Αναρωτηθήκατε ποτέ από που βγαίνει η λέξη «assasin»; Ουσιαστικά αποτελεί μια παραφθορά της αρχικής ονομασίας ενός επίλεκτου τάγματος δολοφόνων, τους Χασίσι και όπως είναι γνωστοί, Ασσασίνοι. Το συγκεκριμένο τάγμα έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της πολιτικής ζωής της Ανατολής και όχι μόνο. Σκοπός τους ήταν να δολοφονούν πρόσωπα από τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα, όπως πρίγκιπες, βασιλιάδες κ.α.
Προέλευση
Η βιβλιοθήκη των Ασσασίνων καταστράφηκε μαζί με το οχυρό τους μετά από την επέλαση των Μογγόλων και έτσι δεν υπάρχουν πρωτογενής πηγές για τη ζωή τους, την προέλευση τους και το πως δημιουργήθηκαν. Οι πηγές που υπάρχουν είναι μόνο από τους αντιπάλους τους και κυρίως τους Ευρωπαίους που την εποχή εκείνη, λόγω σταυροφοριών είχαν εγκατασταθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα στην Μέση Ανατολή, σε έναν πόλεμο με το Ισλάμ που φαινόταν πως δεν θα τελείωνε ποτέ. Την εποχή εκείνη λοιπόν και με τη «βοήθεια» της πολιτικής και κοινωνικής κατάστασης που επικρατούσε, άνθισε το τάγμα των Ασσασίνων.
Όπως είναι λογικό, οι ιστορίες που μετέφεραν οι Ευρωπαίοι στις χώρες τους για τους Ασσασίνους, μεγάλο μέρος τους αποτελούσε προϊόν μυθοπλασίας. Παρόλα αυτά, υπάρχουν έμπιστες πηγές από ιστορικούς και από τις δύο ηπείρους, που θα μπορούσε κανείς να βασιστεί.
Ο «Γέρος του Βουνού» και οι αντίπαλοι
Ένα πράγμα το οποίο είναι σίγουρο είναι πως οι Ασσασίνοι ήταν Νιζαρίτες και πως ιδρυτής τους ήταν ο Χασάν-Ι-Σαμπάχ, ο οποίος μαζί με τους οπαδούς το 1090 κατέλαβε το οχυρό Αλαμούτ, το οποίο έγινε και η έδρα του τάγματος. Ο Χασάν-Ι-Σαμπάχ, φανατικός Σιίτης είχε προσβληθεί από τον υποβιβασμό της αίρεσης του από τους Σουνίτες και τους Αιγυπτίους, μιας κόντρας που είχε δημιουργηθεί από τα πρώτα χρόνια κιόλας μετά το θάνατο του προφήτη Μωάμεθ. Αποφάσισε λοιπόν να δημιουργήσει ένα δικό του στρατό. Το προσωνύμιο «Γέρος του Βουνού» δεν του δόθηκε άδικα, καθώς ήταν ένα άνθρωπος καλλιεργημένος και παράλληλα αδίστακτος, ενώ οι με τις ηγετικές του ικανότητες οι οπαδοί του τον ακολουθούσαν πιστά.
Η δύναμη των Ασσασίνων με τον καιρό άρχισε να αυξάνεται, ο Χασάν-Ι-Σαμπάχ προσέλκυσε περισσότερους οπαδούς δημιουργώντας οχυρά, κάνοντας φανερή την όλο και αναπτυσσόμενη δύναμη τους στους θρησκευτικούς αντίπαλους Σελτζούκους Τούρκους, οι οποίοι την περίοδο εκείνη αυξήσει αρκετά τη δύναμη τους. Παράλληλα, σημαντικοί αντίπαλοι τους αποτελούσαν οι Ναΐτες Ιππότες, λόγω θρησκείας αλλά και λόγω της αυξανόμενης δύναμης των Ναϊτών. Τα δύο τάγματα βρέθηκαν αρκετές φορές σε σύγκρουση, μετρώντας πολλές απώλειες και από τις δύο μεριές.
Προέλευση ονόματος
Όπως προαναφέρθηκε, λόγω της απώλειας των πηγών που καταστράφηκε μαζί με το Αλαμούτ, κανείς δεν γνωρίζει την πραγματική προέλευση του ονόματος «Ασσασίνος». Μερικές εκδοχές είναι πως το όνομα προέρχεται από την αραβική λέξη χασίσι που σημαίνει χρήστης χασίσι, ενώ άλλοι υποστηρίζουν πως οι «Ασσασίνοι» εκτελούσαν τις δολοφονίες του με χρήση ναρκωτικών, γεγονός που πολύ πιθανόν να μην ισχύει καθώς ο Χασάν, ακολουθώντας πιστά το Κοράνιο δεν θα επέτρεπε την χρήση ναρκωτικών. Επιπλέον, υπάρχει και η εκδοχή να προέρχεται και από τη λέξη «hashaseen», που στα αραβικά σημαίνει ταραχοποιός. Άλλοι πάλι πιστεύουν πως το όνομα τους προέρχεται από το Asasiyun, δηλαδή πιστός. Κανένας όμως δεν είναι σίγουρος.
Οι τακτικές που ακολουθούσαν οι Ασσασίνοι
Μία σημαντική τακτική των Ασσασίνων για την εξόντωση των στόχων τους, ήταν η μελέτη των εθίμων και της γλώσσας τους. Στη συνέχεια επιλεγόταν ο καταλληλότερος του τάγματος που άρμοζε στη θέση του προσώπου που θα δολοφονούνταν και προσπαθούσε να προσελκύσει το πρόσωπο έτσι ώστε να μείνει κοντά του σε κάποια θέση για αρκετά χρόνια. Όταν ερχόταν η στιγμή, ο Ασσασίνος εκμεταλλευόταν τη στιγμή και δολοφονούσε το σημαντικό πρόσωπο και πολλές φορές κατέληγε νεκρός.
Οι εξόρμηση των Ασσασίνων είχε τρομοκρατήσει την Μέση Ανατολή. Όλα τα σημαντικά πρόσωπα, από βεζίρηδες μέχρι σουλτάνους έπαιρναν αυστηρά προστατευτικά μέτρα που και αυτά πολλές φορές δεν αρκούσαν για να τους προστατέψουν από το ταλέντο του τάγματος στη δολοφονία.
Σελτζούκοι
Οι Σελτζούκοι Σουνίτες αποτελούσαν από τους πρώτους στόχους των Ασσασίνων. Για πολλά χρόνια, οι Σιίτες είχαν υποστεί αρκετά δεινά από τους Σουνίτες Μουσουλμάνους και κατά τον 11ο αιώνα, όταν η δύναμη τους άρχισε να μειώνεται αισθητά και οι Σταυροφόροι να τους απωθούν και να καταλαμβάνουν περιοχές τους, οι Σιίτες κατάλαβαν πως έπρεπε να δράσουν. Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα νέο κύμα έχθρας ανάμεσα στις δύο αιρέσεις. Οι Σελτζούκοι Σουνίτες που είχαν αρκετά δυνατό και άρτια εκπαιδευμένο δυναμικό, είχαν καταλάβει την Περσία και αποτελούσαν απειλή για τους Νιζαρίτες. Ήξεραν πως δεν μπορούσαν να τους νικήσουν σε ανοιχτή μάχη, έτσι ακολούθησαν την τακτική των ξαφνικών εξορμήσεων από τα οχυρά και τις δολοφονίες αξιωματικών.
Η εμφάνιση των Μογγόλων
Η εμφάνιση των Μογγόλων και η κυριαρχία τους στην Κεντρική Ασία ξεκίνησε από ένα ολέθριο λάθος του διοικητή της Κβαρέσμ το 1219, όπου στην πόλη του βρέθηκαν δολοφονημένοι Μόγγολοι έμποροι. Ο Τζένγκις Χαν, προφανώς εξαγριωμένος με το περιστατικό, ξεκίνησε εκστρατεία για να τιμωρήσει το Κβαρέσμ και όποιον στεκόταν εναντίον του. Ο αρχηγός των Ασσασίνων, σκέφτηκε συνετά και δήλωσε υποταγή στον μεγάλο Χαν. Μέχρι το 1237, όλη σχεδόν η Κεντρική Ασία είχε υποταχθεί από τους Μογγόλους, εκτός από τα οχυρά των Ασσασίνων.
Μέχρι το 1250, οι Ασσασίνοι είχαν ελευθερία κινήσεων καθώς η διοίκηση των Μογγόλων ήταν σχετικά χαλαρή, καθώς η προσοχή τους ήταν στραμμένη σε άλλα θέματα που είχαν να αντιμετωπίσουν. Όταν ανέλαβε όμως ο Μόνγκε Χαν, εγγονός του Τζένγκις Χαν, είχε κύριο σκοπό να καταλάβει όλα τα Ισλαμικά εδάφη.
Ο αρχηγός των Ασσασίνων, φοβούμενος την απειλή του νέου Χαν, αποφάσισε να στείλει μια επίλεκτη ομάδα να τον δολοφονήσει με την τακτική του αιφνιδιασμού, όπου πρώτα θα προσπαθούσαν να γίνουν μέλη της αυλής. Ο Μόνγκε όμως κατάλαβε τον δόλο και έδιωξε τους Ασσασίνους, πεπεισμένος στο να τους εξολοθρεύσει.
Η πτώση
Ο Ουλαγκού, αδερφός του Μόνγκε Χαν, ξεκίνησε μια σφοδρή πολιορκία κατά του Αλαμούτ. Οι Ασσασίνοι είχαν την επιλογή να επιζήσουν αν παραδινόταν, γεγονός που έγινε στις 19 Νοεμβρίου 1256. Ο Ουλαγκού τον μεταφέρει σε όλα τα εναπομείναντα οχυρά τα οποία καταλαμβάνονται όλα με τη σειρά. Ο Μόγγολοι κατέστρεψαν ολοσχερώς το Αλαμούτ, έτσι ώστε να μην υπάρχει περίπτωση ανασυγκρότησης.
Το 1257, ο ηγέτης των Ασσασίνων επιθυμεί να ταξιδέψει προς την πρωτεύουσα των Μογγόλων, το Καρακοράμ και να δηλώσει υποταγή στον Μόνγκε. Παρόλο που έφτασε, δεν έγινε δεκτός, συνελήφθη μαζί με τη συνοδεία του, οδηγήθηκε σε ένα βουνό όπου και εκτελέστηκε.
Αυτό ήταν το άδοξο τέλος του τάγματος των εξαίρετων πολεμιστών με μοναδικές ικανότητες στον αιφνιδιασμό και την δολοφονία, που προξένησαν τόσα δεινά και φόβο στους αντιπάλους τους καθώς η επιμονή, το ταλέντο και η πίστη τους, αποτελούσαν έναν συνδυασμό που δύσκολα μπορούσε κανείς να αντιμετωπίσει.
Πηγές
- Enno Franzius «History of the Order of the Assassins» 1969.
- Marshall Hodgson «The Order of Assassins: The Struggle of the Early Nizari Ismailis against the Islamic World» 1955.
- Bernard Lewis «The Assassins: A Radical Sect in Islam» 1980
- Χείλων: “Το τάγμα των «Ασσασίνων»”
