Τα λόγια παίρνουν την μορφή της πρώτης επικοινωνίας. Υπερεκτιμημένη επικοινωνία οι λέξεις. Οι λέξεις που ακούς. Οι λέξεις που γράφεις. Τηλέφωνα, μηνύματα, συνομιλίες, διάλογοι. Να μιλήσεις για όσα σκέφτεσαι κι όσα δε σκέφτεσαι. Όσα φοβάσαι να παραδεχτείς και κρύβεσαι μέσα στη σιωπή… Όσα δειλιάζεις να πράξεις.
Και κάπως έτσι φτάνουμε στο κομβικό σημείο, στην αρχή των πάντων, της διασταύρωσης των ιδεών, των κορμιών, των φιλιών, των χεριών ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που ενδεχομένως με το καιρό γίνει το ολόδικό σου καταφύγιο. Μπορεί να μοιραστείς τη ζωή σου με αυτούς τους ανθρώπους, εσένα τον ίδιο. Δε δανείζεις τίποτα μόνο μοιράζεσαι. Δεν υπολογίζεις, δεν ανταλλάσσεις τίποτα, απλά μοιράζεσαι. Και σε αυτό το σημείο μπαίνει η σιωπή…Tο πιο εποικοδομητικό κομμάτι της σχέσης, τα αυτονόητα λόγια περιορίζονται και παίρνουν την σκυτάλη τα έργα. Ένα νεύμα, ένα βλέμμα, μια σκέψη φτάνει, δεν χρειάζονται τα λόγια και ναι τότε βρίσκεσαι στο σημείο της απογείωσης στο σημείο που μιλάτε με την σιωπή ακόμη και αν είστε χιλιόμετρα μακριά και πίστεψε με τότε αγγίζεις την μαγεία..
Αν λοιπόν θεωρείς πως είναι καλύτερο όλα να παίρνουν τη μορφή των φτερωτών λόγων, τότε χάνεις την ουσία. Δεν υπάρχει δυνατότερη χημεία απ’ αυτήν της απόλυτα σιωπηλής αντίληψης μεταξύ δυο εραστών, δυο συντρόφων. Οι λέξεις ας μην ξεχνάμε είναι ένας τρόπος επικοινωνίας, αναγκαίος μεν αλλά όχι ο αναγκαιότερος.
Το να έρχεσαι σε σύγκρουση με μια πεζή ρουτίνα και να δέχεσαι ακατάπαυστα ερεθίσματα είτε σε ενδιαφέρουν είτε όχι μπορούν να σε μετατρέψουν σε μια άμορφη κι απροσπέλαστη μάζα.
Ξέρεις λοιπόν που βρίσκεται η μαγεία; Σ’ αυτήν την μοναδική ματιά, να κοιτάξεις τα μάτια και να βλέπεις την ψυχή του ανθρώπου που αγαπάς. Να μπορείς να κλείνεις τα αυτιά σου σε περιττά πράγματα και μέσω της σιωπής να προσεγγίζεις αυτό που πραγματικά θες με όλο σου το «είναι», χωρίς να το κάνεις από υποχρέωση, χωρίς να το μολύνεις και να το πληγώσεις, τότε νιώθεις πως αυτό και μόνο αυτό είναι το νόημα της αποδοχής και της συνύπαρξης των ανθρώπων των μοναδικών ανθρώπων που μπορείς να τους ξεχωρίσεις από τους πολλούς γιατί δεν ανήκουν στους πολλούς.
Αν έχετε μια σχέση που εξελίσσεται και δε βαλτώνει, αν σκέφτεται και δεν προσπερνάει, αν αγαπάει και δεν το στολίζει με φανφάρες και αν όλα αυτά τα πράττει με το πέπλο της σιωπής τότε ίσως να νιώσετε την απογείωση που προανέφερα.
Τα καλύτερα λόγια σε πολλές περιπτώσεις είναι τα λόγια που δε λέγονται με το στόμα, αλλά εκφράζονται μέσα από τη σιωπή. Τα λόγια της σιωπής ηχούν δυνατά χωρίς όμως να κάνουν τον παραμικρό θόρυβο. Φωλιάζουν στην καρδιά και όχι στο μυαλό. Αναζητούν την ουσία και όχι την εικόνα. Χαρακτηρίζονται από αλήθεια που καθρεπτίζεται στα μάτια…
Εμένα όλα αυτά μου τα δίδαξες μια υπέροχη ψυχή που θα της είμαι ευγνώμον εσαεί.. Κάνε μια προσπάθεια να ακούσεις αυτά τα λόγια της σιωπής… αφέσου… έχουν να σου πουν τόσα πολλά…
Σύνταξη κειμένου: Μαριλένα Αθηνιού
Επιμέλεια κειμένου: Κλεοπάτρα Μπράιτ
