Ο σκοπός μια εικόνας, είναι να δημιουργεί αισθήσεις όταν την παρατηρείς. Όπως και στις καθημερινές στιγμές, έτσι και στις εικόνες που τις αποτυπώνουν, για να συμβεί αυτό, πρέπει να δημιουργηθεί μια ατμόσφαιρα, που όταν την αντιληφθεί ο θεατής, θα την ”νιώσει” και θα εισχωρήσει μέσα του.
Μπορείς να βγάλεις κάτι φαινομενικά ασήμαντο, όπως είναι η κουζίνα σου την ώρα που μαγειρεύεις, ή το πιάτο με το φαΐ που έφτιαξες, όπως έκανε ο Κοκκινιάς ή ακόμα και κάτι τόσο minimal όσο ένα απλό σύννεφο, αλλά η ατμόσφαιρα στην εικόνα να είναι τόσο ξεκάθαρη, που να κάνει την εικόνα έντονη και εντυπωσιακή.
Οι ατμοσφαιρικές εικόνες, ακριβώς λόγω του έντονου μηνύματος που μεταφέρουν, συχνά, θεωρούνται και κινηματογραφικές. Για τον λόγο αυτό, δεν είναι εύκολο να πετύχεις την ατμοσφαιρική φωτογραφία με την πρώτη λήψη. Αλλά όταν το κάνεις, θα έχεις δημιουργήσει ένα αναμφίβολα καλλιτεχνικό αποτέλεσμα.
Ο πρώτος τρόπος να δημιουργήσεις ατμόσφαιρα στις φωτογραφίες σου, είναι σαφώς, το φως. Αν επιλέξεις να τραβήξεις στο φως του μεσημεριανού ήλιου, δεν θα μπορέσεις να έχεις ένα ατμοσφαιρικό αποτέλεσμα. Αν όμως επιλέξεις ένα περισσότερο αχνό και διάχυτο φως, που ωστόσο να είναι σημειακό και να φωτίζει μόνο το θέμα σου και όχι το γύρω περιβάλλον, τότε μπορείς να πετύχεις το ζητούμενο.
Οι περισσότερες εικόνες που επιδιώκουν την ατμοσφαιρικότητα, έχουν ως κοινό παράγοντα την ομίχλη. Και πράγματι, η ομίχλη ενδείκνυται για την ατμοσφαιρική φωτογραφία. Ακριβώς γιατί προσφέρει το είδος του φωτός που αναφέραμε πριν. Επιπλέον, έχει μια ”θαμπάδα” που επίσης προτιμάται στις κινηματογραφικές φωτογραφίες, ακριβώς για να τονίσει ότι είναι μια θολή στιγμή, σαν όνειρο, σαν σκέψη που συμβαίνει στιγμιαία. Όπως και ο φωτισμός, η εστίαση πρέπει να είναι σημειακή, και το γύρω περιβάλλον ή αλλιώς dead space ”out of focus”, ώστε να μην υπάρχει ιδιαίτερη οξύτητα στις λεπτομέρειες,που βρίσκονται σε αυτό.
Ένας άλλος τρόπος να δημιουργήσεις ατμοσφαιρική φωτογραφία, είναι οι μονοχρωματισμοί. Βρες ποιο ή ποια χρώματα από την χρωματική παλέτα σε εμπνέει, φτιάξε με αυτό μια σύνθεση και φώτισε το, με σημειακό φως. Θα έχεις προσέξει, ότι οι σκηνές κάθε ταινίας που βλέπεις, ακολουθούν μια χρωματική παλέτα από την αρχή μέχρι το τέλος, για να δημιουργήσουν ατμόσφαιρα και να αποδώσουν μια αισθητική. Τα πολλά και πολύ έντονα χρώματα, πολλές φορές αποτυγχάνουν αν το καταφέρουν αυτό. Οπότε, διάλεξε δύο με τέσσερα -το πολύ- χρώματα και παίξε με αυτά και τις αποχρώσεις τους στο κάδρο σου.
Βέβαια, πολλές φορές δεν γίνεται να πετύχεις την ”τέλεια” κινηματογραφική στιγμή από την λήψη. Αντίθετα, το τελικό ατμοσφαιρικό αποτέλεσμα, δημιουργείται με την επεξεργασία εκ των υστέρων. Αν λοιπόν, η κάμερα σου, δεν σε βοήθησε να αποτυπώσεις το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα το οποίο επιδίωξες, μην αγχώνεσαι, μπορείς πάντα να ανατρέξεις στο lightroom ή στο photoshop και να ”πειράξεις” το φως και τα χρώματα όσο πιστεύεις ότι είναι αναγκαίο.
Τέλος, την πραγματική ατμοσφαιρική φωτογραφία, την κάνει το νόημα της εικόνας. Ή καλύτερα, αυτό που υπονοείται αλλά δεν εξηγείται. Ένα μυστήριο, που κάνει την εικόνα ανησυχητική, ακόμα και αν δεν είναι μια τέλεια σύνθεση. Το ζητούμενο με κάποια τρόπο, είναι να ”αποδείξεις” ότι σε αυτή την φωτογραφική σκηνή που αποτύπωσες, κάτι φοβερό έγινε ή κάτι φοβερό πρόκειται να συμβεί. Κάτι που δεν βλέπεις ξεκάθαρα, αλλά αντιλαμβάνεσαι μέσα από την συνολική σύνθεση.Όπως συμβαίνει με την παρακάτω φωτογραφία του Πάνου Κοκκινιά.
Από την στιγμή λοιπόν, που έχεις καταφέρει το κάδρο σου να προκαλέσει ένα συναίσθημα, είτε αυτό είναι νοσταλγικό, είτε ρομαντικό, είτε φόβου είτε ταραχής, τότε έχεις καταφέρει να αποδώσεις ατμοσφαιρικότητα.
