Ο εικοσιτετράχρονος Timothée Chalamet είναι ό,τι πιο φρέσκο έχει να δείξει το Χόλιγουντ. Γεννήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου του 1995 στη Νέα Υόρκη από εβραϊκή οικογένεια με γαλλική καταγωγή. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, έχει ήδη προταθεί για Όσκαρ, Χρυσή Σφαίρα, BAFTA και SAG Α’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στo Call Me By Your Name (2017) του Luca Guadagnino. Το ιδιαίτερο και εκκεντρικό -μα, αλήθεια, απαράμιλλο- στυλ του τον έχει κάνει ασυναγώνιστα ποθητό. Αποτελεί μία εκ των κορυφαίων επιλογών για πολλούς σπουδαίους σκηνοθέτες της εποχής· από τον Κρίστοφερ Νόλαν στο Interstellar ως τον Γουές Άντερσον στο πολυαναμενόμενο The French Dispatch.
Οι κορυφαίες στιγμές στην καριέρα του
Call Me By Your Name (2017)
Για πολλούς αποτελεί, δικαίως, την καλύτερή του ερμηνεία μέχρι στιγμής. Ο ρόλος του Έλιο στο Call Me By Your Name μοιάζει να πλάστηκε αποκλειστικά για τον Timothée Chalamet. Ο Έλιο είναι ένας ευαίσθητος και παθιασμένος 17χρονος, που προσπαθεί να ανακαλύψει τον εαυτό του. Ο Chalamet αποτυπώνει με τέτοιο τρόπο το συναισθηματικό εύρος του χαρακτήρα που καλείται να ενσαρκώσει, ώστε είναι αδύνατο να αφήσει αδιάφορο τον θεατή. Η κορύφωση, φυσικά, έρχεται στην τελευταία σκηνή, αυτή που ο Έλιο κάθεται μπροστά από το τζάκι και εμείς δεν βλέπουμε παρά μόνο εκείνον σε κοντινό πλάνο· ιδανική σκηνή για κλείσιμο.
Lady Bird (2017)
Στο Lady Bird o Timothée Chalamet συνεργάζεται για πρώτη φορά με τις Greta Gerwig (πίσω από τις κάμερες) και την Saoirse Ronan (μπροστά στην κάμερα). Η ταινία κυκλοφόρησε περίπου την ίδια εποχή με το Call Me By Your Name, όμως εδώ ο Chalamet έχει έναν ρόλο που φαίνεται να είναι το ακριβώς αντίθετο από τον Έλιο. Μεταμφιέζεται σε ένα “bad guy” ,με πολλές “κατακτήσεις” και με μια γερή δόση ναρκισσισμού. Αποδεικνύει, έτσι, ότι είναι ένας ηθοποιός που έχει την ικανότητα να ελίσσεται με ευκολία.
A Beautiful Boy (2018)
Ο Timothée Chalamet στο A Beautiful Boy υποδύεται ένα χαρισματικό και πολλά υποσχόμενο νέο στην προσπάθεια να αναπληρώσει ένα (ανεξήγητο) ψυχικό κενό με εκτεταμένη χρήση ναρκωτικών, ενώ αντιλαμβάνεται πως γλιστράει στην κόλαση. Αν και ο ρόλος δυνητικά θα μπορούσε να δώσει ευκαιρίες για μια ερμηνεία με ένταση, εδώ ο Chalamet κινείται σε ήπιους τόνους. Ίσως, βέβαια, το φταίξιμο να οφείλεται στο γεγονός ότι το σενάριο δεν εμβαθύνει ιδιαίτερα στην ψυχική κατάσταση των χαρακτήρων αλλά μοιάζει απλώς με μια παρατήρηση ενός κοινωνικού φαινομένου.
A Rainy Day In New York (2019)
O Chalamet εδώ ενσαρκώνει τη γνώριμη γουντιαλενική περσόνα, με έναν τρόπο εντελώς δικό του και δίχως να χάνει τη νεανική του αυθάδεια. Περπατά, ας πούμε,νευρικός στην 49η λεωφόρο διερωτώμενος τί βρίσκουν τα κορίτσια στους ώριμους άντρες και ο θεατής στη θέση του φαντάζεται τον ίδιο τον σκηνοθέτη τότε που τριγυρνούσε σαν την άδικη κατάρα στους νεοϋορκέζικους δρόμους αναζητώντας να νοηματοδοτήσει την ύπαρξη του, όπως έκανε στα Annie Hall και Manhattan. Επομένως, δείχνει να αποτελεί κατάλληλη επιλογή ως εκπρόσωπος του γουντιαλενικού στιλ που χαρακτηρίζεται από μια αέναη ταλάντευση ανάμεσα στον κυνισμό της πραγματικής ζωής και τον ρομαντισμό του κινηματογραφικού σύμπαντος.
Little Women (2019)
Αυτή αποτελεί την δεύτερη συνεργασία του με την Greta Gerwig. Ο Λόρι του Chalamet είναι ένας μπερδεμένος, θαμπωμένος, αν και κακομαθημένος κολλητός της διπλανής πόρτας, που έχει μεγάλη πέραση στο αντίθετο φύλο. Παρόλες τις ερωτικές του περιπέτειες, είναι όμως σε θέση να παραδεχτεί τα αισθήματά του για μία συγκεκριμένη αλλά και να κατανοήσει τη διαφορά μεταξύ αγάπη και έρωτα, διότι έρχεται η στιγμή που εξαναγκάζεται να καταπνίξει το δεύτερο. Όσο περνάει ο καιρός όμως φαίνεται ότι σταδιακά ωριμάζει και, μάλιστα, αρχίζει να ενστερνίζεται τις προχωρημένες για την εποχή φεμινιστικές απόψεις των κοριτσιών (όπως ένα “γνήσιο αρσενικό” οφείλει να κάνει).
