Συναισθησία: το χρώμα είναι μουσική

Melissa McCracken
Melissa McCracken

Συναισθησία: το αντιληπτικό φαινόμενο στο οποίο ερεθισμός από ένα αισθητικό μονοπάτι οδηγεί σε μια ακούσια εμπειρία μεταφερόμενη σε κάποια άλλη αίσθηση. Για κάποιους, ο κρότος των πυροτεχνημάτων μπορεί να είναι κάθε άλλο παρά πολύχρωμος, ο ήχος μιας τρομπέτας να μοιάζει πορτοκαλί, ή το γάβγισμα ενός σκύλου να δημιουργεί αφηρημένες πιτσιλιές που χάνονται σταδιακά σε ένα μαύρο φόντο. Για τη ζωγράφο Melissa McCracken όμως, η καλλιτεχνική απεικόνιση όπως αποτυπώνεται με στοιχεία συναισθησίας είναι, όπως η ίδια ισχυρίζεται, “μια ελπίδα να υπερβεί τις παραδοσιακές ερμηνείες της εμπειρίας και να επαναπροσδιορίσει αυτό που φαντάζει οικείο”. Με τους πίνακές της να “μεταγλωττίζουν” γνωστά κομμάτια σε χρωματικές συνθέσεις, η M.McCracken θέτει μια abstract αισθητική που αντιμετωπίζει κάθε τραγούδι με διαφορετικό δυναμισμό.

Ας εξερευνήσουμε πώς, κομμάτια των Prince και Lennon  αποτυπώνονται στον καμβά, συνθέτοντας ξανά γνώριμες μελωδίες.

Prince-Joy in repetition

Advertising

Advertisements
Ad 14

Η εκρηκτική πραγματικότητα του έρωτα, με την καθηλωτική του ιδιότητα να υπνωτίζει, να παρασύρει και να επαναπροσδιορίζει την πολυπλοκότητα του κόσμου, φέρνει αυτό τον αισθησιακό ονειρικό χαρακτήρα στο κομμάτι του Prince. Χωρίς όμως ποτέ να λησμονεί την έξαψη της ανάγκης για ανθρώπινη επαφή, που εναρμονίζεται με πηγαίο, ασυγκράτητο δυναμισμό.

Είτε στον πίνακα, είτε προερχόμενη από το ίδιο το πρωτότυπο, η θύελλα ενός έντονου συναισθήματος η ικανή να δημιουργήσει ανα-ταραχή που παγιδεύει σε έναν ατέρμονο κύκλο προσμονής, σίγουρα συνδέεται με την βουή που μόνο το αδιατάρακτο, φλογερό πάθος μπορεί να επιφέρει.

Διαβάστε επίσης  Η μαυρη μαγεια των Drama Noir

 

 

John Lennon-Imagine

Advertising

Η απόκοσμη αύρα αυτού του κομματιού ποτέ δεν παύει να ανατριχιάζει. Οι στίχοι έχουν χαραχτεί στα κόκαλα κάθε α-νυπότακτης, ονειροπόλας ψυχής. Ο Lennon πέτυχε, με απλά, όμορφα λόγια να ενώσει τις φωνές των ανθρώπων, γεφυρώνοντας τα μεταξύ τους χάσματα σε έναν κοινό παρονομαστή. Ο χτιστός αυτός κόσμος των παιδιών, των λουλουδιών (και των 2 παραπάνω μαζί), θα ήταν αναμφίβολα πολύχρωμος και ζεστός, απελευθερωμένος από φόρμες και νόρμες.

Η πλουμιστή καμπύλη που διατρέχει τον πίνακα από άκρη σε άκρη, σα να φέρνει αμυδρά στον νου τον ρομαντικό οραματισμό του Imagine.

Φοιτήτρια στο τμήμα Φυσικής του ΕΚΠΑ και part-time digital artist ,τον υπόλοιπο χρόνο ''καλλιεργεί'' δύο blogs ,το Quantum Abstraction ( http://quantumabstraction.blogspot.gr/ ) και το Χάριν Δυστυχίας ( http://xarindystyxias.blogspot.gr/ ).

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

Η μαγεία ως κοινωνικό φαινόμενο

Η μαγεία ως κοινωνικό φαινόμενο έχει συνδεθεί ιστορικά με την

Οι καλύτερες ταινίες του 2024: Τις είδαμε και στις προτείνουμε!

Το 2025 είναι εδώ και πολλά υποχόμενο με προβολές, νέες