Μη μου λες όταν ονειρεύομαι να κλείνω τα μάτια μου. Τα όνειρα τα κάνω πάντα με ανοιχτά μάτια και με την όραση μου καθαρή και είναι πίστεψέ με τα σπουδαιότερα και ομορφότερα όνειρα. Εσύ φοβάσαι να ανοίξεις τα μάτια σου, μη και πέσεις από το γκρεμό που έχτισες στα όνειρά σου. Μη μου λες ότι το κάπνισμα σκοτώνει. Θα ανάβω κάθε φορά τσιγάρο για να σου θυμίζω πώς είναι να πεθαίνεις. Να φοβάσαι ότι πεθαίνεις. Δε θέλω να μου λες ότι σε ενοχλεί ο τρόπος που γελάω και να μου ζητάς να σταματήσω γιατι δε σταματώ. Κάθε φορά που θα ενοχλείσαι θα γελάω όλο και πιο δυνατά γιατι ο ήχος σε φοβίζει και θα το κάνω για να φοβάσαι.
Δε θέλω να μου λες να πάψω να μιλώ γιατι τη στιγμή που θα μου το πεις θα μπω μέσα στο αυτί σου και θα σου ψιθυρίζω ασταμάτητα για όλα αυτά που σε φοβίζουν, για τα πράγματα που σε τρομάζουν και θα ζωντανέψω όλες τις ενοχές σου και τις αυστηρές εντολές σου και όλα τα όχι σου, τα δεν και τα πρέπει που τα φοράς στο πρόσωπό σου για να μου δείξεις το σωστό πρότυπο της ζωής. Μη μου λες να σταματήσω να ζωγραφίζω στους τοίχους. Θα βάζω χρώματα και σκέψεις και ιδέες και ομορφιές που σε τρομάζουν και θα μπω νύχτα στον ύπνο σου την ώρα που κλείνεις τα μάτια για να ονειρευτείς και θα τα βάψω όλα όπως θέλω εγώ για να φοβηθείς κι αν δε φοβηθείς θα βάψω όλο τον κόσμο σου με χρώματα και τότε θα φοβάσαι.
Μη μου λες να σοβαρευτώ γιατι θα γεμίσω το πολυτελέστατο σπίτι σου παιδιά και μουσική και φωνές για να σου χαλάσουν την αισθητική και την ηρεμία σου και θα τα αφήσω εκεί για να φοβάσαι να μπεις μέσα. Για να με θυμάσαι. Και τη στιγμή που θα μου πεις να σταματήσω να διεκδικώ, θα τρυπώσω στο μυαλό σου και θα ζωντανέψω όλα αυτά που σε τρομάζουν και θα θρονιαστώ στη ζωή σου, στη ψυχή σου, στα όνειρά σου. Θα χωθώ σαν κακός εφιάλτης και θα σε παρακολουθώ όπως έκανες κι εσύ με τη ζωή μου. Θα γεμίσω κάμερες και ασφαλίτες τον κόσμο σου. Όπως μου έκανες κι εσύ. Και θα μείνω εκεί για να φοβάσαι. Ένας επικίνδυνος και πολυτάραχος εραστής της ζωής.
