Ακούγοντας μια πρόσφατη συνέντευξη του Marilyn Manson που δήλωσε πως το The Pale Emperor σηματοδότησε ένα νέο ξεκίνημα για την καριέρα του, ένιωσα τις προσδοκίες μου να ανεβαίνουν κατακόρυφα.
Ο φετινός του δίσκος είχε ήδη χτυπήσει «κόκκινο» καθώς ήταν να κυκλοφορήσει στις 14 Φεβρουαρίου. Αλλά αυτό δεν έγινε ποτέ! Έτσι, «φορτωμένος» και με το γεγονός πως είμαι φανατικός θαυμαστής του κύριου Manson, κράτησα την ανάσα μου και έβαλα να ακούσω το Heaven Upside Down.
Εναρκτήριο κομμάτι του δίσκου το Revelations #12 και είναι heavy as hell. Θυμίζει πολύ τις παλιότερες δουλείες του, όπως το Antichrist Superstar. Μάλιστα, προσωπικά μου θύμισε αρκετά το αγαπημένο Hey, Cruel World. Τα riffs του είναι εξαιρετικά catchy και θα σε παρασύρουν πολύ εύκολα.
Εναλλάσσονται αρκετά γρήγορα και φυσικά, δίνοντας μια ζωντάνια στο κομμάτι. Ο Marilyn Manson βγάζει την επιθετικότητα που είχε στις ημέρες δόξας του, με στίχους όπως «let’s paint the town red, with the blood» και εσύ κοπανιέσαι ευχαριστημένος.
Ο δίσκος έχει ξεκινήσει πολύ καλά και επόμενο στην λίστα είναι το Tattooed in Reverse. Ένα κομμάτι με αρκετά ιδιαίτερη μελωδία και που δεν μοιάζει τόσο με κανένα από τα προηγούμενα. Έχει ιδιαίτερα distorted κιθάρες και τύμπανα που δίνουν τον ρυθμό. Ο Manson μας λέει πως είναι unstable και φυσικά μάχεται εναντίον της θρησκείας. Εύκολα το πιο radio friendly κομμάτι του δίσκου και είμαι σίγουρος πως αργά ή γρήγορα θα γίνει single.
Στη συνέχεια συναντάμε το lead single του δίσκου που μας έδωσε την πρώτη γεύση πως το Heaven Upside Down θα τα σπάει. Το WE KNOW WHERE YOU F*****G LIVE είναι ρυθμικό και βαρύ. Τόσο βαρύ που θα μπορούσε άνετα να έχει βγει από το Antichrist Super Star ή το Holy Wood.
Με λίγα λόγια είναι ο Manson που θυμάται τον παλιό σκληρό εαυτό του! Φωνητικά είναι στα καλύτερα του, καθώς φωνάζει και βρίζει και εσύ νομίζεις πως είναι και πάλι 25. Είναι ένα κομμάτι με πολλή ενέργεια και πιστεύω θα μείνει στα κλασσικά της δισκογραφίας του.
Και κάπως έτσι φτάνουμε στο άλλοτε ομότιτλο κομμάτι του δίσκου, το SAY10. Προσωπικά ακόμη πιστεύω πως ο δίσκος θα έπρεπε να λέγεται έτσι, καθώς το Heaven Upside Down είναι από τα πιο αδύναμα κομμάτια του album. Το SAY10 είναι εύκολα στις καλύτερες δουλειές του δίσκου καθώς περικλείει όλο το πνεύμα του καλλιτέχνη.
Έχει στίχους γύρω από την θρησκεία και την κοινωνία και το κάνει πολύ ποιητικά. Μουσικά παντρεύει πολύ όμορφα τις δυο πλευρές του που υπάρχουν στο Heaven Upside Down. Από τη μια, έχουμε τον σκληρό Manson του Antichrist era και από την άλλη, τον ηλεκτρονικό του Mechanical Animals.
Με το KILL4ME που συναντάμε στην συνέχεια, τελειώνει το πρώτο μισό του δίσκου που είναι και το δυνατότερο. Είναι το κομμάτι που είναι πιο κοντά στο The Pale Emperor και έχει έναν bluesy και disco τόνο. Αναμφίβολα έχει έναν πολύ προσωπικό τόνο και ιδιαίτερα εθιστικό ρυθμό. Όμως δεν το βρίσκω τόσο δυνατό όσο άλλα.
Και κάπου εδώ το συναντάμε το «πρόβλημα» που έχει ο δίσκος. Μέχρι την μέση βάζει τα δυνατά του και φορτσάρει, δίνοντας μας έναν Manson όπως δεν τον έχουμε ακούσει εδώ και χρόνια. Ωστόσο, είναι σαν να έδωσε όλη του την ενέργεια και ξέμεινε. Έτσι, ο δίσκος από εκεί και πέρα ρίχνει αρκετά ταχύτητες.
Το Heaven Upside Down και το Threats of Romance είναι από τα πιο αδιάφορα και αδύναμα κομμάτια.
Και μοιάζουν μεταξύ τους αλλά και δεν καταφέρνουν να δώσουν κάτι επιπλέον στο album. Αν προσπεράσουμε και το Saturnalia, το οποίο χάνει πόντους επειδή είναι οχτώ λεπτά, ενώ θα έπρεπε να είναι με το ζόρι τέσσερα, συναντάμε κάτι σπίθες δόξας μέσα στο χλιαρό δεύτερο μέρος.
Το JE$U$ CRI$I$ είναι αρκετά radio friendly και έχει πολύ πιασάρικο ρεφρέν ενώ θυμίζει πολύ τις εποχές του Holy Wood. Στιχουργικά κινείται στα ίδια μονοπάτια με τα προηγούμενα και δεν δίνει κάτι επιπλέον αν και είναι πολύ ενδιαφέρον.
Το Blood Honey είναι έπος!
Για το τέλος άφησα το πιο ενδιαφέρον του δεύτερου μισού του δίσκου, καθώς και το καλύτερο τραγούδι του album κατά την γνώμη μου. Έχει ένα ανατριχιαστικό synth ριφάκι που σου τρυπάει την καρδιά και οι κιθάρες βαρούν τόσο σκληρά στα κατάλληλα σημεία, προκαλώντας ρίγος. Η μελωδία είναι αρκετά πρωτότυπη και ασυνήθιστη για Manson, ενώ το κρεσέντο του φινάλε είναι από τα highlights του δίσκου.
Έχει κάτι σκοτεινό και τρομακτικό που θυμίζει horror movie και οι στίχοι είναι πολύ προσωπικοί. Ο Marilyn Manson τραγουδάει για μια τοξική και χειριστική σχέση και το κάνει άψογα. Στίχοι όπως «I’ve got you tied up, I love it. Why would I let you free?» εκφράζουν πολύ γλαφυρά το νόημα και σου μένουν στο μυαλό.
Συμπερασματικά το Heaven Upside Down άξιζε το κάθε λεπτό αναμονής. Είναι από τους καλύτερους δίσκους του Manson και σίγουρα αποτελεί μια δυναμική επιστροφή. Παρότι δεν καταφέρνει να διατηρήσει το νεύρο του σε όλη την διάρκεια του.
