Εύκολο να το λες, δύσκολο να το κάνεις πράξη. Να σε αγαπάς. Να αγαπάς τον εαυτό σου όταν… Πολύ εύκολο να το ακούμε, να το γράφουμε ή να το λέμε εμείς οι ίδιοι σε άλλους. Μακάρι να ήταν τόσο εύκολο όσο και να το κάνουμε πράξη. Μακάρι να υπήρχε ένα μάθημα σε κάθε τάξη του σχολείου όπου θα αφιερωνόταν πλήρως σε ό,τι έχει να κάνει με την αγάπη, αυτήν την αγάπη όμως η οποία είναι αφιερωμένη εξ ολοκλήρου στον εαυτό μας. Αυτή η αγάπη είναι το άλφα και το ωμέγα όλων των ανθρωπίνων σχέσεων. Επειδή μόνο με αυτήν την αγάπη μπορείς να χτίσεις κι άλλες ανθρώπινες σχέσεις, μπορείς να βάλεις όρια, μπορείς να αγαπήσεις κι εσύ. Γιατί πως θα αγαπήσεις τον άλλον αν δεν αγαπήσεις πρώτα πραγματικά εσένα;
Έχουμε όλοι ακούσει για τη σημασία του να αγαπάς τον εαυτό σου, να τον συγχωρείς και να τον αντιμετωπίζεις με συμπόνια. Να του υπενθυμίζεις την αξία του, να του υπενθυμίζεις πως δεν φταίει πάντα εκείνος, πως δεν κάνει μόνο αυτός λάθη, πως δεν πρέπει να θυσιάζεται, πως δεν πρέπει να κάνει πίσω γιατί έχει ανεκτίμητη αξία. Μπορείς να τα πηγαίνεις καλά με τον εαυτό σου, μα αν δεν τον αγαπάς σε κάθε του φάση και στιγμή, πιθανότατα να μην ευτυχήσεις ουσιαστικά ποτέ. Μιας και η ευτυχία μας πάντα πρέπει να ξεκινά από εμάς, η ευτυχία μας πρέπει πάντοτε να βασίζεται σε εμάς τους ίδιους πρωτίστως – σε κανέναν άλλον. Εσύ πρέπει να κάνεις τον εαυτό σου να ευτυχήσει. Κι εσύ, εξίσου, πρέπει να αγαπήσεις τον εαυτό σου πρώτα γιατί κανένας άλλος δεν θα το κάνει πραγματικά και με υγιή τρόπο μετά…
Το να σε αγαπάς σημαίνει αυτογνωσία, αυτοαποδοχή, αυτοπεποίθηση, αυτοφροντίδα. Δεν κάνεις συγκρίσεις με κανέναν, δεν υπερηφανεύεσαι για την απόδοσή σου και τα επιτεύγματά σου, δεν αναζητάς την επιβεβαίωση αλλά αναγνωρίζεις ότι είναι εντάξει να αισθάνεσαι αβέβαιος και να αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου πότε πότε. Να πέφτεις σε όλα αυτά τα τρυπάκια εξίσου, μα να ξέρεις πως να προστατευτείς για να πας παρακάτω αντί γυρίσεις στα παλιά.
Η αυτοαγάπη είναι ένα συνεχόμενο ταξίδι, δεν πειράζει αν αργήσει να ξεκινήσει μα αρκεί να ξεκινήσει. Αρχίζοντας από το να είσαι πιο χαλαρός με τον εαυτό σου, πιο άνετος, όχι τόσο αυστηρός. Με το να αποδέχεσαι τα λάθη σου και τα ψεγάδια σου, ακριβώς όπως είσαι. Με το να βάζεις όρια σε όλους τους άλλους, γιατί αρκεί να είσαι αρκετός εσύ για εσένα και μόνο για εσένα. Με το να μιλάς όμορφα στον εαυτό σου, να τον επικροτείς, να του αναγνωρίζεις τις μάχες τις οποίες έδωσε και νίκησε – τις δυνάμεις του. Αν δεν έχεις κάτι καλό να πεις, να μην το πεις, ούτε καν στον ίδιο σου τον εαυτό. Να τον συγχωρείς. Να θέσεις ειρήνη με το παρελθόν σου, ακόμη και με όσους δεν σου “έμαθαν” ως παιδί να σε αγαπάς βάζοντας τους όρια. Όλη η αγάπη του κόσμου – όλη η ευτυχία του κόσμου εξαρτάται πρωτίστως από εσένα. Μάθε να σε αγαπάς, μάθε να σε κάνεις ευτυχισμένο για να αναγνωρίσεις την πραγματική αξία και των δυο πριν μπει κάποιος άλλος στη ζωή σου…
Να διαλέγεις την ευτυχία. Να διαλέγεις την ψυχική σου ευημερία. Να διαλέγεις το πάθος της ζωής. Να διαλέγεις εσένα. Να αγαπάς τον εαυτό σου όταν… τα κάνει θάλασσα, όταν κάνει λάθη, όταν μιλάει πολύ ή και λίγο. Να αγαπάς τον εαυτό σου όταν… χάνει τον δρόμο του κάπου κάπου, όταν αντιδράει σε πράγματα που δεν αξίζουν την προσοχή σου, όταν ξεχνάει τις αξίες και τους σκοπούς του. Να αγαπάς και τα σκοτάδια σου, τις πληγές σου, και ειδικά τα πράγματα που δεν θέλεις να βλέπεις. Να τα αγαπάς όλα. Να τα αγαπάς όλα σε εσένα. Να σε αγαπάς.
