Το φινάλε μιας ‘μαύρης’ ανθολογίας
Μετράμε πλέον αντίστροφα για τα Χριστούγεννα και ήδη κάποιοι από εμάς έχουν κλείσει ξενοδοχείο για μία μίνι απόδραση. Πώς περιμένετε τη διαμονή σας εκεί; Σίγουρα χωρίς ευφάνταστες παγίδες θανάτου. Αλλά ούτε και τον ψυχοπαθή ιδιοκτήτη να σας κυνηγάει. Μήπως ανήκετε σε αυτούς που καρδιοχτυπούν και πέφτουν από την καρέκλα τους στα jump scares; Ή μήπως σε αυτούς που χρειάζονται τον χρόνο τους για να σκεφτούν τις επιλογές τους; Εάν η απάντησή σας είναι θετική έστω σε μία από τις παραπάνω ερωτήσεις, τότε αδιαμφισβήτητα το ‘The Devil In Me’ θα σας παιδέψει και θα σας κάνει να χάσετε την ψυχραιμία σας.
Είναι αλήθεια πως έχει συζητηθεί πολύ το τελευταίο αυτό κεφάλαιο από την ‘The Dark Pictures Anthology‘ και οι προσδοκίες, ειδικά όσων έχουν παίξει και τα προηγούμενα παιχνίδια, ήταν αρκετά υψηλές. Το παιχνίδι είναι πλέον διαθέσιμο στην αγορά από τις 18 Νοεμβρίου και πριν προχωρήσεις παρακάτω, σου συστήνω να φρεσκάρεις τη μνήμη σου σχετικά με την ιστορία του ‘The Devil In Me’ ή αλλιώς του μεγάλου φινάλε της πρώτης σεζόν που μας χάρισε η Supermassive Games.
Solo ή με παρέα;
Προκειμένου να ξεκινήσεις την εμπειρία του ‘The Devil In Me’, θα πρέπει να επιλέξεις ένα από τα ακόλουθα modes: Solo story, Movie night mode ή Shared story. Το Solo story είναι κατάλληλο για τους μοναχικούς παίκτες που αποζητούν μια ατομική εμπειρία. Στο Movie night mode μπορείς να παίξεις μέχρι και με 4 ακόμη φίλους σου. Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει η online εμπειρία με τον κολλητό σου στο Shared story. Κι επειδή οι ώρες που μπορώ να είμαι μόνη μπροστά από τον υπολογιστή μου απέχουν πολύ από ένα νορμάλ πρόγραμμα, επέλεξα το Solo story. Επιπλέον, μπορείς να επιλέξεις το επίπεδο δυσκολίας, για ένα παιχνίδι χωρίς πολλές προκλήσεις, είτε για μία ψυχωτική περιπέτεια που θα σε κάνει να μην ξεκολλήσεις από το τηλεχειριστήριό σου.
Όλα κάπως ξεκινούν
Αρχικά, μπαίνεις στους ρόλους ενός νεόνυμφου ζευγαριού στο Σικάγο του 1893, που κλείνουν τη νυφική σουίτα στο πολυτελές ‘World’s Fair Hotel’, γνωστό μετέπειτα ως ‘Murder Castle’. Για κακή τους τύχη, ο ιδιοκτήτης H. H. Holmes, θα είναι ένας από τους πρώτους serial killer της Αμερικής. Σε αυτή την ολιγόλεπτη εισαγωγή, θα πάρεις μια γεύση μόνο από την ιστορία. Φαντάσου τη σαν μια σύντομη προθέρμανση για αυτά που ακολουθούν. Εννοείται πως δεν λείπει ο γνωστός Curator, ο αφηγητής δηλαδή της ιστορίας που γνωρίσαμε και στα τρία προηγούμενα παιχνίδια (Man of Medan, Little Hope, House of Ashes).
Στη συνέχεια, το παιχνίδι σε μεταφέρει στη σύγχρονη εποχή και εισάγει τους βασικούς παίκτες της ιστορίας. Οι πρωταγωνιστές λοιπόν του ‘The Devil In Me’, είναι ένα τηλεοπτικό συνεργείο νεαρών ατόμων με επικεφαλής έναν έμπειρο κινηματογραφιστή. Συγκεκριμένα, γνωρίζουμε: Την παρουσιάστρια Kate, τον cameraman Mark, την υπεύθυνη φωτισμού Jamie, τη νεοσύλλεκτη Erin και τον υπεύθυνο του συνεργείου Charlie.
Η ομάδα αυτή έχει αναλάβει να δημιουργήσει ένα αφηγηματικό ντοκιμαντέρ σχετικά με τη ζωή και τη δράση του περιβόητου H. H. Holmes. Όλα ξεκινούν από τη στιγμή που λαμβάνουν ένα μυστήριο τηλεφώνημα από έναν εκκεντρικό δισεκατομμυριούχο. Εκείνος υποστηρίζει πως έχει κατασκευάσει μια ρέπλικα του διάσημου ‘Murder Castle’ και τους προσκαλεί σε μια επίσκεψη. Χωρίς να χάσουν αυτή τη μοναδική ευκαιρία, οι πρωταγωνιστές ακολουθούν τον λιγομίλητο οδηγό τους, ο οποίος τους μεταφέρει στο ξενοδοχείο. Ενδιάμεσα, παρακολουθείς τη δίκη και τον απαγχονισμό του Holmes, όπως επίσης και μία φράση του, που αιτιολογεί επάξια τον τίτλο του παιχνιδιού: “Γεννήθηκα με τον διάβολο μέσα μου“.
Κάθε επιλογή σου μετράει (;)
Φυσικά δεν χρειάζεται και μεγάλη φαντασία για το σενάριο του ‘The Devil In Me’. Η ιστορία επαναλαμβάνεται κι ένας εξίσου ψυχοπαθής δολοφόνος βάζει στο στόχαστρο τους πρωταγωνιστές. Στην προσπάθειά του να τους αφαιρέσει τη ζωή, στήνει θανατηφόρες παγίδες σε όλο το ξενοδοχείο, που θυμίζουν αρκετά σκηνές από το SAW. Παράλληλα, παίζει με την ψυχολογία τους και δοκιμάζει τις αντοχές τους. Όλα εξαρτώνται από τις επιλογές σου, όπως πολύ σωστά σε προϊδεάζει ο Curator στην αρχή. Είναι κυριολεκτικά στα δάχτυλά σου το αν θα ζήσει ο κάθε πρωταγωνιστής ή όχι.
Συγκριτικά με τα προηγούμενα παιχνίδια, περιμένεις αυτό το ‘choice mode’ να διαδραματίζει μεγαλύτερο ρόλο στη ροή και τα πιθανά σενάρια. Ειδικά αν τερματίσεις το παιχνίδι σε όλα τα επίπεδα δυσκολίας. Ωστόσο, παρακολουθώντας αρκετούς online gamers σε άλλα gameplay walkthroughs, παρατήρησα πως αυτό δεν ισχύει. Κάποιες φορές μάλιστα δεν περιμένεις καν το συγκεκριμένο αποτέλεσμα, από μια πολύ συντηρητική και ασφαλή επιλογή.
Επιπρόσθετα, παρατήρησα πως το Shared story προσφέρει μια διαφορετική εμπειρία, καθώς η επιλογή σου μπορεί να επηρεάσει όχι μόνο τη μοίρα του δικού σου παίκτη αλλά και του συμπαίκτη σου. Σίγουρα αυτό είναι ένα μεγάλο συν για τη συνολική οπτική της ιστορίας.
Οι πρωταγωνιστές
Δυστυχώς το τηλεοπτικό παρεάκι του ‘The Devil In Me’ δεν με κέρδισε. Τουλάχιστον στον βαθμό που με κέρδισαν οι πρωταγωνιστές στα προηγούμενα παιχνίδια. Ίσως επειδή είχα την αίσθηση πως ούτε μεταξύ τους υπήρχε αυτή η χημεία ή η αντιπάθεια που θα τους έκανε πιο ενδιαφέροντες. Ίσως πάλι δεν βοήθησε και το γεγονός πως δεν υπήρχε μεγάλη ποικιλία στους διαλόγους. Ενδεχομένως αν το παιχνίδι σου έδινε περισσότερες insight πληροφορίες για τον κάθε παίκτη και το υπόβαθρό του, να με έκανε να δεσμευτώ περισσότερο συναισθηματικά. Αν και πάσχισα να κρατήσω ζωντανούς όσους περισσότερους μπορούσα, δεν θα πω ότι με λύπησε ο χαμός κάποιου πρωταγωνιστή. Παρόλα αυτά, οφείλω να ομολογήσω πως σαν χαρακτήρες τους βρήκα αρκετά ώριμους και συγκροτημένους.
Gameplay
Ιδιαίτερα βοηθητική είναι η προσθήκη του inventory, όπως επίσης και η εξατομικευμένη επίλυση γρίφων. Δηλαδή ο κάθε παίκτης έχει στη διάθεσή του διαφορετικά εργαλεία. Αυτό κάνει ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα τη ροή του παιχνιδιού, δίνοντας ποικιλία δυσκολίας και ευρηματικότητας για τον κάθε παίκτη.
Επιπρόσθετα, οι παίκτες έχουν μεγαλύτερο εύρος κινήσεων, σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια. Εξερευνούν τον χώρο, αλληλεπιδρούν με αντικείμενα, σκαρφαλώνουν κι αυτό το εκτιμάς περισσότερο όταν πρέπει να τρέξεις και να κρυφτείς από τον μανιακό δολοφόνο που σε κυνηγάει. Ωστόσο, τους ένιωθα αρκετά δυσκίνητους κάποιες φορές και ειδικά σε συγκεκριμένους χώρους. Μπορώ να πω ότι αυτό αφαίρεσε λίγους πόντους από τη συνολική αγωνία κατά τη διάρκεια της εξερεύνησης των δωματίων. Πάντως η αύξηση της διαδραστικότητας οπωσδήποτε ανήκει στα συν του παιχνιδιού.
Αναφορικά με τους γρίφους και τα παζλ, θα πω ότι περίμενα κάτι πιο ευφάνταστο. Προσωπικά, λατρεύω τις σπαζοκεφαλιές και τους πολύπλοκους γρίφους. Όχι όμως σε ένα horror game. Σε ένα παιχνίδι τύπου Tomb Raider αυτού του είδους οι γρίφοι εξυπηρετούν απόλυτα τον σκοπό τους. Όμως στην περίπτωση του ‘The Devil In Me’, θα ήθελα να αντιμετωπίσω έναν γρίφο που απαιτεί συγκεκριμένο χρόνο επίλυσης. Και που η λάθος κίνηση θα μπορούσε να αποβεί μοιραία για τον παίκτη μου. Βρήκα εντελώς άσκοπο το να ψάχνω στοιχεία και αντικείμενα στον χώρο, μόνο και μόνο για να προχωρήσει η ροή του παιχνιδιού. Ίσως αν παράλληλα έκλεινε ασφυκτικά μια πόρτα πίσω μου ή αν έβλεπα ένα τοξικό αέριο να γεμίζει το δωμάτιο, να ένιωθα και τη δόση αδρεναλίνης που χρειαζόμουν.
Ήχος & γραφικά
Δυστυχώς στα γραφικά κάποια πράγματα δεν πήγαν και τόσο καλά. Αυτό που αναφέρουν οι περισσότεροι gamers αφορά την περίεργη κίνηση των ματιών των πρωταγωνιστών. Στο οποίο μάλιστα θα συμφωνήσω απόλυτα. Η κίνηση αυτή είναι σχεδόν αφύσικη και σίγουρα πολύ αμήχανη σε κάποιες στιγμές. Επίσης θα σταθώ και στις κινήσεις των χεριών τους, οι οποίες μου φαίνονταν σχεδόν ρομποτικές. Σε αυτό το σημείο να προσθέσω πως αρκετοί gamers αντιμετώπισαν διάφορα bugs, κυρίως στο PS5. Προσωπικά στο PC μου δεν μπορώ να πω πως είχα ιδιαίτερα θέματα. Πέρα από μία φορά που η Kate είχε κολλήσει κυριολεκτικά πάνω σε έναν τοίχο κι έπρεπε να κάνω restart για να συνεχίσω.
Από την άλλη πλευρά η ηχητική και μουσική επένδυση σε αποζημιώνει πλήρως. Άκρως σκοτεινή και απόλυτα εναρμονισμένη με τη dark horror διάθεση του παιχνιδιού. Το ίδιο ευχάριστες ήταν και οι φωνές των ηθοποιών που πλαισίωναν τους πρωταγωνιστές. Η αλήθεια είναι πως διάβασα πολλά επικριτικά σχόλια για την ηθοποιό πίσω από τη φωνή της Kate. Ο λόγος είναι πως η ιρλανδέζικη καταγωγή της πρόδιδε κάποιες στιγμές την προσπάθειά της να ακουστεί Αμερικανίδα. Εμένα δεν με ενόχλησε καθόλου στα αυτιά μου, όπως είναι λογικό. Οπότε απλώς το προσπερνάω.
The Devil In Me: Απολογισμός
Συνολικά, προκειμένου να τερματίσω το παιχνίδι την πρώτη φορά, πέρασα 7.5 ώρες περίπου μπροστά από το PC. Τη δεύτερη φορά, λόγω πολύ κακών επιλογών, στις 6 ώρες είδα τους τίτλους τέλους. Οπότε η διάρκεια του παιχνιδιού ήταν άκρως ικανοποιητική για μένα. Δεν θα πω πως θα ήθελα να το περάσω και μια τρίτη ανάγνωση. Θα πω όμως πως μου άφησε μια ωραία επίγευση ενός κλασικού horror game που τιμάει τον εαυτό του.
Σίγουρα στα θετικά θα συμπεριλάβω την αγωνία, την αδρεναλίνη και τα αγαπημένα μου jump scares. Δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω τα αποκρουστικά και αρρωστημένα σκηνικά που έστησε παντού ο δολοφόνος μέσα στο ξενοδοχείο. Επιπρόσθετα, μου άρεσε ότι οι παίκτες είχαν τη δυνατότητα να αποφύγουν τις επιθέσεις του θηρευτή τους. Σου δίνει αυτό κάπως το αίσθημα της ελευθερίας. Αν και όλοι γνωρίζουμε το τέλος φυσικά.
Ως επίλογος της μαύρης αυτής ανθολογίας, το ‘The Devil In Me’ κλείνει άξια τη σκοτεινή τετραλογία. Οφείλω όμως να δηλώσω πως περίμενα κάτι πιο grande. Με διασκέδασε, με ψυχαγώγησε, αλλά κάτι μου έλειπε. Κάποιες φορές το παρομοίασα με το Until Dawn. Κι επειδή εκείνο το είχα αρκετά ψηλά με τα όποια τεχνικά του προβλήματα, τώρα θα ήθελα έναν θεαματικό επίλογο. Ίσως πάλι περίμενα να έχει περισσότερη σύνδεση με τους προκατόχους της ανθολογίας. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, θα περιμένω με ανυπομονησία και περιέργεια τη δεύτερη σεζόν.
