Η ταινία ‘The Witches’ είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Roald Dahl, του συγγραφέα πολλών άλλων κλασικών ιστοριών όπως τα ‘Charlie and the Chocolate Factory’, ‘Matilda’ και ‘The BFG’. Αυτά τα έργα έχουν επίσης μεταφερθεί πολλές φορές στον κινηματογράφο με μεγάλους σκηνοθέτες στο τιμόνι όπως οι Tim Burton και Steven Spielberg και με μεγάλους πρωταγωνιστές όπως οι Gene Wilder, Johnny Depp και Mark Rylance. To ‘Witches’ δεν αποτελεί εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα, καθώς είναι η δεύτερη μεταφορά του διάσημου βιβλίου, μετά από εκείνη του 1990, η οποία είχε την Angelica Huston στον πρωταγωνιστικό ρόλο και τον Nicolas Roeg στη σκηνοθετική καρέκλα. Εδώ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους έχουμε τους Anne Hathaway, Octavia Spencer και Stanley Tucci, ενώ τη σκηνοθετική επιμέλεια αναλαμβάνει ο Robert Zemeckis, δημιουργός πολλών διαχρονικών ταινιών αυτού του ύφους όπως τα ‘Back to the Future Trilogy’, ‘Who Framed Roger Rabbit?’ και ‘Death Becomes Her’.
Η Πλοκή
Βρισκόμαστε στις Ηνωμένες Πολιτίες το έτος 1968. Ένα μικρό αγόρι χάνει τους γονείς του σε ένα ατύχημα και μετακομίζει αναγκαστικά με τη γιαγιά του στην Αλαμπάμα. Μία ημέρα οι δυο τους βγαίνουν για ψώνια και σε ένα κατάστημα, το αγόρι συναντά μία παράξενη γυναίκα. Πίσω στο σπίτι, μαθαίνει από τη γιαγιά του πως εκείνη ήταν στην πραγματικότητα μία μάγισσα και πως όλες του είδους της θέλουν να καταστρέψουν τα παιδιά. Μετά από μία σειρά γεγονότων καταλήγουν σε ένα ξενοδοχείο, όπου όλες οι μάγισσες μαζεύονται για το ετήσιο συνέδριό τους. Εκεί η Ανώτατη Μάγισσα (Hathaway) τους αποκαλύπτει το σατανικό της σχέδιο που θα φέρει την καταστροφή όλων των παιδιών του κόσμου. Έτσι το αγόρι μαζί με κάποια βοήθεια, αποφασίζει να χαλάσει τα σχέδια των μαγισσών και να σώσει τα παιδιά.
Η Κριτική
Είναι γνωστό πως ο Robert Zemeckis μας έχει χαρίσει πολλές κλασικές ταινίες, οσκαρικές και μη. Η περιέργεια ήταν μεγάλη όταν ανακοινώθηκε πως θα αναλάμβανε το project, ειδικά όταν στο σενάριο του ‘Witches’ εμπλεκόταν επίσης ο Guillermo Del Toro, του οποίου η λατρεία είναι γνωστή για το fantasy είδος. Η μεταφορά αυτή εννοείται πως δεν μπορεί να αποφύγει την αναπόφευκτη σύγκριση με αυτή του 1990, η οποία θεωρείται από πολλούς κλασική, λόγω της ερμηνείας της Angelica Huston και του μακιγιάζ του θρυλικού Jim Henson, δημιουργού των ‘Muppets’, ‘Dark Crystal’ και ‘Labyrinth’.
Προσωπικά, έχοντας δει πια την ταινία του Zemeckis, πιστεύω πως η νέα μεταφορά του βιβλίου του Roald Dahl είναι ανώτερη από τον προκάτοχό της. Ερμηνευτικά το φιλμ περιέχει πολύ καλές ερμηνείες, σε αντίθεση με το πρώτο. Η Anne Hathaway είναι απολαυστική στο ρόλο της Ανώτατης Μάγισσας, καθώς μπορεί να γίνει αρκετά creepy με το παίξιμό της και με τη βοήθεια των οπτικών εφέ, αφού ο Zemeckis αποφασίζει να προσεγγίσει με αυτόν τον τρόπο τον χαρακτήρα, αντί να ντύσει την ηθοποιό με άπειρες στρώσεις μακιγιάζ. Δεν λέω, η μεταφορά του Nicolas Roeg περιείχε εξαιρετικό μακιγιάζ από τον Henson αλλά πάντα πίστευα ότι ήταν πολύ ‘γεμάτο’, ειδικά όταν έχεις την Angelica Huston που ήταν από μόνη της αρκετά creepy. Η Octavia Spencer στον ρόλο της γιαγιάς είναι αρκετά καλή και προσδίδει στον χαρακτήρα ενδιαφέρον, ενώ ο Stanley Tucci είναι ικανοποιητικός ως Διευθυντής του Ξενοδοχείου, ένας ρόλος που κατείχε ο Rowan Atkinson στο παρελθόν.
Ο ρυθμός της ταινίας είναι πολύ καλύτερος από την προηγούμενη ταινία και την κάνει να κυλά γρήγορα διατηρώντας το ενδιαφέρον αμείωτο σε όλη τη διάρκεια, πράγμα που είναι βασικό για κάθε θεατή πιστεύω. Αφηγηματικά έχουν γίνει κάποιες αλλαγές προς το καλύτερο, αφού ο Zemeckis τοποθετεί την ιστορία στην Αλαμπάμα του 1968, έχοντας Αφροαμερικανούς πρωταγωνιστές, αφήνοντας έτσι το θέμα του φυλετικού ρατσισμού να αιωρείται διακριτικά. Κατά τα άλλα όμως η ταινία αυτή είναι περισσότερο πιστή στο πηγιαίο υλικό ειδικά με το τέλος της, το οποίο είχε υποστεί μεγάλη αλλαγή το 1990, με αποτέλεσμα ο ίδιος ο Roald Dahl να το μισήσει. Τέλος, άλλο ένα θετικό που προσφέρει το σενάριο στην αφήγηση είναι το χιούμορ που έχει μία ισχυρότερη παρουσία συγκριτικά με το φιλμ του Roeg.
Σε άλλους τομείς, κοστούμια και σκηνικά είναι εξαιρετικά, τα οπτικά εφέ είναι αρκετά ικανοποιητικά και η μουσική του κορυφαίου Alan Silvestri προσθέτει όπως πάντα στη συνολική ατμόσφαιρα της ταινίας. Το μόνο παράπονό μου στο ‘Witches’ είναι η σκηνοθεσία. Όχι ότι ο Zemeckis είναι κακός, κάθε άλλο η σκηνοθεσία είναι άρτια, μα δεν μπορεί πραγματικά να φανεί ότι την έχει γυρίσει εκείνος γιατί είναι το στυλ τέτοιο που θα νόμιζε κανείς πως θα μπορούσε να την έχει κάνει ο καθένας.
Το ‘Witches’ του 2020 αποτελεί διασκεδαστική κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του Roald Dahl και το υπηρετεί όσο πιο πιστά μπορεί. Με ενδιαφέρουσα ιστορία, χιούμορ, ικανοποιητικό ρυθμό και πολύ καλές ερμηνείες η ταινία αυτή είναι σίγουρο πως θα διασκεδάσει μικρούς και μεγάλους εξίσου. Το ‘Witches’ προβάλλεται αυτή τη στιγμή στο HBO Max και έρχεται σύντομα στις κινηματογραφικές αίθουσες.
