Ποιο είναι το αποτέλεσμα άραγε όταν προσθέσουμε αρκετή Blues Rock, μια κουταλιά της σούπας funk, μια πολύ μικρή δόση ψυχεδέλειας και αρκετούς ικανότατους ράππερς, από τους οποίους οι τρεις είναι μέλη των Wu-Tang Clan ; Μα φυσικά το BlakRoc. Ένας δίσκος για την δημιουργία του οποίου συνεργάστηκαν ένας φιλόδοξος παραγωγός, ένα πολύ ταλαντούχο μουσικό ντουέτο, πολλοί γνωστοί MCs και φυσικά η απαραίτητη για μια τέτοια δουλειά γυναικεία φωνή ώστε το μουσικό αποτέλεσμα να αποτελεί ορόσημο στην ιδιαίτερη σχέση που έχουν οι ρίμες και οι κιθάρες.
Ο κυνηγός της επιτυχίας, η κατάλληλη μπάντα και η τύχη
Ο Damon Dash είναι ο τύπος ανθρώπου που θα μπορούσε να αποκαλέσει κανείς << ανήσυχο πνεύμα >>. Ένα άτομο κινητικό, αφιερωμένο αποκλειστικά στο κυνήγι της επιτυχίας και φυσικά, του πλούτου. Το 1999 θα σου συστηθεί ως ο ατζέντης του Jay-Z κλείνοντας στον πελάτη του δουλειές που απέφεραν στους δυο τους κέρδη ύψους 19 εκατομμυρίων δολαρίων, το 2004 μπορείς να τον δεις στην καρέκλα του συνιδρυτή και στελέχους της δισκογραφικής εταιρείας Roc-a-Fella Records και το 2014 εμφανίζεται στο προσκήνιο ως εμπλεκόμενος με το Blind Debit, μια εφαρμογή κατάθεσης πληρωμών μέσω δακτυλικών αποτυπωμάτων. Ενδιάμεσα βέβαια, ανά κάποια χρονικά διαστήματα θα ασχοληθεί με τον κινηματογράφο αλλά και την τηλεόραση ώστε να μην χάσει τη θέση του στη δημοσιότητα. Ο Damon Dash λοιπόν είναι ένα άτομο με αρκετά ταλέντα, αλλά τα σημαντικότερα αυτών που διαθέτει είναι το αυτί και το μάτι του. Το αυτί του που μπορεί να διακρίνει την μουσική ποιότητα και το μάτι του που μπορεί να δει την επιτυχία που θα σημειώσουν οι δουλειές του. Μπορείτε να φανταστείτε λοιπόν τι έγινε όταν το αυτί του Damon Dash άκουσε τους Black Keys. <<Σύντομα έγιναν η αγαπημένη μου μπάντα>> αφηγείται στους δημοσιογράφους ο Dash μετά την κυκλοφορία του δίσκου, με τους Blues- Rock ρυθμούς του ντουέτου από το Οχάιο να δίνουν μια τρομερή ιδέα στον παραγωγό. <<Η Ραπ-Ροκ είναι αυτό που χρειάζεται αυτή τη στιγμή η μουσική βιομηχανία>>. Με αυτή τη σκέψη στο μυαλό ο Dash γνωρίζει προσωπικά τους Black Keys και τους προτείνει να μπουν στο στούντιο του για ηχογραφήσεις με τον πολύ καλό του φίλο και ράππερ, τον Αμερικανό Jim Jones, η μπάντα δέχεται και ένα φιλόδοξο μουσικό project ξεκινά.
Για τα μουσικά δεδομένα της εποχής, μια τέτοια συνεργασία αποτελεί ένα τολμηρό εγχείρημα, αλλά ξέρετε τι λένε; Η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς, και αυτό ακριβώς έγινε στην παρακάτω περίπτωση. Καθώς λοιπόν οι Black Keys και Jim Jones ηχογραφούσαν, τους διέκοψε ο γνωστός MC Mos Def, ο οποίος μπήκε στο στούντιο για κάποιες δουλειές, καταλήγοντας στη συνέχεια να ηχογραφεί με τους υπόλοιπους για το BlakRoc. Η λίστα με τους guest stars μεγάλωσε, αφού σε αυτήν προστέθηκαν ο Pharaoahe Monch, ο Ludacris, ο Billy Danze των M.O.P, ο Q-Tip των A Tribe Called Quest, ο NOE των ByrdGang και η μοναδική γυναίκα του project, η Nicole Wray. Και αν οι παραπάνω συνεργασίες θα δυνάμωναν τον δίσκο, τότε αυτές που θα ερχόντουσαν στη συνέχεια θα τον απογείωναν.
Όταν τα μεγάλα μυαλά συναντώνται
Ο Dash δεν ήταν το μόνο άτομο στη μουσική βιομηχανία που ονειρευόταν το <<πάντρεμα>> της χιπ χοπ και της ροκ σε ένα δίσκο. Και αν στη μουσική βιομηχανία υπάρχει κάτι καλύτερο από το να είσαι επιχειρηματική διάνοια, αυτό είναι το να είσαι ταυτόχρονα επιχειρηματική και μουσική διάνοια, με τη συγκεκριμένη εποχή να μας προσφέρει μόνο ένα άτομο με αυτά τα στοιχεία. Ο ξακουστός RZA, ίσως το καλύτερο μυαλό που έβγαλε ποτέ η χιπ χοπ, ο άνθρωπος που κρύβεται πίσω από την επιτυχία των Wu-Tang Clan, είχε αποφασίσει πριν πολλά χρόνια πως μετά την μεγάλη επιτυχία της <<κλίκας>>, θα στρεφόταν όπως ο ίδιος το αποκαλούσε, στην <<χιπ χοπ με κιθάρες>>. Dash και RZA συμφώνησαν, με τον τελευταίο να φέρνει μαζί του για συμμετοχή στον δίσκο ένα ακόμα μέλος των Wu, τον Raekwon. Οι εκπλήξεις όμως δεν σταμάτησαν εδώ, αφού για το κομμάτι Coochie ο RZA έδωσε δύο ακυκλοφόρητα κουπλέ του θρυλικού Ol’Dirty Bastard ( ο ODB είχε πεθάνει λίγα χρόνια πριν στο στούντιο των Wu ) τα οποία σε συνδυασμό με τους Black Keys και τον Ludacris δημιούργησαν ένα αποτέλεσμα που έφερε μεγάλο ενθουσιασμό, ιδιαίτερα στου φίλους της χιπ χοπ όπου επιδοκίμασαν το κομμάτι με σχόλια όπως το << ο ODB γύρισε από τον τάφο για το πρώτο κουπλέ >>. Το κομμάτι Coochie διατίθεται μόνο στις φυσικές εκδόσεις του δίσκου.
Έκδοση, επιτυχία και BlakRoc 2
Ο Jim Jones είχε αναφερθεί στο δίσκο πολύ πριν την έκδοση του, χαρακτηρίζοντας τον << μια ωραία ροκ εν ρολ εμπειρία >>. Και αυτό ακριβώς ήταν το BlakRoc, τόσο για τους ακροατές, όσο και για τους καλλιτέχνες που συμμετείχαν στη δημιουργία του δίσκου. Οι κριτικές από τα μεγαλύτερα μέσα ήταν αποκλειστικά θετικές, με το μέσο όρο να κυμαίνεται στο 7/10, και το περιοδικό Clash να δίνει 9/10 αστέρια. Το Σεπτέμβριο του 2011 υπήρξαν οι φήμες για τη δημιουργία του BlakRoc 2, ωστόσο οι υπεύθυνοι σύντομα έσπευσαν να ενημερώσουν το κοινό πως δεν βρίσκονται κοντά σε μια τέτοια κίνηση. Υπάρχει η φημολογία πως έχουν ηχογραφηθεί 8 κομμάτια για το δεύτερο μέρος του δίσκου, όμως το project δεν έχει ολοκληρωθεί, ενώ παράλληλα δεν φαίνεται στον ορίζοντα κάποια πιθανή ημερομηνία ολοκλήρωσης του. Ανεξάρτητα όμως από την κατάληξη της υπόθεσης του BlakRoc 2, το αυθεντικό BlakRoc αποτελεί μια πολύ ιδιαίτερη δουλειά με τρομερές συνεργασίες, η οποία αποδεικνύει πως οι κιθάρες και η χιπ χοπ μπορούν, αν συνδυαστούν, να προσφέρουν ένα μοναδικό αποτέλεσμα.
Κράτα το