«Φύγε και εγώ θα έρθω να σε βρω»
Άρνηση!! Άρνηση για να κάνω το οτιδήποτε! Αυτό μου συμβαίνει! Δεν θέλω τίποτα! Θέλω μόνο το κρεβάτι μου, τον καφέ μου και το ωραίο μου πάπλωμα. Αυτά θέλω. Ενοχλώ κανέναν; Σίγουρα το κρεβάτι μου, αλλά δεν θα του πάρω και την άδεια. Κοίτα βρε παιδί μου, απλώς κουράστηκα. Δεν θέλω άλλο. Θέλω να φύγω, αλλά δεν ξέρω για που…απλώς θέλω να πάρω την βαλίτσα μου, να πετάξω μέσα μερικά πράγματα, να πάρω τον σκύλο μου και να φύγουμε. Θα μου πεις, τώρα το ζωντανό τι σου φταίει; Ξέρω, πως και αυτή βαρέθηκε εδώ πέρα. Θέλει να πάμε πίσω στο σπίτι μας!
Μα καλά βρε παιδί μου, τι σε έπιασε ξαφνικά και θες να φύγεις; Δεν ξέρω τι έχω πάθει, αλήθεια, δεν έχω ιδέα. Κάτι με κούρασε εδώ. Θέλω μια αλλαγή, και θα γυρίσω πίσω. Θα γυρίσω! Στο υπόσχομαι! Δεν έχω σκοπό να φύγω για πολύ. Θέλω να δω κάτι άλλο. Κάτι με πνίγει εδώ. Δεν φταις εσύ! Μην το παίρνεις προσωπικά. Εγώ φταίω. Εγώ κάτι δεν κάνω καλά. Μην με παρεξηγείς. Ξέρεις πόσο σ’ αγαπώ έτσι δεν είναι; Μπορεί να μην στο λέω συχνά ή μάλλον σχεδόν ποτέ, αλλά σ’ αγαπάω πολύ. Πιο πολύ και από τον ίδιο μου τον εαυτό. Δεν έχω σκοπό να σε εγκαταλείψω. Ποτέ μου δεν θα το έκανα αυτό και το ξέρεις! Αν σε αφήσω, είναι να σαν εγκαταλείπω ένα κομμάτι μου. Ένα κομμάτι, που χωρίς αυτό δεν μπορώ να πορευθώ. Μα ποιος σου είπε, ότι θεωρώ ότι με παρατάς; Ωχου…σταματά λίγο και άκουσε με. Μην με κόβεις τώρα που έχω πάρει φόρα.
Μπορείς να σταματήσεις να είσαι τόσο ενοχική; Εγώ; Μάλλον κάνεις κάποιο λάθος! Πάλι άρνηση; Ακόμα και εδώ; Σταμάτα πια. Μα…γιατί μου φωνάζεις; Αφού ξέρεις, πως δεν αντέχω τις φωνές! Με τρομάζουν! Φωνάζω, μπας και ξεκολλήσει λίγο το μυαλό σου. Μπας και πάρει μπροστά, αν και δεν το βλέπω! Πω…για καλό σου είπα να μιλήσουμε; Δεν λέω…δίκιο έχεις, αλλά άσε με να σου πω πρώτα αυτά που θέλω και μετά μπορείς να συνεχίσεις το κήρυγμα με την ησυχία σου, αλλά χωρίς να φωνάζεις. Δεν το αντέχω και το γνωρίζεις. Έχεις δίκιο, αλλά μερικές φορές με βγάζεις εκτός εαυτού. Για το καλό σου στα λέω. Ούτε εγώ μπορώ χωρίς εσένα και το ξέρεις! Ξέρεις πως ούτε και γω στο λέω συχνά, αλλά το νιώθεις. Δεν γίνεται να μην το νιώθεις! Ααα τι έγινε τώρα; Αλλάξαμε ρόλους; Καλά μην το παίρνεις και πάνω σου. Ωπ! Τι έγινε; Ποιος έχει άρνηση τώρα; Αχχ…θα σταματήσεις; Καλά σταματάω! Εδώ που τα λέμε πήγαινα γυρεύοντας. Έχω αυτογνωσία βλέπεις. Μεγάλο προσόν αυτό.
Τι θα γίνει; Θα μπεις πάλι στο θέμα; Μην το πας γύρω γύρω. Ναι, ναι, συγγνώμη έχεις δίκιο. Θέλω να φύγω, για να ξεκουραστεί το μέσα μου. Δεν είναι μόνο σωματική η κούραση. Ξέρω πως μου έχεις πει, ότι είσαι εδώ για εμένα. Πως είσαι διατεθειμένη να κουβαλήσεις λίγο από το βάρος που έχω στην πλάτη μου, όμως κάποιες φορές πρέπει να βγάλω την ανηφόρα μόνη μου! Δεν βρίσκεις, ότι ήρθε η ώρα, να στηριχτώ και λίγο στα δικά μου πόδια; Ναι, αλλά θέλω να σε βοηθήσω. Το ίδιο δεν θα έκανες και εσύ για εμένα; Άλλο αυτό! Αμάν πια με αυτό, το άλλο αυτό! Έλα βρε, απλώς θέλω λίγο να χαλαρώσω την συζήτηση. Αφού το ξέρεις, πως αν δεν πετάξω και την βλακεία μου δεν μπορώ. Με το να προσπαθείς να ελαφρύνεις το κλίμα, δεν σημαίνει πως θα την γλιτώσεις κιόλας. Εεε…εντάξει…το ξέρω! Ξέρω, πως το μόνο που θες είναι να προστατεύσεις τον εαυτό σου από τα άσχημα, μα παρόλο την άρνηση σου για αυτά, εκείνα εξακολουθούν να υπάρχουν εκεί έξω.
Μπορεί να θεωρείς, πως γίνομαι σκληρή με εσένα, αλλά το κάνω επειδή σ’ αγαπώ πολύ και το μόνο που θέλω είναι το καλό σου. Ξέρεις πως σε στηρίζω σε όλα, ακόμα και σε αυτά που διαφωνώ. Δεν σε αφήνω μόνη σου ούτε στα λάθη σου. Αυτό είναι πραγματική αγάπη! Όλα έρχονται και φεύγουν, όμως εμείς οι δύο είμαστε εδώ μαζί. Κρατάμε η μία το χέρι της άλλης και πορευόμαστε μαζί στην ζωή. Σταμάτα!! Θα βάλω τα κλάματα και θα γίνουμε ρεζίλι. Σε ποιον; Στα δικά μου τα μάτια, σίγουρα όχι! Στους άλλους όμως; Από πότε σε νοιάζει το τι θα πουν οι άλλοι για εμάς; Έχεις δίκιο. Δεν με νοιάζει! Αρκεί να μου κρατάς το χέρι! Μην το αφήσεις, γιατί φοβάμαι. Φοβάμαι, ότι αν σε χάσω, θα χαθώ. Δεν θα χαθείς! Δεν θα χαθείς, γιατί ξέρω που θα σε βρω! Κάνω λάθος; Όχι δεν κάνεις! Ααα…είπα μήπως! Ωχ…αγρίεψε το πράγμα. Φύγε!! Φύγε και θα έρθω να σε βρω. Ξέρω που θα είσαι. Πως ήξερες ότι θα σου έλεγα ότι θέλω να έρθεις να με βρεις; Αχ πάλι τα ίδια θα λέμε; Όχι εντάξει, έχεις δίκιο! Φύγε και θα έρθω και εγώ. Μην φοβάσαι για τίποτα. Εγώ είμαι εδώ. Πάντα θα είμαι! Πάμε να σε βοηθήσω να ετοιμάσεις τα πράγματά σου τώρα, διότι πλησιάζει η ώρα.
Δεν είμαι έτοιμη ακόμα! Καλά θα με τρελάνεις εσύ! Πριν δεν μου είπες ότι θες να φύγεις; Ότι στο είπα, στο είπα, αλλά δεν ξέρω αν μπορώ να το κάνω ακόμα… Μπορείς, δεν μπορείς, θα το κάνεις! Μην κάνεις πίσω. Δεν σε αφήνω εγώ. Στο κάτω κάτω, ούτε για εμένα είναι εύκολο, όμως πιστεύω σε εμάς. Σου έχω εμπιστοσύνη. Εξάλλου, ξέρεις πως με ένα τηλέφωνο και ένα σε χρειάζομαι, ότι θα είμαι εκεί. Το ξέρω αυτό… αλλά και πάλι. Τότε σταμάτα βρε χαζή. Είμαστε σκυλιά εμείς! Έλα, ετοιμάσου. Δεν θα είναι για πολύ. Στο υπόσχομαι! Θα περάσει γρήγορα ο καιρός! Θα το δεις! Μια κουβέντα είναι αυτό. Αχ, σταμάτα την κλάψα. Ούτε εμένα μου είναι εύκολο, αλλά είναι για το καλό σου. Το ίδιο δεν θα έκανες και εσύ για εμένα; Τι ερώτηση είναι τώρα αυτή; Γιατί ρωτάς τα αυτονόητα; Τα ρωτάω, για να πάρεις τις απαντήσεις που ψάχνεις, μπας και φύγουν από το μυαλό σου οι ανασφάλειες. Έλα ξεκόλλα και πάμε.
Πού πάμε; Πάρε τα πράγματα σου και μην ρωτάς πολλά. Θα μάθεις στην πορεία. Δεν ήρθε ακόμα η ώρα να μάθεις. Θα μάθεις όταν πρέπει! Τι; Δεν μου έχεις εμπιστοσύνη; Φυσικά και σου έχω. Ωραία τότε, πάρε το εισιτήριο σου και πάμε. Φοβάμαι! Δεν μπορώ να το κάνω. Εδώ που φτάσαμε, δεν σε παίρνει να κάνεις πίσω! Είμαι μαζί σου σ΄ αυτό. Δεν είσαι μόνη σου. Σ’ αγαπώ πιο πολύ και από τον ίδιο μου τον εαυτό. Μην το ξεχνάς αυτό. Μα…μου αφήνεις το χέρι… Έλα…πολλά λες. Φύγε και όταν φτάσεις πάρε με τηλέφωνο. Μα…που πάω; θα μάθεις όταν φτάσεις. Σ’ αγαπώ και να προσέχεις. Όχι, δεν είναι το να προσέχεις του αποχωρισμού, είναι το να προσέχεις του, αν πάθεις κάτι θα τρελαθώ. Άνοιξε τα φτερά σου και κάνε με υπερήφανη! Εμείς έχουμε γεννηθεί για μεγάλα πράγματα! Να το θυμάσαι αυτό! Θέλω να μας το υποσχεθείς αυτό! Θα σου κρατάω το χέρι, όσο μακριά και αν είμαστε. Φύγε, και εγώ θα σε προσέχω, όπου και αν πας. Όπου κι αν είσαι! Μ΄ακούς; Ήρθε η ώρα μας! Ήρθε η ώρα να κατακτήσουμε τον κόσμο!
