Η Δίκη των Ιατρών

Η Δίκη των ιατρών
Η Δίκη των Ιατρών | Πηγή: Army Now

Στις 8 Αυγούστου του 1945 οι κυβερνήσεις των Ηνωμένων Πολιτειών, της Μεγάλης Βρετανίας και της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών υπέγραψαν συμφωνία, η οποία όριζε τη σύσταση του Δικαστηρίου, προκειμένου να δικαστούν και πιθανώς να καταδικαστούν οι εγκληματίες πολέμου της πλευράς του Άξονα. Ο Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος είχε φτάσει πια στο τέλος του, και τώρα απέμενε οι υπαίτιοι να έρθουν σε επαφή με τη δικαιοσύνη, φέρνοντας στο φως όλες τις φρικαλεότητες που συνέβησαν κατά τη διάρκειά του. Η Δίκη των Γερμανών ναζιστών για τα εγκλήματα πολέμου για τα οποία κατηγορούνταν έλαβε χώρα στη Νυρεμβέργη από τις 20 Νοεμβρίου 1945 μέχρι και την 1η Οκτωβρίου 1946. Ωστόσο, η συγκεκριμένη Δίκη δεν ήταν η μοναδική που πραγματοποιήθηκε, παρότι ίσως αποτελεί την πιο γνωστή από αυτές. Αντιθέτως, πραγματοποιήθηκε μία σειρά από διάφορες δίκες, με μία από αυτές να αποτελεί η λεγόμενη Δίκη των Ιατρών. Η συγκεκριμένη δίκη ξεκίνησε στις 9 Δεκεμβρίου 1946 και ολοκληρώθηκε στις 20 Αυγούστου 1947.

Οι κατηγορούμενοι ήταν 20 ιατροί των ναζί, καθώς επίσης και 3 υψηλόβαθμοι Γερμανοί Αξιωματούχοι. Το βασικό κατηγορητήριο σε βάρος τους περιλάμβαναν την κατηγορίες της συνωμοσίας προς διάπραξη εγκλημάτων πολέμου και εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας. Τα εγκλήματα πολέμου, για τα οποία κατηγορούνταν αφορούσαν τη διεξαγωγή ιατρικών πειραμάτων χωρίς τη συναίνεση του υποκειμένου, και συγκεκριμένα σε αιχμαλώτους πολέμου, καθώς επίσης και σε αιχμαλώτους των κατεχόμενων χωρών. Επιπλέον, το κατηγορητήριο συμπληρωνόταν από τη συμμετοχή σε μαζικές δολοφονίες των κρατουμένων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως επίσης και τη συμμετοχή των ιατρών στην εγκληματική οργάνωση SS. Ο Πρόεδρος της Δίκης των Ιατρών ήταν ο Walter B. Beals και ο Αναπληρωτής Δικαστής ο Victor C. Swearing. Τα μέλη του αποτελούνταν από τους Harold L. Sebring και Johnson T. Crawford, ενώ ο Γενικός Εισαγγελέας ήταν ο James M. Mc Haney. Όλοι τους, σε συνδυασμό με τους θεατές της δίκης παρακολούθησαν για 140 ημέρες τη μαρτυρία 85 ανθρώπων, οι οποίοι κατόρθωσαν να επιζήσουν από τις κτηνωδίες αυτές, ενώ στο δικαστήριο παρουσιάστηκαν σχεδόν 1500 αποδεικτικά στοιχεία – έγγραφα σε βάρος των κατηγορούμενων.

 

Τα πειράματα

Όπως είναι λογικό, στο Δικαστήριο έγινε λόγος για αρκετά από τα πειράματα, στα οποία και προέβησαν αφήνοντας πολλές φορές το ακροατήριο άναυδο με τα όσα άκουγε. Τα πειράματα αυτά διεξήχθησαν σε χιλιάδες φυλακισμένους χωρίς φυσικά τη συγκατάθεσή τους, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν Εβραίοι, Ρομά, Πολωνοί και Ρώσοι. Αποτέλεσμα αυτών των πειραμάτων ήταν τα περισσότερα θύματα να χάσουν τη ζωή τους, ή ακόμη και αν κατόρθωσαν να επιζήσουν, αυτό συνέβη με ανεπανόρθωτες ζημιές για την υγεία τους, αφού οι περισσότεροι ήρθαν αντιμέτωποι με μόνιμες βλάβες, σύμφωνα με μαρτυρίες που παρουσιάστηκαν στην εν λόγω δίκη.

Διαβάστε επίσης  Αθανασάκειο Μουσείο Βόλου: Το καμάρι της Θεσσαλίας
Advertising

Advertisements
Ad 14

Όπως έγινε γνωστό στη Δίκη των Ιατρών, οι προαναφερθέντες είχαν θεσπίσει ένα «Πρόγραμμα Ευθανασίας», κατά το οποίο οδηγούσαν στον θάνατο όλους εκείνους που δεν ήταν άξιοι να ζήσουν, κατά τη γνώμη τους. Τέτοιες περιπτώσεις ήταν οι διανοητικά άρρωστοι, οι διανοητικά καθυστερημένοι, καθώς επίσης και οι σωματικά ανάπηροι. Τα πειράματα με τα οποία ήρθαν αντιμέτωποι αυτοί οι άνθρωποι περιλάμβαναν την επιβίωση σε μεγάλο υψόμετρο, την επιβίωση σε συνθήκες ψύξης ή σε θαλασσινό νερό. Επιπρόσθετα, πραγματοποιήθηκαν πειράματα αναγέννησης οστών και μεταμόσχευσης μελών, μυών, καθώς επίσης και νευρώνων. Εκτός των προαναφερθέντων, τα θύματα συνήθιζαν να βομβαρδίζονται από διάφορους ιούς και ισχυρά μικρόβια, προκειμένου οι γιατροί να παρακολουθήσουν τις αντιδράσεις των οργανισμών τους.

 

Οι κατηγορούμενοι

Από τους 23 κατηγορούμενους γιατρούς, οι επτά καταδικάστηκαν σε θάνατο, οι εννέα σε ποινές από 10 χρόνια φυλάκισης έως και ισόβια κάθειρξη, ενώ οι επτά αθωώθηκαν. Εκείνοι που καταδικάστηκαν σε θάνατο, απαγχονίστηκαν στις 2 Ιουνίου 1948 στη φυλακή Landsberg της Βαυαρίας. Τα ονόματα αυτών περιελάμβαναν τους Victor Black, Karl Brandt, Rudolf Brandt, Karl Gebhardt (ο οποίος μάλιστα διέθετε μία πλούσια συλλογή ανθρώπινων σκελετών), Waldemar Hoven, Joachim Mrugowsky και Wolfram Sievers. Αντιθέτως, εκείνοι που είδαν το όνομά τους να βρίσκεται εκτός της λίστας όσων καταδικάστηκαν σε θανατική ποινή ήταν οι Herman Becker – Freyseng, Wilhelm Beiglbock, Fritz Fischer, Karl Gezken, Siegfried Handloser και  Herta Oberheuser. Η τελευταία συνιστά και τη μοναδική γυναίκα ανάμεσα στους κατηγορούμενους στην εν λόγω Δίκη, η οποία ήταν υπεύθυνη για απίστευτες ωμότητες σύμφωνα με μάρτυρα – θύμα, ο οποίος τη χαρακτήρισε ως «θηρίο που μεταμφιέζεται σε άνθρωπο».

Διαβάστε επίσης  Η προσφυγική ζωή μέσα από τα μάτια του Ντέγιαν Λόβρεν

 

Η περίπτωση του Γιόζεφ Μένγκελε

Advertising

Μένγκελε
Γιόζεφ Μένγκελε | Πηγή: Πρώτο Θέμα

 

Όλα τα ονόματα που απαρτίζουν τη λίστα των ιατρών έχουν τη δική τους βαρύτητα. Όμως υπάρχει και ένα όνομα, για το οποίο αξίζει να γίνει ξεχωριστή μνεία. Αυτό συνιστά το όνομα του Γιόζεφ Μένγκελε (Josef Mengele), ο οποίος συνέδεσε το όνομά του με τις κτηνωδίες που διέπραξε στις προαναφερόμενες κατηγορίες των θυμάτων του. Αποτέλεσε ένας από τους πιο διαβόητους διεστραμμένους και σκληρούς ιατρούς έχοντας μάλιστα το προσωνύμιο ο «άγγελος του θανάτου». Μία από τις αιτίες για τον συγκεκριμένο χαρακτηρισμό συνέστη η συνήθειά του να ανοίγει τα κεφάλια των ανθρώπων όσο εκείνοι ήταν ακόμη εν ζωή, προκειμένου να ικανοποιήσει την περιέργειά του σχετικά με τον τρόπο, με τον οποίο λειτουργεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος.

Παρόλο που η  συγκεκριμένη δράση του ήταν γνωστή, εντούτοις εντύπωση προκαλεί πως το όνομα του συγκεκριμένου ιατρού δε βρίσκεται ανάμεσα σε εκείνα που κατηγορήθηκαν στη Δίκη για τις κτηνωδίες, τις οποίες και διέπραξαν. Ο Μένγκελε από το φθινόπωρο του 1945 κρυβόταν σε ένα αγρόκτημα στο Ρόζενχαιμ της Βαυαρίας, μέχρι και τον Απρίλιο του 1949. Συνήθιζε να αλλάζει το όνομά του, προκειμένου να μη γίνεται αντιληπτός, όπως το ψεύτικο όνομα Φριτς Χόλμαν ή το Χέλμουτ Γκρέγκορ, το οποίο και χρησιμοποίησε, προκειμένου να μεταβεί στη Γένοβα, και από εκεί στο Μπουένος Άιρες, όπου αρκετοί εγκληματίες πολέμου είχαν αναζητήσει καταφύγιο. Κατόρθωσε μέχρι και το τέλος της ζωής του να διαφύγει τη σύλληψη, συνεπώς και τη δίκη. Το 1979 άφησε την τελευταία του πνοή, ύστερα από εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη την ώρα που κολυμπούσε, με αποτέλεσμα να πνιγεί.

Αποτίμηση της Δίκης

Διαβάστε επίσης  Χέρμπερτ Σπένσερ: Η επιβίωση του ισχυρότερου

Η Δίκη των Ιατρών συνιστά μία σημαντική δίκη στην νεότερη ιστορία, παρόλο που σε μεγάλο βαθμό για τους περισσότερους παραμένει μία «άγνωστη» Δίκη. Γι΄αυτό, ίσως ευθύνεται το γεγονός πως αποτελεί μία Δίκη από τις πολλές που πραγματοποιήθηκαν εκείνο το διάστημα, και σίγουρα η πιο δημοφιλής από αυτές αποτελεί η αρχή της σωρείας των Δικών αυτών, που όπως έχει αναφερθεί, αποτελεί η Δίκη της Νυρεμβέργης. Εκτός όμως από την απόδοση της δικαιοσύνης και την επιβολή ποινών σε ανθρώπους που πραγματοποίησαν τεράστιες κτηνωδίες, η Δίκη των Ιατρών κατέχει και μία ακόμη ιδιαίτερη σημασία. Στην ετυμηγορία της εν λόγω Δίκης αναδείχθηκαν οι δέκα αρχές για τη νομιμοποίηση της ιατρικής έρευνας σε ανθρώπους, οι οποίες έμειναν γνωστές με την ονομασία «Κώδικας της Νυρεμβέργης». Αξίζει να αναφερθεί πως ο συγκεκριμένος Κώδικας μέχρι και σήμερα δεν έχει αναγνωριστεί επίσημα ως νόμος, εντούτοις θεωρείται το σημαντικότερο έγγραφο στην ιστορία της ηθικής δεοντολογίας της κλινικής έρευνας. Συνεπώς, η Δίκη των Ιατρών μπορεί να στάθηκε η αιτία, κατά την οποία η ανθρωπότητα πήρε ακόμη μία γεύση του σκληρού και αμείλικτου προσώπου του ανθρώπινου γένους, έγινε όμως και η αιτία ανάδειξης των αρχών για τη νομιμοποίηση της ιατρική έρευνας, με στόχο το μέλλον να αποδειχθεί καλύτερο.

Advertising


Πηγές

Στούκας Μ. (2020). Νυρεμβέργη 1946: Η άγνωστη δίκη των γιατρών των ναζί. Πρώτο Θέμα. https://www.protothema.gr/stories/article/1067809/nuremvergi-1946-i-agnosti-diki-ton-giatron-ton-nazi/ (τελευταία πρόσβαση: 23/11/23).

Η Δίκη των Ιατρών: Γιατί η Δίκη της Νυρεμβέργης έμοιαζε με πταίσμα μπροστά στα κακουργήματα των επιστημόνων (2022). Ανακτήθηκε από https://www.ethnos.gr/todayinhistory/article/235625/hdikhtoniatrongiatihdikhthsnyremberghsemoiazemeptaismamprostastakakoyrghmatatonepisthmonon.(τελευταία πρόσβαση 23/11/23).

Η άγνωστη δίκη των γιατρών των Ναζί – Γιατί δεν δικάστηκε ο περιβόητος Μένγκελε (2022). Ανακτήθηκε από https://armynow.gr/diki-giatrvn-nazi/ (τελευταία πρόσβαση: 23/11/23).

Advertising

Δίκη της Νυρεμβέργης. Ανακτήθηκε από https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%AF%CE%BA%CE%B7_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9D%CF%85%CF%81%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%B7%CF%82 (τελευταία πρόσβαση 23/11/23).

Καρακατσάνης Χ. (2018). Δίκη της Νυρεμβέργης: Αποσπάσματα από τις απολογίες για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας από τους Ναζί. MaxMag. https://maxmag.gr/politismos/istoria/diki-tis-nyremvergis-apospasmata-apo-tis-apologies-gia-ta-egklimata-kata-tis-anthropotitas-apo-tous-nazi/ (τελευταία πρόσβαση 23/11/23).

 

 

 

 

 

 

 

 

Ονομάζομαι Παναγιώτα Τσιάκαλου, είμαι απόφοιτος του τμήματος Κλασικής Φιλολογίας και κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος του τομέα της Νεότερης Ιστορίας. Με οδηγό την αγάπη για τα βιβλία γενικότερα, προσπαθώ να συμπαρασύρω και άλλους στο μονοπάτι αυτό.

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

Προγνωστικοί παράγοντες του λεξιλογίου των παιδιών

Ποιοι είναι οι προγνωστικοί παράγοντες του λεξιλογίου των παιδιών; Το

Ντοκιμαντέρ για τη Μαρία Κάλλας!

Μετά από ένα μεγάλο ταξίδι σε κινηματογραφικά φεστιβάλ σε