Για μια δεκαετία τουλάχιστον, η Ουκρανία υπέφερε από ένα τεράστιο λοιμό που είχε επισκιάσει τη χώρα. Ποιοι ήταν οι παράγοντες όμως που οδήγησαν σε αυτή την καταστροφή και στους αμέτρητους θανάτους. Η άγνωστη γενοκτονία της Ουκρανίας αναλύεται στο παρακάτω κείμενο.
Το σύμφωνο μη επίθεσης και η πολιτική του Στάλιν
Το 1939, Γερμανία και Σοβιετική Ένωση συζητούσαν την πιθανότητα ύπαρξης μιας οικονομικής συμφωνίας, στην οποία η Σοβιετική Ένωση θα παρείχε πρώτες ύλες για τη πολεμική παραγωγή της Γερμανίας και αντίστοιχα η Γερμανία θα παρείχε στρατιωτικό εξοπλισμό στη Σοβιετική Ένωση. Τον Μάιο, ο Στάλιν τοποθετεί στη θέση του υπουργού εξωτερικού Μάξιμ Λιτβίνοφ τον Βιατσεσλάβ Μολότωφ.
Στις 19 Αυγούστου, οι δύο χώρες τελικά υπογράφουν αυτή τη Γερμανο-Σοβιετική οικονομική συμφωνία, που έπαιξε το ρόλο της σε μια από τις πιο σύγχρονες εθνικές καταστροφές της Ουκρανίας. Ο Μεγάλος Λιμός, όπως ονομάστηκε, οδήγησε στο θάνατο περίπου 10.000.000 Ουκρανούς, ενώ αρκετές χιλιάδες εκτελέστηκαν για κανιβαλισμό. Οι περισσότεροι ιστορικοί και αναλυτές, θεωρούν πως ο λιμός αυτός ήταν συνέπεια της οικονομικής πολιτικής του Στάλιν, με το πρόγραμμα κολεκτιβοποίησης που ακολούθησε, αλλά σημαντικό ρόλο έπαιξε και το γεγονός πως, αντί να σταλθούν τρόφιμα σε μία από τις “αδελφικές χώρες”, τα έκλεβαν ουσιαστικά από αυτούς και τα έστελναν στον ιδεολογικά μισητό εχθρό και μετέπειτα πολιορκητή.
Οι ολέθριες μεταρρυθμίσεις
Τη δεκαετία του 1932/33, η Σοβιετική Ένωση αποφάσισε να πραγματοποιήσει μεταρρυθμίσεις στον αγροτικό τομέα. Για τον λόγο αυτό, η συγκεκριμένη διετία ονομάστηκε “Αγροτική Μεταρρύθμιση” και τα αποτελέσματα ήταν ολέθρια για την Ουκρανία. Οι κινήσεις του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης, ήταν κάθετες και δεν μπορούσε να τις παραβλέψει κανείς. Αρχικά, διέταξαν την κατάσχεση όλων των σιτηρών από τους αγρούς και τις αποθήκες και στη συνέχεια την κατάσχεση των μη σιτηρών προϊόντων και των ζώων. Τα φρικτά νέα όμως δεν σταμάτησαν εκεί. Απαγορεύτηκε η έξοδος του αγροτικού πληθυσμού στις πόλεις για την εύρεση τροφίμων, ενώ για να τηρηθεί η εντολή αυτή κατά γράμμα, τοποθετήθηκαν αστυνομικοί και χωροφύλακες στα χωράφια και πυροβολούσαν εν ψυχρώ όποιον προσπαθούσε να κλέψει κάτι για να φάει αυτός και η οικογένεια του. Οι χωρικοί ήταν αναμενόμενο, μέσα σε ένα περίπου χρόνο να πεθαίνουν από ασιτία.
Η τραγική αυτή κατάσταση επιβεβαιώθηκε με μια σύγκριση απογραφών που έγινε για τα έτη 1926 και 1939, που καταδεικνύει πως ο πληθυσμός της Ουκρανίας μειώθηκε κατά 10% την περίοδο εκείνη. Ήταν λοιπόν αναπόφευκτη η εμφάνιση περιπτώσεων κανιβαλισμού. Πάνω από 2.500 Ουκρανοί εκτελέστηκαν την περίοδο εκείνη για κανιβαλισμό.
Αρκετοί ερευνητές της συγκεκριμένης περιόδου, δηλώνουν πως στόχος τους Στάλιν ήταν να καταστρέψει τον αγροτικό πληθυσμό της Ουκρανίας γιατί θεωρούσε πως από εκεί πήγαζε ο εθνικισμός της χώρας και αντιτασσόταν στο Κόμμα. Ο ίδιος ο Στάλιν δήλωσε πως: “Το χωριό είναι ο μεγαλύτερος στρατός για το εθνικό κίνημα. Χωρίς το χωριό η κίνηση καθίσταται αδύνατη.” Μια μέθοδος λοιπόν που συνήθιζε να πραγματοποιεί ο Στάλιν στους αντιδραστικούς, η εξαφάνιση τους.
Εκτέλεση των Ουκρανών διανοούμενων
Οι σοβιετικοί όμως δεν σταμάτησαν εκεί. Ταυτόχρονα με την λιμοκτονία, επενέβησαν και στρατιωτικά στην Ουκρανία και προχώρησαν σε εκτελέσεις όχι μόνο χωρικών, αλλά και διανοούμενων που επιθυμούσαν μια ανεξάρτητη Ουκρανία. Έτσι, πέρα από την ανθρωπιστική καταστροφή υπήρξε και πολιτιστική, καθώς τη δεκαετία του 30΄, η Ουκρανία έχασε το 80% των διανοούμενων της, τα βιβλία που ήταν γραμμένα στα Ουκρανικά από 80% έπεσε στο 59% και τέλος, στα χωριά τα οποία ερημώθηκαν από τους θανάτους των ντόπιων εγκαταστάθηκε ρώσικος πληθυσμός.
Πηγές:
- Νίκος Γιαννόπουλος,Μηχανή του Χρόνου: “10 εκατομμύρια νεκροί και 2.500 χιλιάδες εκτελέσεις για κανιβαλισμό! Ο λιμός που προκάλεσε ο Στάλιν στην Ουκρανία”
- Ιστορία του Β’ Παγκοσμίου πολέμου: “Σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ” Ανακτήθηκε από ( http://ww2.gr/)
