Μου πήρε μήνες να το παραδεχτώ. Μήνες πολεμούσα μέσα μου με την ιδέα ότι έχασα. Τα έχασα όλα. Προσπαθώντας να ξεχάσω εσένα, έχασα εμένα. Έχασα τη μάχη ακριβώς τη στιγμή που άρχισα να με μισώ επειδή σ΄αγάπησα. Να με μισώ επειδή ακόμα και μετά από τόσο καιρό δεν έχω καταφέρει να αντικρίσω την ασχήμια της ψυχής σου. Δεν έχει πάψει να φλέγεται κάθε κύτταρό μου και μόνο στην ανάμνησή του χαμόγελού σου. Δεν έχω σταματήσει να θυμάμαι πώς ήταν εκείνο το άγγιγμα που φώναζε από παντού την αγάπη σου. Για σένα γράφω τα βράδια. Για σένα που δε μ΄άφησες λεπτό να σε ξεχάσω. Εσένα που με έκανες να στερέψω από δάκρυα. Μα τώρα μην απορείς γιατί είμαι κενή. Πώς γίνεται να μη νιώθω κενή απ΄τη στιγμή που εσύ κατάφερες μέσα σε μια νύχτα να με αδειάσεις; Να μου παγώσεις και να μου μουδιάσεις την ψυχή.
Ή Μάλλον όχι. Δεν έχασα εγώ. Εσύ νίκησες. Πήρες την επιβεβαίωση σου για άλλη μια φορά. Ήσουν παρών σε κάθε πυροβολισμό της αγάπης μου. Γιατί εσύ κρατούσες το όπλο. Κατάλαβες για ακόμη μια φορά πόσο κλειδωμένη ήμουν πάνω στο κορμί σου και πόσο εθισμό σου έχω ακόμη και τώρα. Κατάλαβες πόσο εύκολα έσπασες τα κομμάτια μου. Πού είσαι τώρα; Έλα να σβήσεις τη φωτιά που μου άναψες.
Και κάθομαι κάθε βράδυ και προσπαθώ να αντιληφθώ τι το διαφορετικό είχες απ΄όλους τους άλλους. Τι το ξεχωριστό είχες ώστε να με κάνεις να πονέσω από έρωτα.Ήσουν τόσο δυνατός ή εγώ τόσο αδύναμη ; Τα βέλη σου χτύπησαν κατευθείαν στο πιο αδύναμο σημείο μου. Εκεί όπου η αιμορραγία είναι ανεξέλεγκτη. Κι εσύ; Φορούσες αλεξίσφαιρο γιλέκο και δε σε άγγιξε τίποτα; Δεν πέρασε τίποτα στην καρδιά σου; Δεν ένιωσες τους παλμούς της καρδιάς σου να αυξάνονται κάθε φορά που σε πλησίαζα; Δεν ένιωθες τους διαλόγους που άνοιγαν τα μάτια μας ακόμα και από χιλιόμετρα; Πώς μπορώ λοιπόν να ζήσω στο παρόν όταν η καρδιά μου ανήκει στο παρελθόν; Άφησε με να γίνω το μέλλον σου. Δε θέλω έναν κόσμο που είμαστε δυο ξένοι. Δυο ξένοι που γνωρίζονται καλά. Έλα για ένα βράδυ να πάρω τη δόση μου. Κι ας γίνουν όλα μου τα κομμάτια θρίψαλα…
https://www.youtube.com/watch?v=tIdIqbv7SPo
