Καλησπέρα και καλές γιορτές! Αυτή τη βδομάδα το Editorial έχει κάτι πιο ανάλαφρο για θεματική και σας υπόσχεται για την επόμενη βδομάδα ένα μοναδικό “γιορτινό” άρθρο. Μείνετε συντονισμένοι λοιπόν!
Αυτή τη βδομάδα λοιπόν η ερώτηση έρχεται για τον κόσμο του κινηματογράφου και είναι η εξής:
“Ποια είναι η ταινία που δεν πρέπει να χάσει κάποιος και γιατί;”
Πάμε να δούμε τις απαντήσεις των αρθρογράφων μας!
Θανάσης Μπαμπίνος
Θανάσης ΜπαμπίνοςAssassin’s Creed. Απεγνωσμένα και οπωσδήποτε σε 3D… το γιατί; δεν υπάρχει γιατί. Αν είσαι φανατικός της σειράς παιχνιδιών της ubisoft τότε επιβάλλεται και θα την δεις. Αν τώρα δεν έχεις ιδέα από το story του παιχνιδιού οκ, σε συγχωρώ. Παρ όλα αυτά είναι ο συνδυασμός σύγχρονης τεχνολογίας από το παρόν και Κλασικής εποχής στην Ισπανία την περίοδο της Ιεράς Εξέτασης. Αν επίσης σου αρέσει ο μυστικισμός, οι ανατροπές, και λατρεύεις τα action films το Assassin’s Creed θα σε αφήσει ικανοποιημένο.
Μαρία Καστανάρα
Fight club. Σκοτεινή, βίαιη, ανατρεπτική, εξαιρετική σκηνοθεσία σε ένα εκπληκτικό βιβλίο με αξιομνημόνευτες ερμηνείες αγγίζοντας θέματα του 20ου κ 21ου αιώνα καταφέρνοντας ένα έκρατο ξεγύμνωμα στον υπερκαταναλωτισμό και στην αναζήτηση της προσωπικής ταυτότητας μέσα στην σημερινή κοινωνία. Άψογη μουσική επένδυση, εντυπωσιακό και αξέχαστο φινάλε. Ένα ψυχολογικό θρίλερ που προσφέρει τροφή για σκέψη διατηρώντας το ενδιαφέρον καθ’ όλη την διάρκειά του.
.jpg)
Αλέξανδρος Κουτσοχρήστος
Η πρώτη ταινία, που μου έρχεται στο μυαλό, αν και αρκετά παλιά, είναι ο “Πολίτης Κέιν” του Όρσον Ουέλς…πρωτοπόρα αρκετά για την εποχή της! Ακολουθεί τη ζωή ενός μεγιστάνα του τύπου, ο οποίος από ένα αθώο παιδί μετατρέπεται σε έναν διεφθαρμένο επιχειρηματία! Η ταινία αρχίζει με προοικονομία και μέσα από διαδοχικά flashbacks ξετυλίγεται έπειτα το κουβάρι της πολυτάραχης ζωής του πρωταγωνιστή…”φεύγοντας” αναφωνεί μια λέξη με ιδιαίτερη σημασία για εκείνον, το ”Rosebud”! Είναι το τελευταίο πράγμα, που του θυμίζει την ξέγνοιαστη και αθώα παιδική του ηλικία… Ο Ουέλς στο διπλό ρόλο σκηνοθέτη-πρωταγωνιστή δίνει ρέστα σε μια ταινία, που έχει ψηφιστεί ως η κορυφαία όλων των εποχών από το American Film Institute(AFI)! Το παράδοξο; Εμπορικά απέτυχε παταγωδώς, ενώ κέρδισε Όσκαρ σε μόλις μία κατηγορία, από τις εννέα, που είχε προταθεί!
Δημήτρης Βότσος
Αυτή είναι η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου.. Διαλέγεις μόνο μία, σε τόσα μικρά και μεγάλα διαμαντάκια της 7ης τέχνης (π.χ. Άρωμα γυναίκας, Αποκάλυψη τώρα, Mulholland drive, Pulp Fiction)! Επιχειρώντας να συμμετέχω, δεν θα μπορούσα παρά να πω μία ταινία και δεν είναι άλλη από το *Dr. Strangelove*!! Ο Στάνλει Κιούμπρικ είναι ο καλύτερος από τους καλύτερους σκηνοθέτες διαχρονικά. Δε φέρνει σε εικόνες απλά μια ιστορία, δεν καθοδηγεί απλά με μαεστρία όλο το staff & crew, δεν υποτάσσει στο στόχο απλά τον οργιώδη και τεράστιο Πίτερ Σέλερς. Πάει σε άλλο επίπεδο τον κινηματογράφο αυτόν καθ’ αυτόν. Η ταινία, είναι μια από τις μεγαλύτερες αντιπολεμικές ταινίες που έχω δει. Στο σύμπαν του Κιούμπρικ ο πόλεμος είναι το αποτέλεσμα του αντρικού διαγωνισμού, για το ποιος έχει το μεγαλύτερο πτηνό στο δωμάτιο. Περίπου κάθε αντρικό όνομα είναι και μια παράφραση για το αντρικό μόριο. Διαλέγει όχι τη συνήθη διαδρομή, να δείξει τον πόλεμο φρικαλέο, αλλά στοχεύει στον πυρήνα της ιδέας του πολέμου που στην πραγματικότητα είναι αξιοθρήνητος. Η κορυφαία σατυρική ταινία (η δεύτερη καλύτερη είναι το Life of Brian των Monty Python) που μένει οδηγός, να λάμπει ως οδηγός εις τον αιώνα των αιώνων αμήν! (Αν ο Τρίερ κατάφερε να στείλει την Κίντμαν στον ψυχίατρο μετά το Dogville, τι να πει ο τιτανοτεράστιος Πίτερ Σέλερς για τον σκηνοθέτη του;)
Ράνια Γκαγκαστάθη
Υπάρχουν πολλές η αλήθεια είναι..μια καλή επιλογή από τις πολλές, λοιπόν, είναι το The Butterfly Effect 1(Το φαινομενο της πεταλουδας). Χαρακτηρίζεται ως ψυχολογικό θρίλερ επιστημονικής φαντασίας. Εγώ προσωπικά εκτιμώ τον αξιόλογο συνδυασμό σασπενς και συγκίνησης, όχι όμως αυτής της πικρανάλατης συγκίνησης της μελο. Σε συγκινεί η πλοκή, η οποία είναι η άκρως κατάλληλη αν θέλεις μια ταινία που σίγουρα δεν θα σε κάνει να βαρεθείς και ταυτόχρονα θα σου δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα φιλοσοφικής ενδοσκόπησης. Μπορεί και η καλύτερη ερμηνεία του άλλοτε χλιαρού Ashton Kutcher. Αντιπαθώ τα trailers και αναγκαστικά διαβάζω τα resume, οπότε δεν θα αναφέρω τίποτα περισσότερο από το οτι η ταινία καθιστά αναγκαία την προσοχή σου, ενώ θα παίξει λίγο με το μυαλό σου. Συγκεντρώσου και απόλαυσε την a posteriori συζήτηση με την παρέα σου.
Ανδριάνα Μακρή
Laurence Anyways χωρίς δεύτερη σκέψη! Από τις καλύτερες ταινίες του νέου (αλλά απίστευτα ταλαντούχου) Xavier Dolan. Μια καναδική ταινία «ύμνος» στην αγάπη και τη διαφορετικότητα. Σουρεάλ σκηνοθεσία, που τη λατρεύεις από τα πρώτα κιόλας λεπτά!
Κατερίνα Παρασύρη
Dead Poets Society. Ένας καταπληκτικός Robin Williams σε έναν από τους πιο σημαντικούς ρόλους της καριέρας του. Αν είστε αρκετά τυχεροί, ώστε να έχετε συναντήσει έναν τέτοιο καθηγητή στη σχολική σας ζωή, καταλαβαίνετε πόσο σημαντικό -και ιδανικό- είναι να μαθαίνει στα παιδιά του πώς να ονειρεύονται και να ακολουθούν αυτό που τους λέει η καρδιά τους, να βγάζει το καλύτερο ακόμα και από τον πιο ήσυχο, κλειστό και χαμηλών τόνων μαθητή του και να μετατρέπει μια τυπική και βαρετή διαδικασία σε κάτι διαδραστικό στο οποίο όλοι βρίσκουν το χώρο τους. “Carpe Diem…Seize the day, boys…Make your lives extraordinary”
Μυρτώ Μαρκελλά
Ένα ευφυέστατο σενάριο, 4 απεγνωσμένοι πρωταγωνιστές, λονδρέζικες μαφίες, εξαιρετικοί διάλογοι και ένα απίστευτο τέλος! Από τις πιο έξυπνες και ευχάριστες ταινίες, Guy Ritchie στα καλύτερά του! Lock, Stock and two smoking barrels!
Αλεξάνδρα Κοντοδήμου
City of God. Μια ταινία αφηγηματική, γυρισμένη σε πραγματική φαβέλα, που επικεντρώνεται στην λεπτομέρεια και στον χαρακτήρα των πρωταγωνιστών. Ωμή και σοκαριστική, δεν αφήνει περιθώρια στον θεατή να βαρεθεί. Καταφέρνει να σε ταξιδέψει στον χώρο και στον χρόνο μιας σκληρής πραγματικότητας με τον πιο αρτιστικ και μοναδικό τρόπο. Καταπληκτική μουσική επένδυση και φωτογραφία. Μια ταινία που δεν θα την ξεχάσεις ποτέ.
Κατερίνα Μακρή
Μια ταινία must seen… Η πρώτη που μου έρχεται στο μυαλό είναι το Shutter Island. Ένα αστυνομικό θρίλερ που κόβει την ανάσα και μία από τις καλύτερες ερμηνείες του Λεονάρντο Ντι Κάπριο. O Σκορτσέζε έχει κεντήσει μια πολυεπίπεδη σκηνοθεσία ανάμεσα οικογενειακά δράματα, Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και ναζί σε μία ιστορία που περιλαμβάνει την εξιχνίαση μιας εξαφάνισης ασθενούς σε ψυχιατρική κλινική υψίστης ασφαλείας. Εύστοχοι διάλογοι, εξαιρετικό σενάριο και συναρπαστική πλοκή, όπου ο ήρωας παλεύει με την κινούμενη άμμο της πραγματικότητας του – μαζί του και εμείς – όπου όλα είναι αμφίσημα. Αναμφισβήτητα μία ταινία που χρειάζεται να τη δεις και δεύτερη φορά και να κάνεις πολλά rewind.
“Which would be worse, to live as a monster or to die as a good man?”
Advertising
Κλειώ Παρασκευοπούλου
Έχω δει πολλές αντικειμενικά καλύτερες ταινίες, αλλά το ”αντικειμενικά” εδώ μου είναι άχρηστο. Για την ευαισθησία του Half Nelson (2006), βγάζω καθημερινά από ένα νοητό καπέλο στους ηθοποιούς (και τον Gosling, και τον πρωτοεμφανιζόμενο τότε Α. Mackie, και την υπέροχη Shareeka Epps) και υποκλίνομαι στους δημιουργούς. Αν δε φτιάχνει το σινεμά ταινίες να ”κουβαλάς” πάνω σου για χρόνια, τότε τι στο καλό κάνει;
Ηλιάνα Φασόλη
Λοιποοον εχω δύο κατά νου και πραγματικά δεν ξέρω ποιά απο τις δύο να διαλέξω, γιατί θεωρώ πως και οι δυο είναι must see! Η μια είναι το Money monster και η άλλη το the big short, η οποία μάλιστα παρότι έχω διαβάσει και το βιβλίο αξίζει να δεις και την ταινία είτε πριν είτε μετά το βιβλίο! Και δυστυχώς ακόμα κι αν είμαι 50-50, μάλλον θα γίνει 51-49 υπέρ του Money Monster. Ο λόγος: είναι πραγματική και σου λέει για κάτι που ξέρεις οτι γίνεται και παρόλα αυτά δεν μπορείς να ελέγξεις ή τουλάχιστον αμελείς να το κάνεις. Το κερασάκι είναι ότι φανερώνει το πόσο άπληστοι και σιχαμένοι είμαστε ή στην καλύτερη το πόσο μπορούμε να γίνουμε.
Advertising
Αναφορά να γίνει για τις ακόλουθες ταινείες: Brouklin, Inception, Fed up, Awake, Creed, Dallas Buyers Club, Blow, Requiem for a dream, The great Gatsby και Der Himmel Uber Berlin( Wings of Desire).
Ως την επόμενη φορά να είστε καλά!
