Στο «Living In Oblivion», γινόμαστε μάρτυρες των συμπληγάδων που έχει να ξεπεράσει ο σκηνοθέτης μιας low budget ταινίας και του κυκεώνα των προβλημάτων που θα προκύψουν, κατά την διάρκεια του γυρίσματος και μη. Στον ασίγαστο πόθο του να φέρει εις πέρας το όραμά του και να αποπερατώσει τα τεχνικά κωλύματα που αναπόδραστα θα κάνουν την εμφάνισή τους, πρέπει να υποδυθεί ακόμα και τον ψυχολόγο παρασκηνιακά για τον κάθε ταλαίπωρο συνάδελφό του που μαστίζεται από τις οδύνες της προσωπικής του ζωής και ταυτόχρονα να επανενώσει εκ νέου μια ομάδα από τα εξ ων συνετέθη, λόγω επαγγελματικών και προσωπικών διαφορών που θα πυροδοτηθούν στον χώρο γυρίσματος, εξαιτίας των ετερόκλητων χαρακτήρων που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους.
Όποιος έχει καταπιαστεί έστω και ακροθιγώς με την κινηματογραφική διαδικασία σε οποιοδήποτε πόστο και δη του πιο νευραλγικού ρόλου, αυτό του σκηνοθέτη, του μαέστρου της ορχήστρας δηλαδή (ξεκούρδιστη εν προκειμένω) που έχει την ευθύνη να ενορχηστρώσει και να κουρδίσει όλα τα όργανα σε μια τέλεια αρμονία που θα φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, όχι απλά θα ταυτιστεί πλήρως αλλά θα βρεθεί σε μια μέθεξη με την ταινία, συμμεριζόμενος εμφατικά την ταλαιπωρία και τις εκκωφαντικές (κακές) σκέψεις του πρωταγωνιστή. Καταλύτης για την τελική μορφή αυτού που εμείς βλέπουμε ως οκνηροί δέκτες είναι ο σκηνοθέτης, σε ένα πόνημα που έχει περάσει δια πυρός και σιδήρου για να πραγματοποιηθεί και πόσο μάλλον για μια low budget ταινία που δεν θα αργήσει να αντικρίσει το τίμημα της ένδειας της παραγωγής της, λόγω των τεχνικών προβλημάτων που νομοτελειακά θα προκύψουν και της τεταμένης περιρρέουσας ατμόσφαιρας που θα πλανάται σε κάθε επόμενη λήψη εξαιτίας της πληκτικής επαναληπτικότητας και της δικαιολογημένης κούρασης, μέχρι να αποσταχθεί το πολυπόθητο ωφέλιμο υλικό.
Ένας φιλόδοξος νεαρός σκηνοθέτης, πασχίζει να γυρίσει μια μικρού προυπολογισμού ταινία, με όλα τα εμπόδια να ενσκήπτουν και να επελαύνουν σαν ντόμινο ενάντια στην δημιουργικότητά του.
Στον ρόλο του σκηνοθέτη που ηγείται του καστ αλλά και του φρενοβλαβούς συνεργείου, δεν είναι άλλος από τον ανεπανάληπτο Steve Buscemi, ο οποίος στο «Living In Oblivion» αποτυπώνει με τον πιο ξεκαρδιστικό αλλά και εύστοχο τρόπο τις αγκυλώσεις ενός νέου φιλόδοξου ανθρώπου που έχει βάλει πλώρη για ένα θελκτικό όραμα και πώς τα πάντα θα σταθούν εμπόδιο στην υλοποίησή του. Ενίοτε αρκετά γκαντέμης, θα καταβάλλει υπεράνθρωπες προσπάθειες έστω κι αν χρειαστεί να πεθάνει και να αναστηθεί αρκετές φορές, βάζοντάς τα με θεούς και δαίμονες που θα του ψυθιρίζουν γλυκά στο αυτί να παραδώσει τα όπλα. Απόλυτα εκφραστικός από την φύση του, αλλά και εν προκειμένω στα μεγάλα γεμάτο απορία μάτια του χαράσσονται οι ανησυχίες, το άγχος, η νευρικότητα, οι χαρές και οι απογοητεύσεις που θα βιώσει κατά την διάρκεια μιας μόνο μέρας λες και παρακολουθούμε την καθημερινότητα ενός διπολικού χαρακτήρα. Ο μεγαλύτερος εχθρός του γυρίσματος και του ίδιου είναι ο χρόνος (ο οποίος είναι πεπερασμένος), με μείζονος σημασίας την ορθή διαχείρισή του, προκειμένου να μην βουλιάξει το όλο εγχείρημα και να αποφευχθούν οι πέραν του φυσιολογικού συμβιβασμοί που θα καταλήξουν σε ποιοτικές καλλιτεχνικά, εκπτώσεις.
Καλογραμμένοι διάλογοι, ζωντανοί ενδιαφέροντες χαρακτήρες, οξύνοια στην εναλλαγή του ονείρου με την πραγματικότητα και την αντάρα αυτής της σχέσης αλλά και την διαπίστωση του ότι ο σκηνοθέτης πρέπει να συντηρεί την ιδιότητά του και εκτός γυρίσματος, να είναι παρών σε όλες τις διαδικασίες που άπτονται αυτού και να αναζητάει λύσεις στα δαιδαλώδη προβλήματα που διακυβεύουν την τύχη της ταινίας και των συνεργατών του. Όταν δεν γράφει η κάμερα, μεταμορφώνεται σε ηθοποιό που δεν έχει αυτοχριστεί αλλά οφείλει να παίξει τον ρόλο του διαιτητή, του διαπραγματευτή, του ψυχαναλυτή σε μια τέχνη που μολονότι το κουμάντο και τον τελικό λόγο τον έχει ο σκηνοθέτης, ως μονάδα όμως είναι παντελώς άχρηστος αφού πέρα από κατευθυντήριες οδηγίες, πρακτικά δεν κάνει στην κυριολεξία τίποτα τεχνικό, πλην όμως, ταυτόχρονα είναι τα πάντα. Αυτό είναι το παράδοξο και η σαγήνη αυτής της δουλειάς που τελικά η σωστή συνεργασία με την ομάδα και η συνεχής αποκατάστασης της ευρυθμίας και της γαλήνης που χρειάζεται το γύρισμα είναι και το εισιτήριο για την εκπόνηση μιας ταινίας. Τώρα το αν αυτή θα βγεί καλή και ποιοί παράγοντες συντελούν στην ποιοτική της αξία, είναι μια διαφορετική συζήτηση.
Δείτε εδώ το trailer της ταινίας «Living In Oblivion»:
