Eπιλογή ή όχι; Δεν θέλω να γράψω ακόμα ένα άρθρο ως προς πόσο σοκαριστικό είναι μια μητέρα να σκοτώσει το παιδί της, τι κρύβεται και πώς συνέβη, ποια τα σημάδια και πόσοι καταλάβαν και δεν μίλησαν, ή πόσοι μίλησαν αλλά δεν τους πήραν στα σοβαρά. Θα σταθώ στο γεγονός, και σε εύλογες απορίες, απλά, χωρίς βαρύγδουπες δηλώσεις…τονίζοντας πως όλα είναι θέμα επιλογής.
Αρχικά, μου είναι δύσκολο να κατανοήσω σαν ύπαρξη, πώς οι γονείς, και κυρίως μια μάνα προκαλεί κακό στο παιδί της.
Βλέπετε όλα είναι θέμα επιλογών, ξεκινώντας αν θα «φέρεις» στον κόσμο ακόμα μια ζωή! Ο ερχομός ενός παιδιού σε καμία περίπτωση δεν «δένει» ένα άντρα μαζί μας. Πιστεύω πως ο ερχομός ενός παιδιού, δεν μπορεί να είναι το «πάτημα» προσωπικών επιδιώξεων.
Οι επιλογές καθορίζουν την ταυτότητα μας, και οφείλουν να είναι όσο δυνατόν συνειδητές!
Advertising
Εξηγώ και αναλύω τι εννοώ, να μην παρεξηγηθώ!
Όταν το τεστ εγκυμοσύνης βγήκε θετικό, άνοιξα το συρτάρι και έβαλα μέσα το πακέτο τσιγάρων. Επιλογή.
Άνοιξα ξανά το ίδιο συρτάρι, πέντε χρόνια αργότερα και σκέφτηκα πως, αφού κατάφερα με αφορμή ένα μωρό να κόψω το κάπνισμα, (και τον καφέ ταυτόχρονα) θα μπορούσα να απαλλαγώ μια για πάντα από αυτή την συνήθεια. Και έτσι έκανα! Πέταξα όλες τις καταχρήσεις για πάρτη σου, αγαπημένε μου γιε! Επέλεξα να το κάνω! Επιλογή.
Μέχρι τότε κάπνιζα δίχως αύριο, έβγαινα σχεδόν καθημερινά και έπινα τα ποτάκια μου, γλεντώντας μια νιότη που δεν ήξερα ακριβώς την να την κάνω! Κοιμόμουν λίγο, έτρωγα άτσαλα, η υγεία μου δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα ήταν πολύτιμη για κάποιον, και σε καμία περίπτωση δεν γυμναζόμουν, διότι θεωρούσα πως η φύση είχε φανεί γενναιόδωρη και το σώμα μου θα έμενε πάντα έτσι. Πλανεύτηκα γλυκέ μου.
Μπήκες στην ζωή μου ολοκληρωτικά, με ασταμάτητες αδιαθεσίες, και χάπια, μια ακινησία που με κάρφωσε σ’ ένα κρεβάτι ένα μήνα,(επιλογή), και αρκετές ταπεινώσεις, γυναικείας φύσεως, σε γιατρούς, των οποίων την ειδικότητα και τον λόγο ύπαρξης τους δεν τον γνώριζα μέχρι τότε. Ο σκελετός των πενήντα εννέα κιλών, διαλύθηκε τους επόμενους μήνες, κουβαλώντας σχεδόν διπλάσια κιλά που αγκομαχούσε κάνοντας κάθε δυνατή προσπάθεια να σηκώσει! Ταυτόχρονα επέλεξα να δουλεύω και να έχω και τον χώρο μου οργανωμένο και καθαρό, όπως επιθυμώ. Επιλογή.
Μια Τετάρτη μεσημέρι, σείστηκε το έξω μου να βγει το μέσα μου, μέσα σε ένα κύμα χειροκροτημάτων από φοιτητές που παρακολουθούσαν από ένα εσωτερικό παράθυρο τον τοκετό, στην πανεπιστημιακή κλινική που σε γέννησα. Η τελευταία γυναικεία ταπείνωση, καλύφθηκε από το μεγαλείο της γέννησης σου! Και όταν σε αντίκρυσα ήξερα ότι θα σ’ αγαπούσα για πάντα. Επέλεξα να σ ’αγαπώ. Όταν σε αντίκρυσα ξέσπασα σε λυγμούς χαράς, και μου φάνηκες το ομορφότερο πλάσμα όλου του σύμπαντος! Είσαι το ομορφότερο πλάσμα του σύμπαντος, ακόμα και τώρα που φοράς νούμερο παπούτσι 43, και από στυλ κυκλοφορείς χειμώνα καλοκαίρι με βερμούδες! Είσαι το ομορφότερο πλάσμα, ακόμα και όταν τσακωνόμαστε γιατί και εσύ πλέον κάνεις την μικρή επανάσταση σου.
Και όλα τα παραπάνω τα μοιράστηκα όχι να πάρω εύσημα, γιατί θεωρώ ο δρόμος είναι ακόμα μεγάλος και μαζί με το παιδί μου, ωριμάζω και εγώ, μαθαίνω να κατανοώ, να συζητώ και να βρίσκω τρόπους εκεί που δεν υπάρχουν, (επιλογή) ποιος; Εγώ η απόλυτη, η εγωίστρια, αυτή που δεν άκουγε ποτέ τι είχαν οι άλλοι να πουν και έκανε πάντα το δικό της!
Βλέπετε αν και μικρή σε ηλικία τότε, επέλεξα να γίνω μητέρα, γιατί το ήθελα, και γιατί μπορώ να το επιλέξω πλέον.
Δεν υπάρχει πρόβλημα αν δεν θες παιδιά. Απλά δεν κάνεις, όπως επέλεξα να μην κάνω άλλο παιδί γιατί διαλύθηκα στο ένα. Θέλησα να ξαναβρώ τον εαυτό μου και έχω δικαίωμα στο σώμα μου, να πω όχι άλλο ή απλά όχι. Επιλογή.
Ίσως και αν η μητέρα Ρούλα είχε πει όχι, δικαίωμα της ήταν άλλωστε, η ιστορία θα είχε εξελιχθεί αλλιώς. Ίσως λέω…
