Η ανάγκη για διαχείριση της παραγωγής οδήγησε στην ιδέα για την δημιουργία μιας βιομηχανίας ανακύκλωσης των παραγώμενων προϊόντων και την επαναχρησιμοποίηση των υλικών. Βέβαια δεν ανακυκλώνονται ούτε είναι σε κατάσταση να χρησιμοποιηθούν ξανά όλα τα υλικά. Όμως τα ποσοστά είναι σημαντικά. Σύμφωνα με το Γραφείο Παγκόσμιας Ανακύκλωσης τα ανακυκλωμένα υλικά παρέχουν ένα 40% των παγκόσμιων αναγκών για βασικά υλικά. Η ανακύκλωσή τους επίσης “σώζει” μεγάλα ποσοστά ενέργειας και διοξειδίου του άνθρακα που χρειάζονται για την παραγωγή ή προέρχονται από αυτή.
Ποιος είναι όμως ο κύκλος ζωής των υλικών; Υπάρχουν γύρω στις 20 διαφορετικές κατηγορίες αυτών. Υπάρχουν όμως προσμίξεις και υβρίδια. Έτσι η διαδικασία γίνεται πιο περίπλοκη και μερικές φορές είναι απαραίττητη η χρήση χημικών. Διασπώνται και κατανέμονται με χημικό ή μηχανικό τρόπο. Καταλήγουν σε παλέτες που έχουν τη μορφή μικρών τούβλων. Έπειτα περνάνε από άλλη μία εργοστασιακή επεξεργασία και καταλήγουν ξανά στην αγορά σαν προϊόντα. Έχουν όμως την τριπλάσια τιμή, κι αυτός είναι ο λόγος που δεν είναι τόσο διαδεδομένα.
Παγκόσμια βιομηχανία της ανακύκλωσης
Η βιομηχανία ανακύκλωσης είχε μια ισχυρή βάση στην Κίνα. Λόγω έλλειψης πρώτων υλών η οικονομία και παραγωγή τους βασίστηκε στην εισαγωγή ανακυκλώσιμων υλικών από δυτικές χώρες. Κλείνει όμως πλέον τα σύνορά της στα “ανακυκλώσιμα σκουπίδια”, καθώς έχει συγκεντρώσει τον απαραίτητο αριθμό υλικών που χρειαζόταν. Έτσι, σε χώρες όπου η βιομηχανία της ανακύκλωσης δεν ανθεί ακόμη υπάρχει μία μεγάλη κρίση σχετικά με την αποστολή τους. Στέλνονται σε χώρες όπως η Τουρκία και η Σενεγάλη, που δεν έχουν τον κατάλληλο εξοπλισμό για τη διαχείρισή τους. Στα πλαίσια της Ε.Ε., χώρες όπως η Σουηδία και το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν αρχίσει και χτίζουν τη δική τους βιομηχανία, περιλαμβάνοντας και εισαγόμενα υλικά. Το εγχείρημα όμως δεν είναι ακόμη αρκετά μεγάλο, αφού μέχρι πρόσφατα, τα περισσότερα στέλνονταν στην Κίνα, λόγω του χαμηλού κόστους. Υπάρχουν και περιπτώσεις βέβαια όπου ακόμη κι αν τα υλικά τοποθετούνται σε κάδους ανακύκλωσης δεν καταλήγουν απαραίτητα ανακυκλωμένα. Κι αυτό ακόμη κι αν υπάρχουν ανάλογες βιομηχανίες στην εκάστοτε χώρα.
Βέβαια το όλο σύστημα βασίζεται σε μια ιδέα κυκλικής οικονομίας (circular economy), η οποία δεν απαιτεί μόνο την ανακύκλωση των υλικών. Μετά τη διαδικασία τα υλικά αυτά πρέπει να χρησιμοποιηθούν ξανά, άρα και να βγουν στην αγορά. Απαιτείται μία δέσμευση για αγορά των ανακυκλωμένων αυτών υλικών, είτε αυτό γίνεται με ιδιωτική πρωτοβουλία, είτε με τη θέσπιση νόμων. Είναι εξίσου διαδεδομένη σε διάφορους οικολογικούς κύκλους η ιδέα της προσωπικής ανακύκλωσης, παραδείγματος χάριν χαρτιού.
Η ορθότερη επιλογή βέβαια είναι η μείωση της παραγωγής και κατανάλωσης, καθώς πάρα πολλά από τα προϊόντα δεν ανακυκλώνονται ή έχουν περιορισμένο χρόνο ανακυκλώσιμης ζωής.