Τελικά δεν με ξέρεις και τόσο καλά όσο νομίζεις!
Τελικά πόσο καλά ξέρουμε τους ανθρώπους που έχουμε δίπλα μας; Ιδού η μεγάλη απορία…Ήρθα πρόσφατα αντιμέτωπη με την φράση…”τελικά δεν με ξέρεις και τόσο καλά όσο νομίζεις “. Είπα στον εαυτό μου… “Ωραία…καλά πήγε κι αυτό”! Αν πω, ότι δεν με πόνεσε η φράση αυτή θα είναι ψέμα. Προφανώς και με πόνεσε. Όχι γιατί δεν θέλησα εγώ να γνωρίσω τον άνθρωπο που έχω απέναντι μου, αλλά επειδή νόμιζα ότι τον γνώριζα. Τι πονάει περισσότερο, το να έχεις την ψευδαίσθηση ότι γνωρίζεις κάποιον ή το να ξέρεις εξ αρχής ότι δεν τον γνωρίζεις; Δεν ξέρω…νιώθω κάπως μπερδεμένη. Πρωτότυπο θα μου πεις! Πρώτη φορά μου συμβαίνει, έχεις δίκιο…
Όμως, δεν μπορείς να κάνεις και πολλά, όταν ο άλλος δεν σου αφήνει περιθώρια να τον γνωρίσεις καλύτερα. Δεν μπορείς να πιέσεις κανέναν για να τον μάθεις. Κανέναν δεν μπορείς να τον γνωρίσεις πλήρως. Είναι αποδεδειγμένο αυτό! Μπορεί να είσαι με έναν άνθρωπο πάρα πολλά χρόνια και στο τέλος να αποδειχθεί, ότι δεν ήταν αυτό που νόμιζες. Δεν ήταν ο άνθρωπος που ήξερες! Ότι τόσο καιρό είχες δίπλα σου έναν άνθρωπο, εντελώς διαφορετικό από εκείνον που είχες στο μυαλό σου. Εύχομαι να μην σου τύχει ποτέ βέβαια αυτό, διότι μετά προκύπτουν άλλα προβλήματα…Μετά, παύεις να έχεις εμπιστοσύνη στους ανθρώπους. Είναι το λεγόμενο… «όποιος καεί με τον χυλό, φυσάει και το γιαούρτι». Θα κυκλοφορείς, με μία αλοιφή για τα εγκαύματα στο χέρι.
Τελικά, δείχνουμε όλες τις πτυχές του εαυτού μας στους γύρω μας ή ότι σπείρουν θα θερίσουν; Εγώ θεωρώ, ότι σχεδόν κανένας δεν έχει δει όλες μας τις πτυχές. Ότι κανένας δεν ξέρει τα πάντα για εμάς! Πάντα θα υπάρχει κάτι, το οποίο θα κρατήσουμε για τον εαυτό μας και μόνο. Έχω παρατηρήσει, ότι κανένας από τον κύκλο μου δεν με ξέρει 100%.Όχι επειδή δεν θέλω να με μάθουν, αλλά γιατί ο καθένας, βλέπει αυτό που θέλει να δει σε εμένα. Έτσι λειτουργεί το πράγμα. Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να “γνωρίζουμε” στους συνανθρώπους μας, αυτά που θέλουμε να δούμε, είτε είναι αρνητικά, είτε είναι θετικά. Υπάρχει εξάλλου, και μια θεωρία, η οποία υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι λειτουργούμε ως καθρέφτες ο ένας του άλλου. Έχω προσπαθήσει αρκετές φορές να δω αν είναι βάσιμη αυτή η θεωρία ή όχι, όμως άκρη δεν έχω βγάλει. Σε κάποιες περιπτώσεις επιβεβαιώθηκε, σε κάποιες πάλι όχι! Ναι, αλλά έτσι, οδηγούμαστε στον ισχυρισμό ότι οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Είναι όμως κανόνας;
Μην νομίζεις πως βγήκα εκτός θέματος, δεν παρέθεσα τυχαία αυτή την θεωρία…Θέλω να σου πω κάτι, το οποίο πατάει εν μέρει πάνω σ’ αυτό. Κάθισα και σκέφτηκα όταν άκουσα την φράση “τελικά δεν με ξέρεις και τόσο καλά όσο νομίζεις “, ότι είχε δίκιο! Δεν τον ξέρω τόσο καλά όσο νόμιζα! Έκρινα πράγματα και καταστάσεις, με βάση εμένα! Με βάση το πως θα αντιδρούσα εγώ! Με βάση το τι θα σκεφτόμουν εγώ! Μα…μου διέφυγε το πιο σημαντικό…δεν μιλούσαμε για εμένα, αλλά για έναν άλλον άνθρωπο! Έχει πολύ μεγάλη διαφορά! Δεν πρέπει να κρίνουμε τους άλλους με βάση το τι θα κάναμε εμείς, γιατί δεν είμαστε εμείς. Αν κρίνουμε τους άλλους έχοντας ως κριτήριο εμάς, τότε το μόνο σίγουρο είναι ότι θα καταλήξουμε να αποτύχουμε παταγωδώς! Θα έρθουμε αντιμέτωποι με την “ωραία” φράση που σας είπα πριν.
Ειλικρινά, ήταν ένα “χαστούκι” που δεν περίμενα να φάω. Ένιωσα εκείνη την ώρα, ότι γκρεμίστηκαν απότομα, οι πεποιθήσεις που είχα, σχετικά με το πόσο καλά ξέρω τον άνθρωπο που είχα απέναντι μου. Ένιωσα έναν κόμπο στον λαιμό μου. Χάθηκα για λίγο στις σκέψεις μου…Σκέφτηκα ότι ίσως θα έπρεπε να αρχίσω να αναθεωρώ γενικώς το ποσό καλά ξέρω τους ανθρώπους που έχω γύρω μου. Σκέφτηκα πως ίσως, τους έχω κρίνει όλους με λάθος κριτήρια. Αν έχει γίνει όντως αυτό; Τί κάνουμε; Βασικά, τί κάνω; Ένα ψεύτικο χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό μου, προκειμένου να κρύψω την αμηχανία μου και τις σκέψεις που είχαν κατακλύσει το μυαλό μου. Δεν θυμάμαι, τί απάντησα. Όχι, ότι έχει και καμιά ιδιαίτερη σημασία εδώ που τα λέμε. Δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία η απάντηση, όταν νιώθεις ότι τα έχεις κάνει όλα μαντάρα. Γιατί, κακά τα ψέματα, τα είχα κάνει όλα μαντάρα. Τουλάχιστον στο δικό μου μυαλό αυτό έβλεπα να αναβοσβήνει. Έβλεπα να αναβοσβήνει μια φωτεινή επιγραφή, η οποία έλεγε “Τα έχεις κάνει μαντάρα”.
Έμεινα μέρες να σκέφτομαι αυτό που έγινε. Έμεινα μέρες να συλλογίζομαι τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει η φράση…”τελικά δεν με ξέρεις και τόσο καλά όσο νομίζεις “. Όχι μόνο για τον συγκεκριμένο άνθρωπο, αλλά αναφορικά με όλες τις διαπροσωπικές μου σχέσεις. Αν μπορούσα να δω τι ακριβώς συνέβαινε εκείνη την ώρα στο μυαλό μου, θεωρώ, ότι μικρά ανθρωπάκια, θα έτρεχαν πανικόβλητα πέρα δώθε και θα άνοιγαν συρτάρια με αρχεία και θα τα πετούσαν δεξιά και αριστερά με σκοπό να βρουν τα κατάλληλα στοιχεία, έτσι ώστε να επιβεβαιώσουν, ότι δεν τα έχω πάει και τόσο άσχημα τελικά. Ότι, επειδή έπεσα έξω σε έναν άνθρωπο, ότι δεν θα ίσχυε το ίδιο και για τους υπόλοιπους. Αν ήταν έτσι, δεν θα μου το είχαν πει και άλλοι; Βλέπεις, προσπαθώ να με καθησυχάσω με κάποιο τρόπο. Όμως, εδώ που τα λέμε, δεν φταίω μόνο εγώ. Φταίει και ο άλλος! Δεν μπορώ να μπω μέσα στο μυαλό του άλλου για να ξέρω ανά πάσα στιγμή τί σκέφτεται και πως νιώθει. Έχω άδικο; Ούτε έχω κάποια μαγική ικανότητα να διαβάζω το μυαλό του άλλου! Ένας απλός άνθρωπος είμαι κι εγώ, όπως και όλοι οι υπόλοιποι. Είμαι ένας απλός κοινός θνητός. Θνητός σίγουρα! Κοινός, όχι και τόσο!
Θεωρώ, πως για να γνωρίσεις έναν άνθρωπο, δεν αρκεί μόνο η δική σου θέληση για να τον γνωρίσεις, αλλά και η δική του θέληση και άδεια. Θέληση, έτσι ώστε να συνεργαστεί στην όλη διαδικασία, όπως και να σου δώσει την άδειά του, έτσι ώστε να καταφέρεις να εισχωρήσεις στον εσωτερικό του κόσμο. Αν κάποιο από αυτά τα δύο δεν υπάρχουν, τότε δεν μπορείς να γνωρίσεις τον άλλον. Όταν δεν θέλει να συνεργαστεί ο ένας από τους δύο, ο άλλος δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Είναι σαν να πέφτει πάνω σε ένα τείχος. Πόσο εύκολο είναι να το διαπεράσεις; Είναι σχεδόν ακατόρθωτο. Χρειάζεσαι κάποιον να σου ανοίξει την πόρτα, έτσι ώστε να καταφέρεις να μπεις μέσα, αλλιώς θα μείνεις έξω από το τείχος. Οπότε, την επόμενη φορά, που θα αυτομαστιγωθείς, σκέψου, ότι ίσως τελικά και να μην ήθελε και ο άλλος να τον γνωρίσεις. Ίσως, να προτιμούσε να μην τον γνωρίσεις εις βάθος. Ίσως προτίμησε την επιφάνεια, για την δική του ασφάλεια!
