Από την ημέρα που η Μαρίνα Σπανού κυκλοφόρησε την κασέτα της έχω ακούσει το “Ταξίδι” σε κάθε ευκαιρία που μου έχει δοθεί, τυχαία ή και από επιλογή μου. Ξανά και ξανά στο Spotify, αχνά μέσα από παράθυρα και μπαλκόνια σε γειτονιές της Αθήνας, σε καφέ, σε μπιντεάκια, στο λεωφορείο, στο δρόμο… Η Μαρίνα μας έδωσε ένα “Ταξίδι” που όχι μόνο μας πρόσφερε μια γεύση από τις ιστορίες της. . αλλά μας έδωσε και τη μαγεία να ονειρευτούμε και να φανταστούμε κι εμείς πως «ταξιδεύουμε».
Μα “εσύ” είσαι ταξίδι χωρίς προορισμό…
Ο καθένας θα μπορούσε να λάβει τους στίχους αυτούς με διαφορετικό τρόπο. Να τους ράψει και να τους ταιριάξει με μια δική του ιστορία, ανάμνηση , στιγμή, ανθρώπινη σχέση, συναίσθημα κι τόσα άλλα πράγματα. Όταν την ακούω να μου τραγουδάει μέσα από τα ακουστικά μου και κάποιες φορές τραγουδάω και εγώ μαζί της, ο συγκεκριμένος στίχος είναι σαν υπενθύμιση για εμένα πως «εγώ» και κάθε άνθρωπος είμαστε ταξίδια χωρίς προορισμό. Η ζωή εξίσου είναι ένα ταξίδι εν τέλει που δεν έχει προορισμό , επειδή δεν έχει σημασία ο προορισμός της αλλά η “απόλαυση” του ταξιδιού αυτού.
Μα “εσύ” είσαι ταξίδι χωρίς προορισμό. Μα “εγώ” είμαι ταξίδι χωρίς προορισμό. Με αρκετό χρόνο μέσα μου, σταθμούς, στιγμές, ανθρώπους που θα γνωρίσω ή θα προσπεράσω, στιγμές που θα μείνουν, εμπειρίες, εμπόδια, μονοπάτια, συναισθήματα πολλά συναισθήματα βασικά και φως. Μπόλικο φως.
Η ζωή, όπως και εμείς οι άνθρωποι, είμαστε ταξίδια που πρέπει να ταξιδέψεις όσο κακοί κι αν είναι οι δρόμοι και τα μέρη που θα συναντήσεις. Το σημαντικό είναι να απολαμβάνουμε το ταξίδι και να προσπαθούμε να κάνουμε όσο καλύτερο γίνεται κάθε μέρα. Να γίνουμε όσο δυνατόν οι καλύτερες εκδοχές του εαυτού μας. Να απολαμβάνουμε. Να μας αγαπάμε. Να μη χάνουμε το πάθος και την αγάπη γι’ αυτό που κάνουμε. Η ευτυχία είναι ένα ταξίδι όχι ένας προορισμός. Και μόνο όταν ζήσουμε αυτό το ταξίδι αβίαστα, θα είμαστε κι εμείς “ευτυχισμένα ταξίδια” καταλήγει “ευτυχισμένοι άνθρωποι”. Μέσα μας υπάρχει φως, όπως υπάρχει και σκοτάδι. Αυτά τα δυο μας κάνουν ολόκληρους. Αυτός είναι ο τρόπος του σύμπαντος. Δεν μπορούμε όμως να διώξουμε το σκοτάδι, αρκεί μονάχα να ανάψουμε το φως μιας και αυτό το φως αντικατοπτρίζει το φως χιλιάδων ήλιων. Τι επιλέγεις να κάνεις; Να το ανάψεις ή όχι;
Μην τα παρατάς λοιπόν δεν ξέρεις σε ποιο σημείο του ταξιδιού σου βρίσκεσαι αυτήν τη στιγμή, σίγουρα κάτι καλύτερο θα έρθει αύριο, κάτι απρόβλεπτο. Αν “εσύ” είσαι ταξίδι χωρίς προορισμό, και να το θυμάσαι αυτό, είσαι απρόβλεπτος, ποτέ δεν ξέρεις πού θα περάσεις μέχρι να περάσεις και από αυτόν τον σταθμό, και θυμήσου που θα περάσεις δεν είναι στο τέλος ούτε ο προορισμός. Όλα ακόμη κι αν τα προγραμματίσουμε γίνονται τόσο αβίαστα και τυχαία όπως και η οργάνωση σε ένα ταξίδι, συνεχώς θα μεγαλώνεις, θα μαθαίνεις, θα εξερευνάς, θα επουλώνεσαι, θα αλλάζεις – μια και η αλλαγή είναι η μόνη σταθερά στη ζωή μας – και ποτέ δεν θα είσαι το ίδιο άτομο δύο φορές. Να κάνεις ό,τι θέλεις. Να είσαι ο πρωταγωνιστικός χαρακτήρας της ζωής σου, μιας και το ταξίδι αυτό είναι ολοδικό σου. Να κάνεις ό,τι σε κάνει χαρούμενο, αυτή είναι η ζωή σου. Μην αφήσεις κανέναν να πάρει από τα χέρια. Είσαι η ζωή σου. Είσαι το ταξίδι σου. Δεν αξίζει να σπαταλάς αυτό το ταξίδι πεσμένος, θα κοιτάξεις μια μέρα πίσω και θα τις μετανιώσεις. Οι άνθρωποι θα μιλήσουν για εσένα ό,τι κι αν κάνεις, και θα πληγωθείς εξίσου στο ταξίδι αυτό. Γι’ αυτό όπως και να ζήσεις το ταξίδι σου όπως θες, όπως σε γεμίζει, κάνοντας ό,τι σε κάνει χαρούμενο ζώντας τη ζωή σου στο έπακρο, χωρίς συμβιβασμούς και συννεφιές.
