Στον απόηχο των φετινών όσκαρ, θα ήταν απαραίτητη μια αναδρομή στις μεγαλύτερες αδικίες για τους σκηνοθέτες, που αν και δεν βραβεύτηκαν με το πολύτιμο αγαλματίδιο, είδαν τις ταινίες τους να μνημονεύονται στο πέρασμα του χρόνου.
Παρακάτω θα δούμε τις πέντε εντονότερες από αυτές.
Στάνλεϊ Κιούμπρικ
Ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ θεωρείται δικαίως ένας από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες όλων των εποχών. Πολλοί θα περίμεναν να έχει τιμηθεί αρκετές φορές με βραβεία όμως, ο ίδιος δεν έχει λάβει ποτέ Όσκαρ σκηνοθεσίας, παρόλο που ήταν υποψήφιος με δύο πρωτοποριακές ταινίες του. Το 1969 ήταν προτεινόμενος για όσκαρ καλύτερης σκηνοθεσίας, με την ταινία «2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος», όμως έχασε από τον Κάρολ Ριντ που κέρδισε το βραβείο για το μιούζικαλ «Όλιβερ!», το οποίο κέρδισε και το όσκαρ καλύτερης ταινίας. Βέβαια,εκτιμήθηκαν τα σπουδαία εφέ της ταινίας του Κιούμπρικ, γιαυτό και απέσπασε το Όσκαρ καλύτερων οπτικών εφέ, που αποτελεί και το μοναδικό όσκαρ του σπουδαίου σκηνοθέτη. Ακολούθησε η επιτυχία της ταινίας του «Κουρδιστό Πορτοκάλι», για την οποία ήταν και πάλι υποψήφιος καλύτερης σκηνοθεσίας το 1972,αλλά για ακόμη μια φορά δεν κατάφερε να το κερδίσει. Μάλιστα, η εν λόγω ταινία είχε φανεί σε πολλούς ανεξήγητα βίαιη, και για κάποιο διάστημα είχε απαγορευτεί η προβολή της στις αίθουσες του σινεμά. Σημαντικό είναι να αναφερθεί και η «Λάμψη (1980)» σε σκηνοθεσία του Κιούμπρικ, η οποία δεν τιμήθηκε ποτέ ούτε με υποψηφιότητα.
Μάρτιν Σκορσέζε
Ένας ακόμη σπουδαίος και φημισμένος σκηνοθέτης είναι ο Μάρτιν Σκορτσέζε, ο οποίος το 2007 έλαβε το όσκαρ καλύτερης σκηνοθεσίας για την ταινία «Πληροφοριοδότης». Βέβαια, διασημότερες στο ευρύ κοινό είναι άλλες ταινίες του για τις οποίες δεν είχε την τιμή να λάβει το όσκαρ όπως, το «Good Fellas (1991)», που ήταν υποψήφιο για καλύτερη ταινία και σκηνοθεσία. Την ταινία «Ταξιτζής (1977)», η οποία προτάθηκε για καλύτερη ταινία, την «Συμμορίες της Νέας Υόρκης (2003)» που του χάρισε την υποψηφιότητα της καλύτερης ταινίας και καλύτερης σκηνοθεσίας,αλλά στάθηκε άτυχη για την νίκη. Αργότερα την ταινία, «Ο Λύκος της Wall Street (2014)», και πάλι προτεινόμενη για όσκαρ σκηνοθεσίας αλλά και καλύτερης ταινίας, χωρίς όμως και εκείνη να δώσει στον Σκορτσέζε την χαρά της νίκης. Τέλος μια ακόμη γνωστή και αγαπημένη μας ταινία του, είναι το «Shutter Island (2010)», που δεν προτάθηκε ποτέ για όσκαρ. Σε κάθε περίπτωση,μετά και την φετινή του αποτυχία στα όσκαρ 2020 με το «Irishman (2019)» ,αναμένουμε να δούμε αν θα σταθεί ξανά τυχερός…
Κουέντιν Ταραντίνο
Ο Ταραντίνο είναι ένας από τους διασημότερους νέους σκηνοθέτες, γνωστός για το ιδιαίτερο σκηνοθετικό του στυλ και την ωμή βία στις ταινίες του. Το 1995, η ταινία του «Pulp Fiction», κερδίζει το όσκαρ καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου, ενώ ήταν υποψήφιο και για καλύτερη σκηνοθεσία και ταινία,χάνοντας όμως και στα δύο από την ταινία Forrest Gump. Το 2010, είναι υποψήφιος για το όσκαρ καλύτερης σκηνοθεσίας στην ταινία «Inglourious Basterds(2009)», όμως το χάνει από την Κάθριν Μπίγκελσου με την πολεμική ταινία Hurt Locker. Έπειτα το 2013, η ταινία «Django Unchained (2012)», σε σενάριο και σκηνοθεσία του Ταραντίνο, διεκδικεί όσκαρ καλύτερης ταινίας και πρωτότυπου σεναρίου, κερδίζοντας τελικά το δεύτερο. Στα φετινά Όσκαρ, η συμμετοχή του με την ταινία«Once Upon A Time In Hollywood (2019)» δυστυχώς δεν ευδοκίμησε, καθώς κατέφερε να αποσπάσει μόνο Βραβείο Β ανδρικού για τον Μπράντ Πίτ και όσκαρ καλύτερης σκηνογραφίας.
Άλφερντ Χίτσκοκ
Ο Άλφερντ Τζόζεφ Χίτσκοκ, ήταν από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες με σημαντική επιρροή στον κλάδο του. Γνωστός και επιτυχημένος κυρίως για την σκηνοθεσία του σε ψυχολογικά ή μη, θρίλερ. Δυστυχώς, δεν κατάφερε ποτέ να εισέλθει στην κατοχή του κάποιο όσκαρ, παρόλο που ήταν υποψήφιος για πέντε ταινίες του. Το 1941 βρέθηκε υποψήφιος για καλύτερη σκηνοθεσία με την ταινία «Ρεβέκκα», όμως η ταινία κέρδισε τον τίτλο καλύτερης ταινίας και έτσι ο Χίτσκοκ δεν σήκωσε το αγαλματίδιο.Έπειτα το 1945, ήταν υποψήφιος και πάλι για όσκαρ σκηνοθεσίας, με την ταινία «Στον ίσκιο του θανάτου»,την νίκη όμως έλαβε ο Λίο ΜακΚάρεϊ για την ταινία «Ο δρόμος της αγάπης». Ένα χρόνο αργότερα, διεκδικεί και πάλι όσκαρ σκηνοθεσίας, αυτή την φορά για την ταινία «Νύχτα Αγωνίας» όμως δεν καταφέρνει να αναδειχθεί νικητής της βραδιάς. Οι τελευταίες υποψηφιότητες του ήταν το 1995 με το «Σιωπηλός Μάρτυς» και το 1961 με το διάσημο θρίλερ «Ψυχώ», και πάλι η νίκη φαντάζει μακρινή, αφου ούτε με αυτές κερδίζει το Όσκαρ. Φαίνεται πως για κάποιους σκηνοθέτες,δεν είναι γραφτό τους να πάρουν όσκαρ όσες επιτυχίες και αν δημιουργήσουν.
Γουές Άντερσον
Μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και νεότερη προσωπικότητα στον χώρο του κινηματογράφου είναι ο Γουές Άντερσον, τον οποίο ο ίδιος ο Σκορτσέζε έχει αποκαλέσει «ο επόμενος Μάρτιν Σκορτσέζε». Ακόμη ο Άντερσον παραδέχτηκε πως ένας από τους λόγους που αποφάσισε να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο, είναι ο θαυμασμός του για εκείνον. Το ιδιαίτερο σκηνοθετικό στυλ του Άντερσον ξεχωρίζει στις ταινίες του. Επιλέγει ζωντανά χρώματα, φανταχτερά ενδύματα, ωραία μουσική, και γενικότερα έχει μια μοναδική αισθητική. Παράδειγμα όλων αυτών είναι η ταινία του «Grand Budapest Hotel (2014)», η οποία αφού έκανε εντύπωση σε κοινό και κριτικούς, έθεσε τον Άντερσον υποψήφιο για Όσκαρ καλύτερης σκηνοθεσίας. Δυστυχώς,τον Γουές ξεπέρασε ο Γκονσάλες Ινιαρίτου, που κέρδισε τον τίτλο με την ταινία Birdman, η οποία απέσπασε ενθουσιώδη σχόλια από τους κριτικούς.
