Πριν ένα μήνα περίπου, καθώς χάζευα ακόμα μια φορά το κανάλι της Ipecac Records . Για όσους δεν ξέρουν αποτελεί πόνημα του Mike Patton μαζί με τον άλλοτε μάνατζερ της Alternative Tentacles, Greg Werckman. Ψάχνοντας, λοιπόν, στα σίγουρα για κάτι καλό να ακούσω, συνάντησα πρώτη φορά το όνομα Human Impact.
Οι Human Impact μουσικά είναι το αμάλγαμα που προκύπτει από την συνεργασία του Spencer και του Coleman. Ο πρώτος φέρνει τον επιθετικό ήχο των Unsane. Ο δεύτερος εμπλουτίζει με ηλεκτρονικά στοιχεία που επικρατούσαν στους Cop Shoot Cop. Στηριζόμενοι στο ρυθμικό μέρος από τους Chris Pravdica (Μπάσο) και Phil Puleo (Τύμπανα), οι οποίοι από το 2010 παίζουν στους βαρυσήμαντους Swans, το αποτέλεσμα δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερο.
Ο ήχος που προκύπτει είναι πιο καθαρός από τον αντίστοιχο των Unsane. Δεν χάνει, όμως, σπιθαμή από την δυναμική του. Δείχνει την ωρίμανση των μελών του και θυμίζει ευχάριστα τις δουλειές του πρωτοπόρου Steve Albini (Big Black, Shellac).
Τα δύο πρώτα κομμάτια του ομώνυμου δίσκου είχαν ήδη κυκλοφορήσει και μου άρπαξαν την προσοχή ακαριαία. Πρώτο παρουσιάστηκε το November και έπειτα το Ε605, μία από τις ναυαρχίδες του δίσκου. “Ε605 what are you trying to hide?” ρωτάει ο Chris Spencer αναφερόμενος σε μία από τις εμπορικές ονομασίες του Παραθείου. Το παραθείο είναι μία από τις πιο δηλητηριώδεις ουσίες που εξαπέλυσε ποτέ ο άνθρωπος ενάντια στη φύση αλλά και στο είδος του. Κατασκευασμένο από τη ναζιστική IG Farben το 1940, χρησιμοποιήθηκε και κατά τον πόλεμο της Ροδεσίας από το Ρατσιστικό καθεστώς της.
Όπως δηλώνει και με το όνομά της, η θεματολογία των Human Impact κινείται σε μία κριτική του αποτυπώματος που αφήνει το ανθρώπινο είδος σε αυτόν τον ταλαίπωρο πλανήτη.
Surrounded by thieves / how to trust, what to believe? / Leave nothing intact / Looking back, we were deceived / A portrait of greed, taking much more than you’ll need…
Αυτοί είναι οι χαρακτηριστικοί στίχοι του τέταρτου κομματιού, του «Πορτραίτου της Απληστίας». Η υπέροχη εισαγωγή του κομματιού με τους ηλεκτρονικούς ήχους κάνει ακόμα πιο αισθητή την συμβολή του Jim Coleman. Ο Coleman ως γνωστόν αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος των Cop Shoot Cop, μιας μπάντας με χαρακτηριστικό industrial rock ήχο της δεκαετίας του ’90.
Ο δίσκος συνεχίζει με τα ‘Cause’ και ‘Consequences’, άλλα δύο κομμάτια που επιλέχθηκαν ως ψηφιακά single για την προώθηση του δίσκου. Όχι τυχαία, καθώς είναι δυο από τα καλύτερα. Ειδικά το ‘Cause’, κουβαλάει μια συναισθηματική οργή και ξεχωρίζει ως ίσως το καλύτερο του δίσκου.
Το άλμπουμ των Human Impact κλείνει με ένα βιομηχανικό εμβατήριο ονόματι ‘This Dead Sea’. Το βασανιστικό riff και τα τύμπανα χτυπάνε σαν σφυριά και σου καρφώνονται στο κεφάλι για πολύ περισσότερο από τα τέσσερα λεπτά που διαρκεί το κομμάτι
Recover what’s lost / all of this comes with a cost… In this Dead sea / profit is King, not what I thought this would be(?)…
Καταλήγοντας, έχουμε στα αυτιά μας μία από τις καλύτερες κυκλοφορίες του 2020, ήδη από το πρώτο τρίμηνο. Οι Human Impact ξεπερνάνε τις προσδοκίες που δημιουργεί το βαρύ βιογραφικό των μελών τους. Με το ντεμπούτο τους προσκομίζουν μία δουλειά με ώριμο ήχο και επίκαιρη θεματολογία. Ειδικά στην ζοφερή περίοδο που ζούμε, μας χρειάζεται ένας ήχος που περιγράφει τις συνέπειες του ανθρώπινου αποτυπώματος στον πλανήτη. Και οι Human Impact το κάνουν όπως πρέπει.
