οι άνθρωποι», μου είπε και συνέχισε με την αμέσως επόμενη ατάκα «βρες κάποιον άλλον άνθρωπο να συνεχίσεις τη ζωή σου». Έσκυψα το κεφάλι για κάποια δευτερόλεπτα χωρίς να πω τίποτα και ύστερα χαμογέλασα. Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα «μα τι νομίζει, πως όλα τελειώνουν μόλις ακουστεί η κόρνα της λήξης;»
Υπάρχει μεγάλη απόκλιση μεταξύ «ελεύθερου», και «διαθέσιμου». Ελεύθερος είσαι μέσα σου..Είσαι ελεύθερος, είτε έχεις βολευτεί στη μοναξιά σου, είτε είσαι σε μια σχέση. Ελεύθερος είσαι πάντα.. και ελεύθερα παραδίδεις τον εαυτό σου σε έναν έρωτα. Παραδίνεις ουσιαστικά ελεύθερα τα δικαιώματα που έχει ο άλλος πάνω σου και απολαμβάνεις να χάνεις μικρές σου ανεξαρτησίες στο όνομα του φτερωτού θεού.
Φυσικά και χωρίζουν οι άνθρωποι, μην μπερδεύεσαι. Μπορώ να είμαι μόνη, αλλά να μην είμαι διαθέσιμη. Μπορώ να είμαι ελεύθερη, αλλά απόλυτα δεσμευμένη. Κάθομαι απέναντί του, τον ακούω, δακρύζω, κάθε του λέξη χίλια καρφιά. Ναι..Χωρίζουν οι άνθρωποι από τις σχέσεις τους, όχι όμως και από τα δεσμά τους. Γιατί αυτά δεν τα επιβάλει κανένα δακτυλίδι και κανένα χαρτί πιστοποίησης. Αυτά στα φοράει η ψυχή σου και από εκεί δε λύνονται έτσι απλά. Βλέπεις, δεν υπάρχει δικαστής να πας και να του πεις «κάνε με να αγαπώ λιγότερο». Ούτε αντίστοιχα εισαγγελέας να αποφανθεί τη σωστή στιγμή λύσης του έρωτα. Δεν υπάρχουν ένορκοι να αποφασίσουν για την ενοχή και να κλείσουν το φάκελο μιας παραλίγο ευτυχίας. Κι έτσι λοιπόν φυσικά και μένω ελεύθερη, αλλά όχι διαθέσιμη. Γιατί αυτό που δεν κατάλαβες σε μένα είναι πως δεν αφήνομαι εκεί που δεν μπορώ να ανήκω. Δεν αναλώνομαι εκεί που δεν έχω λόγο να υπάρχω. Κάνω τη μοναξιά επιλογή γιατί εκεί, αντέχουν μόνο όσοι έχουν ερωτευτεί απόλυτα κι έχουν προδοθεί εξίσου. Χωρίζουν οι άνθρωποι από τις σχέσεις τους, αλλά όχι από την ψυχή τους.. και εσύ αυτό το ξέρεις καλύτερα από τον καθένα.
Γιατί ξέρεις…
μολονότι δεν ήρθε ποτέ, φεύγοντας του είπα πως δεν υπάρχει κανείς στον κόσμο που δε θα άφηνα για να ξανά είμαι μαζί του, και ήταν η απόλυτη αλήθεια μου ακόμη και αν δεν την άκουσε ποτέ…
