Μια καινούργια αρχή τυλιγμένη σε συσκευασία δώρου και γρήγορα παρακαλώ! Μμμ, όμορφη ημέρα ξημέρωσε κι έχει μια λιακάδα άλλο πράγμα. Δεν είναι ούτε Δευτέρα, ούτε η πρώτη μέρα του μήνα, ούτε καν η αρχή του έτους. Κι όμως ξύπνησα με μια ανέλπιστη χαρά, με μια λαχτάρα όνειρο, για να ξεκινήσω από την αρχή. Δεν χρειάζεται σκέφτομαι να κοιτάω το ημερολόγιο, για να προγραμματίσω την αρχή μου, αρκεί να πω «πάμε» ανά πάσα ώρα και στιγμή. Αρκεί να πω «πάμε» και να το νιώθω,
Η αρχή δεν είναι εύκολο πράγμα, είναι ναι μεν μια μικρούλα λέξη, με πέντε μικρά γράμματα, αλλά η ουσία της είναι μεγαλειώδης. Κι όταν λέμε αρχή εννοούμε νέο μυαλό, ή μάλλον για να το θέσω πιο εκλεπτυσμένα νέα πνοή ιδεών. Και πως γίνεται αυτό; Πρέπει μέσα σου ασυναίσθητα ή αισθητά να κάνεις για μέρες μια ενδοσκόπηση, μια αναθεώρηση πραγμάτων. Τι σε κουράζει, τι σε πονάει, τι σε πάει πίσω, τι δε σου αρέσει σε εσένα, τι είναι αυτό που πια θέλεις και μπορείς να πετάξεις από τη ρουτίνα σου, για να πας μπροστά. Άρα η αρχή, για να ναι μερακλίδικη θέλει κότσια να λες τέλος και να το εννοείς.
Αυτό το όμορφο πρωινό με βρήκε κάπως έτσι, κουρασμένη από σκέψεις και ιδέες να επιθυμώ νέα πνοή. Καινούργια αρχή σε όλα είπα και σήμερα το εννοώ, γιατί πιθανότατα να το έχω ανάγκη εκατό τοις εκατό. Να έχω βαρεθεί με τους γύρω μου, να έχω βαρεθεί με έμενα. Αλλά τρώγομαι κλασσικά με τα ρούχα μου. Πως σκέφτομαι, πως θα την κάνω τη ριμάδα την αρχή. Φτιάχνω ένα καπουτσίνο, συνήθως πίνω εσπρέσο το πρωί, λέω να η πρώτη αλλαγή! Μα πέρα από τον καφέ και κάτι άλλο πρέπει να γίνει βρε παιδί μου, να αλλάξω μαλλί, να το κόψω, να το βάψω, να αλλάξω ρούχα; Τι να κάνω; Έπειτα κοιτάχτηκα στον καθρέπτη και έβαλα τα γέλια, «άσε τα μαλλιά σου ήσυχα» είπα, άλλου είναι το θέμα.
ΠΟΥ; Μα μέσα μου, που άλλου; Η αρχή πρέπει να ξεκινήσει από μέσα.Και αρχίζω το κήρυγμα. «Κατερίνα, σκέφτεσαι υπερβολικά, υπεραναλύεις και αγχώνεσαι με καταστάσεις που έχουν λύσεις. Νιώθεις τύψεις πανεύκολα σχεδόν για τα πάντα και δίνεις απλόχερα πολλές ευκαιρίες σε άτομα που δεν πρέπει τον τελευταίο καιρό». Το πρώτο μου κήρυγμα αποτέλεσε ένα απαλό χαστούκι στο μάγουλο. «Κατερίνα, σταμάτα να γκρινιάζεις η ζωή σου είναι υπεροχή με όλα τα καλά, το μέλλον μπροστά σου, όσο αβέβαιο κι αν φαντάζει». Το δεύτερο σχεδόν με έπιασε από τα μαλλιά. «Κατερίνα, κοίτα λίγο έχεις την υγεία σου, οικογένεια και φίλους που σ’αγαπούν έχεις όνειρα, έχεις κότσια κι εσύ θλίβεσαι για κάτι που δεν έχεις σχεδόν ανούσιο και μηδαμινό. Ξύπνα!». Εκεί κάπου στο τρίτο κήρυγμα ξελαμπίκαρα. «Κατερίνα,» είπα «άσε τα σάπια και κοίτα να ζεις χαμογελώντας!». Η αρχή μου μόλις έλαβε χωρά.
Ξεκίνησα ξεκόβοντας με όποια κακή μου συνήθεια, από τοξικές συναναστροφές, μέχρι και διατροφικές καταχρήσεις. Όλα είναι μέρος του σχεδίου για μια νέα αρχή. Δε σου λέω ότι είναι ότι πιο εύκολο, αλλά σίγουρα είναι για το κάλο μου. Το οποίο κάλο ξεχνώ πολλές φορές στην προσπάθεια μου να ευχαριστήσω όλο τον κόσμο, αμελώντας έμενα. Η δοτικότητα ήταν πάντα από εκείνα τα έντονα χαρακτηρίστηκα μου, δε θα τη μειώσω, άπλα θα φροντίσω να τη σπαταλώ εκεί που εκτιμάται. Δε γνωρίζω πολλά από ψυχολογία, αλλά αυτό που ξέρω καλά είναι ότι όλα πηγάζουν από το μέσα μας και τη θέληση μας, Κι αν δεν το θέλω εγώ, τότε κανένα βιβλίο καμία συμβουλή δε θα με γιάνει.
Από μικρό τόσο δα παιδάκι, με θυμάμαι να γελώ συνεχώς, ήμουν πάντα το χαμογελαστό παιδί κι ένας θεός ξέρει πόση ευαισθησία έχω μέσα σου έτοιμη να βάλει τα κλάματα σε χαρές και λύπες. Είναι η ιδιοσυγκρασία μου τέτοια κι όσο κι αν πάλεψα δε με άλλαξα, μπορώ όμως να με προσαρμόσω, ώστε να είμαι ευτυχισμένη. Δεν ξέρω αν θα τα πάω καλά με την αρχή μου ρε μάγκα, το μονό που γνωρίζω είναι ότι το θέλω πολύ. Κάνε κι εσύ μια και ανανεώσου μαζί μου.
Κι αν αύριο δεν έχει λιακάδα όπως σήμερα, εγώ θα πιάσω τη μπογιά και θα ζωγραφίσω ένα ήλιο, όπως μου αρέσει έμενα, όπως τον γουστάρω εγώ, για την αρχή μου ρε γαμώτο!
