-για να εξηγηθούμε, δεν έχω τίποτα με τον άνωθι εικονιζόμενο Τζαρ Τζαρ, ίσα ίσα τον αγαπώ πολύ αφού είναι κι αυτός αγνό, καθαρό, αυθεντικό τρολλ-
Αν νομίζεις ότι ο χειρότερος τρόπος να πάρεις εκδίκηση είναι να τιμωρήσεις κάποιον με έναν συμαβτικό και τετριμμένο τρόπο, ήρθε η ώρα να αναθεωρήσεις. Δεν υπάρχει τίποτα πιο βασανιστικό από το να αναγκάσεις κάποιον σε 2 ανυπόφορες ώρες παρακολούθησης κάποιας από τις πολλές ταινίες που δε βλέπονται. Φυσικά τα γούστα είναι –πάντα– υποκειμενικά, οπότε, προσοχή, μπορεί να σας τη φέρει ο κουλτουριάρης και, κατά τα άλλα με υπέροχες προθέσεις, φίλος σας που απλά νομίζει ότι και το δικό σας μυαλό αρέσκεται σε ανορθόδοξους και εναλλακτικούς πειραματισμούς. Πονηρευτείτε, ενημερωθείτε και ελάτε να σας παρουσιάσουμε ταινίες που μπορούν να γίνουν όργανα βασανιστηρίου. Αν απ’ την άλλη θέλετε να ξεφορτωθείτε γρήγορα κάποιον-α για τον άλφα ή βήτα λόγο ιδού ένας υπέροχος τρόπος: οργανώστε εβδομαδιαίες βραδιές ταινιών, αγοράστε το φθηνότερο κρασί, κάψτε τα ποπ-κορν σε λάδι χρησιμοποιημένο 8 φορές και προσκαλέστε τον φίλο-η σας στο σπίτι (που σε λίγο δε θα είναι και τόσο φίλος) και βάλτε όλες τις παρακάτω προτάσεις μια-μια με τη σειρά.
-Οι αρθρογράφοι δε φέρουν καμία ευθύνη αν η προσωπική σας ζωή καταστραφεί μετά από αυτό-
Γαρυφαλλιά Χατζησαββίδου – a.k.a η φωνή της λογικής
50 αποχρώσεις του γκρι – τριλογία. Εκτός αν θέλω να τον σκοτώσω ..αργά και βασανιστικά. Καλύτερο και από πυρακτωμένο γάντζο. Ξεκινώντας από την πλοκή (ανύπαρκτη) ως τις υπέροχες (not!) ερμηνείες. Όχι, τελικά λυπάμαι και αγαπώ τον εχθρό μου περισσότερο.
Χριστίνα Χάσαν-Δογανίδου – a.k.a ο λόφος ήταν σιωπηλός
Η πρώτη μου σκέψη ήταν η τριλογία του κυρίου Grey, αλλά μετά θυμήθηκα ότι μιλάμε για ταινίες, οπότε θα περιοριστώ στο Silent Hill. Τέτοιο κακό δεν αξίζει σε κανέναν. Είναι ξεκάθαρα μια ταινία χωρίς λόγο ύπαρξης. Μετά υπάρχουν και οι ταινίες του Charlie Sheen, αλλά εκεί τουλάχιστον μπορείς να γελάσεις λιγάκι.
Advertising
Γεωργία Μπιμπούδη – a.k.a όχι του εγχωρίου προιόντος
Αυστηρώς Κατάλληλο! Γενικά συχαίνομαι τον Ελληνικό κινηματογράφο. Η συγκεκριμένη ωστόσο, θεωρώ πως είναι ότι χειρότερο υπάρχει. Ενώ έχει καλούς ηθοποιούς και σίγουρα οι ερμηνείες του ανταποκρίνονται ακριβώς αυτό που θέλει να περάσει, το story είναι τόσο γελοίο που δεν σου προκαλεί γέλιο αλλά μια αίσθηση ότι χάνεις το χρόνο σου.
Άρα NO! Μια ταινία που δεν θα πρότεινα ούτε στον χειρότερο εχθρό μου!
Δημήτρης Λαδικός – a.k.a one does not simply degrades the Coen Brothers
Το Hail Caesar με τον Clooney και σε σκηνοθεσία των αδερφών Κοέν… Μπορεί να είναι για πολύ ψαγμένους τύπους κωμωδία, αλλά πραγματικά δεν έχω διακόψει άλλη ταινία στο πρώτο εικοσάλεπτο. Κανείς δεν καταλαβαίνει πού γελάει, τι παίζει με την υπόθεση (εκτός από το γενικό πλαίσιο)… Μονάχα γνωστές φάτσες για να κάνουν guest… Πραγματικά αυτή θα την πρότεινα σε όποιον ήθελα να “δουλέψω”.
Αθανασία Ζάπρου – a.k.a το αγαπώ αυτό το κορίτσι
Mulholland Drive. Ναι, το ξέρω ότι θεωρείται αριστούργημα! Ναι, το ξέρω ότι όποιος εκτιμά τον Lynch, θέλει να με κρεμάσει προς παραδειγματισμό στην πλατεία του πλησιέστερου χωριού! Αλλά τη σκυλοβαρέθηκα! Δυόμισι ώρες γεμάτες σκόρπιες σκηνές χωρίς κανένα τελικό συμπέρασμα. Και χρειάζεσαι δύο μέρες να διαβάζεις αναλύσεις για να καταλάβεις τι είδες! Είναι τέχνη. Το δέχομαι. Αλλά δε μου αρέσει. Σκοτώστε με.
Ανδριάνα Μακρή – a.k.a να την ακούτε την αρχισυντάκτρια
Ξεκάθαρα το υποτιθέμενο θρίλερ “Cult of Chucky“. Από πού να ξεκινήσω άραγε; Από το γεγονός ότι η κούκλα βρίσκεται κάπου στο μεταίχμιο του τρομακτικού και του γελοίου, χωρίς να υπηρετεί ούτε τον φόβο, αλλά ούτε και το χιούμορ; Θέλετε να προχωρήσουμε στην ανύπαρκτη πλοκή ή στους ανούσιους διαλόγους; Κρίμα είναι παιδιά, κρίμα!
Advertising
Νίκη Σαμαρά – a.k.a αχ αυτά τα sci-fi φιλμς
Moontrap: Target Earth: μακράν ότι χειρότερο έχω δει. Ηταν σε φάση η παραγωγή ” Έχουμε 5 ευρω, ορίστε, πάρτα κ κανε ταινια”.Οτι χειροτερο σε γραφεικα, οτι χειροτερο το σεναριο κ το πως διαμορφώνεται. Ένα “1” τους αξίζει στην βαθμολογία μόνο και μόνο που μάθανε τα λόγια οι “ηθοποιοί”!
Παύλος Ιακωβίδης – a.k.a when the oscars deceive you
Η φετινή οσκαρική “get out!” που υποτίθεται ότι είναι σάτιρα τρόμου. Προσωπική άποψη; Κλισέ υπόθεση με έναν αφροαμερικανό και μια λευκή, νεαροί και ζευγάρι οι οποίοι πηγαίνουν στους γονείς της κοπέλας για σαββατοκύριακο. Εκεί, ο πρωταγωνιστής ανακαλύπτει ότι όσοι Αφροαμερικανοί υπήρξαν στον ορίζοντα έχουν χάσει την προσωπικότητα τους και έχουν μείνει έρμαια στα χέρια των γονιών της κοπέλας. Πιο κλισέ, πεθαίνεις. Ερμηνείες υπερεκτιμημένες και σενάριο που μπάζει. Χαμένη ώρα από την ζωή μας, ακόμα απορώ με την υποψηφιότητα.
Ματίνα Γρόλλιου – a.k.a ναι στο ποπ-κορν, όχι στο σοφτ-πορν
Το “Knock, knock” με τον Keanu Reaves….τι άθλια ταινία! Δύο νεαρές (που παριστάνουν τις ανήλικες και για κάποιο περίεργο λόγο τις πιστεύουν) πηγαίνουν σε σπίτια δήθεν για να ζητήσουν βοήθεια όταν ο άντρας του σπιτιού (παντρεμένος) έχει μείνει μόνος. Του την “πέφτουν” για να αποδείξουν ότι όλοι οι άντρες είναι ίδιοι (και πολυγαμικοί). Απλή τσ***α σε περιτύλιγμα κοινωνικού πειράματος. Πολύ βαρετό επίσης, κάτι που επιτείνει την αθλιότητα της πλοκής της ταινίας.
Φωτεινή Μαρία Μοναστιρλή – a.k.a μπάζει από τον τίτλο
“Η Μπλε ταινία” του Κισλόφσκι. Το μόνο που μου έμεινε είναι πως εκτυλίσσονταν όλα σε φόντο μπλε, με τη Ζιλιέτ Μπινός στο επίκεντρο. Δεν προχώρησα στα υπόλοιπα δύο χρώματα της τριλογίας, καθώς θεώρησα πως απλώς θα άλλαζε το χρώμα του φόντου…
Advertising
Κατερίνα Ρογκάκου – a.k.a σενάρια με το κιλό
Το αγόρι της διπλανής πόρτας – αδιάφορη, αφήνει κενά στην υπόθεση που δεν έχουν νόημα. Η υπόθεση κλασσική, μαθητής γουστάρει καθηγήτρια και είναι εμμονικός. Λίγο σεξ για να πουλήσει και φινάλε αναμενόμενο, πραγματικά του κιλού.
