Ο πανικός και το αίσθημα φυγής δεν είναι κάτι που βιώνουμε συχνά σε μια κινηματογραφική αίθουσα. Αρκετές ταινίες έχουν επιτύχει αυτή την αποπνικτική ατμόσφαιρα, περιορίζοντας την παραγωγή σε ένα μόνο χώρο. Ειδικότερα, οι κλειστοί και περιορισμένοι χώροι αποτελούν λευκούς καμβάδες, στους οποίους με χαμηλό μπάτζετ και μερικούς ταλαντούχους ηθοποιούς μπορούν να εξελιχθούν αμέτρητα σενάρια. Παρακάτω, θα βρείτε 8 κλειστοφοβικές ταινίες που διαδραματίζονται αποκλειστικά ή κατά το μεγαλύτερο μέρος τους, σε ένα σκηνικό και εγγυώνται μια πραγματικά, άβολη εμπειρία.
«Lifeboat» (1944)
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι επιζήσαντες ενός ναυαγίου βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε μια σωσίβια λέμβο. Κάποια στιγμή ανασύρουν από το νερό έναν άνδρα που φαίνεται να συμμετείχε στην ανατροπή του πλοίου τους. Σκηνοθετημένη να από τον Alfred Hitchcock και με σενάριο του John Steinbeck, το σασπένς και η ποιότητα μπορούν αν θεωρηθούν δεδομένα. Σε μια τόσο ακραία κατάσταση, διαφορετικοί άνθρωποι αναγκάζονται να συμβιώσουν στη μέση του ωκεανού, ζωγραφίζοντς μια μικρογραφία της πραγματικότητας.
«12 Angry Men» (1957)
Όντας μία από τις κλασικές, η απουσία της από αυτό το άρθρο θα αποτελούσε παράληψη. Από τα 97′ της ταινίας, μόνο τα 3′ διαδραματίζονται έξω από την αίθουσα. Δώδεκα ανώνυμοι ένορκοι συνεδριάζουν, ώστε να καταλήξουν στην ετυμηγορία ενός επίσης ανώνυμου κατηγορούμενου για ανθρωποκτονία. Όλοι συμφωνούν για την ενοχή του εκτός από έναν που απαιτεί την επανεξέταση των στοιχείων. Η ατμόσφαιρα στην αίθουσα γίνεται όλο και πιο αποπνικτική, παράλληλα με την ένταση που κορυφώνεται.
«Cube» (1997)
Έξι εντελώς, διαφορετικού χαρακτήρες βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε έναν κύβο. Δε γνωρίζουν πως βρέθηκαν εκεί, ούτε πως θα αποδράσουν. Μία λάθος κίνηση μπορεί να αποβεί μοιραία και ο τρόπος διαφυγής μοιάζει αδύνατος. Κάθε πόρτα που ανοίγουν τους οδηγεί σε ένα παρόμοιο δωμάτιο, με το μοτίβο της διαφυγής από αυτό το διεστραμμένο λαβύρινθου να μη φαίνεται πουθενά. Η απόγνωση, η απελπισία και ο τρόμος κυριεύουν τους πρωταγωνιστές και θεατές. Απαραίτητο εφόδιο για να φτάσετε μέχρι το τέλος είναι η υπομονή.
«Panic Poom» (2002)
Μια πρόσφατα διαζευγμένη μητέρα (Jodie Foster) με τη διαβητική κόρη της (Kristen Stewart) αγοράζουν ένα υπερπολυτελές σπίτι ώστε να κάνουν μία καινούρια αρχή. Μία από τις ανέσεις του νέου σπιτιού είναι ένα δωμάτιο πανικού που δυστυχώς δε θα ααργήσει να τους φανεί χρήσιμο. Μια ομάδα αδίστακτων διαρρηκτών θα εισβάλουν για να κλέψουν έναν χαμένο θησαυρό, μη γνωρίζοντας πως το σπίτι έχει ήδη πωληθεί. Με στόχο το τελικό αποτέλεσμα να μοιάζει όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστικό, ο χώρος χτίστηκε βάσει πραγματικών δωματίων πανικού. Το αρχικό πλάνο ήταν οι σκηνές να γυριστούν χωρίς φωτισμό. Αναλογιζόμενοι την αγωνία και το άγχος της ταινίας, ως έχει, μάλλον ήταν σοφή η επιλογή να παραμείνουν τα φώτα ανοιχτά.
«Phone Booth» (2002)
Παγιδευμένος σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο και απειλούμενους από έναν ελεύθερο σκοπευτή, ο Stuart (Colin Farrell) πρέπει να πάρει μια πολύ δύσκολη απόφαση. Γενικότερα, ένας τηλεφωνικός θάλαμος δε φαντάζει ως ένα μέρος που κάποιος θα μπορούσε να εγκλωβιστεί ή να αισθανθεί άβολα μιας και βρίσκεται στη μέση του δρόμου και περιτριγυρίζεται από τζάμια. Κι όμως, κανένα από αυτά τα στοιχεία δε μπορούν να βοηθήσουν τον πρωταγωνιστή.
«The Man from Earth» (2007)
Σίγουρα μια ταινία με μερικούς ανθρώπους σε ένα σαλόνι δεν αποτελεί την πρώτη επιλογή σε μια βραδιά ταινίας. Παρ’ όλα αυτά, ένα μοναχικό βράδυ αυτή η παρέα θα σας χαρίσει μια πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία. Αυτή τη φορά, κάποιοι ακαδημαϊκοί μαζεύονται για να αποχαιρετήσουν ένα συνάδελφο τους. Αρχικά, όλα μοιάζουν φυσιολογικά, μέχρι που ο καθηγητής τους εξομολογείται πως βρίσκεται στη Γη εδώ και 14.000 χρόνια, χωρίς να γερνάει ή να πεθαίνει. Μια ταινία επιστημονικής φαντασίας χωρίς ίχνος ειδικών εφέ, που καταφέρνει να κρατήσει το ακμαίο ενδιαφέρον, μέχρι τέλους. Πολλά θρησκευτικά και φιλοσοφικά ερωτήματα τίθενται σε ολόκληρη την ταινία, προσφέροντας αρκετή τροφή για σκέψη.
«Burried» (2010)
Tο «Burried» είναι ο εφιάλτης κάθε κλειστοφοβικού, ανεβάζοντας τους παλμούς ακόμη και των πιο ψύχραιμων. Ο Paul (Rayn Reynolds) ξυπνά για να βρει τον εαυτό του μέσα σε ένα φέρετρο, θαμμένο κάπου στο Ιράκ. Στη διάθεσή του έχει έναν αναπτήρα, ένα κινητό και 90′ λεπτά διαθέσιμου αέρα που πρέπει να αξιοποιήσει με τον καλύτερο, δυνατό τρόπο. Σε διάφορες στιγμές της ταινίας θα πιάσετε τον εαυτό σας να κρατά την αναπνοή του, μπαίνοντας στη θέση του πρωταγωνιστή. Ο ίδιος ο Reynolds δήλωσε πως τα γυρίσματα των τελευταίων σκηνών ήταν μια εμπειρία που δε θα ήθελε να ξαναζήσει.
«Locke» (2013)
Ένας άνδρας, ένα τηλέφωνο και ένα αμάξι είναι αρκετά για συνθέσουν μια ταινία; Όχι, είναι αρκετά για να συνθέσουν μια πολύ καλή ταινία! Ο Ivan Locke (Tom Hardy) με την καλοστρωμένη ζωή θα λάβει ένα τηλεφώνημα σε μια από τις πιο σημαντικές στιγμές της καριέρας του. Συγκεκριμένα, η ταινία με διάρκεια, κάτι λιγότερο από μιάμιση ώρα χρειάζεται μόνο μερικά λεπτά για αιχμαλωτίσει το ενδιαφέρον. Γυρισμένη εξολοκλήρου μέσα σε ένα αυτοκίνητο, δύο είναι τα στοιχεία που την κάνουν τόσο καλή, το καλογραμμένο σενάριο και το υποκριτικό μεγαλείο του Tom Hardy. Σίγουρα, μία απολαυστική ταινία που καλλιεργεί το άγχος και καθηλώνει την προσοχή.
