Ο φοιτητικός κόσμος έιναι μπροστά σου!
Βγήκαν οι βάσεις, η αγωνία σου έφυγε και ο κόπος σου δικαιώθηκε,έγινες φοιτητής. Τα αποτελέσματα είναι καλά για εσένα,τα ξενύχτια σου πάνω από τα βιβλία και οι φωνές της μάνας σου έπιασαν τόπο. (το 2ο το έβαλα απλώς για να το βάλω,δε πιάνουν τόπο,μη παίρνετε αέρα μανάδες,αφήστε τα παιδιά ήσυχα).
Κι τώρα φίλε μου που έθεσες τα θεμέλια για το όνειρο,εισέρχεσαι στον φοιτητικό κόσμο! Το άγχος σου μπορεί να μην είναι μεγάλο,αλλά ένα σχετικό θα το έχεις.(τα ίδια και εγώ).
Λογικό να έχεις άγχος! Είναι η πρώτη φορά που θα φύγεις μακριά από τους δικούς σου (αν έχεις περάσει σε άλλη πόλη). Είμαι σίγουρος ότι σκέφτεσαι πως στο καλό παίρνει μπρος το πλυντήριο και αν θα καταφέρνεις να διατηρείς το σπίτι σου καθαρό..!!
Πως θα είναι το σπίτι,αν θα το διακοσμήσεις ωραία. Θα βρεις σπίτι κοντά στη σχολή η θα σηκώνεσαι 1 ώρα πριν για να πας σχολή;
Επίσης σκέφτεσαι πως στο καλό θα τρέφεσαι. Φίλε πρέπει να αρχίσουμε μαθήματα μαγειρικής. Μη πεθάνουμε στα μακαρόνια ρε γαμώτο.
Αν μάθουμε να φτιάχνουμε κανένα γλυκάκι ίσως κάνουμε εντύπωση στο γυναικείο φύλο! Ίσως πάλι μας παρεξηγήσει..
Πέρα από όλα αυτά όμως ,σκέφτεσαι «Ρε,θα μου αρέσει εκεί;» Σε αυτό δεν έχω απάντηση. Πάντως πιστεύω ότι το μέρος δεν έχει τόση σημασία όσο η παρέα. Οπότε φρόντισε να κάνεις παρέες. Παρέες που θα γουστάρεις να είσαι μαζί τους. Να είσαι ο εαυτός σου μαζί τους..Καλά ίσως όχι με το καλήμερα,μην τα τρομάξεις τα παιδιά..Αλλά θαρρώ είναι σημαντικό,ίσως το πιο σημαντικό,να έχεις καλή παρέα. Αν δεν έχεις καλή παρέα δε περνάς καλά,έτσι λέω.!
Τα στέκια της νέας σου πόλης θα τα ανακαλύψεις σιγά σιγά. Μαζί θα τα ανακαλύψουμε.
Τώρα πλέον παίρνεις την ζωή στα χέρια σου… «Το τιμόνι της ζωής σου,κράτα το στα χέρια σου γερά» έγραφε η αφίσα όταν πήγαμε στην τελετή αποφοίτησης του σχολείου μας…Η ζωή περνάει σε σένα, απόδειξε τι καραβοκύρης είσαι.. Και κοίτα να ζήσεις κάθε στιγμή.
Δε λέω άλλα,ίσως επειδή δε ξέρω άλλα! Και εγώ φέτος μπαίνω σε αυτόν τον κόσμο.
Καλή ζωή συνεπιβάτη του ονείρου..!!!
Σύνταξη κειμένου: Θανάσης Τσιώλης
Επιμέλεια κειμένου: Μπράιτ Κλεοπάτρα
