10 ταινίες τρόμου που μάλλον δεν έχεις ανακαλύψει ακόμη

 

Πηγή εικόνας: framerated.co.uk

Παρακάτω βρίσκεται άλλη μια «ταπεινή» λίστα με 10 ταινίες τρόμου που θα σε κάνουν να χάσεις τον ύπνο σου, η καθεμία για εντελώς διαφορετικό λόγο. Ίσως να μην συμπεριλαμβάνει τις αντικειμενικά τρομακτικότερες όλων των εποχών, τις βιαιότερες ή τις καλύτερες στην ιστορία του παγκόσμιου σινεμά, όμως -με υποκειμενικό κριτήριο- περιλαμβάνει μερικές από αυτές τις ταινίες που μένουν σαν «αγκάθι» στο μυαλό για διάφορους λόγους. Είτε για το σκοτεινό τους περιεχόμενο, είτε για το επαναστατικό τους «χρώμα», είτε ακόμη και για την μοναδική τους σύνθεση και καλλιτεχνική «νότα». Εντούτοις, αξίζει να σημειωθεί ότι δεν καθίστανται όλες οι αναφερόμενες προτάσεις «ευχάριστες» κατά την διάρκεια της προβολής και ορισμένες από αυτές δεν είναι εφικτό να τις παρακολουθήσει κανείς μέχρι το τέλος. Παρ’όλα αυτά, η τέχνη είναι εκ φύσεως ωμή και ειλικρινής και αυτό μας θυμίζει ότι δεν θα μπορούσαμε να ζήσουμε χωρίς αυτήν.

Invasion of the Body Snatchers (1978)

Σκηνοθεσία: Philip Kaufman
Πρωταγωνιστούν: Donald Sutherland, Brooke Adams, Jeff Goldblum
Βαθμολογία στο IMDb: 7,4/10
Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=vc_0dlmSq7I

Βασισμένο στο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας του 1955 και στην ομότιτλη ταινία την αμέσως επόμενη χρονιά, το «Invasion of the Body Snatchers» του 1978 (με ελληνικό τίτλο «Μακάβρια εισβολή»), με εκπληκτικό ensemble (cast) και σοκαριστικό περιεχόμενο, έρχεται να καταπλήξει τα πλήθη. Ένας νέος λαός -με την μορφή ενός σπόρου- από το διάστημα εισβάλλει στα εδάφη του San Francisco, με απώτερο σκοπό να αφανίσει το ανθρώπινο είδος ολοκληρωτικά. Εισέρχεται ύπουλα στον ανθρώπινο οργανισμό και τον μεταμορφώνει σε άβουλο ον (φυτό), μετατρέποντας την πόλη σε εμπόλεμη ζώνη, απειλούμενη από έναν εχθρό απροσδιόριστης υπόστασης και στην προκειμένη περίπτωση: όλοι εναντίον των ελάχιστων εναπομεινάντων που δεν έχουν μολυνθεί ακόμη από τον «ιό». Μια τρομακτικά εύστοχη κοινωνικοπολιτική ταινία για την εξάλειψη ενός έθνους που οδηγείται στο απόλυτο αδιέξοδο, συνειδητοποιώντας ότι δεν υπάρχει διαφυγή και η ολική καταστροφή είναι αναπόφευκτη… Με ψυχεδελική χροιά και θεματολογία επίκαιρη ανεξαρτήτου εποχής, ο Philip Kaufman προσθέτει μια ακόμη αξιέπαινη και ιδιαίτερη ταινία στην φιλμογραφία του, που αναμφίβολα άφησε εποχή.

Advertising

Advertisements
Ad 14
10 Ταινίες τρόμου που θα σε κάνουν να χάσεις τον ύπνο σου
Πηγή εικονας: artforum.com

Opera (1987)

Σκηνοθεσία: Dario Argento
Πρωταγωνιστούν: Cristina Marsillach, Ian Charleson, Urbano Barberini
Βαθμολογία στο IMDb: 7/10
Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=grx7zPycVbw

Μια νεαρή ταλαντούχα τραγουδίστρια της όπερας, η Betty, αντικαθιστώντας την -πρώην πλέον- πρωταγωνίστρια, καταφέρνει να κερδίσει τους επαίνους και τον ενθουσιασμό του περίγυρου της, όντας -αναντίρρητα- ένα ανερχόμενο αστέρι. Ωστόσο το τίμημα της επιτυχίας της, προβλέπεται επικίνδυνα βαρύ, αφού κάποιος άγνωστος παρακολουθεί στενά την όπερα και θυσιάζει οποιονδήποτε βρεθεί κοντά στην ηρωίδα, ενώ ταυτόχρονα την αναγκάζει να γίνεται θεατής σε κάθε έναν από τους αποτρόπαιους φόνους. Πρόκειται για έναν εμμονικό φαν που επιχειρεί να κάνει τα πάντα για να την πλησιάσει ή για κάποιο πρόσωπο από το παρελθόν που διψάει για εκδίκηση; Σίγουρα πάντως, πρόκειται για μια εξαιρετική διαμάχη μουσικής, με πρωταγωνιστή την όπερα ενάντια στην -αγαπημένη- ηλεκτρονική brutal ροκιά που ηχεί στην πλειοψηφία των ταινιών του Argento. Ανήκει στην κατηγορία ταινιών του σκηνοθέτη, που συνδυάζουν το κλασσικό giallo με συναρπαστικά χρώματα και μουσική, ξεφεύγοντας από την αποκλειστικά μυστήρια φύση του αλλά προσθέτοντας και το στοιχείο του τρόμου, αφήνοντας το να κυριαρχεί και να κλέβει «πανηγυρικά» την παράσταση (όπως για παράδειγμα το «Suspiria» και το «Inferno»).

Άλλες 10 ταινίες τρόμου που θα σε κάνουν να χάσεις τον ύπνο σου
Πηγή εικόνας: cinemed.tm.fr

The Wickerman (1973)

Σκηνοθεσία: Robin Hardy
Πρωταγωνιστούν: Edward Woodward, Christopher Lee, Diane Cilento
Βαθμολογία στο IMDb: 7,5/10
Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=a-tDnavDCwI

Διαβάστε επίσης  «Misery»: Όταν ούτε το Όσκαρ γλίτωσε από τα χέρια της Kathy Bates!

Βασισμένο στο μυθιστόρημα του 1967 «Ritual», το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Robin Hardy το 1973 (με ελληνικό τίτλο: «Το καταραμένο σκιάχτρο»), προκαλεί το είδος του τρομακτικού να πάρει μια νέα τροπή και εντυπωσιάζει κοινό και κριτικούς ανήκοντας σε μια δική του μοναδική κατηγορία που στηρίζεται στην folk κουλτούρα. Αβίαστα ανατριχιαστικό και ιδιαίτερο, ανοίγει πόρτες επηρεάζοντας αρκετές μεταγενέστερες ταινίες τρόμου στον κινηματογράφο και διεκδικεί -αιτιολογημένα- μια υψηλή θέση στις λίστες των καλύτερων ταινιών τρόμου όλων των εποχών, παρά την αμφιλεγόμενη της ανταπόκριση. Ένας αστυνομικός καταφτάνει σε μια κλειστή κοινωνία της Σκωτίας, εξιχνιάζοντας την υπόθεση ενός εξαφανισμένου κοριτσιού, το οποίο σύμφωνα με τα λεγόμενα  των ντόπιων, δεν υπήρξε ποτέ. Κατά την διάρκεια της αποστολής του, ανακαλύπτει έναν καινούργιο κόσμο (μια αίρεση), απελευθερωμένο και πλήρως αποκομμένο από την ζωή στις πόλεις, που ακολουθεί τα δικά του «πρέπει» και ηθικές αξίες. Σε μια ευρύτερη ανάλυση, αντικατοπτρίζει την όμορφη, απελευθερωμένη και ταυτόχρονα τόσο «τρελή» φύση της εποχής (που αδιαμφισβήτητα συναρπάζει), όμως παράλληλα και τόσο «σκοτεινή» και ανορθόδοξη, αφήνοντας πίσω της μια βαθιά αίσθηση διχασμού.

Advertising

Άλλες 10 ταινίες τρόμου που θα σε κάνουν να χάσεις τον ύπνο σου
Πηγή εικόνας: bfi.org.uk

Prince of Darkness (1987)

Σκηνοθεσία: John Carpenter
Πρωταγωνιστούν: Donald Pleasence, Lisa Blount, Jameson Parker
Βαθμολογία στο IMDb: 6,7/10
Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=PkBSEWy8WfY

Παρ’ ότι κατατάσσεται στις πιο υποτιμημένες και λιγότερο γνωστές ταινίες τρόμου του Carpenter, οι πιστοί φανατικοί του μέλλεται να την λατρέψουν. Με την σκηνοθετική, μουσική και σεναριακή του πινελιά, αφηγείται μια «σκοτεινή» ιστορία κατά την οποία η επιστήμη και η θρησκεία συγκρούονται, αλλά ταυτόχρονα ενώνονται για την εξόντωση ενός παντοδύναμου εχθρού. Συγκεκριμένα, μια ομάδα φοιτητών θεολογίας, πληροφορικής και επιστήμονες, ανακαλύπτοντας μια εγκαταλελειμμένη εκκλησία, ανιχνεύουν μια κρυμμένη δύναμη του κακού, της οποίας η απελευθέρωση, θα επιφέρει μη αναστρέψιμο κακό σε όλο τον πλανήτη. Ακόμη και αυτοί που δεν πίστεψαν, αντικρίζοντας με γυμνά μάτια την δύναμη του, καταρρίπτοντας πλέον όλες τις θεωρίες τους, θα μείνουν ενωμένοι να αντιμετωπίσουν αυτό το πρωτόγνωρο φαινόμενο προκειμένου να σώσουν το ανθρώπινο είδος. Ενώ το μυστήριο ξετυλίγεται αργά και σταθερά, οι προσδοκίες διογκώνονται, ανατρέποντας στην συνέχεια τα δεδομένα και αφήνοντας τους θεατές τόσο απροετοίμαστους όσο και τους πρωταγωνιστές, με τον επίλογο της ταινίας να φρικάρει ακόμη και τους πιο ανυποψίαστους (κάτι που οι περισσότεροι -κατά έναν βαθμό- ήταν στην αρχή της ταινίας).

Prince of Darkness
Πηγή εικόνας: film.ru

Candyman (1992)

Σκηνοθεσία: Bernard Rose
Πρωταγωνιστούν: Virginia Madsen, Xander Berkeley, Tony Todd
Βαθμολογία στο IMDb: 6,6/10
Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=CeLZMhkFTuU

Βασισμένο στην ιστορία μικρού μήκους του Clive BarkerThe Forbidden»), το «Candyman» αποτελεί την απόλυτη 90’s ταινία. Σύμφωνα με τον αστικό μύθο, στα τέλη του 19ου αιώνα, ο Daniel Robitaille (Candyman) δολοφονήθηκε μακάβρια από την οικογένεια της λευκής κοπέλας που ερωτεύτηκε, εξαιτίας της φυλετικής και ταξικής τους διαφοράς. Έκτοτε, αναζητάει δικά του θύματα για εκδίκηση και το φάντασμα του στοιχειώνει αιώνια το υποσυνείδητο. Αρκούν μόνο 5 φορές να επικαλεστείς το όνομα του και η παρουσία του γίνεται αμέσως αντιληπτή. Η νεαρή φοιτήτρια Helen, διψασμένη για δράση και μυστήριο, «ταΐζει» την φήμη του και ψάχνει μανιωδώς πληροφορίες γύρω από τον μύθο, τον οποίο η ίδια αρχικά αμφισβητεί. Ωστόσο, το αποτέλεσμα προβλέπεται μοιραίο, καθώς η ίδια στην προσπάθεια της να ξεδιαλύνει το όνειρο με την πραγματικότητα, βρίσκεται εμπλεκόμενη σε φόνο, τον οποίο φαίνεται να μην έχει καν διαπράξει. Ίσως το θέμα να φαίνεται κοινότυπο και η ιστορία παραμύθι, καθιστώντας την περισσότερο διασκεδαστική παρά τρομακτική. Όμως ο Candyman, δεν συγκαταλέγεται στους συνηθισμένους δολοφόνους αλλά σε εκείνους που παίζουν με το μυαλό και «σκοτώνουν» ύπουλα και ακόμη και ο μεγαλύτερος αντιρρησίας, πιθανότατα δεν τολμάει να κοιτάξει τον εαυτό του στον καθρέφτη και να ξεστομίσει το όνομα του 5 φορές. Candyman, Candyman, Candyman, Candyman, Cand

Διαβάστε επίσης  16 συναρπαστικές διαστημικές ταινίες που πρέπει να δεις
Advertising

Άλλες 10 ταινίες τρόμου που θα σε κάνουν να χάσεις τον ύπνο σου
Πηγή εικόνας: bloody-disgusting.com

Carrie (1976)

Σκηνοθεσία: Brian De Palma
Πρωταγωνιστούν: Sissy Spacek, Piper Laurie, Amy Irving
Βαθμολογία στο IMDb: 7,4/10
Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=YuO26oJQLVs

Η έφηβη Carrie White, είναι άλλο ένα από τα θύματα του σχολικού bullying, εξαιτίας της ντροπαλότητας και της συστολής της. Πιεσμένη από τον αδίστακτο χλευασμό του κοινωνικού της περίγυρου και της εξαιρετικά επιβλητικής (στα όρια της ψυχασθενούς) θρησκόληπτης μητέρας της, καταφεύγει στις υπερφυσικές -τηλεκινητικές- δυνάμεις της, που ανέκαθεν προσπαθούσε να καταπιέσει. Ο εκκεντρικός Brian De Palma, στηριζόμενος στο βιβλίο του πολυαγαπημένου Stephen King, δημιουργεί μια από τις τρομακτικότερες ατμόσφαιρες σε ταινίες τρόμου, χωρίς υπερβολές ως προς τα ειδικά εφέ αλλά βασιζόμενος στην απλότητα και την φρίκη που προκαλεί η ιστορία αυτή καθαυτή. Η εκπληκτική Sissy Spacek βάζει το λιθαράκι της στην ανατριχιαστική ατμόσφαιρα που χτίζει η σκηνοθεσία και το σενάριο, δίνοντας μια φοβερά αληθοφανή ερμηνεία ενός νεαρού κοριτσιού που δεν μπορεί να ελέγξει την δύναμη και τον θυμό της, σε σημείο που θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί η ίδια η ηθοποιός θύμα ψυχικής ασθένειας. Ως συνήθως ακολουθεί ένα αποτυχημένο franchise τα επόμενα χρόνια (το sequel «The Rage: Carrie 2» του 1999 και τα remake του 2002 και 2013), που δυστυχώς δεν άγγιξαν ούτε στο ελάχιστο το μεγαλούργημα του De Palma.

ταινίες τρόμου
Πηγή εικόνας: themotionpictures.net

The Devils (1971)

Σκηνοθεσία:  Ken Russell
Πρωταγωνιστούν: Vanessa Redgrave, Oliver Reed, Dudley Sutton
Βαθμολογία στο IMDb: 7,8/10
Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=DC_Z4I62e5Y

Ο ανέκαθεν τολμηρός Ken Russell, με επικριτικό ύφος και αξιοζήλευτο θάρρος σατιρίζει και «κατακρίνει» το κατεστημένο της εποχής, ξεδιπλώνοντας την «ασχήμια» του Μεσαίωνα. Η «εξαθλιωμένη» Γαλλία του 17ου αιώνα, βρίσκεται σε μακροχρόνιο πόλεμο με τις υποτροπιάζουσες αρρώστιες που «θέρισαν» τεράστιο ποσοστό ανθρώπων, τον προτεσταντισμό, την μαγεία, τις μακάβριες θυσίες και την ιδεολογία της εκκλησίας απέναντι στις ανθρώπινες σχέσεις και την καταπίεση της σεξουαλικότητας. Η ιστορία του Urbain Grandier (ο οποίος κάηκε ζωντανός κατηγορούμενος για Μαγγανεία) απασχολώντας αρκετούς συγγραφείς με την πολυτάραχη ζωή του, πρωταγωνιστεί σε μια από τις διασημότερες cult ταινίες, «The Devils» (για το ελληνικό κοινό «Οι δαιμονισμένες»), ενσαρκωμένος από τον ταλαντούχο Oliver Reed. Το ανεξέλεγκτο μυαλό του Russell, ταξιδεύοντας στα άδυτα της εποχής, της δίνει μια δική του προσέγγιση και σουρεαλιστική ματιά, φτιάχνοντας με την «υπερβολή» και την ακραία γραφική βία μια ενδιαφέρουσα και αρκετά κατατοπιστική προσέγγιση στην τότε ζωή. Παρ’ ότι η θέαση της εκ πρώτης όψεως μοιάζει αποκρουστική, κατέχει μια αξιότιμη θέση στην λίστα με τις σημαντικότερες και φρικιαστικότερες ταινίες τρόμου. Χωρίς αμφιβολία πρόκειται για μια ταινία που θα σε κάνει να χάσεις τον ύπνο σου, προκειμένου να κερδίσεις χρόνο να αφουγκραστείς και να συνειδητοποιήσεις τι είδες, ή μάλλον τι άλλο έμεινε που δεν είδες…

Advertising

Πηγή εικόνας: thehandgrenade.wordpress.com

Vampyr (1932)

Σκηνοθεσία: Carl Theodor Dreyer
Πρωταγωνιστούν: Julian West, Maurice Schutz, Rena Mandel
Βαθμολογία στο IMDb: 7,5/10
Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=N1P7Q2JRBic

Στο άκουσμα της λέξης τρόμος και συγκεκριμένα βαμπίρ, το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό είναι η ταινία του Dreyer το 1932. Πρόκειται για ένα από τα βασικότερα έργα που επηρέασαν αρκετές μετέπειτα ταινίες σε «γοτθικό» πλαίσιο. Παρ’ όλο που η παρθενική της προβολή στην Γερμανία δεν έκανε επιτυχία, σήμερα αποτελεί ένα απτό αριστούργημα και εκθειάζεται ανελλιπώς, δίνοντας το στίγμα για άπειρες ιδέες παραπλήσιας θεματολογίας σε ταινίες τρόμου. Θεωρητικά βρίσκεται στην κατηγορία ομιλούντων ταινιών και μάλιστα την πρώτη του σκηνοθέτη. Ωστόσο στην συγκεκριμένη, επιλέγει να χρησιμοποιήσει -κατά ένα μεγάλο ποσοστό της ταινίας- την μέθοδο των βουβών ταινιών (λεζάντες). Ένας νεαρός άντρας, βρίσκεται «εγκλωβισμένος» σε ένα πανδοχείο ενός χωριού υπό την σκιά μιας κυρίαρχης κατάρας. Ένα σουρεαλιστικό ταξίδι, στις πιο τρελές σκέψεις και όνειρα του σκηνοθέτη, από τα οποία δεν είσαι σίγουρος εάν θες να ξεφύγεις και να ξυπνήσεις ή να συνεχίσεις να ανακαλύπτεις τον εξωφρενικό κόσμο του. Μια πανδαισία εικόνων και τρόμου, από μια ανάμνηση ή έναν πίνακα ζωγραφικής σε έναν ατελείωτο ψυχεδελικό εφιάλτη που «μεθάει» και «μουδιάζει» την συνείδηση σου.

Διαβάστε επίσης  25 ταινίες με φονικά ζώα για δυνατές ανατριχίλες
Πηγή εικόνας: dianamarin.com

Un Chien Andalou (1929)

Σκηνοθεσία: Luis Buñuel
Πρωταγωνιστούν: Pierre Batcheff, Simone Mareuil, Luis Buñuel
Βαθμολογία στο IMDb: 7,7/10
Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=R5K1ARvyvAc&has_verified=1

Παρά την μικρή της διάρκεια και την «αναρχική» πλοκή και σκηνοθεσία της, είναι και θα είναι πάντοτε άξια να αναφερθεί στην λίστα με τις καλύτερες ταινίες τρόμου παγκοσμίως και να προτείνεται ως πρωτεύον μάθημα για τους μαθητές όχι μόνο του κινηματογράφου, αλλά και όλων των τεχνών. Ο avant-garde σκηνοθέτης Buñuel (πριν από τα «L’Age D’Or», «Los olvidados», «Susana» και τις επακόλουθες επιτυχίες του) σε συνεργασία με τον Salvador Dalí, συνθέτουν ένα συνονθύλευμα περίεργων και απωθητικών εικόνων -βγαλμένων από τα δικά τους όνειρα- και ασύνδετων «αλληγορικών» πλάνων. Ίσως να πρόκειται για ένα «κινούμενο» έργο του Dalí, επηρεασμένο από την «παράνοια» του -τότε ανερχόμενου- Buñuel ή εν πάση περιπτώσει μια προσπάθεια να αποτυπώσει ο καλλιτέχνης τις σκέψεις του, μέσα από ένα ιδιόμορφο και εκπληκτικά εντυπωσιακό μοντάζ. Δεν υπάρχουν λόγια να εξηγήσουν τα αληθινά συναισθήματα που προκαλεί, παρά αξίζει να αφεθείς στην μαγεία του, όπως ακριβώς θα έκανες σε ένα αλλόκοτο όνειρο. Γκροτέσκο, αηδιαστικό, σοκαριστικό, και κυριολεκτικά… υπέροχο!

Advertising

Πηγή εικόνας: letterboxd.com

I Stand Alone (1998)

Σκηνοθεσία: Gaspar Noé
Πρωταγωνιστούν: Philippe Nahon, Blandine Lenoir, Frankie Pain
Βαθμολογία στο IMDb: 7,4/10
Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=njIzTi3MP2M

Σε ένα εντελώς ξεχωριστό πλαίσιο σύμφωνα με τις παραπάνω επιλογές στην λίστα για ταινίες τρόμου, στο καινοτόμο art film του αμφιλεγόμενου Gaspar Noé (sequel του μικρού μήκους, «Carne»), παρακολουθούμε την ζωή ενός χασάπη, που σταδιακά οδηγείται στην τρέλα. Όντας ένας ελεύθερος γονιός που φροντίζει και μεγαλώνει μόνος του την μοναχοκόρη του, γίνεται ιδιαίτερα υπερπροστατευτικός φτάνοντας σε έσχατες ακρότητες και φρικιαστικά εγκλήματα, ενώ παράλληλα αποκτά ερωτικά -αιμομικτικά- αισθήματα για εκείνη. Ως πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, ο Noé μας ανοίγει τον δρόμο για το πραγματικά «χαοτικό» μυαλό του και αποκτά το -μέχρι και σήμερα- πιστό του κοινό, μολονότι με αυτό το «ντεμπούτο» άλλοι τον λάτρεψαν και άλλοι τον απεχθάνθηκαν. Ο πρωταγωνιστής Philippe Nahon, χαρίζοντας μας μια ερμηνεία ζωής, μας διεισδύει στο σατανικό μυαλό ενός ψυχολογικά διαταραγμένου άντρα, μαθαίνοντας μας για την ουσιαστική σημασία της απομόνωσης, της μοναξιάς και την αληθινή έννοια του τίτλου της ταινίας («Μόνος εναντίων όλων»). Είναι απορίας άξιο πως μια τόσο «γεμάτη» ταινία, αφήνει τον θεατή τόσο «κενό» μετά την θέαση της. Ωστόσο, ο σκηνοθέτης μας έχει συνηθίσει σε αυτό το οδυνηρό συναίσθημα και το «I Stand Alone», σίγουρα δεν αποτελεί καμία εξαίρεση.

Μόνος εναντίων όλων
Πηγή εικόνας: reelgood.com

Η Μαρία Δήμου έχει σπουδάσει Σκηνοθεσία Κινηματογράφου και Τηλεόρασης και ασχολείται με τη σκηνοθεσία και την αρθρογραφία. Είναι μέλος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων για την Ανεξαρτησία και τη Διαφάνεια των ΜΜΕ.

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

παγετώνας στην Ευρώπη

Ο νοτιότερος παγετώνας στην Ευρώπη 3 ώρες από την Αθήνα

Ο νοτιότερος παγετώνας στην Ευρώπη ή αλλιώς Επτάστομο, βρίσκεται στη
Τζο Πέσι

Τζο Πέσι: Ηθοποιός, μουσικός, αλλά πάνω από όλα καλλιτέχνης

Ο Τζο Πέσι είναι Αμερικανός ηθοποιός, κωμικός, αλλά και μουσικός.