Ο ανέκαθεν ιδιότυπος Andrzej Zulawski («The Devil», «The Third Part of The Night», «Fidelity»), κινούμενος στα μονοπάτια του Polanski στο «Repulsion», αναδεικνύει το ταλέντο και τις ιδιαίτερες ιδέες του για ακόμα μια φορά το 1981, στο «Possession» (για το ελληνικό κοινό «Μια δαιμονισμένη γυναίκα»). Την επιβλητική μουσική με το εξαιρετικά απόκοσμο και τρομακτικό άκουσμα, επιμελείται ο Andrzej Korzynski (συνεργάτης του και στο «The Devil»).
Ο Mark (Sam Neil), γυρνώντας από ένα επαγγελματικό ταξίδι έρχεται αντιμέτωπος με την επιθυμία της συζύγου του, Anna (Isabelle Adjani), να πάρουν διαζύγιο. Οι υποψίες του ότι πρόκειται για μια εξωσυζυγική σχέση επιβεβαιώνονται από την ίδια, ενώ στην συνέχεια δέχεται ένα τηλεφώνημα από τον «εραστή» της, ο οποίος στην πραγματικότητα δεν έχει επικοινωνήσει μαζί της για μέρες και υποπτεύεται ότι ανάμεσα στο ερωτικό τρίγωνο, εμπλέκεται και ένας τέταρτος. Ωστόσο οι ανησυχίες του Mark διογκώνονται, καθώς η επιμέλεια του μικρού τους γιού, Bob, που (μετά από την συμφωνία και των δυο) είναι πια στα δικά της χέρια, αποδεικνύεται ένα μοιραίο λάθος, αφού η ίδια έχει πλέον χάσει εντελώς τον έλεγχο συμπεριφερόμενη αλλόκοτα και βίαια. Το μυστικό της Anna είναι ένα άδειο ακατοίκητο διαμέρισμα και ο κρυφός «εραστής» της ένα γιγαντιαίο αιμοβόρο χταπόδι (μυθικό τέρας). Προκειμένου να διαφυλαχτεί το απόρρητο του, η Anna είναι ικανή να δολοφονήσει οποιονδήποτε το ανακαλύψει.

Ο Mark, καλούμενος να γνωρίσει την σκοτεινή πλευρά της μητέρας του παιδιού του, μπαίνει σε μια διαδικασία να αναθεωρήσει κάποια δεδομένα ενώ είναι αρχικά διατεθειμένος να περισώσει ό,τι έχει απομείνει από τον γάμο του. Η Anna από την άλλη, ταξιδεύει σε έναν χαοτικό κόσμο «απελευθέρωσης», όντας η ίδια -όπως και οι υπόλοιποι χαρακτήρες της ιστορίας- «μουδιασμένη» σε μια πλάνη, σαν να την διακατέχει ένα δαιμονισμένο πνεύμα. Ωστόσο, ο χρόνος που είναι διατεθειμένο το ζευγάρι να διαθέσει ο ένας στον άλλον αλλά και στους ίδιους τους εαυτούς τους, είναι χρόνος που «κλέβουν» από τον γιο τους, ο οποίος έμμεσα αποζητάει συνεχώς επιβεβαίωση από την «σπασμένη» του οικογένεια.
Το «Possession» μιλάει για το χάσμα και την αποξένωση ενός ζευγαριού με τα χρόνια και την έλλειψη επικοινωνίας τους, ενώ πασχίζουν να φέρουν εις πέρας έναν σημαντικό ρόλο ζωής, εκείνο των γονέων, για το μεγάλωμα ενός παιδιού σε μια κρίσιμη νεαρή ηλικία. Εκείνο με την σειρά του, καλείται να ανεξαρτητοποιηθεί και να αποδεχτεί την απουσία των γονιών του. Η αθώα παιδική φωνή του όμως, είναι και αυτή που προμηνύει την καταστροφή που θα επιφέρει η επανασύνδεση τους, δείχνοντας να καταλαβαίνει στα αλήθεια πολλά παραπάνω από ότι οι ίδιοι.

Ο εραστής της Anna, Heinrich, φαίνεται πλήρως εναρμονισμένος με το περιβάλλον των τριών τους και την ιδέα του τρίτου προσώπου σε μια σχέση, ισχυριζόμενος ότι προσφέρει στην Anna, αυτό που δεν είναι ικανός να της προσφέρει ο Mark (μια εξ’ ολοκλήρου σεξουαλική σχέση), ενώ αντίστοιχα ο σύζυγός της συμβάλλει στην αισθηματική «αρμονία» της σχέσης του μαζί της. Η «θεατρική» παρουσία σε συνδυασμό με τον ιδιόρρυθμο «φιλοσοφικό» λόγο του, παραπέμπουν σε κάτι ελαφρώς εξωπραγματικό.
Ο Mark, ενώ διατηρεί σεξουαλική σχέση με την φίλη της Anna για αντίποινα της απιστίας της, γνωρίζει την δασκάλα του Bob, Helen. Η Helen, έχει μια εξαιρετική ομοιότητα με την Anna με ελάχιστες διαφορές στα χρώματα των μαλλιών και των ματιών της. Αποτελεί πρότυπο μητέρας ως προς τον Bob, μια γλυκιά και γαλήνια παρουσία στην ζωή του Mark αλλά και αντικείμενο του πόθου του, πληρώντας όλα αυτά που του λείπουν ουσιαστικά από την γυναίκα του.
Η Anna πολεμάει με τους δικούς τους δαίμονες, συρμένη στην βαθιά κόλαση της ψυχής και του μυαλού της, καταρρίπτοντας κάθε μορφή ηθικής. Στην πορεία της ταινίας αποκαλύπτεται ότι ήταν δασκάλα μπαλέτου. Ένα επάγγελμα με αυστηρή αφοσίωση, ένας χορός μαθηματικής ακρίβειας και επιμέλειας, όπως και η ιδιότητα της ζωής της ως μητέρα και σύζυγος. Σταδιακά η πρωταγωνίστρια οδηγείται στην απόλυτη παράνοια, φερόμενη σαν «ψάρι έξω από το νερό» μέσα στην τετριμμένη της ζωή θέλοντας να τα διαλύσει όλα και να αφεθεί στους δαίμονες που την κατατρέχουν, διασύροντας μαζί της και ό, τι έχει χτίσει. Απο την ταινία υπονοείται ότι το πλάσμα που κρύβει στο διαμέρισμα -που συμβολίζει την πηγή του κακού- είναι δικό της αυτοκαταστροφικό δημιούργημα, που αποτελείται από όλα τα συναισθήματα και τις τύψεις που την διακατέχουν.

Οι εναλλαγές των πλάνων είναι απότομες και η διαφορετική εκάστοτε θέση της κάμερας υπονομεύει ένα βαθύ πέρασμα χρόνου, μοιάζοντας οι χαρακτήρες να έχουν «πέσει» σε νάρκη, χωροχρονικά χαμένοι. Η φωτογραφία δε, είναι ψυχρή και «σκληρή» απέναντι σε μια τόσο δραματική θεματολογία, ενώ τα βλέμματα της πρωταγωνίστριας στην κάμερα υποδηλώνουν μια άμεση επικοινωνία με το κοινό, σπάζοντας τον τέταρτο τοίχο. Οι σκηνές μια προς μια αποτελούν, αναμφίβολα, ένα οπτικό αριστούργημα. Σημαντικό παράδειγμα, είναι η ανατριχιαστική σκηνή όπου η Isabelle Adjani κοιτάζει σε πλάνο κοντρ-πλονζέ το ομοίωμα του σταυρωμένου Ιησού και με βλέμμα πλήρους απόγνωσης μουγκρίζει και στην συνέχεια ξεσπάει σε λυγμούς, σαν κάποιος να την βασανίζει αλλά και σαν να «ικετεύει» για έλεος από τον Θεό, ο οποίος την κοιτάζει από ψηλά με οίκτο. Ακολουθεί η επόμενη αποτροπιαστική σκηνή με την ίδια να ουρλιάζει και να ωρύεται μόνη της στο άδειο μετρό. Ξεφεύγοντας εντελώς πλέον από την ανθρώπινη υπόσταση της, θυμίζει περισσότερο έναν ανθρωπόμορφο δαίμονα, ισχυριζόμενη ότι εκείνη ήταν η στιγμή που απέβαλε την αδελφή Πίστη και της απέμεινε μόνο η αδελφή Τύχη.

Το «Possession» είναι μια σοκαριστική, αλληγορική ταινία τρόμου, ψυχολογικής αναταραχής, αλλά και μια βαθιά συγκινητική προσέγγιση στην αλλοτρίωση της έγγαμης ζωής, το οποίο μπορεί να ερμηνευτεί και ως «αποξένωση» ενός μεγαλύτερου κοινωνικού φάσματος. Οι χαρακτήρες απομονωμένοι και απομακρυσμένοι ο ένας από τον άλλον -αδυνατώντας πλήρως να έρθουν σε οποιασδήποτε μορφής επαφή μεταξύ τους- βασανίζονται ο καθένας με τις δικές του σκέψεις, αποσυντεθημένοι νοητικά από το κορμί τους. Παρά τους έντονους τρόπους έκφρασης τους, φαίνεται τελικά να συνομιλούν αποκλειστικά με τον εαυτό τους και με κανέναν άλλον.
Με ένα αινιγματικό σενάριο γεμάτο αλληγορίες και συμβολισμούς, που συμπληρώνονται, με την σκηνοθεσία του Zulawski αλλά και συγκλονιστικές ερμηνείες από το καταξιωμένο cast (Isabelle Adjani, Sam Neil), συντελούν ένα πραγματικά πρωτόγνωρο art film, το αμφιλεγόμενο «Possession».
Δείτε εδώ το trailer του Possession: