Και ας λείπεις είσαι μαζί μου…
«Εσύ εκεί κι ο έρωτάς σου διαταγή και τελεσίγραφο,
κι εγώ εδώ όλη τη νύχτα αγκαλιά μ’ ένα αντίγραφο δικό σου…»
Εσύ εκεί. Σε αυτή τη ρουτινιασμένη καθημερινότητα που αγαπώ να μισώ. Γιατί να τη μισώ; Επειδή φυσικά δε βρίσκομαι σε αυτή. Επειδή δεν είμαι εκεί ούτε στην καλημέρα σου αλλά ούτε στην καληνύχτα σου. Απουσιάζω από τις καθημερινές χαρές σου αλλά και τα καθημερινά σου νεύρα και μικρό-δράματα. Κάπου είχα διαβάσει «ζηλεύω αυτούς που σε βλέπουν κάθε μέρα» Και θυμάμαι μου είχαν φανεί απλά υπερβολές. Μα όχι. Δεν είναι έτσι, δεν είναι καθόλου έτσι. Ζηλεύω όσους βλέπεις καθημερινά, ζηλεύω όσους σου κλέβουν ένα χαμόγελο. Ακόμα και τη ματιά σου τη ζηλεύω. Το οτιδήποτε αγγίζεις και αυτό με ενοχλεί. Εκείνοι που τους μιλάς με κουράζουν με έναν ανεξήγητο τρόπο.
Τηλέφωνα, μηνύματα και φωτογραφίες με φέρνουν πιο κοντά σου αλλά δεν αρκούν. Περιμένω τη στιγμή που και πάλι θα είμαι εκεί, δίπλα σου. Σαν βαρυποινίτης μετρώ τις μέρες μέχρι να βρεθώ κοντά σου.
Όλοι όσοι είναι γύρω μου, μου φαίνονται τόσο αδιάφοροι. Είναι πολύ άσχημο να το λέω αυτό και κυρίως να το νιώθω μα συμβαίνει. Και θέλω το ίδιο να συμβαίνει και σε εσένα. Να αδιαφορείς για όλα γύρω σου πέρα από μένα, όσο εγωιστικό και αν είναι αυτό.
Προσπαθώ έντονα να καλύψω αυτό το κενό που νιώθω όταν δε βρίσκομαι δίπλα σου με οποιονδήποτε τρόπο.
Είσαι το μόνιμο θέμα συζήτησής μου. Οι φίλοι μου κουράστηκαν να με ακούν. Παρόλο που δε σε ξέρουν τους έχω πει τόσα πολλά για σένα που είναι σα να σε γνωρίζουν πολύ καλά. Ζω την καθημερινότητά μου σα να είσαι εδώ. Σχολιάζω μαζί σου ο,τι μου κάνει εντύπωση. Συζητάω νοερά με εσένα όλα εκείνα που με απασχολούν μέσα στη μέρα μου, μέχρι να φτάσει η ώρα εκείνη το βράδυ για να μιλήσουμε στο τηλέφωνο και να στα πω όλα εκείνα που σου είχα «αναφέρει» μέσα στη μέρα.
Σε βομβαρδίζω με μηνύματα πολλές φορές νιώθω ότι γίνομαι πιεστική, αλλά το συνεχίζω γιατί νιώθω πως είναι ένας τρόπος να με φέρει πιο κοντά σου. Το κινητό έχει γίνει προέκταση του χεριού μου περιμένοντας ανά πάσα ώρα και λεπτό ένα σου μήνυμα και ας ξέρω ότι αυτό δε θα συμβεί για οποιονδήποτε λόγο, είτε επειδή έχεις δουλειά, είτε επειδή κοιμάσαι εγώ περιμένω ένα σου μήνυμα.
«Σιγά το σοβαρό θέμα που είναι η απόσταση» με θυμάμαι να λέω και τώρα δε διανοούμαι να το ξανά αναφέρω ούτε για αστείο. Μα ακόμα και αν δεν είσαι εδώ, ακόμα και αν εγώ δεν είμαι εκεί σε έχω συνέχεια στο μυαλό μου που είναι σα να βρίσκεσαι εδώ.
Μέχρι την επόμενη στιγμή που θα συναντηθούμε…
