Μουσικές ανησυχίες με κρατούν ξάγρυπνο απόψε, καθώς ένα αρκετά υποφερτό σολάκι μοιάζει να ξεπηδά από τα ατέρμονα περάσματα πάνω στην ταστιέρα. Ξαφνικά μια ιδέα μου περνά από το μυαλό, πως κάποιος θα έπρεπε να καταρτίσει έναν αξιοπρεπή, βήμα προς βήμα κατάλογο για αιώνιους ερασιτέχνες και χλιαρούς έως τρισάθλιους ρέκτες της εξάχορδης κυρίας σαν και του λόγου μου. Γιατί λοιπόν να μην είμαι εγώ αυτός ο κάποιος;
Βήμα πρώτο: ατέλειωτες βόλτες με το αυτοκίνητο, κατά προτίμηση βραδινές ώρες και με ραδιόφωνο σβηστό. Θες να σιγοτραγουδήσεις κάποια από τις δεκάδες μελωδίες που γεννήθηκαν στο κεφάλι σου εκείνες τις ώρες της μέρας που οι μελωδίες θα έπρεπε να ήταν το τελευταίο πράγμα που σε απασχολεί. Κλείνεις το ραδιόφωνο γιατί ενοχλείσαι και αποσυντονίζεσαι. Διαθέτεις ένα μέρος της προσοχής σου στο δρόμο που απλώνεται μπροστά διοχετεύοντας ό,τι απομένει από συγκέντρωση και φιλόδοξες ψευδαισθήσεις στο μουρμουρητό που ευελπιστείς να μετουσιώσεις σε νότες.
Βήμα δεύτερο: ”καύσιμα”. Ή δημιουργία είναι επίπονη και ενεργοβόρος διαδικασία. Χρειάζεσαι το απαραίτητο φουλάρισμα για να κοροϊδέψεις αξιοπρεπώς τον εαυτό σου. Το αλκοόλ φυσικά αποκλείεται γι’ αυτό και παλεύεις να διώξεις κάθε σκέψη του τύπου: ”Δεν είναι καθόλου ροκ να χέζεσαι να κοπανήσεις ένα μπυράκι οδηγώντας ένα αυτοκίνητο που δε σου ανήκει”. Μαλακίες…Εκνευρίζεσαι που παραμένεις κολλημένος στα ίδια στερεότυπα που σε έκαναν να ονειροπολείς στο γυμνάσιο. ‘Ο άπλυτος έφηβος με τις τζίβες δικαιολογείται να είναι μαλάκας. Εσύ είσαι άλλη ιστορία. Έχεις μάθει πια να ακούς τη μουσική όπως της πρέπει. Άσε που τώρα πια έχεις και δίπλωμα οδήγησης…
Παγωμένο τσάι με γεύση καρπούζι, αλατισμένα αμύγδαλα και τσίχλες. Όλα sugar free. Πας να φύγεις, ξεχνάς τα τσιγάρα, ξαναγυρνάς. Ένα πακέτο για απόψε, ακόμη ένα για πρωινή ή μεσημεριανή καβάντζα και γλειφιτζούρι μπας και καπνίσεις λιγότερο. Φορτώνεις τα ”καύσιμα” στην πλαστική σακούλα που γίνεται η αιτία να μαγαρίσεις ένα στρόγγυλο λογαριασμό των 20 ευρώ για ένα ψωρό-πεντάλεπτο.
Βήμα τρίτο: παλεύεις να ξετυλίξεις το γλειφιτζούρι πριν ανάψει το φανάρι. Συγχύζεσαι και το πετάς στο χαλάκι του συνοδηγού. Μπουκώνεσαι με τρεις τσίχλες και αρχίζεις να μασάς με θόρυβο ενώ συνειδητοποιείς πως το κωλοφάναρο αργεί περισσότερο απ’ όσο θυμόσουν. Ευκαιρία να ψάξεις το γλειφιτζούρι. Σκύβεις, προφανώς δε βρίσκεις τίποτα, γιατί τίποτα δεν μπορεί να πάει καλά με την πρώτη, ενώ το επίμονο κορνάρισμα του μαλάκα από πίσω σου αποκαλύπτει τη βαθύτερη αλήθεια: τίποτα δεν μπορεί να πάει καλά γενικά.
Βήματα 4,5 και 6 αφιερωμένα στο τσάι με γεύση καρπούζι και καμιά δεκαριά Marlboro. Νοτισμένο φιλτράκι, τίγκα στη συνθετική καρπουζίλα και το πηχτό σου σάλιο. Συμπληρώνεις με αλμυρό αμυγδαλάκι και σιχαίνεσαι τη ζωή σου.
Βήμα 7: Επιστροφή στο σπίτι. Κομμένες οι μαλακίες, αρχίζει η ώρα της σύνθεσης. Επιδρομή στο απόθεμα οινοπνεύματος και ηχογράφηση στο κινητό για να μην ξεχάσεις το σουξέ που νομίζεις πως έχεις στο κεφάλι σου. Βάζεις στον πάγο το τζιν μαζί με τη λιγοστή σου έμπνευση και ξεχνιέσαι για κανένα δίωρο με χολιγουντιανά πιστολίδια και πηδήματα.
Βήμα 8: Ακούς τη φωνή μέσα σου που σου προτείνει να ξεφύγεις έστω για μία φορά από το βούρκο των χιλιοπαιγμένων φιοριτούρων πάνω στις πεντατονικές και πάνω που είσαι έτοιμος να πειραματιστείς με κάτι πιο εξωτικό, ξεχειλίζει από κάθε πόρο του κορμιού σου όλη εκείνη η αδιαφορία που το μισό μπουκάλι τζιν έχει μετατρέψει σε ανάγκη απόλυτης παραίτησης και αρχίζεις να γρατσουνάς τις ίδιες μαλακίες.
Βήμα 9: Αγανακτείς με την κατάστασή σου και καταφεύγεις στους Μεγάλους. Έχεις ανάγκη τη μουσική κάποιου ειδώλου σου, όχι τόσο επειδή ελπίζεις σε κάποιου είδους επιφοίτηση, όσο για να φαντασιωθείς την πάρτη σου στη θέση του τυπά του οποίου τα κομμάτια κακοποιείς συστηματικά.
Βήμα 10: Πέφτεις για ύπνο παραδομένος στην οργισμένη θλίψη της ματαίωσης. Τα βλέφαρα βαραίνουν και έχεις την ανάγκη να ξαναβρείς την αξιοπρέπεια σου. Η άρνηση κάνει την δουλειά της και αστραπιαία συνειδητοποιείς πως είχες απλώς μία κακή βραδιά. Αυτό είναι όλο. Ποιος ξέρει σε τι φοβερές μελωδίες, τι πρωτότυπες συνθέσεις και εκρηκτικές καινοτομίες θα σε οδηγήσει αύριο (ή κάποιο από τα πολλά αύριο) το ακούραστο μουσικό δαιμόνιο που απόψε μέθυσε λίγο παραπάνω…. Άντε κοιμήσου τώρα…
