Στο άκουσμα της είδησης, πως μία έκθεση ζωγραφικής θα λάβει χώρα σε ένα κλιμακοστάσιο πολυκατοικίας, σίγουρα θα ξαφνιαζόμασταν. Παρόλα αυτά, η Λωξάντρα Λούκας, μία νέα με σύνδρομο Down πραγματοποίησε την ιδέα αυτή στον κοινόχρηστο χώρο του πολυώροφου νεοκλασικού όπου ζει. Κάτι τέτοιο, δε βασίστηκε σε καλλιτεχνική “ιδιορρυθμία”, αλλά στην ασχολία που γέμισε το χρόνο της εν μέσω πανδημίας. Το 27χρονο κορίτσι με τη στήριξη της μητέρας της και καλλιτέχνη, Ελένης Δημοπούλου, αλλά και της δημιουργικής ομάδας νέων “Εν δυνάμει” διαμόρφωσε την προσωπική της γκαλερί στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, προσελκύοντας το ενδιαφέρον όλων μας.
Πώς γεννήθηκε η ιδέα αυτή;
Η Λωξάντρα, ούσα περιορισμένη από τα νέα μέτρα, αποφάσισε κατά τη περίοδο της καραντίνας να ασκηθεί ανεβοκατεβαίνοντας τα 110 σκαλιά της πολυκατοικίας της. Σχεδόν κάθε φορά που έκανε τη διαδρομή αυτή, κοντοστεκόταν μεταξύ 3ου και 4ου ορόφου. Εκεί, ήταν που σκέφτηκε, πως ο χώρος αυτός έμοιαζε άδειος, ενώ τα έργα που είχε δημιουργήσει το περασμένο καλοκαίρι έμοιαζαν ιδανικά για να τον διακοσμήσουν. Ως άτομο με καλλιτεχνικές ανησυχίες, η Λωξάντρα αναζητούσε νέες εμπειρίες και ο εγκλεισμός πρόσφερε άπλετο χρόνο, ώστε να τις κυνηγήσει. Θέτοντας στο τραπέζι την επιθυμία της, βρήκε αμέσως υποστηρικτή στο πρόσωπο της μητέρας της. Από κοινού, δημιούργησαν μία νέα τεχνική, αποτελούμενη από δύο κύκλους και οριζόντιες γραμμές. Πάνω στο προσχέδιο αυτό, ο καθένας μπορεί να ζωγραφίσει μοναδικά πορτρέτα που θα απεικονίζουν κάθε φορά και ένα νέο πρόσωπο. Μάλιστα, η τεχνική αυτή πια διδάσκεται και διαδικτυακά μέσω σεμιναρίων από την ομάδα “Εν δυνάμει”.
Χαρακτηριστικά, η μητέρα της Λωξάντρας, κ. Ελένη Δημοπούλου δηλώνει σχετικά μ’ αυτό:
«Διδάσκουμε πλέον την τεχνική και σε διαδικτυακά σεμινάρια ζητώντας από τους συμμετέχοντες να χρησιμοποιήσουν αρχικά το περίγραμμα ενός μπολ και ενός ποτηριού. Στόχος μας είναι, με τη βοήθεια φίλων μας, της Λωξάνδρας αλλά και όσων το επιθυμούν, να φτάσουμε τα 1000 πορτρέτα στο πλαίσιο του νέου project της ομάδα Εν Δυνάμει με τίτλο «1000 ΠΡΟΣΩΠΑ – 1000 FACES».

Λίγα λόγια για τα έργα
Αυτή τη στιγμή, το κλιμακοστάσιο κοσμούν 36 από τα 85 συνολικά πορτρέτα της Λωξάντρας, ενώ η ίδια συνεχίζει το έργο της με στόχο να γεμίσει κάθε κενή γωνιά. Με μία γρήγορη ματιά, θα λέγαμε πως τα σχέδιά της θυμίζουν κάτι από τον αξιομνημόνευτο Andy Warhol. Η επιλογή έντονων χρωμάτων και η αίσθηση μοτίβου, είναι χαρακτηριστικά που θα βρίσκαμε και στα έργα του εμπνευστή του pop art. Ωστόσο, τα πορτρέτα της είναι μοναδικά, χωρίς καμία ομοιότητα μεταξύ τους και με ιδιαίτερη συναισθηματική αξία. Αυτό προκύπτει από τη πηγή έμπνευσης της, που άλλοτε είναι φίλοι και οικεία πρόσωπα και άλλοτε άγνωστα προς την ίδια άτομα.
Η Λωξάντρα δείχνοντας το πορτρέτο μιας φίλης της που φοράει χαρακτηριστικά γυαλιά, λέει: «Σκέφτομαι τους φίλους μου και τους ζωγραφίζω, όχι πάντα όμως ίδιους». Αργότερα, δείχνει την εικόνα μιας άλλης, άγνωστης, την οποία ζωγράφισε να κλαίει. Όταν τη ρωτούν, γιατί επέλεξε να την ζωγραφίσει λυπημένη, απαντά: «γιατί δεν έχει φίλους».
Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των έργων της αποτελεί επίσης, το κείμενο που υπάρχει γραμμένο πίσω από αυτά. Το κείμενο αυτό, αποτελεί ένα μικρό βιογραφικό των μοντέλων της, στο οποίο υπάρχει το όνομα, η ηλικία τους και μία μικρή, προσωπική τους ιστορία. Κάτι τέτοιο, δίνει το προσωπικό στοιχείο στον κάθε πίνακα και αναδεικνύει τη μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου. Σχετικά με αυτό, ένα από τα μέλη της ομάδας “Εν δυνάμει”, ο Γιώργος-Ζήσης Μπιλιώνης αναφέρει:
«Γενικά, όλη αυτή η προσπάθεια, στηρίζεται στον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο. Όλοι οι άνθρωποι δηλαδή, είμαστε φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό, αλλά πολύ διαφορετικοί και μοναδικοί. Έτσι, και όλα τα πορτρέτα που έχει κάνει η Λωξάντρα είναι φτιαγμένα με τον ίδιο τρόπο. Δύο κύκλοι, ένας μικρός και ένας μεγάλος, αλλά κανένα πρόσωπο δεν είναι το ίδιο. Γι’ αυτό άλλωστε, έχουμε γράψει κι ένα μικρό βιογραφικό πίσω από κάθε πορτρέτο. Σκεφτήκαμε, ότι όλοι είμαστε πολύ διαφορετικοί, αλλά και όλοι έχουμε κάτι κοινό εντέλει».
Σχετικά με την έκθεση
Όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως, αξιοσημείωτη για την υλοποίηση αυτής της ιδέας, ήταν η συμβολή της ομάδας “Εν δυνάμει”. Μέσω αυτής, η επιθυμία της Λωξάντρας πήρε σάρκα και οστά, συνδράμοντας στη δημοσιοποίηση της κίνησης αυτής στο ευρύ κοινό. Κάποια μέλη της ομάδας ανέλαβαν την εικαστική επιμέλεια της έκθεσης, δίνοντας βαρύτητα στην προσπάθεια του νέου κοριτσιού. Η Σοφία Κύρινα, η οποία μαζί με τον κ. Μπιλιώνη, έλαβαν αυτό το ρόλο, δηλώνει:
«Αυτή η έκθεση προέκυψε από την ανάγκη της Λωξάντρας να διαμορφώσει τον χώρο της. Xρησιμοποιεί καθημερινά τα σκαλιά για γυμναστική. Έχουμε παρατηρήσει, όπως και η ίδια βέβαια, ότι αυτός ο όροφος, μεταξύ 3ου και 4ου, είναι το σημείο όπου σταματάει. Αυτό το σημείο, λοιπόν, είναι κομμάτι της ζωής της. Tοποθετήσαμε σ’ αυτό, συμμετρικά κάποια από τα πορτρέτα της, αφήνοντας αρκετό κενό, ώστε σιγά σιγά να γεμίσουμε όλο τον τοίχο, από πάνω μέχρι κάτω».

Συμπερασματικά…
Ο Πάμπλο Πικάσο είχε πει χαρακτηριστικά, πως υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα, έως ότου μας δείξει κάποιος, πως να τα δούμε με “διαφορετικά μάτια”. Η Λωξάντρα κατόρθωσε με το ταλέντο και το πάθος της, να μας καθηλώσει μέσα από 85 διαφορετικά ζευγάρια ματιών. Για κάποιους μοιάζουν με ασήμαντες ζωγραφιές, για όσους όμως βλέπουν το ζήλο στο πρόσωπο της αποτελούν έργα τέχνης. Ας ευχηθούμε με τη σειρά μας στη Λωξάντρα, να συνεχίσει να μας εντυπωσιάζει με το δικό της μοναδικό τρόπο και σύντομα να μπορέσουμε να θαυμάσουμε από κοντά τις μοναδικές της δημιουργίες!
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν στο άρθρο:
www.ert.gr
www.amna.gr
enallaxnews.g